«Η συμπλήρωση μισού αιώνα από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης (25 Μαρτίου 1957), με την οποία ιδρύθηκε η τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, βρίσκει την ευρωπαϊκή ενοποίηση σε κρίση.
Στη διάρκεια των τελευταίων 50 χρόνων, το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης επηρεάστηκε καθοριστικά και σημαδεύτηκε από μεγάλες αλλαγές στην παγκόσμια και στην ευρωπαϊκή ήπειρο, που γέννησαν ελπίδες, αλλά και μεγάλους κινδύνους, όπως η νίκη των λαών κατά της αποικιοκρατίας, ο ψυχρός πόλεμος και η πυρηνική απειλή, η ραγδαία οικολογική υποβάθμιση, η κατάργηση του διπολισμού, η κατάρρευση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού», η αξίωση των ΗΠΑ για τη μονοπολική διεύθυνση του κόσμου στο πλαίσιο της λεγόμενης «νέας τάξης πραγμάτων».
Οι δυνάμεις που διαχειρίστηκαν την πορεία ενοποίησης της Ευρώπης, συντηρητικές αλλά και σοσιαλδημοκρατικές, απέτυχαν – ιδιαίτερα μετά τη λήξη του ψυχρού πολέμου – να δώσουν την αναγκαία ώθηση στο ευρωπαϊκό εγχείρημα. Αντίθετα, με τις νεοφιλελεύθερες και ευρωατλαντικές επιλογές τους, που αποτυπώθηκαν και στο λεγόμενο «Ευρωσύνταγμα», ενίσχυσαν τις τάσεις εθνικής αναδίπλωσης, μπροστά στην εξάπλωση της ανεργίας, της επισφαλούς εργασίας, της αποδόμησης του κράτους πρόνοιας, της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών υπηρεσιών, της διαιώνισης των δημοκρατικών και οικολογικών ελλειμμάτων, της συμπόρευσης με τις ΗΠΑ στα θέματα της διεθνούς ειρήνης. Από την άλλη, αυτή η κατάσταση πυροδότησε νέους κοινωνικούς αγώνες και κινήματα, με αποκορύφωμα τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ.
Κατά την άποψη του ΣΥΝ και του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, η αναζωογόνηση του ευρωπαϊκού οράματος απαιτεί ριζικά διαφορετική πορεία από τη σημερινή. Πορεία αντίθεσης και ρήξης με το νεοφιλελευθερισμό και τον ευρωατλαντισμό, με πρωταγωνιστές του λαούς, τους πολίτες και τα κινήματά τους. Στόχος η οικοδόμηση μιας δημοκρατικής, κοινωνικής, οικολογικής Ενωμένης Ευρώπης, ανεξάρτητης από τις ΗΠΑ, αλληλέγγυας με τους λαούς του Νότου. Όπως διακήρυξε το πρώτο συνέδριο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που έγινε στην Αθήνα το 2005: ΝΑΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, θεωρούμε ότι η θέση και το μέλλον του λαού μας είναι μαζί με τους λαούς των άλλων χωρών της Ε.Ε. σε ένα κοινό μέτωπο για τη σύγκλιση, την ισοτιμία, το Κοινωνικό Κράτος, την ειρήνη.
Αποτιμώντας, όμως, την 26χρονη διαδρομή της χώρας μας ως πλήρους μέλους, την οποίαν διαχειρίστηκαν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, ασκούμε κριτική για την μη-προβολή των αναγκαίων αντιστάσεων και την αξιοποίηση δυνατοτήτων για την εξασφάλιση των όρων που προαναφέραμε.
Σήμερα, η απάντηση στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, που γεννάει όλο και μεγαλύτερη ανασφάλεια, ανισότητες, πολέμους και καταστροφές στο περιβάλλον, απαιτεί όχι μόνο τη διεθνοποίηση των λαϊκών αντιστάσεων, αλλά και των δημοκρατικών διαδικασιών και θεσμών.
Είναι η ώρα της πάλης της Αριστεράς για την οικοδόμηση μιας άλλης Ευρώπης, στη βάση της κοινωνικής συνοχής, της ειρήνης και της δημοκρατίας. Διεκδικούμε:
1. Στήριξη του Κοινωνικού Κράτους, κατοχύρωση της πλήρους απασχόλησης και της κοινωνικής προστασίας.
2. Κατάργηση του Συμφώνου σταθερότητας και αντικατάστασή του από ένα Σύμφωνο για την πλήρη απασχόληση και την αειφόρο ανάπτυξη.
3. Δημοκρατικό έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
4. Ριζική μεταρρύθμιση της ΚΑΠ, απαγόρευση μεταλλαγμένων, κατάργηση του ντάμπινγκ σε βάρος των αναπτυσσόμενων χωρών.
5. Απάντηση στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος.
6. Κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα για τους μετανάστες. Απόκρουση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Απόρριψη της «Ευρώπης-Φρουρίου».
7. Ισότητα των φύλων ως βασικό συστατικό σ΄ όλες τις πολιτικές.
8. Ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, στη βάση μιας πολιτικής κι όχι στρατιωτικής προσέγγισης των εστιών έντασης. Προώθηση του πυρηνικού και συμβατικού αφοπλισμού και αποκλεισμός του πολέμου ως μέσου για την επίλυση διεθνών προβλημάτων.
9. Συμβολή στην επίλυση των παγκόσμιων προβλημάτων, ιδιαίτερα στη γεφύρωση του χάσματος Βορρά - Νότου. Στην αντιμετώπιση της βρεφικής θνησιμότητας, της πείνας, του AIDS. Στη δημιουργία μιας δημοκρατικής και αποκεντρωμένης διεθνούς τάξης, ειρήνης με δικαιοσύνη, βιώσιμης ανάπτυξης, με εγγυητή της έναν αναβαθμισμένο και εκδημοκρατισμένο ΟΗΕ.
10. Ενίσχυση των αντιπροσωπευτικών θεσμών, ιδιαίτερα του Ευρωκοινοβουλίου. Δημοκρατικό έλεγχο των μη εκλεγμένων θεσμών, ιδιαίτερα του Συμβουλίου Υπουργών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
11. Διεκδίκηση μιας νέας Συνταγματικής Συνθήκης για μια δημοκρατική, φιλειρηνική, κοινωνική, οικολογική και ανεξάρτητη από τις ΗΠΑ Ευρώπη.
12. Συντακτική διαδικασία που θα αποτελείται από συντακτική συνέλευση σε δύο επίπεδα - με τη συμμετοχή του ευρωκοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων - και την ταυτόχρονη διενέργεια δημοψηφίσματος από όλα τα κράτη μέλη την ίδια ημέρα και με τους ίδιους όρους.»
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS