1. Εξι μήνες μετά τις εκλογές, η πολιτική ζωή του τόπου βρίσκεται αντιμέτωπη με τα ίδια -όπως και πριν- διλήμματα, την ίδια αίσθηση αδιεξόδου, την ίδια αναντιστοιχία ανάμεσα στο μέγεθος των προβλημάτων και την ουσία των ασκούμενων πολιτικών.
Σήμερα, είναι φανερό ότι οι εκλογές του Σεπτεμβρίου δε διαμόρφωσαν τους όρους και τις προϋποθέσεις για ουσιαστική αλλαγή στην πορεία της χώρας, δεν έλυσαν σε βάθος το πολιτικό πρόβλημα και αναπαρήγαγαν στα πλαίσια του ίδιου αδιέξοδου πολιτικού συστήματος, παραλυτικές ισορροπίες.
2. Η μέχρι σήμερα πολιτική της κυβέρνησης έχει ως αποτέλεσμα την όξυνση των αδιεξόδων, τον κοινωνικό κατακερματισμό, ενισχύει τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, δεν αντιστρέφει τη συνολική πορεία του τόπου σε προοδευτική κατεύθυνση.
Είναι μιά πολιτική που όχι μόνο δεν προωθεί τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό που έχει ανάγκη η χώρα, αλλά αντίθετα συντηρεί και ανατροφοδοτεί αναχρονιστικές δομές, συντηρητικές και κοινωνικά άδικες επιλογές.
Οι μεγάλες κοινωνικές κινητοποιήσεις αυτής της περιόδου - ανεξάρτητα από επιμέρους κριτικές σε στόχους και μορφές πάλης - εξέφρασαν την αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού στην κυβερνητική πολιτική και κυρίως εξέφρασαν την έλλειψη εμπιστοσύνης στην ικανότητα αυτής της κυβέρνησης να προωθήσει τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό της χώρας και την ισχυρή αμφισβήτηση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασκούμενης πολιτικής.
Οι μεγάλες καθυστερήσεις και τα προβλήματα στην εκτέλεση των μεγάλων έργων, η εγκληματικά χαμηλή απορροφητικότητα των κοινοτικών πόρων και η αδυναμία σοβαρής προώθησης μεγάλων προγραμμάτων στα πλαίσια του κοινοτικού πλαισίου στήριξης, υπογραμμίζουν την τεράστια αναντιστοιχεία της κυβέρνησης, του κράτους και των υφισταμένων δομών, με τις απαιτήσεις της ελληνικής κοινωνίας, κυρίως όμως υπογραμμίζουν την ανυπαρξία ιδεών και πρωτοβουλιών για την υπέρβαση αυτής της κατάστασης. Στους έξι μήνες δεν υπήρξε καμμιά πρωτοβουλία που να δείχνει ότι υπάρχει ουσιαστική θέληση για την αντιμετώπιση αυτού του μεγάλου προβλήματος, όπως και για την προώθηση κανόνων διαφάνειας στον κρίσιμο τομέα των μεγάλων έργων.
Η μη προώθηση ουσιαστικής φορολογικής μεταρρύθμισης - παρά τα ελάχιστα βήματα που σημειώθηκαν - φανερώνει την εμμονή στη λογική μονόπλευρης κατανομής των φορολογικών βαρών σε βάρος των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων. Ιδιαίτερα η άρνηση τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας αποκαλύπτει αυτήν την μονόπλευρη αντίληψη.
Ο χειρισμός του Κυπριακού προβλήματος και των ελληνοτουρκικών σχέσεων στη βάση των επιλογών του ενιαίου αμυντικού χώρου, του υπερεξοπλιστικού προγράμματος και της παρακολούθησης των διαδικασιών κλιμάκωσης της έντασης.
Η απραξία στα προβλήματα των Βαλκανίων και η παράταση της εκκρεμμότητας με την FYROM, η για μακρό διάστημα λανθασμένη πολιτική απέναντι στην Αλβανία, που είχε ως αποτέλεσμα τον αιφνιδιασμό και την αρχική αμηχανία στον χειρισμό της παρούσας κρίσης.
Η απουσία από τις εν εξελίξει διαδικασίες της Ευρωμεσογειακής συνεργασίας
Η συνέχιση της παθητικής και πλημελλούς παρουσίας στις ευρωπαϊκές διεργασίες και διαδικασίες,
τεκμηριώνουν την εκτίμηση ότι στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, μέσα από τις παλινωδίες, τις αντιφατικές δηλώσεις και πρωτοβουλίες, τις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, η τελική συνισταμένη που διαμορφώνεται ως επίσημη κυβερνητική πολιτική, είναι η συνέχιση των γνωστών μέχρι σήμερα πολιτικών και η απόρριψη κάθε νέας ιδέας ή έστω αναζήτησης νέων ιδεών.
Η πρόσφατη επίσκεψη Πάγκαλου στα Σκόπια όπως και η κινητικότητα που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις υπογραμμίζουν το αδιέξοδο αυτών ακριβώς των πολιτικών και την ανάγκη αναζήτησης ενός επαναπροσδιορισμού της εξωτερικής πολιτικής της χώρας.
Η ανάγκη, όμως, αυτού του συνολικού επαναπροσδιορισμού δεν μπορεί να καλυφθεί από αποσπασματικούς χειρισμούς και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να καλυφθεί από τακτικές διγλωσσίας ή σιωπηρών διολισθήσεων προς ασαφείς και απροσδιόριστες κατευθύνσεις.
Οι υποθέσεις Ψυχάρη και Φλοίσβου, αποκαλύπτουν την εξακολουθητική ισχύ του πλέγματος κέντρων και συμφερόντων επί των κυβερνητικών επιλογών και τη δράση κορυφαίων κυβερνητικών και κομματικών παραγόντων.
αποκαλύπτουν την εγγενή αδυναμία του ΠΑΣΟΚ σε όλες του τις εκδοχές να αντιληφθεί ότι η συγκεντρωτική αντίληψη που διέπει τον τρόπο διακυβέρνησης και η αδιαφορία για την ουσιαστική εξασφάλιση πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης σε μεγάλα θέματα πολιτικής, θρυμματίζει την κοινωνική συνοχή, κατακερματίζει την κοινωνία και οδηγεί στην ουσιαστική ακύρωση κάθε πολιτικής.
3. Τα προβλήματα επιδεινώνονται από την κρίση στους κόλπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κρίση που οφείλεται στα προβλήματα ταυτότητας, προσανατολισμού και ηγεσίας που αντιμετώπισε επί μακρό χρονικό διάστημα ο συντηρητικός χώρος και που είχε ως αποτέλεσμα πολιτικές επιλογές που συνολικά ώθησαν μέχρι σήμερα το πολιτικό σκηνικό προς συντηρητικότερες κατευθύνσεις.
Αυτό υπήρξε ιδιαίτερα αισθητό στα κρίσιμα θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπου η ανεύθυνη πολιτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνέβαλλε στην επί το χείρον μετατόπιση και της κυβερνητικής πολιτικής.
Η εκλογή νέας ηγεσίας στο πρόσφατο συνέδριο της Ν.Δ. αποτελεί οπωσδήποτε ένα νέο και σημαντικό στοιχείο.
Βεβαίως και η νέα ηγεσία θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα ίδια προβλήματα φυσιογνωμίας και στρατηγικής.
Η επίδρασή της στις πολιτικές εξελίξεις θα κριθεί από το κατά πόσο θα απαντήσει σε αυτά ακριβώς τα προβλήματα.
Σε κάθε όμως περίπτωση η διέξοδος για τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας δεν μπορεί να αναζητηθεί στην ανασυγκρότηση του συντηρητικού χώρου με δεδομένες τις κοινωνικές του αναφορές και τις ιδεολογικές του αφετηρίες του κόμματος της Ν.Δ.
Το ΚΚΕ με την πολιτική της ισοπέδωσης όλων των άλλων κομμάτων, την αφοριστική του στάση απέναντι στο ΣΥΝ, δημιουργεί συγχίσεις για τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων και δεν επιτρέπει την κοινή δράση στα πλαίσια των μαζικών κινημάτων και των κοινωνικών αγώνων και στα σημεία όπου αυτή είναι δυνατή.
Η θέση του για την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, δίνει άλλοθι στην κυβερνητική πολιτική, καθώς την απαλλάσσει από κάθε ευθύνη και εμποδίζει έτσι κάθε διάλογο για αναζήτηση εναλλακτικών πολιτικών, σε εθνικό επίπεδο.
Το ΔΗΚΚΙ αντιπολιτεύεται τη σημερινή κυβερνητική πολιτική ξεκινώντας από τις Θέσεις του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ʼ80, υπερασπιζόμενο έτσι πολιτικές που έχουν βασική ευθύνη για τα σημερινά αδιέξοδα.
4. Το σύνολο των εξελίξεων του εξαμήνου, δείχνει ότι με τους σημερινούς συσχετισμούς δυνάμεων και με το σημερινό πολιτικό σύστημα, δεν είναι δυνατόν να προκύψουν ρήξεις με το παρελθόν και ουσιαστικές αλλαγές στις ασκούμενες πολιτικές.
Ταυτόχρονα όμως η ενεργοποίηση του μαζικού κινήματος, οι ισχυρές αντιστάσεις στην κυβερνητική πολιτική και η συνολική εικόνα απόρριψης των δύο μεγάλων κομμάτων από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, διαμορφώνουν μια εικόνα καινούργια. Μιά εικόνα που δείχνει να συσσωρεύονται στοιχεία που μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα δυναμική αλλαγής του σκηνικού.
Ο ΣΥΝ θα εργαστεί με όλες του τις δυνάμεις, ώστε να προωθηθεί ο στόχος της αλλαγής των συσχετισμών των δυνάμεων και της αλλαγής του πολιτικού συστήματος, θα εργαστεί με όλες του τις δυνάμεις για να ηττηθούν οι σημερινές αδιέξοδες πολιτικές και πρακτικές και για να διαμορφωθεί μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που θα προωθήσει τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας.
Σ΄αυτή την προοπτική, το πιό αποφασιστικό στοιχείο είναι η ισχυροποίηση και ενίσχυση του ΣΥΝ σε όλα τα επίπεδα. Ισχυροποίηση που πρέπει βεβαίως να μεταφραστεί σε εκλογικά ποσοστά αλλά που στην ουσία πρόκειται για μια πολύ πιό σύνθετη και ευρύτερη διαδικασία. Μια διαδικασία που αφορά πρώτα και κύρια την ενίσχυση της επιρροής των ιδεών του και την ηθική και πολιτική καταξίωση του ΣΥΝ στη συνείδηση του ελληνικού λαού.
5. Η βασική στρατηγική επιδίωξη του ΣΥΝ που καθορίζεται προηγούμενα, μπορεί να υλοποιηθεί με την οργάνωση της όλης πολιτικής παρέμβασης του ΣΥΝ σε τρεις μεγάλους άξονες:
α) Η συστηματική άσκηση της προγραμματικής αντιπολίτευσης
Οπως ήδη έχει αποδείξει στους έξι μήνες που πέρασαν, ο ΣΥΝ στοχεύει στην άσκηση γόνιμης και ουσιαστικής αντιπολίτευσης, από τη σκοπιά της σύγχρονης αριστεράς.
Δεν πρόκειται να παρασυρθεί σε καταστροφολογίες και μηδενιστική κριτική, ούτε όμως πρόκειται να έχει ανεκτική στάση απέναντι σε συντηρητικές επιλογές, σε αποσπασματικά και άτολμα βήματα, σε μιά απλή διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης.
Αίτημα της ελληνικής κοινωνίας είναι ο προοδευτικός εκσυγχρονισμός με εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης και αυτό είναι το μέτρο με το οποίο ο ΣΥΝ κρίνει και θα εξακολουθήσει να κρίνει την κυβερνητική πολιτική.
Απ΄αυτή τη σκοπιά οι κεντρικές αιχμές της προγραμματικής μας αντιπολίτευσης το επόμενο διάστημα θα είναι:
Ο ΣΥΝ έχει ήδη προτείνει εναλλακτικές πολιτικές για τα προβλήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, το Κυπριακό και τα Βαλκάνια.
Αυτές οι πολιτικές - που βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τις κυβερνητικές επιλογές - είναι οι μόνες που μπορούν να συγκροτήσουν μια διαφορετική εθνική στρατηγική, να προασπίσουν τα εθνικά μας συμφέροντα και να αναβαθμίσουν τη διεθνή θέση και το ρόλο της χώρας μας.
Ο ΣΥΝ προβάλλει την ιδέα του πανευρωπαϊκού ή εθνικού δημοψηφίσματος για την έγκριση των αποτελεσμάτων της Διακυβερνητικής, ως έναν τρόπο αποφασιστικής παρέμβασης των λαών της Ευρώπης στη διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και ως ένα αποτελεσματικό τρόπο πίεσης προς την κατεύθυνση της προοδευτικής αναθεώρησης των ισχυουσών συνθηκών, όπως διεκδικούν οι αριστερές ευρωπαϊκές δυνάμεις. Προς την κατεύθυνση αυτή θα πάρει άμεσα πρωτοβουλείες για την ενεργοποίηση των πολιτών.
Ο ΣΥΝ σύμφωνα με την απόφαση της ΚΠΕ (Οκτώβριος 1996), αγωνίζεται για τη μετάθεση της ημερομηνίας για το ενιαίο νόμισμα, την ελαστικοποίηση των κριτηρίων της σύγκλισης και την προσθήκη κοινωνικών κριτηρίων, την αντιμετώπιση του προβλήματος της απασχόλησης και την άσκηση πολιτικών που θα αμβλύνουν τα δημοκρατικά και οικολογικά ελλείμματα.
Ο ΣΥΝ υποστηρίζει την ανάπτυξη κινήματων που αναδεικνύουν τους στόχους της κοινωνικής Ευρώπης.
Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει στην τελευταία έστω φάση της Διακυβερνητικής, να μετάσχει ενεργά στις έντονες ευρωπαϊκές διεργασίες και να αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες της χώρας μας, να κινητοποιήσει όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις για να οργανώσει τη μεγαλύτερη δυνατή πίεση από ελληνικής πλευράς.
Η εκ βάθρων αλλαγή του φορολογικού συστήματος, είναι η προϋπόθεση για εξασφάλιση πόρων και ταυτόχρονα για τη δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών.
Τα δειλά και αποσπασματικά βήματα της κυβέρνησης, δεν αλλάζουν την ουσία και τη λογική του ισχύοντος φορολογικού συστήματος και γι΄αυτό ο ΣΥΝ θα πάρει άμεσα πρωτοβουλίες με στόχο την σε βάθος φορολογική μεταρρύθμιση.
Τα προβλήματα του ασφαλιστικού συστήματος, του συστήματος υγείας, αλλά και των πολιτικών για την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, της φτώχειας και της ανεργίας θα είναι το πεδίο όπου το επόμενο διάστημα θα αναπτυχθούν συγκρούσεις και διαδικασίες κοινωνικού διαλόγου.
Ο ΣΥΝ θεωρεί ότι σ΄αυτό το πεδίο δοκιμάζονται ο κοινωνικός χαρακτήρας των πολιτικών που εισηγούνται τα διάφορα κόμματα και κυρίως των πολιτικών που θα εφαρμόσει η κυβέρνηση. Η πρόσφατη ομιλία του Πρωθυπουργού στους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ άνοιξε ήδη τη συζήτηση για τα προβλήματα αυτά και αποκαλύπτει τους σοβαρούς κινδύνους αποδιάρθρωσης του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών σχέσεων.
Ο ΣΥΝ θα φέρει στο κέντρο των προβληματισμών για την οικονομική πολιτική, το πρόβλημα διόγκωσης της ανεργίας και την ανάγκη αντιμετώπισης του συνολικού προβλήματος της οικονομίας από τη σκοπιά επίλυσης αυτού του κεντρικού προβλήματος.
Μ΄αυτή την έννοια το πρόβλημα της ανάπτυξης και των πολιτικών που θα προωθούνται ή μη, θα αναδειχτεί ως βασική αιχμή της προγραμματικής μας αντιπολίτευσης.
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις έφεραν στην επιφάνεια το συνολικό πρόβλημα της αγροτικής οικονομίας και τον κατεπείγοντα χαρακτήρα μεγάλων μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται.
Ο ΣΥΝ θα επιμείνει στην προώθηση των προτάσεων που κατέθεσε στο Εθνικό Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής και θα συγκρουστεί με τις ήδη διαφαινόμενες τάσεις αναβλητικότητας και μετάθεσης των προβλημάτων από πλευράς κυβέρνησης.
Στο πρόσφατο Συνέδριο για την Αυτοδιοίκηση, ο ΣΥΝ διαμόρφωσε ένα πλαίσιο προτάσεων για την αποκέντρωση.
Οι προτάσεις αυτές κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση, απ΄αυτήν που αποτυπώνεται στο κυβερνητικό νομοσχέδιο για την Περιφέρεια.
Για τον ΣΥΝ η περιφερειακή συγκρότηση του κράτους, η τριτοβάθμια αυτοδιοίκηση και η ανακατανομή εξουσιών και πόρων μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, είναι ουσιώδεις προϋποθέσεις για τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό της χώρας.
Τα θέματα αυτά, αποτελούν κρίσιμους κρίκους για τη συνολικώτερη αλλαγή του πολιτικού συστήματος και θα πρέπει μέσα στο επόμενο διάστημα, να απασχολήσουν την πολιτική ζωή του τόπου και να υπάρξουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την προώθηση αλλαγών.
Οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, αλλά και οι αντιφατικές πρωτοβουλίες των Υπουργών Παιδείας του ΠΑΣΟΚ, έχουν φέρει στην επιφάνεια, την ανάγκη μιας συνολικής συζήτησης για το πρόβλημα της Παιδείας.
Ο ΣΥΝ προβάλλει την ανάγκη συνολικής μεταρρύθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος και από τη σκοπιά αυτής της ανάγκης, θα κρίνει τα όποια κυβερνητικά μέτρα.
Μέσα από το σύνολο των παραπάνω πρωτοβουλιών, ο ΣΥΝ θα επιδιώξει, σε αντιπαράθεση προς τις κυβερνητικές επιλογές και τις κυβερνητικές θεωρίες περί μονόδρομου, να δώσει συγκεκριμένο κοινωνικό και προγραμματικό περιεχόμενο στην έννοια του προοδευτικού εκσυγχρονισμού, να υποδείξει την πολιτική μεγάλων μεταρρυθμιστικών τομών που έχει ανάγκη η χώρα προκειμένου να εξασφαλίσει την ενεργό συμμετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και να προωθήσει τη σύγκλιση με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης με όρους κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης.
Στο πεδίο αυτό ο ΣΥΝ θα συγκρουσθεί με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που για μια ακόμα φορά, επιχειρεί να καταστήσει κενές περιεχόμενου γενικές εξαγγελίες και έννοιες, όπως επίσης και με όσες δυνάμεις υπερασπίζονται την υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων και ακολουθούν μια αδιέξοδη πολιτική οπισθοφυλακών.
β) Αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών
Οι Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές είναι η επόμενη εκλογική αναμέτρηση όπου θα καταγραφούν σε επίπεδο Αυτοδιοίκησης οι συσχετισμοί δυνάμεων και θα εκφραστεί η κοινωνική δύναμη.
Κεντρικός στόχος του ΣΥΝ σ΄αυτές τις εκλογές θα πρέπει να είναι η επικράτηση των δυνάμεων που αγωνίζονται για ουσιαστική αποκέντρωση και αλλαγή του μοντέλου οικοδόμησης του κράτους.
Παράλληλα όμως με την πορεία προς τις Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές εξελίσσονται διαδικασίες τόσο στο συνδικαλιστικό, όσο και στο συνεταιριστικό κίνημα.
Ο ΣΥΝ αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στην αλλαγή των συσχετισμών στα πλαίσια τόσο του συνδικαλιστικού, όσο και του συνεταιριστικού κινήματος, ώστε να αποτυπωθεί με γνησιότερο τρόπο η θέληση των εργαζομένων και των αγροτών και να υπάρξει μια νέα ώθηση και νέα στρατηγική του συνδικαλιστικού και συνεταιριστικού κινήματος.
Οπως επίσης αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στην ανασυγκρότηση των κινημάτων της νεολαίας, των γυναικών και της οικολογίας.
Συνολικά η παρέμβαση του ΣΥΝ σε όλα τα επίπεδα, πρέπει να στοχεύει στην κοινωνική ενεργοποίηση και στη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής συνείδησης αμφισβήτησης και συμμετοχής.
γ) Πρωτοβουλίες διαλόγου σε όλα τα επίπεδα, με στόχο να ωριμάσουν οι ιδέες για την ανάγκη αλλαγής πολιτικών και αλλαγής του πολιτικού συστήματος.
Ο ΣΥΝ θα αντιταχθεί σε κάθε κυβερνητική προσπάθεια να ευτελίσει κάθε ένοια κοινωνικού διαλόγου, όπως και να χρησιμοποιήσει τη ρητορία περί διαλόγου για την Αριστερά και την Κεντροαριστερά, ως άλλοθι για την αδιέξοδη πολιτική της και ως μέσο για να καταστήσει και άλλες δυνάμεις συνυπεύθυνες γι΄ αυτή την πολιτική και για τον διεμβολισμό της Αριστεράς.
Ο ΣΥΝ θα αναζητήσει όλες τις δυνατότητες διαλόγου με τις κοινωνικές δυνάμεις για την αναζήτηση λύσεων στα μεγάλα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα και για τη διαμόρφωση μιας νέας συνείδησης στην ελληνική κοινωνία. Ταυτόχρονα στο πολιτικό επίπεδο θα πάρει πρωτοβουλίες διαλόγου προς κάθε κατεύθυνση με σαφή και διακηρυγμένο στόχο τη διαμόρφωση προϋποθέσεων για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος, του τρόπου διακυβέρνησης και των πολιτικών που ασκούνται.
Η προώθηση αυτού του πολιτικού σχεδίου, προϋποθέτει τη συνεχή ισχυροποίηση της σύγχρονης αριστεράς που εκφράζει ο ΣΥΝ, ως αυτόνομης πολιτικής δύναμης.
Απεναντίας, αντιλήψεις ή επιλογές που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αποδυνάμωση, την περιθωριοποίηση, ή τη διάχυση του ΣΥΝ, σημαίνουν την επικράτηση των δυνάμεων που υπερασπίζονται την υπάρχουσα κατάσταση και την ματαίωση κάθε προοπτικής αλλαγών.
6. Από τη σκοπιά των παραπάνω αντιλήψεων και στη βάση των αποφάσεων του 2ου Συνεδρίου ο ΣΥΝ προσπάθησε να παρέμβει στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις κατά τη διάρκεια των 6 μηνών από τις εκλογές.
Σήμερα μπορούμε με βεβαιότητα να εκτιμήσουμε ότι η δυναμική που καταγράφηκε στις εκλογές έχει ενισχυθεί αποφασιστικά, ότι ο ΣΥΝ δικαίωσε τις προσδοκίες όλων όσων τον στήριξαν και ότι η επιρροή του διευρύνεται συνεχώς.
Τούτο οφείλεται στη σοβαρή αντιπολιτευτική του τακτική, στην ουσιαστική παρουσία του στη Βουλή, στη συμμετοχή στις διαδικασίες του ενεργοποιημένου μαζικού κινήματος και στις σχέσεις που αναπτύσσει με τα πλατιά στρώματα των εργαζομένων.
Στα θέματα των κοινωνικών κινητοποιήσεων ο ΣΥΝ ακολούθησε με συνέπεια πολιτική αντιπαράθεσης προς την πολιτική και τις πρακτικές της κυβέρνησης και ταυτόχρονα προσπάθησε να συμβάλλει στον ορθό προσανατολισμό των κινητοποιήσεων, την ιεράρχηση των αιτημάτων και την επιλογή μορφών πάλης που προωθούν τη μαζικοποίηση, τον ενωτικό και αγωνιστικό τους χαρακτήρα και την ευρύτερη δυνατή κοινωνική συμπαράσταση.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS