Στις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο από την κυριαρχία των πολυεθνικών εταιρειών, του κριτηρίου της μεγιστοποίησης των κερδών τους και της κυριαρχίας τους στις διαδικασίες της διεθνοποίησης γίνεται όλο και περισσότερο αναγκαία η κοινή δράση των συνδικάτωνν των εργαζομένων , των άλλων κοινωνικών κινημάτων και των προοδευτικών δυνάμεων του πλανήτη μας μέσα αλλά και έξω από τους Διεθνείς Οργανισμούς για την αμφισβήτηση αυτής της «νέας τάξης πραγμάτων» και για την επιβολή πολιτικών ,δημοκρατικών και κοινωνικών ελέγχων στην πορεία και στο περιεχόμενο του συνόλου των διεθνών σχέσεων και των οικονομικών και εμπορικών ανταλλαγών.
O Συνασπισμός αγωνίζεται για την Ενωμένη Ευρώπη μακριά από λογικές εθνικής περιχαράκωσης και απομονωτισμού. Η πορεία όμως της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, όπως αυτή προσδιορίστηκε από τη συνθήκη του Μάαστριχ βρίσκεται σε αντίθεση με τις προσδοκίες των λαών και των εργαζομένων της Ευρώπης και δεν έχει καμία σχέση με τα οράματα της Νέας ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Ε.Ε. επιδιώκουν να συνεχιστεί αυτή η πορεία .Γιʼ αυτό στην ημερήσια διάταξη της διακυβερνητικής για την αναθεώρηση της συνθήκης του Μάαστριχ δεν περιλήφθηκαν η αναθεώρηση της ΟΝΕ και η θέσπιση όρων και κριτηρίων, που θα διευκόλυναν την πραγματική σύγκλιση και κοινωνική συνοχή, ενώ έχουν υποβαθμιστεί τα θέματα της πολιτικής ενοποίησης και της απασχόλησης. Αντίθετα πρυτανεύουν προτεραιότητες θεσμικής διαφοροποίησης (ευελιξία-σύμφωνο σταθερότητας), που δημιουργούν συνθήκες Ευρώπης πολλών ταχυτήτων.
Αποκτά επείγουσα προτεραιότητα η ανάγκη ανάπτυξης μεγάλων κοινωνικών κινημάτων και κοινής δράση των Αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη με αίτημα το ριζικό επαναπροσανατολισμό της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης. Ο δρόμος για την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να στηριχθεί στη μονόπλευρη φιλοσοφία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που απορρέουν από τη συνθήκη του Μάαστριχ. Ο ΣΥΝ τάσσεται υπέρ της άμεσης και ριζοσπαστικής μεταρρύθμισης της συνθήκης του Μάαστριχ, ώστε η πορεία προς την Ε.Ε. να έχει ως προτεραιότητα την πραγματική σύγκλιση και την απασχόληση και να αποκτήσει κοινωνικό , δημοκρατικό και οικολογικό δυναμισμό και να επαναδεσμευθούν στην υπόθεση της οικοδόμησής της μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που αποστασιοποιούνται , για μία Ευρώπη όχι «φρούριο» αλλά ανοιχτή στις προσδοκίες των λαών της χωρίς ρατσισμό και ξενοφοβία.
Σε παγκόσμιο επίπεδο ο αρνητικός για τις δυνάμεις της εργασίας συσχετισμός δύναμης υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου δεν έχει αλλάξει . Έχουν όμως αρχίσει να γεννιούνται νέες ελπίδες και να διαφαίνονται νέες δυνατότητες.
Στην Ευρώπη είχαμε τους προηγούμενους μήνες ανάπτυξη σημαντικών κοινωνικών αγώνων σχεδόν σʼ όλες τις χώρες της. Οι αγώνες αυτοί αμφισβητούν το σημερινό δρόμο της Ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Σημαντική εξέλιξη αποτελεί η έναρξη κοινού συντονισμένου αγώνα των εργαζομένων στα εργοστάσια της ΡΕΝΟ στη Γαλλία, στην Ισπανία και στο Βέλγιο και σʼ όλη την Ευρώπη , με στόχο διεκδίκησης να μην κλείσει το εργοστάσιό της στο Βέλγιο.
Κοινό χαρακτηριστικό αυτών των αγώνων είναι ότι ξεκίνησαν είτε αυθόρμητα από τα κάτω σε μεμονωμένες επιχειρήσεις ή κλάδους και μετά γενικεύτηκαν είτε προκηρύχτηκαν από τις Εθνικές Συνομοσπονδίες. Η ΣΕΣ(Συνομοσπονδία Ευρωπαίων Συνδικάτων) δεν έπαιξε κανένα συντονιστικό ρόλο και εξαντλήθηκε σε επαφές γραφείων και διαδρόμων.
Τα εθνικά και κλαδικά συνδικάτα θα πρέπει να δώσουν το δικό τους ριζοσπαστικό και σύγχρονο ταξικό περιεχόμενο στην Πανευρωπαϊκή κινητοποίηση των Ευρωπαϊκών συνδικάτων των εργαζομένων στις 28 Μαίου ενόψει των τελικών αποφάσεων της Διακυβερνητικής για την αναθεώρηση της συνθήκης του Μάαστριχ και να στηρίξουν επίσης την διεθνική πρωτοβουλία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για την ΕΥΡΩΔΙΑΔΗΛΩΣΗ του Άμστερνταμ στις 14-15 του Ιούνη ενάντια στην ανεργία , την υποαπασχόληση και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Ταυτόχρονα θα πρέπει να εντείνουν τους δικούς τους αγώνες για μία άλλη πορεία της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, που θα δίνει προτεραιότητα στα κριτήρια της πραγματικής σύγκλισης των οικονομιών και στην κοινωνική συνοχή.
Κεντρικές διεκδικήσεις που πρέπει να τεθούν από τα συνδικάτα σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι:
α) το 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών,
β) η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, η υπεράσπιση και η βελτίωση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης,
γ) μέτρα, πολιτικές και πόροι για την απασχόληση και για την προστασία των ανέργων, αποτροπή της γενίκευσης των «ελαστικών μορφών« απασχόλησης και υπεράσπιση και προώθηση της πλήρους και σταθερής εργασίας για όλους,
δ) προστασία και βελτίωση του εισοδήματος των εργαζομένων και των συνταξιούχων,
ε) έλεγχος της δράσης των πολυεθνικών επιχειρήσεων στα επίπεδα των εθνικών κοινοβουλίων αλλά και του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου,
στ)απόκρουση των επιδιώξεων να ασκείται η πολιτική όχι από τους πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς αλλά από τις δυνάμεις του χρήματος, των ΜΜΕ και του μιλιταρισμού,
ζ) η απόκρουση των φαινομένων του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Πρέπει ακόμα να τεθούν πιο επίμονα τα αιτήματα για ειδική φορολογία στην κερδοσκοπική κίνηση κεφαλαίων και για την θέσπιση «κοινωνικής ρήτρας» στο παγκόσμιο εμπόριο.
Επίσης κεντρικό θέμα για το ελληνικό σ.κ. είναι η ανάπτυξη ενός μαζικού και παλλαϊκού κινήματος των εργαζομένων και άλλων πολιτών για τη διεκδίκηση διενέργειας Δημοψηφίσματος Πανευρωπαϊκού και σε κάθε περίπτωση στη χώρα μας για τα αποτελέσματα της Διακυβερνητικής για την αναθεώρηση της συνθήκης του Μάαστριχτ.
Οι αριστερές, σύγχρονες, ριζοσπαστικές δυνάμεις, που δρουν μέσα στα εργατικά συνδικάτα και σε άλλα μαζικά κινήματα των πολιτών , θα πρέπει να αναζητήσουν τρόπους συνεννόησης και συντονισμού τους για την προώθηση των παραπάνω στόχων προσπαθώντας να ξεπεράσουν τις αναστολές και τη γραφειοκρατική λειτουργία της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών συνδικάτων. Ο ΣΥΝ θα προωθήσει την πρόταση για συντονισμό των τμημάτων εργατικής και κοινωνικής πολιτικής των δυνάμεων της Αριστεράς που συμμετέχουν στο φόρουμ της Νέας Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Η Κυβέρνηση Σημίτη , στα πλαίσια των λεγόμενων «προγραμμάτων σύγκλισης» έχει κλιμακώσει τις σκληρές σταθεροποιητικές πολιτικές της λιτότητας και της απορύθμισης. Η υλοποίηση του κρατικού προϋπολογισμού του 1997, που όπως η ίδια παραδέχεται είναι ο σκληρότερος των τελευταίων χρόνων, έχει ήδη επιφέρει μία νέα δέσμη λιτότητας, κοινωνικής αποδόμησης, μονομερών φορολογικών επιβαρύνσεων στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους και ιδιωτικοποιήσεων.. Οι πολιτικές όμως αυτές είναι όχι μόνο κοινωνικά ανάλγητες και άδικες αλλά και αναποτελεσματικές ακόμα και ως προς τους ίδιους τους στόχους τους και οδηγούν τη χώρα μας σε μεγαλύτερες αποκλίσεις και όχι στη σύγκλιση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Ακόμα και η όποια βελτίωση των ονομαστικών δεικτών της οικονομίας αποδυναμώνεται, εάν συγκριθεί με τη βελτίωση των κοινοτικών ονομαστικών δεικτών. Η κατάσταση αυτή θα οξυνθεί και από την προώθηση του νέου εξοπλιστικού προγράμματος ,αφού θα υπάρξει στράγγισμα και άλλων πόρων από αναπτυξιακές και κοινωνικές προτεραιότητες.
Οι ήδη εκρηκτικές κοινωνικές συνέπειες αυτών των επιλογών παίρνουν όλο και πιο δραματικές διαστάσεις για τους εργαζόμενους . Η νέα φτώχεια εξαπλώνεται , η ανεργία αυξάνεται και έφτασε ήδη στο 10,6%, ενώ τα φαινόμενα ύφεσης, απόκλισης της ελληνικής οικονομίας , αποβιομηχάνισης και παραγωγικής αποδιάρθρωσης της χώρας έχουν ενταθεί υποβαθμίζοντας ακόμα περισσότερο τη θέση των δυνάμεων της μισθωτής εργασίας και διευρύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες.
Μπροστά σ΄ αυτή την κατάσταση η κυβέρνηση προετοιμάζει ιδεολογικά, κοινωνικά και πολιτικά το έδαφος για ένα νέο κύκλο επίθεσης στο εισόδημα , στις εργασιακές σχέσεις και στο ήδη υποβαθμισμένο κοινωνικό κράτος στη χώρα μας.
Ο ΣΥΝ απέναντι σ΄ αυτή την πολιτική ασκεί αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο. Ο ΣΥΝ ενθαρρύνει και ενισχύει τις κοινωνικές αντιστάσεις και τους κοινωνικούς αγώνες για την προάσπιση και τη βελτίωση του βιοτικού επίπεδου και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Επιχειρεί να εκφράσει τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που πλήττεται από την κρίση και από τις ασκούμενες πολιτικές από τη σκοπιά ενός νέου ανορθωτικού προοδευτικού προγράμματος ανάπτυξης ,κοινωνικής, οικολογικής προστασίας και πραγματικής σύγκλισης με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για να αντιμετωπίσει τις πολιτικές αντιστάσεις ,για να εξασφαλίσει τον αναγκαίο γι αυτή «ζωτικό» χώρο και για να επιτύχει συνενοχή στις νεοφιλελεύθερες επιλογές της, προσπαθεί να διεμβολίσει την σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά με τα σενάρια της «κεντροαριστεράς».
Επίσης, για να αντιμετωπίσει και να εκτονώσει τις κοινωνικές αντιστάσεις που προκαλεί η πολιτική της, και παρότι στην πράξη επιδεικνύει αδιαλλαξία απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες, προσπαθεί να αξιοποιήσει τον «κοινωνικό διάλογο», για να εφαρμόσει πιο ανώδυνα την πολιτική της. Γι αυτό το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να προσέξει, να μη παγιδευτεί σ΄ ένα τέτοιο ψευδεπίγραφο διάλογο γενικά και επί παντός επιστητού , με δεδομένη την κυβερνητική πολιτική , το πρόγραμμα σύγκλισης και τον κρατικό προϋπολογισμό του 1997. Πρέπει να διεκδικήσει με όρους κινήματος και ανάπτυξης των κοινωνικών αγώνων την ουσιαστική συζήτηση για τα μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων , της οικονομίας και της κοινωνίας και την εξασφάλιση ορισμένων προϋποθέσεων φερεγγυότητας στη διαδικασία Επίσης σε καμία περίπτωση ο όποιος διάλογος δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποκαταστήσει τη μαζική, αγωνιστική και διεκδικητική δράση των συνδικάτων.
Κατά το διάστημα που μεσολάβησε από την προηγούμενη πανελλαδική μας συνέλευση πραγματοποιήθηκαν σημαντικοί αγώνες των εργαζομένων και των συνταξιούχων της χώρας μας που εξαγγέλθηκαν και συντονίστηκαν απ΄ όλες τις βαθμίδες του σ.κ. Οι αγώνες αυτοί και ιδιαίτερα αυτοί που αναπτύχθηκαν από τις δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις το τελευταίο διάστημα παρουσίασαν μαζικότητα, μαχητικότητα, δημοκρατικές μορφές λήψης των αποφάσεων , κοινωνική αποδοχή και σ΄ ένα βαθμό και αποτελεσματικότητα.
Για τις μορφές πάλης ισχύουν οι αποφάσεις προηγούμενων συνδιασκέψεων μας , όσον αφορά την ανάγκη να αποφασίζονται με δημοκρατικές διαδικασίες βάσης και να εξασφαλίζουν κοινωνική αποδοχή με κριτήριο τις αρχές και αξίες της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων.. Ωστόσο, ακόμα και όταν έχουμε επιφυλάξεις για τη χρησιμοποίηση ορισμένων μορφών πάλης ή για ενδεχόμενη στενότητα στη διατύπωση ορισμένων διεκδικήσεων και αιτημάτων, δεν πρέπει να χάνουμε το κύριο , που είναι η ανάγκη αλληλεγγύης στα αγωνιζόμενα τμήματα των εργαζομένων απέναντι στις εφαρμοζόμενες σκληρές κυβερνητικές και εργοδοτικές πολιτικές και σεβασμού στην αυτονομία των μαζικών κινημάτων. Οι ελεγχόμενες από τις δυνάμεις του νέου τύπου κυβερνητικού συνδικαλισμού συνδικαλιστικές ηγεσίες των τριτοβάθμιων κυρίως οργανώσεων , σε συνδυασμό με την παραλυτική δράση του κομματικού συνδικαλισμού, δεν μπόρεσαν και δεν θέλησαν να μετατρέψουν τη πίκρα , τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση των εργαζομένων για τη σκληρή οικονομική πολιτική σε αγωνιστική διάθεση και σε μαζική δράση για την αλλαγή αυτής της πολιτικής. Βρέθηκαν δηλαδή για μία άλλη φορά κατώτερες των περιστάσεων, με συνέπεια να αναδεικνύεται ακόμα πιο έντονα η κρίση αξιοπιστίας της σημερινής συνδικαλιστικής ηγεσίας στη συνείδηση των εργαζομένων. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις θέσεις που διαμορφώνουν αλλά κυρίως από την έλλειψη ουσιαστικής και αποτελεσματικής δράσης.
Οι αγώνες όμως των εργαζομένων αυτό το διάστημα ,παρά την ύπαρξη των συνδικαλιστικών κυβερνητικών πλειοψηφιών, και παρά το ότι οι συσχετισμοί δύναμης παραμένουν αρνητικοί για τις δυνάμεις της εργασίας και της Αριστεράς, ήταν ενωτικοί ,μαζικοί και μαχητικοί, έσπασαν τη βιτρίνα της»νεοφιλελεύθερης συναίνεσης» και αμφισβήτησαν έμπρακτα το λεγόμενο από το δικομματισμό «μονόδρομο» των κοινωνικά ανάλγητων εφαρμοζόμενων πολιτικών. Αποδείχτηκε και πάλι με πολλούς τρόπους, «χαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δεν γίνονται».
Η οργανωτική πολυδιάσπαση του σ.κ. όχι μόνο δεν ανακόπηκε αλλά διευρύνθηκε. Οι αποφάσεις του οργανωτικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ από το Δεκέμβρη του 1991 για ενοποιήσεις σε επιχειρησιακό , κλαδικό και νομαρχιακό επίπεδο παρέμειναν στα χαρτιά .Ο στόχος της ενοποίησης ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν προωθήθηκε ούτε κατά ένα βήμα. Η κατάσταση όμως αυτή δημιουργεί προβλήματα στην ανάπτυξη μαζικών και ενωτικών αγώνων , αδυνατίζει την διαπραγματευτική δύναμη του σ.κ. και υπονομεύει την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεών του στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Η κρίση μαζικοποίησης και αντιπροσωπευτικότητας των συνδικάτων συνεχίζεται.
Η αποχή των μελών των σωματείων , και ιδιαίτερα των νεώτερων, από την καθημερινή λειτουργία και δράση τους, αλλά ακόμα και από τις εκλογικές διαδικασίες, αυξάνεται και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι εντυπωσιακή. Είναι ένα φαινόμενο που εντείνεται και θα πρέπει να μελετηθούν σε βάθος οι αιτίες του.
Οι πρόσφατες αγωνιστικές κινητοποιήσεις δίνουν μία αισιόδοξη νότα για τις δυνατότητες του σ.κ. , που δεν αναιρεί όμως την εκτίμηση για την κρίση του , η οποία έχει βαθύτερες αντικειμενικές και πολιτικές αιτίες.
Η κρίση, που δημιουργήθηκε στη ΓΣΕΕ λόγω της διοργάνωσης από την ΕΣΑΚ-Σ ξεχωριστής Πρωτομαγιάτικής συγκέντρωσης στην Αθήνα, αναδεικνύει με μεγαλύτερη ένταση την ανάγκη να ενισχυθεί ο αυτόνομος, ταξικός, διεκδικητικός χαρακτήρας των συνδικάτων με την ήττα των δυνάμεων του κυβερνητικού και κομματικού συνδικαλισμού , με τη δημιουργία όρων κινήματος από τα κάτω και με την ενίσχυση των δυνάμεων του αυτόνομου - ταξικού ρεύματος μέσα στα συνδικάτα.
Στην ηγεσία της ΠΑΣΚΕ συνεχίζεται η κυριαρχία των δυνάμεων του νέου τύπου κυβερνητικού συνδικαλισμού, που χωρίς να στηρίζουν ανοικτά τις πολιτικές της κυβέρνησης , επιδιώκουν να εκτονώνουν την κοινωνική δυσαρέσκεια με κάποιας μορφής κινητοποιήσεις , που όμως δεν έχουν συνέχεια . Ήδη στη ΓΣΕΕ αυτή η κατάσταση έχει δημιουργήσει αφενός παραλυτικά φαινόμενα και αφετέρου διαδικασίες αναδιαμόρφωσης της ηγετικής ομάδας της ΠΑΣΚΕ, που δεν έχει αλλάξει τη γενική της κατεύθυνση , αλλά, λόγω μίας σχετικής ρευστότητας, βρίσκεται σε αμηχανία και μπορεί να αξιοποιηθεί από τις δυνάμεις μας στην κατεύθυνση της ανάπτυξης των αγώνων. Οι θετικές θέσεις που διαμορφώνονται με την παρέμβαση των δικών μας δυνάμεων δεν συνοδεύονται από μία αντίστοιχη και με συνέχεια δραστηριότητα.
Ωστόσο στη βάση της ΠΑΣΚΕ και στα μεσαία στελέχη υπάρχουν σε εξέλιξη και αναπτύσσονται διεργασίες αμφισβήτησης αυτής της κατάστασης και μεταφοράς προς τα πάνω της μεγάλης δυσαρέσκειας και αγανάκτησης των εργαζόμενων για τις κυβερνητικές πολιτικές αλλά και για τη συμβιβαστική στάση των ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ, η οποία παίρνει σαφώς τα μηνύματα της βάσης αλλά δεν αντιστέκεται στις πιέσεις της κυβέρνησης και του κόμματος. Ωστόσο μετά την ομιλία Σημίτη υπάρχουν πιέσεις για μεγαλύτερες αποστάσεις από την κυβερνητική πο9λιτική και στην ηγετική ομάδα. Εμείς θα πρέπει να ενισχύσουμε την κοινή δράση στη βάση και να εντείνουμε την κριτική μας στην ηγεσία της ΠΑΣΚΕ, στις εκφράσεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, για να βοηθήσουμε την ανάπτυξη του κινήματος από τους ίδιους τους εργαζόμενους . Θα ήταν καταστροφικό και για μας και για το Σ.Κ. να αναλωνόμαστε σε κινήσεις και τακτικισμούς κορυφών . Η εμπειρία αυτής της χρονιάς έδειξε, ότι και τον κόσμο που επηρεάζεται από την ΠΑΣΚΕ μπορούμε να τον συσπειρώνουμε στους αγώνες και τους συσχετισμούς δύναμης να βελτιώνουμε σε όφελός μας , όταν είναι διακριτό το στίγμα μας και όταν δεν κάνουμε εκπτώσεις στην κριτική μας απέναντι στην ηγεσία τους.
Η ΔΑΚΕ είναι απολύτως μπλοκαρισμένη αφενός λόγω των εσωτερικών προβλημάτων της Ν.Δ. και αφʼ ετέρου λόγω διολίσθησης της ΠΑΣΚΕ σε πολλές από τις δικές της θέσεις και συμμετέχει με το δικό της τρόπο στη «νεοφιλελεύθερη συναίνεση». Η εκλογή Καραμανλή πιθανά να αντιστρέψει την ασθενική της παρουσία μέχρι σήμερα.
Η ΕΣΑΚ-Σ παραμένει δέσμια της μεταφοράς από την ηγεσία της μέσα στα συνδικάτα της ήδη αποτυχημένης και δογματικής γραμμής του ΚΚΕ «πέντε κόμματα - δυο οι πολιτικές». Έτσι θεωρεί πρωταρχικό της μέλημα το ιδεολογικό ξεκαθάρισμα με τις δικές μας δυνάμεις , εμποδίζει την κοινή δράση των αριστερών δυνάμεων και κατʼ επέκταση όλων των εργαζομένων με αποτέλεσμα να δημιουργεί και πρόσθετες δυσκολίες στην ανάκαμψη του σ.κ. και στην ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων. Η στάση της στη φετινή Πρωτομαγιά αποδεικνύει την αντιφατική πολιτική της αλλά και τη στενή κομματική λογική της. Η στάση αυτή σηκώνει νέα τείχη απέναντι στις δυνάμεις του Συνασπισμού και, παρά τα επιφαινόμενα, στην ουσία διευκολύνει την κυβέρνηση διασπώντας το μέτωπο των εργαζομένων, ενώ βοηθά την ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ να αναδιπλωθεί και να επανασυσπειρώσει τις δυνάμεις της.
Οι κινήσεις και τα ψηφοδέλτια στα οποία συμμετέχουν κατά κύριο λόγο οι συνδικαλιστές που πρόσκεινται στο ΔΗΚΚΙ ή στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ εκπέμπουν σήμερα αδύναμο στίγμα και δεν επηρεάζουν τις εξελίξεις στο σ.κ.
Τα σχήματα μέσα στα οποία δρουν οι δυνάμεις του ΣΥΝ , παρά τις υπαρκτές αδυναμίες τους, έδωσαν τη μάχη σ΄ όλα τα επίπεδα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος από το επίπεδο του πρωτοβάθμιου σωματείου μέχρι το επίπεδο των τριτοβάθμιων οργανώσεων, για να ενισχύσουν το διεκδικητικό χαρακτήρα τους και για να εισάγουν μία νέα αντίληψη για την όσο γίνεται πιο κοντά στους εργαζόμενους λήψη των αποφάσεων για κινητοποιήσεις.
Από την άποψη των ποσοστών αυτών των σχημάτων , φαίνεται από τα αποτελέσματα της τελευταίας χρονιάς ότι αρχίζουν πλέον να υπάρχουν ανοδικά αποτελέσματα αλλά και να διασφαλίζεται η ύπαρξη και η παρουσία και σε νέους κλάδους και χώρους. Επίσης έγινε μία προσπάθεια καλύτερου συντονισμού αυτών των σχημάτων, η οποία όμως πολύ απέχει από τις σημερινές ανάγκες.
Θα πρέπει να επιμείνουμε να αναπτυχθεί η λειτουργία και η δράση των αυτόνομων σχημάτων ,στα οποία συμμετέχουμε, στη ΓΣΕΕ, στην ΑΔΕΔΥ ,στις δευτεροβάθμιες ομοσπονδίες και στα Εργατικά Κέντρα καθώς και στα πρωτοβάθμια σωματεία. Στόχος μας πρέπει να είναι μέσα στη νέα χρονιά να δημιουργηθούν τέτοια σχήματα σε όσο το δυνατόν περισσότερους κλάδους και κυρίως στα πρωτοβάθμια σωματεία (επιχειρησιακά και κλαδικά), όπου πρέπει να ρίξουμε και το κύριο βάρος μας , ώστε από εκεί να ξεκινήσουμε την αντεπίθεσή μας για νʼ αλλάξουμε τους συσχετισμούς δύναμης υπέρ μας αλλά και τον προσανατολισμό δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Μεγάλες αδυναμίες εξακολουθεί να έχει η δουλειά μας στους συνταξιούχους , στη νεολαία και στον ιδιωτικό τομέα και θα πρέπει να πάρουμε μέτρα αντιστροφής αυτής της κατάστασης.
Θα πρέπει πάντως πιο έντονα να προβάλουμε τις προτάσεις μας για την ανασυγκρότηση και την αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος, σε αντιπαράθεση με το νέου τύπου κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, που αντικειμενικά στηρίζει τη νεοφιλελεύθερη συναίνεση, αλλά και με τις γραφειοκρατικές, δογματικές και σεχταριστικές αντιλήψεις του κομματικού συνδικαλισμού, που διευκολύνει τη διάσπαση και τον κατακερματισμό του εργατικού κινήματος. Εμείς αγωνιζόμαστε για ένα συνδικαλισμό αυτόνομο, με δημοκρατικές εσωτερικές λειτουργίες, με διεκδικητικό αγωνιστικό προσανατολισμό, με ταξική αντίληψη, με σύγχρονο ριζοσπαστικό λόγο , διεθνιστικό, που η λειτουργία και η δράση του να διαπερνιέται από τις συλλογικές αξίες του εργατικού κινήματος.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να επιδιώξουμε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα να επανασυγκροτήσει σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο τις συμμαχίες τους με άλλους κοινωνικούς φορείς και κινήματα κοινωνικών στρωμάτων , που χτυπιούνται από την κρίση και από τις πολιτικές της Ε.Ε. και των ελληνικών κυβερνήσεων και που , εάν αυτές οι πολιτικές δεν αλλάξουν , θα πυκνώσουν τις στρατιές των ανέργων .Ιδιαίτερα σοβαρή προτεραιότητα είναι η επαναθεμελίωση της αξίας της κοινωνικής αλληλεγγύης με τα αγωνιζόμενα τμήματα των εργαζομένων και η αντιμετώπιση των επικίνδυνων αντιλήψεων και πρακτικών του «κοινωνικού αυτοματισμού». Πρωταρχικό βεβαίως ζήτημα είναι και η εξασφάλιση της ενότητας και της κοινής δράσης των εργαζομένων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Στην κατεύθυνση αυτή καθώς και στη συνολική ανάκαμψη του σ.κ. θα μπορούσε να συμβάλλει η κοινή δράση των αριστερών ριζοσπαστικών και προοδευτικών δυνάμεων μέσα στα συνδικάτα μακριά και ενάντια στην πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ , η οποία θέτει ως προαπαιτούμενο για μια τέτοια κοινή δράση το ιδεολογικό ξεκαθάρισμα.
Οι δύο κεντρικοί μας στόχοι για το επόμενο διάστημα είναι α) η ανάπτυξη των αγώνων για τα μεγάλα και μικρά προβλήματα των εργαζομένων και β)μέσα απ΄ αυτούς η αλλαγή συσχετισμών μέσα στα συνδικάτα και η ενίσχυση του αυτόνομου ριζοσπαστικού ρεύματος που υπάρχει και δρα μέσα σ΄ αυτά.
Προτεραιότητές μας είναι:
Η Αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις της πορείας της Ευρωπαϊκής οικοδόμησης, που απορρέουν από του όρους της συνθήκης του Μάαστριχ και η ενεργή παρέμβαση μας για μία άλλη πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης με όρους δημοκρατίας, κοινωνικής ευαισθησίας και οικολογικής αντίληψης.
Μία νέα στρατηγική οικονομικής ανάπτυξης με αύξηση της απασχόλησης , με προστασία των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος και με μείωση των περιφερειακών και κοινωνικών ανισοτήτων.
Η αναδιανομή των εισοδημάτων και των δικαιωμάτων υπέρ των δυνάμεων της εργασίας και η αντίσταση στις συνεχιζόμενες πολιτικές της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων.
Η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και η υπεράσπιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων σε Εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η αντιμετώπιση της ανεργίας, η προστασία των ανέργων και η αύξηση της απασχόλησης.
Η υπεράσπιση και αναβάθμιση των εργασιακών σχέσεων και της μισθωτής εργασίας ενάντια στις πολιτικές απορύθμισης της αγοράς εργασίας που ενισχύθηκαν από τις βασικές διατάξεις της Λευκής Βίβλου.
Η ενίσχυση της ειρήνης και της συνεργασίας στα Βαλκάνια στην Ευρώπη .
Η αντιμετώπιση της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Η πλήρης και χωρίς όρους ισοτιμία ανδρών και γυναικών στο δικαίωμα της εργασίας, στην επαγγελματική εξέλιξη και στις αμοιβές.
Οι κεντρικές μας αυτές προτεραιότητες είναι φανερό, ότι εκ του περιεχομένου και του προσανατολισμού τους έρχονται σε αντίθεση με τις πολιτικές που απορρέουν από το κυβερνητικό πρόγραμμα σύγκλισης και θέτουν στην ημερήσια διάταξη των κοινωνικών αγώνων την ανάγκη προώθησης ενός ανορθωτικού προγράμματος δράσης για τη χώρα μας στην κατεύθυνση του προοδευτικού εκσυγχρονισμού, που να παίρνει υπόψη αυτές τις προτεραιότητες των εργαζομένων.
Αναδιανομή εισοδήματος μέσα από τη διεκδίκηση ικανοποιητικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας και ριζικής φορολογικής μεταρρύθμισης , μέσω της οποίας θα αυξάνουν οι φόροι στα μεγάλα εισοδήματα, θα ανακουφίζονται τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα και ο κάθε πολίτης θα επιβαρύνεται με βάση την πραγματική φοροδοτική του ικανότητα στα πλαίσια της φορολογικής δικαιοσύνης. Η κινητοποίηση των συνδικάτων του ιδιωτικού τομέα και ο συντονισμός των συνδικάτων των ΔΕΚΟ μπορεί να βοηθήσει στην μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα αυτών των διεκδικήσεων.
Ανεργία - απασχόληση. Οι θέσεις της ΚΠΕ του ΣΥΝ αποτελούν ολοκληρωμένη παρέμβαση και πρέπει να αξιοποιηθούν, όπως επίσης και η σχετική πρόταση της ΓΣΕΕ. η οποία κινείται σε σωστή κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση αιχμές της πολιτικής μας είναι η δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, το 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών και η προστασία των ανέργων.
Ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής ασφάλισης. Οι θέσεις του τμήματός μας, οι οποίες έχουν υιοθετηθεί και από τη ΓΣΕΕ ύστερα από παρέμβαση των δικών μας δυνάμεων, αποτελούν μία πρώτη απάντηση στο θέμα. Είμαστε ριζικά αντίθετοι σε λογικές εξατομίκευσης της ευθύνης της ασφάλισης και υπερασπίζουμε τις αρχές συγκρότησης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Η έμφαση πρέπει να δοθεί στις νέες μορφές χρηματοδότησης μέσω της άμεσης φορολογίας , στον τριμερή χαρακτήρα της, στην ελεύθερη αξιοποίηση των αποθεματικών , στην αυτόνομη λειτουργία των ασφαλιστικών ταμείων και στην εθελοντική ομαδοποίηση με όρους βιωσιμότητας των ασφαλιστικών οργανισμών .
Εργασιακές σχέσεις. Οι δυνάμεις μας πρέπει να συμβάλουν στη διαμόρφωση και στη διεκδίκηση από το σ.κ. ενός νέου χάρτη εργασιακών σχέσεων με στόχο την υποστήριξη της σταθερής και πλήρους απασχόλησης , τον περιορισμό της έκτασης εφαρμογής των άτυπων και «ελαστικών» μορφών απασχόλησης και τη διασφάλιση όλων των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων σε όσους και όσες εργάζονται με τέτοιες μορφές. Διεκδικούμε επίσης την ανασυγκρότηση των επιθεωρήσεων εργασίας, ώστε να μπορούν να ελέγχουν αποτελεσματικά την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας από τους εργοδότες. Οι προσπάθειες για μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων,, που προτείνουν η κυβέρνηση και οι εργοδότες , δεν αιτιολογούνται από αντικειμενικές αλλαγές στην παραγωγή, αλλά αποτελούν επιδίωξη για μεγαλύτερη κερδοφορία και για στήριξη της ανταγωνιστικότητας με ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση της μισθωτής εργασίας. Άλλωστε η αγορά εργασίας της χώρας μας είναι ήδη πολύ ελαστικοποιημένη ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα,.
Επιπλέον σημαντικά ζητήματα, που πρέπει να προβληθούν, είναι η μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος και του συστήματος υγείας , θέματα υγιεινής και ασφάλειας , η νομιμοποίηση των αλλοδαπών εργατών , η ισοτιμία ανδρών και γυναικών , η βελτίωση της ποιότητας ζωής, ο δημοκρατικός εκσυγχρονισμός των ΔΕΚΟ, ώστε να είναι ο κύριο μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας και η απόκρουση της ιδιωτικοποίησής τους, για τα οποία υπάρχουν σχετικές θέσεις του ΣΥΝ και του Τμήματος.
Απαιτείται αναβάθμιση των Δημοσίων Υπηρεσιών, ώστε να εγγυώνται τα στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών. Εκσυγχρονισμός και εκδημοκρατισμός της Δημόσιας Διοίκησης, ουσιαστική αποκέντρωση και οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων σε κάθε επίπεδο Διοίκησης (κεντρική, Νομαρχιακή, τοπική) θεσμοθέτηση αντικειμενικών κριτηρίων και διαδικασιών για την αξιοκρατική στελέχωση των υπηρεσιών και τις υπηρεσιακές μεταβολές του προσωπικού, ώστε να περιοριστούν οι πελατειακές σχέσεις στο Δημόσιο.
Στα πλαίσια αυτά το δημοσιοϋπαλληλικό σ.κ. θα πρέπει να παρέμβει περισσότερο αποφασιστικά και συγκεκριμένα στη διαμόρφωση και εφαρμογή του νέου υπαλληλικού κώδικα , που για δεκαετίες τώρα παραμένει στο επίπεδο υποσχέσεων και δεσμεύσεων, ώστε να μπορέσει η Δημόσια Διοίκηση να συμβάλλει στην καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών και στις αναπτυξιακές ανάγκες της χώρας.
Οι παραπάνω στόχοι διεκδίκησης θα πρέπει να προβληθούν από το εργατικό και το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα κατά το φετινό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς, που πρέπει να έχει ταξικό , ενωτικό και αγωνιστικό χαρακτήρα.
Το σ.κ θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερο βάρος στους νέους εργαζόμενους και οι δυνάμεις μας θα πρέπει να βοηθήσουν στη επιτυχία της καμπάνιας της ΓΣΕΕ για την εργαζόμενη νεολαία. ΘΑ πρέπει επίσης να πάρουμε συγκεκριμένα μέτρα για τα προβλήματα των εργαζόμενων γυναικών , για την κατάργηση των διακρίσεων σε βάρος τους σε αμοιβές και σε εξέλιξη και για την αναβάθμιση της θέσης τους στην οικονομία στην κοινωνία αλλά και μέσα στα ίδια τα συνδικάτα. Επίσης στις σημερινές συνθήκες είναι αναγκαίο να ενισχυθούν οι δεσμοί και η αλληλεγγύη των εργατικών συνδικάτων με τα κινήματα των φτωχών και μεσαίων αγροτών και επαγγελματιών , που χτυπιούνται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Το σ.κ. θα πρέπει να συμβάλλει και στην ανάπτυξη άλλων κινημάτων που αφορούν τη ζωή του εργαζόμενου όχι μέσα στους χώρους δουλειάς αλλά και έξω απ΄ αυτούς και τα δικαιώματά του ως πολίτη(φεμινιστικά, οικολογικά, ειρηνιστικά, καταναλωτικά, πολιτιστικά , παιδείας, κλπ).Ιδιαίτερο βάρος θα πρέπει να δώσουμε για την ανάπτυξη κινήματος των ανέργων και για τη δημιουργία και από τα συνδικάτα δικτύου στήριξης και προστασίας τους.
Το τμήμα εργατικής πολιτικής του ΣΥΝ βοήθησε την ΚΠΕ του ΣΥΝ να έχει συγκεκριμένες επεξεργασίες και παρεμβάσεις για τα προβλήματα των εργαζομένων (απασχόληση, ανεργία, κοινωνική πολιτική , κοινωνική ασφάλιση, βιομηχανική πολιτική, ΔΕΚΟ, εισοδηματική πολιτική κλπ), παρακολούθησε συστηματικά τους αγώνες των εργαζομένων και συνέβαλε, παρά τις αδυναμίες του, στην καλύτερη προετοιμασία των δυνάμεών μας και στη διαμόρφωση μιας συνολικά θετικής στάσης του ΣΥΝ - και σε επίπεδο ηγεσίας- απέναντι σ΄ αυτούς τους αγώνες. Ωστόσο χρειάζεται να βελτιώσει τη δουλειά του σʼ αυτό τον τομέα ,να έχει καλύτερη επαφή με τις μαχόμενες δυνάμεις μας , σʼ όλους τους κλάδους και σ΄ όλους τους Νομούς της χώρας., να διαχέει σʼ όλο το κόμμα και να δημοσιοποιεί έγκαιρα τις επεξεργασίες του και τα πολιτικά συμπεράσματά του από τους κοινωνικούς αγώνες και να μπορεί να τους συνδέει με τη δουλειά της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΝ.
Οι επαφές του τμήματος με τις εκτός Αττικής δυνάμεις μας ήταν χαλαρές και θα πρέπει να βελτιωθεί το δίκτυο συνεννόησης, το οποίο έχουμε οικοδομήσει .Μετά την πανελλαδική συνέλευσή μας , στο δίμηνο Μάη - Ιούνη, θα πρέπει να κάνουμε εξόρμηση με συγκεκριμένο σχέδιο συγκρότησης τμημάτων εργατικής πολιτικής στις Ν.Ε. ,στις οποίες δεν υπάρχουν , και αναζωογόνησής τους εκεί που ήδη έχουν συγκροτηθεί.
Θα πρέπει επίσης άμεσα να προετοιμάσουμε ένα σχέδιο για την διάταξη των δυνάμεών μας , για να δώσουμε με τις καλύτερες δυνατόν προϋποθέσεις τη μάχη των συνεδρίων σε δεκάδες δευτεροβάθμιες και πρωτοβάθμιες οργανώσεις , που θα διαμορφώσουν τους συσχετισμούς δύναμης στα συνέδρια της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ , που θα γίνουν την επόμενη χρονιά.
Η δουλειά του τμήματος θα βελτιωθεί σημαντικά, εφόσον ο ΣΥΝ έχει με σταθερότητα, συνέχεια και συνέπεια στραμμένη την προσοχή του στα προβλήματα των εργαζομένων και στους κοινωνικούς αγώνες συνολικά ως κόμμα και όχι μόνο σε επίπεδο ηγεσίας του. Τα συνδικαλιστικά μας στελέχη μπορούν και πρέπει να συμβάλουν σε μία τέτοια κατεύθυνση σε όλα τα επίπεδα του ΣΥΝ από την ΚΠΕ και τις Ν.Ε. μέχρι και όλες τις πολιτικές κινήσεις του.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS