H πολιτική και οι πολιτικοί δεν κρίνονται από τις αγνές προθέσεις τους, αλλά από τα αποτελέσματα.
Στο Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο είναι γεγονός ότι περιέχονται αρκετές ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά όχι συγκεκριμένες πολιτικές με δεσμεύσεις και χρονοδιαγράμματα. Θυμίζουν περισσότερο προεκλογικές εξαγγελίες. Τα μόνα συγκεκριμένα είναι το ειδικό χωροταξικό του τουρισμού και της βιομηχανίας, που η εφαρμογή τους θα οδηγήσει σε υποβάθμιση του περιβάλλοντος, αφού ανοίγει ο δρόμος για τουριστικές επιχειρήσεις, για κατασκευή εξοχικών κατοικιών και για βιομηχανίες εξόρυξης ακόμα και μέσα σε περιοχές natura.
Διατυπώνεται η ευχή για βελτίωση του οικιστικού περιβάλλοντος με βάση το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον στους οικισμούς, αλλά για την υιοθέτηση και εφαρμογή της Σύμβασης για το Τοπίο του Συμβουλίου της Ευρώπης (19/7/2000) δεν γίνεται λόγος.
Στον τομέα της ενέργειας δεν κάνει λόγο για σταδιακή μείωση της χρησιμοποίησης του λιγνίτη και των στερεών καυσίμων υπέρ των ΑΠΕ.
Εξαγγέλλει την ιδέα για περιορισμό της εκτός σχεδίου δόμησης, δεν μιλάει για κατάργηση και κυρίως εξαγγέλλει την ένταξη στο σχέδιο περιοχών, χωρίς να έχει προηγηθεί η χαρτογράφηση των δασών και το δασολόγιο. Εξαγγέλλει την άμεση πολεοδόμηση περιοχών που παρουσιάζουν ιδιαίτερα υψηλή ζήτηση, για να χαρούν όσοι περιμένουν να νομιμοποιήσουν τα αυθαίρετα. Με έμμεσο τρόπο εξαγγέλλεται μια ακόμα προεκλογική νομιμοποίηση αυθαιρέτων.
Θυμάται για μια ακόμα φορά τις περιοχές natura και αναγγέλλει για ακόμα μια φορά την οριοθέτηση τους και το Φορέα διαχείρισης τους που έπρεπε να είχαν ήδη γίνει.
Όλη η φιλοσοφία του Εθνικού Χωροταξικού Σχεδίου και των ειδικών Σχεδίων για τον τουρισμό και την Βιομηχανία είναι να εξυπηρετηθούν τα οικονομικά συμφέροντα που καταστρέφουν το περιβάλλον. Είναι στην ίδια κατεύθυνση με την αναθεώρηση του άρθρου 24 του συντάγματος και τον περιορισμό του Συμβουλίου Επικρατείας.
To Γραφείο Τύπου