-Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε μία σύγχυση στο πολιτικό σκηνικό. Το ΚΚΕ κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ ότι ευνοεί το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη ώστε να μειώσει τη δύναμη της Ν.Δ., ότι τα φιλικά Μέσα προς το ΠΑΣΟΚ παίζουν το ίδιο παιχνίδι.. εσείς πώς το βλέπετε και πώς το παρακολουθείτε όλο αυτό...;
Έχουμε ένα σύστημα τέτοιο που ουσιαστικά δημιουργεί διάφορες περίπλοκες και θα έλεγα ανώμαλες καταστάσεις. Αν δείτε τις δημοσκοπήσεις, όταν παρουσιάζονται, το κεντρικό θέμα που συζητιέται είναι ποια είναι η απόσταση των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων. Όλα υποτάσσονται στην απόσταση των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων.
Μ΄ αυτή την έννοια, βλέπει κανείς κάποια περίεργα φαινόμενα. Δηλαδή, από την συντηρητική παράταξη να υπάρχει μερικές φορές ενδιαφέρον για την αύξηση της Αριστεράς προκειμένου να κόψει ψήφους από το ΠΑΣΟΚ. Μιας Αριστεράς, βέβαια, που τη θέλει να είναι κλεισμένη στα τείχη της, διαιρεμένη, να μην ενοχλεί και να πηγαίνει στα διάφορα μνημεία της να εκδηλώνει τον σεβασμό της, ένα πρότυπο δηλαδή που εμείς το απορρίψαμε. Από την άλλη μεριά, από την μεριά της αξιωματικής αντιπολίτευσης ό,τι κόψει ψήφους από τη Ν.Δ. γίνεται δεκτό ή εν πάση περιπτώσει απαλλάσσεται, απογυμνώνεται από τον πολιτικό του χαρακτήρα και τις συνέπειες που θα έχει στην πολιτική ζωή.
-'Αρα λίγο- πολύ συμφωνείτε με την εκτίμηση της κυρίας Παπαρήγα...
Δεν χρησιμοποιώ ούτε την ορολογία, ούτε το σκεπτικό, ούτε τις αντιλήψεις της κυρίας Παπαρήγα. Είπα ότι βρισκόμαστε σ΄ ένα παράλογο σύστημα, το οποίο δημιουργεί ανώμαλες καταστάσεις. Και είναι και αυτό ένας από τους λόγους που πρέπει να φύγουμε απ΄ αυτό το σύστημα. Αυτό το σύστημα «έφαγε τα ψωμιά του». Πιστεύω ότι ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε. Θα έλεγα ότι έδωσε αρνητικά περισσότερο. Νομίζω ότι πρέπει να μπούμε σ΄ ένα σημείο τομής. Όλοι το καταλαβαίνουμε. Πίσω απ΄ όλη αυτή την προεκλογική διαδικασία, το εκπαιδευτικό κίνημα, τα ομόλογα κι όλα αυτά τα ζητήματα, στον ορίζοντα φαίνεται ότι πιθανά να πηγαίνουμε για μια μεγάλη στροφή στην πολιτική ζωή της χώρας.
-Πώς την βλέπετε να γίνεται αυτή η στροφή;...
Νομίζω ότι υπάρχουν κάποια ποιοτικά στοιχεία, τα οποία είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Πρώτον, έχουμε πια μια οροφή στις δύο δυνάμεις του δικομματικού συστήματος, που είναι εγκλωβισμένες κι αυτές με τον τρόπο τους. Έχουμε μία κινηματική παρουσία, μια παρουσία της κοινωνίας που μπαίνει στην πολιτική δραστηριότητα και στην ατζέντα την πολιτική, είτε με το εκπαιδευτικό, είτε με το οικολογικό, με αυτά που γίνονται στο Ελληνικό κ.λπ. Υπάρχει η αγωνία, που είναι πασιφανής, ότι πάμε σε κυβερνήσεις που δεν μπορούν να έχουν την αλαζονεία που είχαν οι κυβερνήσεις των 20 ή 15 βουλευτών πλειοψηφίας. Πιστεύω ότι από τη μεριά μας έχουμε τη δυνατότητα να παρουσιάσουμε μια προγραμματική και ριζοσπαστική και ανανεωτική Αριστερά που περιμένει να παίξει κι αυτή το ρόλο της.
-Παρά τα όσα λέτε,.... ο δικομματισμός στην Ελλάδα είναι ο ισχυρότερος σε όλη την Ε.Ε..... Γι αυτό δεν έχετε εσείς, οι μικρότερες πολιτικές δυνάμεις, ευθύνη;.....
Πρώτον δεν δέχομαι να μπω σε μια συντεχνία μικρών δυνάμεων. Είμαστε μικρή δύναμη. Σε συντεχνία, όμως, μικρών δυνάμεων δεν μπορώ να μπω, διότι στις μικρές δυνάμεις μπορεί να περιλαμβάνονται δυνάμεις τέτοιες, στο χώρο, ας πούμε, της άκρας δεξιάς, με τις οποίες οι προγραμματικές μας διαφορές είναι πολλαπλάσιες από τις δυνάμεις του δικομματισμού. Άρα δεν δέχομαι τον όρο μικρές δυνάμεις.
Το δεύτερο είναι, ναι, συμφωνώ απόλυτα μ΄ αυτό που λέτε, όσον αφορά στην Αριστερά. Τεράστιες ευθύνες. Ένας από τους άξονες του δικομματισμού είναι η κατάσταση της Αριστεράς. Δηλαδή, μια Αριστερά η οποία μένει στο παρελθόν, η οποία ασχολείται με οικογενειακούς καυγάδες, η οποία βάζει στόχους, κεντρικούς στόχους άλλες δυνάμεις της Αριστεράς μέσα στον ίδιο χώρο, είναι μια Αριστερά η οποία είναι νοσηρή και η οποία είναι απωθητική, ιδιαίτερα για τη γενιά των νέων ανθρώπων που μπαίνουν στην πολιτική και που αυτή θα μπορέσει να φέρει τις αλλαγές.
Επομένως, η απάντησή μου είναι, ναι, συμφωνώ μαζί σας, η κατάσταση στην Αριστερά είναι ένα στήριγμα του δικομματισμού. Πιστεύω ότι οι διαιρέσεις μέσα στην Αριστερά είναι προϋπόθεση, έχουν λειτουργήσει ως προϋπόθεση για την στήριξη του δικομματισμού. Και όσον αφορά σε εμάς, προσπαθούμε να ξεφύγουμε απ΄ αυτή την κατάσταση και να παρουσιάσουμε ένα άλλο πρόσωπο της Αριστεράς. Το είδατε και στις δημοτικές εκλογές. Κάνουμε προσπάθεια. Θυμάστε το εγχείρημα με την «Ανοιχτή Πόλη» στην Αθήνα. Προσπαθούμε αυτό να το γενικεύσουμε.
-Σας ακούω.. κι εσείς ακολουθείτε την ίδια τακτική με την κυρία Παπαρήγα, εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα, την τακτική της πόλωσης απέναντι στο δικομματισμό... Βάζετε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. στο ίδιο σακί.....
Κάνετε λάθος. Δεν συμφωνώ με την εκτίμησή σας. Δεν βάζουμε ούτε τη Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ στο ίδιο σακί, ούτε καν τους διάφορους πολιτικούς ή στο ένα ή στο άλλο κόμμα. Προσπαθούμε να δούμε τις διάφορες αποχρώσεις που υπάρχουν σ΄ αυτόν τον περίεργο πίνακα, τον σουρεαλιστικό, που είναι η πολιτική ζωή της χώρας μας. Κεντρικό μας μέτωπο είναι η κυβέρνηση, γιατί είναι μια κυβέρνηση που ασκεί μια σκληρή πολιτική απέναντι στην κοινωνία, έναν σκληρό προσανατολισμό υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ. Δεν παίζουμε το παιχνίδι της κυβέρνησης, που είναι να διαιρεθεί το εργατικό κίνημα, να είναι αποδυναμωμένο. Από κει και πέρα, φυσικά, έχουμε σοβαρότατες προγραμματικές διαφορές με το ΠΑΣΟΚ, που δεν επιτρέπουν μια ευρύτερη συνεργασία.
-Εκεί ήθελα να καταλήξω... Να ολοκληρώσω την ερώτηση... Από τη μία, λοιπόν, λέτε, ψηφίστε εμάς για να μειώσουμε τα ποσοστά του δικομματισμού και να μην έχουν άνετες πλειοψηφίες στη Βουλή, από την άλλη, λέτε, δεν πρόκειται να συνεργαστούμε.. Ποιο μοντέλο προτείνετε για την επομένη των εκλογών;... Αυτό είναι συνταγή ακυβερνησίας...
Είναι λογικό ότι ένα κόμμα, το οποίο θέλει να ασκεί με κάποιες ποιοτικές προδιαγραφές την πολιτική του, έχει κάποια όρια στις κινήσεις του. Κι αυτά είναι το πρόγραμμά του. Δηλαδή, εντάξει, πάντα κάνουμε συμβιβασμούς, και στην προσωπική μας ζωή και στην πολιτική ζωή θα κάνεις κάποιους συμβιβασμούς, θα κάνεις πιο πίσω σε κάποια θέματα, αλλά στους βασικούς άξονες δεν μπορείς να κάνεις πίσω. Σκεφτείτε εμένα προσωπικά, που στο κόμμα μου άσκησα κάποιο ρόλο σε πολιτικό επίπεδο κατά τη διάρκεια των εκπαιδευτικών κινητοποιήσεων για το δημόσιο Πανεπιστήμιο, θα μπορούσα να βρεθώ σε μια κοινή κυβερνητική προγραμματική βάση με ένα κόμμα το οποίο είναι υπέρ της ιδιωτικοποίησης του Πανεπιστημίου; Το ίδιο ισχύει για τις ιδιωτικοποιήσεις .... κ.λπ..
-Θα μπορούσατε να κάνετε έναν συμβιβασμό, με τη λογική ότι θα ενισχυθεί το δημόσιο Πανεπιστήμιο βάσει ενός προγράμματος, το οποίο θα προσυπογράψετε, αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα και για τον ανταγωνισμό....
Συμβιβασμούς ναι, αλλά μέχρις ορισμένου ορίου. Εμείς δεν θέλουμε στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης να περάσει η ιδέα του ανταγωνισμού.
Στο γενικότερο πρόβλημα που συζητάμε, αυτό που χρειάζεται αυτή την εποχή είναι φαντασία. Δηλαδή να καταλάβουμε ότι μπορεί να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Εάν κάποιος δεν είχε φαντασία μέσα στη δεκαετία του ΄70, όπως εξελισσόταν, όπου είχαμε ένα δικομματισμό, που παραλάβαμε από την φάση πριν τη δικτατορία, δηλαδή ανάμεσα στο κέντρο, το παραδοσιακό, και την συντηρητική παράταξη την παραδοσιακή, Ν.Δ. και ΕΔΗΚ εμφανίστηκαν, τότε δεν θα μπορούσε να καταλάβει ότι πάει να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό, ότι έμπαιναν νέες ανάγκες στην κοινωνία τις οποίες καλύτερα από την Αριστερά αξιοποίησε το ΠΑΣΟΚ. Δεν θα μπορούσε να συλλάβει αυτό που έγινε. Ότι είχαμε μια πλήρη ανατροπή του σκηνικού, άσχετα αν κι αυτό κατέληξε στην πορεία, με τα χρόνια που περνούσαν, σ΄ ένα νέο δικομματισμό.
Μ΄ αυτή την έννοια νομίζω ότι μία κυβέρνηση με μικρή πλειοψηφία ή ό,τι άλλο προκύψει ανοίγει εξελίξεις για τις οποίες πρέπει να είμαστε έτοιμοι και πρέπει να τις βοηθήσουμε, κατά τη γνώμη μου.
-Κακά τα ψέματα.. Μια τέτοια κυβέρνηση αλλάζει τον εκλογικό νόμο και κάνει εκλογές σε 5 μήνες και γίνεται μια ισχυρή κυβέρνηση...
Δεν μπορεί να αλλάξει τον εκλογικό νόμο.....
-Θέλω να σας ρωτήσω.. ένα 30% μέσα στο ίδιο σας το κόμμα, η πτέρυγα των ανανεωτικών, αν δεν κάνω λάθος κι αν το λέω σωστά, φλερτάρει με την ιδέα μίας συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ σε σταθερή βάση, όχι εκλογικής συνεργασίας κατ΄ ανάγκη, αλλά πιο ουσιαστικής. Εσείς τι απαντάτε;... Ξέρουμε και το ραντεβού του κ. Κύρκου με την κα Διαμαντοπούλου .....
Ο Λ. Κύρκος είναι σεβαστή προσωπικότητα. Εγώ ηγούμαι σ΄ένα κόμμα στο οποίο δεν θάθελα να υπάρχει σιγή νεκροταφείου. Μ΄ αρέσει να ακούω και να υπάρχουν διάφορες απόψεις. Με ενωμένο τρόπο το κόμμα μας –έκανε κι ένα διαρκές συνέδριο πριν από λίγο καιρό, με τεράστιες πλειοψηφίες στις αποφάσεις- προχωράει σ΄ αυτή την πολιτική που σας ανέφερα. Το ότι έχουμε ανθρώπους οι οποίοι δεν κάνουν φωτοτυπία τα άρθρα ή τις τοποθετήσεις του Προέδρου του κόμματος, αυτό είναι πλούτος θα έλεγα και κατάκτηση για το κόμμα μας.
-Το ότι δώσατε πάρα πολλές εξουσίες και αρμοδιότητες στον κ. Τσίπρα εξελίχθηκε από τα Μέσα Ενημέρωσης σαν ότι του δώσατε το δαχτυλίδι της διαδοχής και το διαβάσατε κι εσείς αυτό. Συμβαίνει πράγματι κάτι τέτοιο;.. Η επόμενη μέρα του ΣΥΝ ανήκει στον κ. Τσίπρα;..
Πάντα υπάρχει ο σχολιασμός του Τύπου γύρω από πρόσωπα, ο οποίος προκαλεί ένα ενδιαφέρον.. γίνεται πιο ευχάριστη η ανάγνωση ή η παρακολούθηση μιας εκπομπής. Ο προσανατολισμός όλου του κόμματός μας είναι να αναδείξουμε νέες δυνάμεις που έρχονται από την κοινωνία, που συναντιούνται με την Αριστερά. Δεν συναντιόταν η Αριστερά, δεν είχε ραντεβού επί χρόνια με νέες δυνάμεις. Το ξεκινήσαμε στις δημοτικές εκλογές. Πρωτοπορήσαμε και καινοτομήσαμε σε σχέση με όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Δώσαμε αυτό το μήνυμα και αυτό συνεχίζουμε και θα το συνεχίσουμε ακόμα πιο έντονα.
-Τελευταία καταγγέλλετε τον Πρωθυπουργό, με ιδιαίτερα έντονο τρόπο, για την άρνησή του να έρθει στη Βουλή και να συζητήσει το θέμα των δομημένων ομολόγων. Εδώ έχουμε μια πολιτική αντίθεση ή υπάρχει και μια προσωπική βεντέτα, δηλαδή αισθάνεστε ότι σας απαξιώνει με την συμπεριφορά του;.....
Η πράξη του Πρωθυπουργού είναι πολιτική. Δεν είναι προσωπική. Δεν θα έλεγα ότι στρέφεται ενάντιά μου. Έχει όμως δύο διαστάσεις. Πρώτον ότι θέλουμε από πρωθυπουργικά χείλη να ακούσουμε τοποθετήσεις σε μερικά κεντρικά ζητήματα. Παλιά ήταν το εκπαιδευτικό. Τώρα είναι εάν υπάρχουν, για παράδειγμα, ευθύνες υπουργών, που δεν μπορεί να απαντήσει κανείς άλλος. Και, δεύτερον, είναι μια μεγάλη μάχη που δίνει η δικιά μας Αριστερά για τον κοινοβουλευτισμό. Στη Μ. Βρετανία ο Τ. Μπλερ, που εμφανίζεται σχεδόν κάθε εβδομάδα στη Βουλή, απαντάει σε ερωτήσεις που δεν ξέρει καν το περιεχόμενό τους. .. Εδώ ο Κανονισμός επιτάσσει στον Πρωθυπουργό να είναι παρών μια φορά την εβδομάδα, εφ΄ όσον δεν λείπει από τη χώρα ή δεν έχει καμιά μεγάλη υποχρέωση. Δίνουμε μια μάχη για τον κοινοβουλευτισμό και χαίρομαι που αυτή τη μάχη την στηρίζουν όλα τα ΜΜΕ.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS