Το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΝ (5,12%) αποτελεί σημαντική νίκη του κόμματος. Είναι εκλογική και πολιτική επιτυχία που καταγράφει μία νέα δυναμική στην πορεία και την προοπτική της σύγχρονης, ριζοσπαστικής, δημοκρατικής Αριστεράς. Ο ΣΥΝ με την εκλογική του νίκη μετατρέπει για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση και μετά, σε πραγματική πολιτική δύναμη με απήχηση στο λαό και με δυνατότητα παρέμβασης στην πολιτική ζωή, τα ανανεωτικά ρεύματα σκέψης που είχαν αναπτυχθεί σε διαφορετικές φάσεις σε όλο το φάσμα της ελληνικής Αριστεράς. Και δικαιώνει ηθικά και πολιτικά τις πρωτοποριακές αναζητήσεις ρευμάτων και προσώπων.
Η ισχυρή παρουσία του ΣΥΝ στη Βουλή είναι ένα νέο, ιδιαίτερο θετικό, δεδομένο για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων. Είναι η αρχή. Ο δρόμος είναι ανοικτός για πολύμορφη δράση του ΣΥΝ στη Βουλή και μέσα στην κοινωνία για την αλλαγή των πολιτικών, για την απόκρουση συντηρητικών ιδεολογιών και για μια νέα δυναμική στην προοπτική της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς.
α) Μετά την εκλογική ήττα του κόμματος στις βουλευτικές εκλογές του '93, που είχε ως αποτέλεσμα την απουσία επί τριετία από τη Βουλή, επιβεβαιώθηκε η συνεχής ανοδική πορεία του ΣΥΝ που δοκιμάστηκε με επιτυχία και στις Ευρωεκλογές και τις δημοτικές -νομαρχιακές εκλογές. Η επιβεβαίωση αυτής της ανοδικής πορείας και στις εκλογές '96 με υψηλό ποσοστό υπερβαίνει κατά πολύ την εκτίμηση περί μιάς δήθεν "συγκυριακής" και "συναισθηματικής" οριακής ψήφου προς το κόμμα μας, για την "αποκατάσταση μιάς αδικίας".
Ο ΣΥΝ αποτελεί πλέον μια ανερχόμενη πολιτική δύναμη της Αριστεράς, μία διακριτή και ισχυρή έκφραση ενός ιδιαίτερου κοινωνικο-πολιτικού ρεύματος με ιδιαίτερη φυσιογνωμία, με διεθνείς αναφορές και προγραμματική συγκρότηση.
Η εντολή του 5,12% είναι η επιβεβαίωση μιάς συνολικής πορείας "ανοίγματος στην κοινωνία και τα προβλήματα του λαού", της διαμόρφωσης μιάς επιθετικής ευρωπαϊκής πολιτικής σε συνεργασία με τις άλλες αριστερές ευρωπαϊκές δυνάμεις, της προγραμματικής υπεύθυνης αντιπολίτευσης στα πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα, της αντίστασης στον εθνικισμό, την πολιτισμική αποτελμάτωση, την εξουσία "διαπλεκομένων συμφερόντων", της προβολής εναλλακτικών προτάσεων στα κοινωνικά προβλήματα και τα θεσμικά αδιέξοδα, της ανάληψης σημαντικών πρωτοβουλιών στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, της υπεράσπισης των δικαιωμάτων εργαζομένων και των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, της ενίσχυσης των οικολογικών δραστηριοτήτων και των κινημάτων υπεράσπισης των ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών.
β) Ο ΣΥΝ, πέραν της σχετικά υψηλής συνοχής (75-80%) του "στενού" εκλογικού πυρήνα των ψηφοφόρων μας, πέτυχε την προσέλκυση εκλογέων απ΄όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων (με βάση τις προτιμήσεις τους στις Βουλευτικές εκλογές του '93) και νέων ψηφοφόρων. Ιδιαίτερη σημασία έχει "η μείωση της ψαλίδας" ανάμεσα σε αστικά κέντρα και την περιφέρεια που ήταν η μεγάλη αδυναμία του κόμματος στις εκλογές του '93, και η μονιμότερη προτίμηση που επανακάμπτει στην Αριστερά ή και την επιλέγει για πρώτη φορά από το ΠΑΣΟΚ. Επίσης σημειώνουμε και την εκλογική στήριξη από στελέχη, ομάδες και δραστήριους πολίτες της ανένταχτης Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας που έχουν μιά ιδιαίτερη κριτική στάση και παλαιώτερα είχαν επιλέξει "αποχή" ή άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και της Οικολογίας.
Από τα αποτελέσματα των περιοχών προκύπτει και μιά, αξιοσημείωτη τάση θετικής ενίσχυσης του κοινωνικού εκλογικού "προφίλ" του κόμματος μέσα σε λαϊκές περιοχές με μεγάλα προβλήματα.
Μεγάλη ανταπόκριση υπήρξε και από τις γυναίκες ψηφοφόρους που εκφράστηκε με την, για πρώτη φορά, πλειοψηφική υπερψήφιση από γυναίκες εκλογείς ενός "μικρού" και αριστερού κόμματος!
γ) Το εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΝ αποτελεί επίσης μιά ισχυρή διάψευση για την ηγεσία του ΚΚΕ και μπορεί να αποτελέσει αιτία για σοβαρές αναζητήσεις και προβληματισμούς στα πλαίσια αυτού του κόμματος. Οι αριστεροί πολίτες δεν πείστηκαν ότι ο ΣΥΝ είναι μέρος του - έτσι κι αλλιώς άστοχου - ιδεολογήματος "πέντε κόμματα - δύο πολιτικές". Οι αριστεροί πολιτες απέκρουσαν την προπαγάνδα ότι ο ΣΥΝ θα γίνει "παράρτημα" του ΠΑΣΟΚ και ότι η μονη αριστερή δύναμη στη Βουλή και το λαό πρέπει να μείνει το ΚΚΕ!
δ) Το υψηλό εκλογικό ποσοστό του ΣΥΝ, ενισχύει ένα νέο πολιτικό δεδομένο στην πολιτική ζωή του τόπου. Οριοθετείται, χωρίς να περιχαρακώνεται, το ιδιαίτερο ρεύμα της σύγχρονης ριζοσπαστικής Αριστεράς, που προωθεί τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό της κοινωνίας μας, τον αριστερό ευρωπαϊσμό και νέες ριζοσπαστικές αντιλήψεις για τα κοινωνικά κινήματα και την οικολογία.
Δεν μπορεί πλέον άλλο πολιτικό κόμμα, ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ, ή πολιτικοί παράγοντες να θεωρούν τις δυνάμεις της ανανεωτικής Αριστεράς ως περιθωριακή συνιστώσα ή ως τη δεξαμενή στελεχών!
Ολες οι αριστερές και κεντροαριστερές δυνάμεις, πρέπει πλέον να αναμετρηθούν προγραμματικά, πολιτικά και στρατηγικά, με αυτά τα νέα δεδομένα. Είναι σημαντικό ότι η εκτίμηση αυτή διαμορφώνεται πλέον και ως συνείδηση μέσα στο λαό. Οπως επίσης εδραιώνεται η εκτίμηση ότι και στην Ελλάδα όπως και στην Ευρώπη σημειώνεται η τάση για ανάκαμψη της πολύμορφης Αριστεράς. Της Αριστεράς που έχει μέλλον και εκφράζει στις στρατηγικές της αναζητήσεις τις σύγχρονες ανάγκες και τους αγώνες των πολιτών με οικουμενική διάσταση και πλανητική οπτική.
Ο ΣΥΝ αντιστάθηκε αποτελεσματικά στη διπλή προεκλογική προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ και του κ.Σημίτη προσωπικά, που είχε ως στόχο είτε τη συρρίκνωση - περιθωριοποίηση όλων των μικρών κομμάτων ("δεν έχουν ρόλο"), είτε τη δημιουργία εντυπώσεων για ένα δορυφορικό ρόλο του ΣΥΝ.
Αποκρούσαμε, χωρίς αμυντισμούς, αυτή την προπαγάνδα και αξιοποιήσαμε το κλίμα αφερεγγυότητας που δημιουργήθηκε στο λαό από τον αιφνιδιαστικό και τακτικίστικο τρόπο που επέλεξε ο κ.Σημίτης για τις εκλογές, ενθαρρύναμε τις τάσεις αμφισβήτησης και χειραφέτησης των αριστερών πολιτών από την προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ που προεκλογικά επαναλαμβάνει τα ίδια πάντοτε διλήμματα με στόχο τον διεμβολισμό και την περιθωριοποίηση της Αριστεράς.
Προτείναμε ουσιαστικό διάλογο ανάμεσα σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου σε αντίθεση με την επιλογή του ΠΑΣΟΚ για δικομματικό μονόλογο!
Συμβάλλαμε αποφασιστικά ώστε να ενισχυθεί η τάση για "ήττα του δικομματισμού", "αλλαγή συσχετισμών", "σπάσιμο αυτοδυναμιών" και ενίσχυση της σύγχρονης ανανεωτικής Αριστεράς.
Οι σχετικές αποφάσεις του κόμματός μας για τα θέματα των πολιτικών συνεργασιών και την "πρόταση πολιτικής διεξόδου", που ελήφθησαν πρόσφατα στο Συνέδριο και την ειδική σύνοδο της ΚΠΕ τον Ιούλιο με ευρεία πλειοψηφία και αποτυπώθηκαν τόσο στην εκλογική διακήρυξη όσο και στον πολιτικό λόγο και την καμπάνια του κόμματος για τις εκλογές, αποδείχθηκαν σωστές, επίκαιρες και αποδεκτές σε ευρύτερο ακροατήριο αριστερής επιρροής.
Η επιλογή του ΣΥΝ για υπεύθυνη προγραμματική αντιπολίτευση στην πολιτική ζωή και την κοινωνία προς τις ακολουθούμενες πολιτικές και τη διαχείριση της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ κατανοήθηκε σωστά ως πεδίο ουσιαστικού διαλόγου και αντιπαράθεσης επί της ουσίας μέσα στην κοινωνία.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν έπεισε με τις γενικόλογες και αντιφατικές αναφορές που σαφώς είχαν προεκλογική σκοπιμότητα για "διάλογο", "συνεργασία" και "συγκλίσεις" προς την Αριστερά, πολιτική που στόχευε σε εκλογική μείωση των δυνάμεων του ΣΥΝ και την καλλιέργεια κλίματος κοινωνικών και πολιτικών συναινέσεων στις πολιτικές που εφαρμόζει και στις οποίες εμμένει το ΠΑΣΟΚ.
Οπως επίσης θετική αποδοχή έτυχαν τόσο η θέση μας για "μονομέτωπο" αγώνα κατά του δικομματισμού, όσο και η πάγια θέση μας για διάλογο και κοινή δράση σε συγκεκριμένα μέτωπα των αριστερών δυνάμεων, σε αντίθεση με την πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ που κατανοείται ως πολιτική περιχαράκωσης και διάσπασης.
Το εκλογικό αποτέλεσμα, κατέγραψε, για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά, την ίδια τάση που έδειχναν η "χαλαρή" ψήφος των Ευρωεκλογών και η "διαφορετική" ψήφος των δημοτικών - νομαρχιακών εκλογών. Σημειώνουμε την αλλαγή στη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος ως προς τα δύο μεγάλα κόμματα, τα οποία συγκεντρώνουν ποσοστό, αθροιστικά, 79,61% έναντι 20% των τεσσάρων "μικρών" και των "λοιπών" κομμάτων. Τα ποσοστά αυτά μάλιστα προκύπτουν αφού αφαιρεθούν τα περίπου 200.000 λευκά - άκυρα ψηφοδέλτια (2,8%) και με κατεγραμμένη αποχή 23% που αποτελεί ιδιαίτερα σημαντικό ποσοστό (το μεγαλύτερο σε μεταπολιτευτικές εκλογές).
Η προσπάθεια αναστήλωσης του δικομματισμού πέραν των διεργασιών στο εσωτερικό των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων που ενισχύθηκε ποικιλότροπα από εξωπολιτικά κέντρα, εκδοτικά και οικονομικά συμφέροντα επί διετία, δεν βρήκε την αναμενόμενη από τους εμπνευστές της στήριξη στο εκλογικό σώμα, που είχε δώσει 70,2% στις ευρωεκλογές '94 στα δύο μεγάλα κόμματα με απλή αναλογική και με απουσία του διλήμματος διακυβέρνησης.
Παρ' όλα αυτά ο δικομματισμός, που αποδυναμώθηκε, παρέμεινε ισχυρός με τη βοήθεια και του συγκεκριμένου εκλογικού νόμου που έδωσε - όπως είχαμε εκτιμήσει - μία πλαστή μεν, αλλά ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία στο πρώτο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ.
Η καταγραφή έξι διακριτών δυνάμεων πάνω ή περί το όριο του 3% (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΔΗΚΚΙ, ΠΟΛ.ΑΝ.) διαμορφώνει ένα πιο αυθεντικό και πλουραλιστικό πολιτικό σκηνικό που επιδέχεται και περαιτέρω αλλαγές στους συσχετισμούς και τη γεωγραφία των πολιτικών δυνάμεων.
Το εκλογικό αποτέλεσμα, καθαυτό, δίνει πολιτικά μηνύματα και καταγράφει κοινωνικο-πολιτικές και ιδεολογικές τάσεις σε ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό που είναι "σε μετάβαση" και επιδέχεται περαιτέρω θετικές διαφοροποιήσεις. Σε πολιτικό επίπεδο είναι σαφής η τάση ανόδου ιδιαίτερα του ΣΥΝ (άνοδος κατά 72% του ποσοστού μας) και του ΚΚΕ που προσεγγίζουν μετά από επτά χρόνια (εκλογές Νοέμβριος '89) το ποσοστό του ενιαίου ΣΥΝ.
Αν συνυπολογίσουμε τη σοβαρή ήττα της ΠΟΛ.ΑΝ, που αποτέλεσε την κύρια αιχμή του εθνικιστικού μετώπου επί τετραετία, όπως επίσης την ήττα του Εβερτ που επικέντρωσε στην τελική φάση την καμπάνια του περί τη σύγκρουση στα Ιμια, σημειώνεται μιά αξιοπρόσεκτη θετική "στροφή" με ιδεολογική αναφορά στο κρίσιμο ζήτημα του εθνικισμού και της πατριδοκαπηλείας.
Το εκλογικό αποτέλεσμα δίνει σημαντική παρουσία σε τρεις δυνάμεις (ΚΚΕ - ΣΥΝ - ΔΗΚΚΙ) μέσα στη Βουλή, στην πέραν της Ν.Δ. αντιπολίτευση. Οι γνωστές και σημαντικές διαφορές πολιτικής και στρατηγικής ανάμεσα σ΄αυτές τις δυνάμεις σε ζητήματα ευρωπαϊκής προοπτικής, εξωτερικής πολιτικής και οικονομίας δεν αλλάζουν τη γενική αίσθηση για την έκφραση μιάς λαϊκής αντίθεσης (πλέον του 15% των εγκύρων ψηφοδελτίων) στις ακολουθούμενες και προτεινόμενες πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στον κρίσιμο κοινωνικο-οικονομικό τομέα που προκαλούν οδυνηρές επιπτώσεις. Οπως επίσης και την εκλογική τάση για ενίσχυση δυνάμεων που θα μπορούσαν να αγωνιστούν για την αλλαγή του σκηνικού.
Το ΠΑΣΟΚ στη μετα-Παπανδρέου εποχή διατηρεί σε σημαντικό βαθμό την κομματική συνοχή, αλλά και την εκλογική καταγραφή ενός σχετικά πλειοψηφικού πολιτικού ρεύματος στην κοινωνία, το οποίο πέραν των συνεκτικών δεσμών με το κράτος και τα συμφέροντα που αναπαράγουν την εκλογική του βάση συγκέντρωσε κοινωνικές και πνευματικές δυνάμεις του τόπου στη βάση της επαγγελίας του εκσυγχρονισμού.
Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές γιατί παρουσίασε αξιοσημείωτη διεισδυτικότητα στον δεξιό και κεντροδεξιό χώρο, έχοντας εξασφαλίσει και τη στήριξη μεγάλων οικονομικών - εκδοτικών συμφερόντων και κέντρων επιρροής του εξωτερικού.
Ετσι μετά από τρία χρόνια "φθοράς" στην εξουσία και παρά την "αποκοπή" του 10% της δύναμής του με τη δημιουργία του ΔΗΚΚΙ και την απόσπαση 1,5% (από το 47% του '93) προς το κόμμα μας, τον ΣΥΝ, περιορίστηκε μεν στο 41,5% αλλά κράτησε μιά σοβαρή διαφορά (3,5%) από τη ΝΔ και με τη βοήθεια του εκλογικού νόμου κέρδισε ισχυρή αυτοδύναμη πλειοψηφία εδρών στη νέα Βουλή. Σε κάθε περίπτωση όμως βασικό πεδίο δοκιμασίας για το ΠΑΣΟΚ είναι η εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική.
Το αποτέλεσμα για τη ΝΔ οδηγεί αναπότρεπτα, σε μεγάλη εσωτερική κρίση. Κρίση πολιτικής πρότασης και ταυτότητας του δεξιού - νεοφιλελεύθερου πολιτικού χώρου. Η τρίτη συνεχής εκλογική ήττα οριοθετεί πλέον τη ΝΔ στο δεξιό άκρο του φάσματος του εκλογικού σώματος σε ποσοστό (38%) που είναι απογορευτικό για κόμμα εξουσίας.
Είναι σαφές ότι ανακύπτουν, πέραν των προβλημάτων τακτικής και ηγεσίας και μείζονα ζητήματα στρατηγικής, προγράμματος, αλλά και "επαφής" της ΝΔ τόσο με το εκλογικό - κοινωνικό σώμα, όσο και με παραδοσιακά κέντρα οικονομικής και διεθνούς επιρροής της δεξιάς παράταξης.
Οι εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου ανοίγουν μια νέα φάση της πολιτικής ζωής.
Τα πραγματικά εσωκομματικά προβλήματα και τα άλλοθι του ΠΑΣΟΚ έχουν τελειώσει. Επομένως πρέπει να τελειώσει και η απραξία που χαρακτήρισε την τελευταία τριετή κυβερνητική του θητεία, και η αναποτελεσματική και κοινωνικά άδικη διαχείριση.
Η χώρα έχει ανάγκη από ένα πρόγραμμα μεγάλων μεταρρυθμιστικών τομών. Από ένα πρόγραμμα προοδευτικού εκσυγχρονισμού.
Ο ελληνικός λαός περιμένει μια πολιτική που θα αντιστρέψει την πορεία παρακμής της χώρας, μια πολιτική που θα σταματήσει τη διαρκή συρρίκνωση του εισοδήματός του και τη σταθερή αποδιάρθρωση των δομών του κοινωνικού κράτους.
Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πιά, χωρίς δικαιολογίες και άλλοθι, αντιμέτωπη με αυτές τις ανάγκες της χώρας και αυτές τις απαιτήσεις του ελληνικού λαού.
Ο ΣΥΝ δεν προδικάζει την πορεία της νέας κυβέρνησης. Εκφράζει όμως από την πρώτη στιγμή την αντίθεσή του με τα δείγματα εμμονής στη συνέχεια της προηγούμενης λογικής και επαναλαμβάνει με σαφήνεια τις βασικές του εκτιμήσεις ότι:
Χωρίς τη ριζική αλλαγή των μέχρι σήμερα ακολουθούμενων πολιτικών και
Χωρίς την ουσιαστική μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος και του συστήματος διακυβέρνησης της χώρας, δεν είναι δυνατόν να διαμορφωθεί δυναμική θετικής ανασυγκρότισης της ελληνικής κοινωνίας και δυναμική επίλυσης των μεγάλων προβλημάτων.
Ο ΣΥΝ στη νέα αυτή φάση και από σαφώς καλύτερες θέσεις θα προσπαθήσει να υποδείξει σε όλα τα επίπεδα τις γενικές κατευθύνσεις του προγράμματος προοδευτικού εκσυγχρονισμού που έχει ανάγκη η χώρα και ταυτόχρονα θα αγωνιστεί για τη δημιουργία των πολιτικών προϋποθέσεων προώθησης ενός τέτοιου προγράμματος.
Ταυτόχρονα θα αγωνιστεί για την άμεση βελτίωση της θέσης των πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων και την άρση των μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων.
Οι κεντρικές προτεραιότητες του ΣΥΝ για την περίοδο που διανύουμε είναι:
α) Ο επαναπροσδιορισμός της εξωτερικής πολιτικής της χώρας.
β) Η αλλαγή στον όλο τρόπο σύλληψης και αντιμετώπισης των προβλημάτων της οικονομίας και η ανατροπή της αδιέξοδης λογικής της σταθεροποίησης και της μονόπλευρης λιτότητας.
γ) Η προοδευτική μεταρρύθμιση του κράτους και η αλλαγή του πολιτικού συστήματος.
Στη βάση αυτών των προτεραιοτήτων και αυτών των προγραμματικών κατευθύνσεων ο ΣΥΝ:
Στα πλαίσια αυτά ο ΣΥΝ θα αναλάβει προς πάσα κατεύθυνση πρωτοβουλίες διαλόγου.
Πρωτοβουλίες διαλόγου που να προωθούν την ουσιαστική προγραμματική ανανέωση και να διαμορφώνουν τους όρους για την επίτευξη μεγάλων μεταρρυθμιστικών τομών.
Ακριβώς γι΄αυτόν το λόγο όμως είναι αποφασισμένος να αποκρούσει κάθε απόπειρα ευτελισμού της ιδέας διαλόγου μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και κάθε απόπειρα προπαγανδιστικής και μικροπολιτικής μεταχείρισής της.
Ο ΣΥΝ έχει διατυπώσει έγκαιρα ένα σύνολο προτάσεων για θεσμικές αλλαγές και για διαμόρφωση νέων θεσμών που θα επέτρεπαν τον ουσιαστικό διάλογο μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και θα διαμορφώσουν πλαίσια αναζήτησης ευρύτερων συναινέσεων σε μεγάλα θέματα πολιτικής.
Το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, η αλλαγή του Κανονισμού της Βουλής, η συγκρότιση διακομματικής επιτροπής για την εποπτεία στη διαχείριση των κοινοτικών πόρων, η αλλαγή του νόμου για τα ΜΜΕ, είναι μερικές μόνον από αυτές τις θεσμικές προτάσεις που δείχνουν με σαφήνεια την κατεύθυνση στην οποία θα πρέπει να κινηθεί η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να ανοίξουν προοπτικές ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου ανάμεσα σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις.
Ο ΣΥΝ ενδιαφέρεται για τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας με κοινωνική και δημοκρατική ευαισθησία.
Γι΄αυτήν την προοπτική θα αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις.
Θα αγωνιστεί χωρίς ιδιοτέλειες και χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Ετσι όπως έκανε πάντα μέχρι σήμερα.
Δεν πρόκεται όμως με καμμιά του πράξη να συνεργήσει σε συνέχιση αδιέξοδων πολιτικών ή σε αναποτελεσματική και κοινωνικά άδικη κυβερνητική διαχείριση.
Δεν πρόκειται να μετατραπεί σε άλλοθι παράτασης των σημερινών αδιεξόδων.
Ο διάλογος ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις αποτελεί για το ΣΥΝ αναπόσπαστο στοιχείο της όλης λογικής του. Στόχος όμως σαφής όλων των πρωτοβουλιών είτε διαλόγου, είτε δράσης είναι η προώθηση των μεταρρυθμιστικών τομών που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία και όχι η αναπαραγωγή του τέλματος και της ακινησίας.
Η ΚΠΕ του ΣΥΝ με αφορμή την πρόσφατη άτυπη σύνοδο κορυφής του Δουβλίνου επισημαίνει την ουσιαστική απουσία της ελληνικής κυβέρνησης από τις έντονες ζυμώσεις και διαπραγματεύσεις που αυτή την περίοδο διεξάγονται εν'όψει της Διακυβερνητικής Διάσκεψης και την απουσία συνολικής ελληνικής στρατηγικής για τα κρίσιμα προβλήματα της πορείας της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης.
Το αντίκειμενο της Διακυβερνητικής απλώνεται σε όλο το φάσμα των κοινοτικών δραστηριοτήτων. Υπάρχουν όμως τρία ζητήματα, στα οποία η χώρα μας θα πρέπει στη σημερινή φάση να ρίξει ιδιαίτερο βάρος.
Πρώτο: Η αναγνώριση των εθνικών συνόρων ως εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η αλληλεγγύη και η αμοιβαία συνδρομή σε περίπτωση εισβολής.
Δεύτερο: Η μετάθεση της ημερομηνίας για το ενιαίο νόμισμα, η χαλάρωση των κριτηρίων - όπως έχει ζητήσει και η Ιταλική κυβέρνηση - η συμπλήρωσή του με κοινωνικά κριτήρια. Η Ελλάδα δεν πρέπει να αποδεχθεί τη γερμανική απαίτηση ότι "όλα τα συζητάμε στο Δουβλίνο", εκτός από το πιό σημαντικό, την πορεία για το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, που απειλεί να οδηγήσει την Ευρώπη σε ύφεση και κοινωνική έκρηξη.
Τρίτο: Η προσθήκη στη συνθήκη ειδικού κεφαλαίου για την απασχόληση με στόχο την "πλήρη απασχόληση", ώστε η Ευρώπη των 20 εκατομμυρίων ανέργων να βγει από τον εφιάλτη των κοινωνικών αποκλεισμών.
Σε αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης πύκνωναν οι φωνές που ζητούν, εν όψει της Διακυβερνητικής, αλλαγές και αναπροσαρμογές τόσο στο χρονοδιάγραμμα, όσο και στα κριτήρια της συνθήκης του Μάαστριχτ.
Για να αποφευχθούν η θεσμοποίηση του "σκληρού πυρήνα" και των πολλών ταχυτήτων και η περιθωριοποίηση των πιο αδύνατων οικονομιών και να ενισχυθεί η κοινωνική και οικολογική διάσταση στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης.
Από αυτήν την προσπάθεια και τη συζήτηση απουσιάζει πλήρως η Ελληνική κυβέρνηση. Η πολιτική της "καλής διαγωγής" και της παθητικής αναμονής αποτελεί σοβαρό πολιτικό και διαπραγματευτικό λάθος.
Η χώρα οφείλει να συμμετάσχει, χωρίς σπασμωδικότητες και οικοδομώντας συμμαχίες, στην προσπάθεια να διαμορφωθεί μια εναλλακτική πολιτική για την ευρωπαϊκή ενοποίηση όπου η αναγκαία νομισματική ενοποίηση θα στηρίζεται σε μια πορεία πραγματικής οικονομικής σύγκλισης και θα στηρίξει τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών.
Για το ΣΥΝ η εκλογική επιτυχία είναι μόνο η αρχή και βεβαίως δεν αποτελεί αυτοσκοπό ούτε δικαιολογεί αυτή η επιτυχία την παραμικρή επανάπαυση.
Ο ΣΥΝ φιλοδοξεί να αποτελέσει τη σύγχρονη έκφραση της Αριστεράς του 2000.
Τη Σύγχρονη Δημοκρατική Αριστερά που δεν περιχαρακώνεται και δεν ετεροκαθορίζεται.
Τη Σύγχρονη Δημοκρατική Αριστερά που αντιμάχεται το νεοφιλελευθερισμό σε όλες του τις εκδοχές και εκφράσεις.
Τη Σύγχρονη Δημοκρατική Αριστερά που συγκρούεται σε όλα τα επίπεδα με τον εθνικισμό και αγωνίζεται για μια νέα κουλτούρα αλληλεγγύης.
Τη Σύγχρονη Δημοκρατική Αριστερά που αγωνίζεται για τη συγκρότιση μιας μεγάλης συμμαχίας των παραγωγικών και πνευματικών δυνάμεων της κοινωνίας, που αγωνίζεται για τη διαμόρφωση ενός μπλοκ κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων στη βάση ενός μεγαλόπνοου σχεδίου για τον Δημοκρατικό Σοσιαλισμό.
Το αποτέλεσμα αυτό δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε συγκυριακό.
Οφείλεται πάνω από όλα στην πραγματική πολιτική ανάγκη για τη σύγχρονη έκφραση της Δημοκρατικής Αριστεράς από μια πολιτική δύναμη με δυνατότητες άσκησης πολιτικής και ουσιαστικής παρέμβασης στις εξελίξεις.
Η τριετής παρουσία, η ορθή πολιτική κατεύθυνση που είχαμε και οι σοβαρές πολιτικές πρωτοβουλίες που αναλάβαμε, η συγκροτημένη παρουσία σε όλη την Ελλάδα και η δουλειά των μελών και στελεχών, η εύστοχη εκλογική καμπάνια, η συσπειρωτική λειτουργία της ηγεσίας στη διάρκεια όλης της τριετίας, η ποιότητα των ηγετικών στελεχών, η ξεχωριστή εμβέλεια του Προέδρου του Κόμματος είναι οι παράγοντες που επέτρεψαν να αναγνωρίσει ο ελληνικός λαός στο πρόσωπο του ΣΥΝ αυτήν την πολιτική δύναμη έκφρασης της Σύγχρονης Αριστεράς.
Ο ΣΥΝ έχει κατακτήσει πια μια πολιτική θέση που του επιτρέπει να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου.
Η παρουσία του στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στην Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, στα συνδικάτα διαμορφώνουν την εικόνα ενός κόμματος με πραγματική απήχηση στην κοινωνία και με πραγματικές δυνατότητες παρέμβασης.
Αυτή ακριβώς η εικόνα προσδιορίζει και το μέτρο των απαιτήσεων της κοινωνίας από το ΣΥΝ.
Ο ΣΥΝ αυτή τη στιγμή για το σύνολο της κοινωνίας αποτελεί μια ελπίδα για ανανέωση της πολιτικής ζωής, μια ελπίδα για διαμόρφωση διαφορετικών σχέσεων πολίτη - κόμματος - πολιτικής, μια ελπίδα γι αυτό το καινούργιο που όλοι έχουμε ανάγκη.
Σ΄αυτές τις απαιτήσεις ο ΣΥΝ πρέπει στη νέα περίοδο να ανταποκριθεί κατά τον καλύτερο τρόπο.
Απαιτούνται επομένως μεγάλες τομές στους παραδοσιακούς τρόπους λειτουργίας και οργάνωσης που να εξασφαλίζει το μέγιστο της αποτελεσματικότητας με τη μέγιστη ικανότητα αξιοποίησης όλων των δημιουργικών δυνατοτήτων του ευρύτερου χώρου της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Η μετουσίωση αυτών των αρχών σε συγκεκριμένα μέτρα και σε συγκεκριμένες οργανωτικές λύσεις θα πρέπει να απασχολήσουν άμεσα την Κ.Ε. και να αποτελέσουν αντικείμενο ειδικής συνεδρίασης πριν από το τέλος του χρόνου.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS