Είναι πολύ θετικό ότι σήμερα η ΚΠΕ συζητάει και προβληματίζεται για τους νέους και τις νέες, μαζί τους, με την παρουσία τους. Είναι βαθιά της πεποίθηση ότι αυτή η αρχή θα έχει συνέχεια, διάρκεια και βάθος, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στις σχέσεις του Κόμματός μας με τις νέες και τους νέους, αυτή δε η αισιοδοξία στηρίζεται στους λόγους που προκάλεσαν αυτή την Κεντρική Επιτροπή. Δεν είναι απλώς η "υποχρέωση", η "ρουτίνα", ή ακόμα χειρότερα η προσπάθεια να προσθέσουμε κάποιους ψήφους, στις κάλπες του ΣΥΝ στις επερχόμενες Δημοτικές και Εθνικές εκλογές. Αντίθετα απορρέει από ανάγκες γιατί έχουμε συνειδητοποιήσει ότι:
Η συντριπτική πλειοψηφία των νέων είναι οι αποδέκτες των νεοφιλελεύθερων επιλογών και υφίστανται τις συνέπειες αυτών στην καθημερινή τους ζωή, το δε μέλλον τους διαγράφεται ακόμη πιο σκοτεινό. Οι χιλιάδες άνεργοι νέοι και νέες μαζί με τους νέους αγρότες ζουν σε αβεβαιότητα και ανασφάλεια.
Πρέπει να αντιδράσουμε στην προσπάθεια να επιβληθεί και να κυριαρχήσει η μεγάλη αντιστροφή στο σύστημα αξιών που κυριαρχούσε τις προηγούμενες δεκαετίες. Αξίες όπου το "ατομικό" έχει αντικαταστήσει το "συλλογικό", η "καθημερινότητα" την "προσδοκία", ο "ρεαλισμός" το "όραμα και την ουτοπία". Το "ατομικό βόλεμα" την "αξιοπρέπεια". Ο θανάσιμος ανταγωνισμός την άμιλλα. Το "χρήμα και η αγορά" τη "ζωή και την κοινωνία".
Ο αριστερός λόγος που δεν απαντά σ'αυτές τις πραγματικότητες και τις αλήθειες, που δεν εκφράζει και δεν εμπνέει και ακόμα περισσότερο δεν συγκινεί τα πιο ευαίσθητα στρώματα της κοινωνίας δεν μπορεί να λειτουργήσει, οι νέοι δεν μπορεί να "ακουμπήσουν" σ'αυτόν, να εμπνευστούν και να στρατευθούν.
Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
Η κατηγοριοποίηση των νέων ηλικιών από τα 16 τους χρόνια που φτάνει μέχρι και τα 30 είναι ενδιαφέρον και νέο στοιχείο που πρέπει να ανιχνευθεί και να αξιολογηθεί.
Η εκπαιδευτική "μεταρρύθμιση" των τελευταίων χρόνων που σωστά χαρακτηρίστηκε από τον ΣΥΝ ως προσπάθεια αποκλεισμού από την πρόσβαση στη γνώση με κριτήρια κοινωνικοταξικά είχε τα αποτελέσματά της με μια ουσιαστικά πρώτη μεγάλη διάκριση. Περισσότεροι από 50.000 νέοι και νέες αναγκάστηκαν βίαια να φύγουν από το Λύκειο, αποκλείστηκαν πρόωρα από την πρόσβαση στη γνώση και διοχετεύτηκαν στην υποβαθμισμένη Τεχνική εκπαίδευση, με συνέπεια από τα 18 τους χρόνια και με πολύ λίγα ως μηδαμινά προσόντα να διατίθενται στην αγορά εργασίας.
Οι νέοι και οι νέες που προχωράνε στο Λύκειο ζουν τον ασφυκτικό κλοιό που επιβάλλει η "μεταρρύθμιση" διότι ως γνωστό έχει μετατρέψει το σχολείο σε απέραντο εξεταστικό κέντρο, έχει ανεβάσει την παραπαιδεία στα ύψη με αποτέλεσμα οι νέοι και οι νέες να μην έχουν ελεύθερο χρόνο όχι μόνο για πολιτιστική, αθλητική ή πνευματική ενασχόληση, αλλά ούτε κάν τον αναγκαίο χρόνο για ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων με το ίδιο ή το άλλο φύλο. Είναι αυτό που λέμε ότι στους νέους δεν αφήνουν το χρόνο ούτε κάν να ερωτευθούν.
Η περιπέτεια αυτών όλων στο Λύκειο συνεχίζεται στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση μετά την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ-ΤΕΙ με εύκολη τη διαπίστωση ότι η μεγάλη πλειοψηφία των νέων μας δεν σπουδάζουν αυτό που έχουν επιλέξει και εν δυνάμει τους ενδιαφέρει και τους αρέσει, αλλά αυτό που επιλέγει το βάρβαρο "σύστημα πρόσβασης" με σοβαρές επιπτώσεις και απρόβλεπτα αποτελέσματα. Η εντατικοποίηση και ο ανταγωνισμός που αναπτύσσονται γίνονται πιο έντονα, όσο η ένταξη αυτών των νέων στην παραγωγική διαδικασία και δύσκολη είναι και παρατείνεται χρονικά. Ταυτόχρονα δε το πρώτο πτυχίο δεν είναι αρκετό και οι νέοι αναζητούν την τύχη τους διεκδικώντας δεύτερα και τρίτα πτυχία όπου είναι λογικό και φανερό ότι η ταξική διάκριση και εδώ είναι παρούσα.
Τέλος είναι ενδιαφέρον να αναφερθούμε στους νέους μικρών ηλικιών που κατά χιλιάδες αναζητούν μια θέση στην αγορά εργασία είτε γιατί τους απέβαλε το εκπαιδευτικό σύστημα, είτε από ανάγκες, είτε ακόμα γιατί επιλέγουν οι ίδιοι να δουλέψουν. Αυτοί οι νέοι και οι νέες είναι τα πρώτα θύματα των νεοφιλελεύθερων επιλογών, της ασυδοσίας της αγοράς και του θεσμικού πλαισίου που οι κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έχουν επιβάλλει. Παρατηρούμε λοιπόν ότι:
Έχουμε υψηλό ποσοστό ανεργίας σ'αυτούς τους νέους και τις νέες που φτάνει μέχρι και το 50%.
Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις βρίσκουν την πιστή τους εφαρμογή σ'αυτές τις ηλικίες.
Το 7ωρο και το 8ωρο καθώς και οι 5 μέρες εργασίας είναι όνειρο γι'αυτούς που αναζητούν την τύχη τους στον ιδιωτικό τομέα. Μια απλή επίσκεψη στα παντός είδους πολυκαταστήματα ένδυσης, φαγητού, ηλεκτρονικών, καλλωπισμού κ.λ.π. πιστοποιεί την άσχημη αυτή πραγματικότητα. Ο εκφοβισμός και η τρομοκρατία με όπλο την απόλυση είναι καθημερινό φαινόμενο όταν υπάρχει και εκδηλώνεται δυσφορία, ατομική ή συλλογική, με αιτήματα ωραρίου, συνθηκών εργασίας, και μισθού. Βέβαια όποια προσπάθεια για συνδικαλιστική συσπείρωση και δράση χαρακτηρίζεται ως "επαναστατική πράξη", που χτυπιέται αλύπητα από την εργοδοσία, συνήθως με απολύσεις.
Η κοινωνική ασφάλιση με τον Νόμο 1993 της Ν.Δ., αλλά και από τις "σκέψεις" της κυβέρνησης είναι σαφές ότι πλήττουν τους νέους και τις νέες που μπαίνουν στην αγορά εργασίας. Αν αυτό συνδυαστεί με την υποβάθμιση και απαξίωση της δημόσιας υγείας και περίθαλψης, αλλά και της πρόνοιας, διαμορφώνεται ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οι νέοι εργαζόμενοι ασφυκτιούν και οι διακρίσεις είναι ορατές και δεδομένες
Η ένταση αυτή των προβλημάτων σε συνδυασμό με τη συρρίκνωση της δημοκρατίας, των θεσμών συμμετοχής και η απαξίωσή τους, η συνεχής μείωση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, ο ανηλεής βομβαρδισμός μέσω των ΜΜΕ καταναλωτικής υποκουλτούρας και νεοσυντηρητικών προτύπων, η υποχώρηση της αξίας της συλλογικής σκέψης, του διαλόγου με αντιπαράθεση και σύγκρουση, αλλά και της συλλογικής δράσης δεν πυροδοτεί ακόμη μαζικά αντανακλαστικά αντιστάσεων και ρήξεων μέσα από κινηματικές διαδικασίες. Δεν αλλάζει ριζικά τις σχέσεις των νέων με την πολιτική και ιδιαίτερα με τα κόμματα της Αριστεράς. Δεν αλλάζει το κλίμα ανασφάλειας, αβεβαιότητα, αδιαφορίας, ιδιώτευσης της μεγάλης πλειοψηφίας των νέων που έχει στραφεί σε επικίνδυνα συντηρητικές σταθερές, όπως στρατός, θρησκεία, αλλά και οικογένεια.
Δεν αλλάζει εύκολα γιατί η αίσθηση της αναποτελεσματικότητας των αγώνων είναι ισχυρή. Η πολιτική όπως ασκείται στο κεντρικό επίπεδο είναι αποτρεπτική γιατί ταυτίζεται με την απλή διαχείριση, με πελατειακές σχέσεις, με αδιαφάνεια και διαπλοκή. Ταυτόχρονα οι πολιτικές νεολαίες των κομμάτων του δικομματισμού κινούμενες στα ίδια πλαίσια προσελκύουν νέους, όχι για να αλλάξουν αυτό το σκηνικό, αλλά για να το συντηρούν και να το αναπαράγουν.
Η προβληματική σχέση των νέων με την πολιτική έχει και την αντανάκλασή της και στη σχέση της με την Πολιτική Αριστερά. Η σχέση αυτή διέρχεται κρίση που ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του '80 και κορυφώθηκε με την πτώση του "υπαρκτού σοσιαλισμού". Συνοδεύτηκε από ένα ρεύμα αποιδεολογικοποίησης, απογοήτευσης, αποστράτευσης και πρόσκαιρης αλλά ολοκληρωτικής ηγεμονίας της κυρίαρχης ιδεολογίας. Σήμερα η νεολαία που ριζοσπαστικοποιείται και διεκδικεί δεν φαίνεται να έχει προνομιακή σχέση δραστηριοποίησης με την αριστερά, η μεγάλη πλειοψηφία απλά δυσανασχετεί με τις υπάρχουσες πολιτικές, δεν αντιλαμβάνεται στην αριστερά τη διέξοδο, ενώ το κομμάτι των νέων που κινείται στο χώρο της αριστεράς ως επί το πλείστον παραμένει στο επίπεδο του ψηφοφόρου, του κριτικού υποστηρικτή και όχι του συμμέτοχου στην οργανωμένη δράση.
Αναπτύσσονται αντιλήψεις με έκφραση κυρίως στους φοιτητικούς χώρους, που την εδώ και 25 χρόνια διακηρυγμένη από την ανανεωτική ριζοσπαστική αριστερά, αυτονομία των μαζικών κινημάτων, παραδοσιακών και νέων με τη δική τους στρατηγική, την παραφράζουν και τη μετατρέπουν σε ιδεολογική πλατφόρμα εναντίον των πολιτικών υποκειμένων που ισοδυναμεί με πλήγμα κατά των βάθρων της δημοκρατίας.
Ταυτόχρονα αναπτύσσεται και ένα ρεύμα που εντάσσεται σε δογματικά πρότυπα και μοντέλα που έχουν δυσφημήσει στα μάτια του κόσμου την εικόνα του σοσιαλισμού αλλά και προκαλούν σύγχυση όσον αφορά τους κλασσικούς και νεότερους διανοητές και φιλοσόφους της αριστερής κριτικής και ανάλυσης της κοινωνίας.
Παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να συγκροτούνται ομάδες, μικρές ή μεγάλες συλλογικότητες, ρεύματα, που είναι εστίες αντίστασης κυρίως γύρω από τη μουσική και γενικότερα τον πολιτισμό, συλλογικότητες που αμφισβητούν το σημερινό κυρίαρχο καταναλωτικό μοντέλο. Ταυτόχρονα αναπτύσσονται και νέα κοινωνικά κινήματα στην Ελλάδα εναντίον της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης με συμμετοχή σε κινητοποιήσεις (Πράγα, Νίκαια, Γένοβα). Κινήματα αντιαυταρχικά και αντιρατσιστικά, διάσωσης του περιβάλλοντος που δείχνουν σημάδια σχετικής ανάκαμψης και κυρίως δείχνουν το δρόμο για τη ριζοσπαστική δημοκρατική αριστερά, τον Συνασπισμό και τη Νεολαία. Σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη αυτών των νέων Κινημάτων έχουν οι νέες τεχνολογίες (Internet) που δίνουν σοβαρές δυνατότητες εναλλακτικής πληροφόρησης και συντονισμού.
Ο Συνασπισμός πρέπει να θέσει στο κέντρο του ενδιαφέροντός του ως πρώτη προτεραιότητα τη Νεολαία και τα κινήματά της, επιδιώκει δε να συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στην ιδεολογικοπολιτική επικοινωνία και προσέγγιση με τους νέους και τις νέες που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση μαζικής πανελλαδικής οργάνωσης νεολαίας του Συνασπισμού.
Οι νέοι και οι νέες του ΣΥΝ που έχουν ουσιαστική συμβολή σ'αυτή τους την προσπάθεια πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι γιατί δεν έρχονται από το πουθενά, αλλά είναι συνέχεια και κομμάτι των αγωνιστικών ηρωικών παραδόσεων της νεολαίας της αριστερής νεολαίας. Φέρουν όλο το αξιακό φορτίο των αγώνων για μια καλύτερη ζωή της ανιδιοτελούς προσφοράς, της ουτοπίας και του οράματος. Ταυτόχρονα δε διδαγμένοι και από τα λάθη, που ανήκουν και αυτά μαζί με τα καλά μας στην ιστορία μας, επιδιώκουμε να ανοίγουμε νέους δρόμους, να αντιστοιχηθούμε με τις νέες συνθήκες, ανάγκες και πραγματικότητες.
Πρέπει να αναδείξουμε το θετικό ρόλο που έχει διαδραματίσει στο παρελθόν το νεολαιίστικο κίνημα, αλλά και την συνείδηση ότι και σήμερα η νεολαία είναι κοινωνική δύναμη που αναπτύσσονται και ευδοκιμούν νέες αντιλήψεις, νέες αξίες για τη ζωή και την κοινωνία, με συνεχείς αμφισβητήσεις και κριτικές.
Η νεολαία είναι στη συντριπτική της πλειοψηφία η δύναμη που μπορεί να αγωνιστεί ενάντια στην καπιταλιστική και νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας, δημοκρατίας, σοσιαλισμού.
Είναι η κοινωνική δύναμη μέσα από την οποία μπορούν ξεπηδήσουν και να αναπτυχθούν κινήματα για δημοκρατία και ισονομία στα ΜΜΕ, για ισότιμη πρόσβαση στη γνώση και στην πληροφόρηση, για μια παιδεία απελευθερωτική, για μια κοινωνία αντιαυταρχική, αντιρατσιστική, πολυπολιτισμική, δίκαιη και πλουραλιστική, για μια κοινωνία ίσων ευκαιριών για τους νέους και όχι θανάσιμα ανταγωνιστική.
Είναι κοινωνική δύναμη η νεολαία με οικολογική συνείδηση όχι μόνο γιατί έχει πολύ μεγαλύτερες ευαισθησίες για το περιβάλλον και την οικολογική ισορροπία, αλλά και γιατί γνωρίζει ότι οι καταστροφές που συντελούνται πρώτα και κύρια θα πλήξουν τους ίδιους.
Είναι κοινωνική δύναμη η νεολαία η οποία στη μεγάλη της πλειοψηφίας πλήττεται από μεγάλη ανεργία και είναι δυνατόν σ'αυτήν και από αυτήν να αναπτυχθούν κινήματα ανέργων που θα διεκδικούν το δικαίωμα στη ζωή με αξιοπρέπεια, που χέρι με χέρι με τους νέους εργαζόμενους θα αγωνίζονται για να αποκρούσουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που τους σπρώχνουν στο περιθώριο, τους θέτουν εκτός ορίων της κοινωνίας, ανήμπορους, ανυπεράσπιστους, βορά σε κάθε λογής εξαρτήσεις, με αποκορύφωμα τη ραγδαία αύξηση ψυχοτρόπων ουσιών.
Χρειάζεται η ολόπλευρη και ολόψυχη στήριξη όλου του κόμματος αυτών των επιλογών στις αναλύσεις του πολιτικού λόγου και την έμπρακτη βοήθεια ώστε να γίνει συνείδηση όλων των μελών ότι δεν μπορεί να υπάρχουμε ως Αριστερά και ως αριστεροί πολίτες ότι δεν θα έχει συνέχεια η δική μας αριστερά χωρίς την ύπαρξη, παρουσία και ανάπτυξη της νεολαίας του ΣΥΝ.
Πρέπει να είναι παρελθόν για το κόμμα μας η απλή ενασχόληση με τα τρέχοντα της συγκυρίας, όταν αυτά δεν εντάσσονται στη στρατηγική με βάθος χρόνου, αν δεν συνδέονται και δεν αναδεικνύονται ταυτόχρονα με τα ιδεολογικά, οραματικά και αξιακά στοιχεία της φυσιογνωμίας μας.
Πρέπει να είναι παρελθόν για το κόμμα μας, αλλά και για τη νεολαία και τα μέλη μας η υποτίμηση και η υποβάθμιση του ρόλου της συμμετοχής στα δρώμενα του κοινωνικού χώρου και η αντίληψη ότι η πολιτική ασκείται κεντρικά και μόνο από τα ΜΜΕ, χωρίς βέβαια να μηδενίζουμε τη σημασία τους.
Πρέπει να είναι παρελθόν για το κόμμα μας η αποπολιτικοποίηση, η αποκοινωνικοποίηση και η μετατροπή της Πολιτικής Κίνησης σε εκλογικό μηχανισμό. Πρέπει η Πολιτική Κίνηση και τα μέλη μας, κόμματος και νεολαίας, να μετατραπούν σε ζωντανό κύτταρο που συνδέει, δρα και επιδρά στο χώρο.
Οφείλουμε, επίσης, να αναδείξουμε:
Τη σημασία ένταξης και συμμετοχής στην οργάνωση της νεολαίας.
Την επεξεργασία και ανάδειξη ιδεολογικών χαρακτηριστικών, ουσιαστική προσφορά θα είναι η δημιουργία πανελλαδικά παραρτημάτων του ΙΚΠ "Νίκος Πουλατζάς".
Κάθε Πολιτική Κίνηση του κόμματος πανελλαδικά πρέπει να έχει πρώτη προτεραιότητα τη στήριξη, συγκρότηση και ανασυγκρότηση πυρήνων και κινήσεων νεολαίας. Προς τούτο χρειάζεται:
Να συνεδριάσουν άμεσα οι Νομαρχιακές Επιτροπές και οι Πολιτικές Κινήσεις με θέμα τη συμβολή, τον προγραμματισμό, τη συζήτηση και την αναζήτηση των τρόπων για την καλύτερη εφαρμογή της απόφασης.
Να αναζητηθούν νεότεροι σύντροφοι και συντρόφισσες που θα εμπνέονται από αυτή την προσπάθεια και θα αναλάβουν αυτό το έργο. Η αρχή θα γίνει με καθορισμό υπευθύνου. Θα πρέπει να προγραμματίσουν μόνιμη και συνεχή παρέμβαση στα νεολαιίστικα προβλήματα με βάση τα εκπαιδευτικά ιδρύματα κάθε περιοχής, καθώς και τους εργαζομένους, η δε ενασχόληση με εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης και αθλητικής δράσης μέσω του μαζικού αθλητισμού θα είναι πολύ χρήσιμη. Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δοθεί στα Λύκεια, στα ΤΕΕ και ΙΕΚ κάθε περιοχής.
Επίσης, και με βάση τη Χάρτα Δικαιωμάτων της Νέας Γενιάς, που έχει επεξεργαστεί η Νεολαία του Συνασπισμού, μπορούν να αναπτυχθούν νεολαιίστικες πρωτοβουλίες και κινήματα.
Από σήμερα μέχρι και 20 Ιουλίου επιδιώκουμε να διαμορφώσουμε πλατιούς πυρήνες σε κάθε περιοχή και εκδηλώσεις που στηρίζουν και προωθούν την Ελληνική Επιτροπή για τη Γένοβα καθώς και το εναλλακτικό κάμπινγκ της νεολαίας.
Από τον Ιούλιο και μέχρι τα μέσα Οκτώβρη στήνουμε εκδηλώσεις γιορτών νεολαίας στις μεγάλες πόλεις. Η συμβολή και βοήθεια των κομματικών κινήσεων και των Νομαρχιακών Επιτροπών πρέπει να είναι καθολική. Προς τούτο συγκροτείται Επιτροπή με συμμετοχή Νεολαίας και Κόμματος με κεντρικό πανελλαδικό ρόλο, η οποία Επιτροπή σε συνεργασία με το Οργανωτικό Γραφείο και την Πολιτική Γραμματεία θα προετοιμάσει τις γιορτές σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, αλλά και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της περιφέρειας.
Αποφασίζεται η διοργάνωση τριήμερου συμποσίου το φθινόπωρο, πριν τo Προγραμματικό Συνέδριο, για το αριστερό νεολαιίστικο κίνημα των τελευταίων πενήντα χρόνων. Στόχος του θα είναι η ανάδειξη της ιστορίας, των ριζών και της καταγωγής μας, της ιστορικότητας της ύπαρξης μας και η αξιοποίηση των διδαγμάτων για το σήμερα και το αύριο.
Σε όλες τις πόλεις που υπάρχουν ΑΕΙ-ΤΕΙ οι Πολιτικές Κινήσεις αναλαμβάνουν την ευθύνη να αναζητήσουν και να συγκροτήσουν πυρήνες ή πολιτικές κινήσεις ή και φοιτητική παράταξη σε συνεργασία πάντα με τη Σπουδάζουσα. Σ'αυτή την προσπάθεια ιδιαίτερο ρόλο έχουν οι εκπαιδευτικοί δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Να συνεδριάσουν τα Τμήματα της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και να εντάξουν στις αποφάσεις τη νεολαιίστικη σκοπιά, και τις επιπτώσεις στη Νεολαία των όποιων επιλογών.
Αποφασίζει η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή ότι υπάρχει αυτόνομος προϋπολογισμός της νεολαίας, ο οποίος θα στηρίζει την προσπάθειά της για οργανωτική ανασυγκρότηση, επικοινωνιακή πολιτική και μαζικές εκδηλώσεις.
Ουσιαστική βοήθεια σ'αυτή την προσπάθεια μπορεί να προσφέρει η αξιοποίηση του περιοδικού της Νεολαίας, της "Ενέδρας" που κατά γενική ομολογία με αρκετά σύγχρονο τρόπο και πλούσια θεματολογία απευθύνεται στους νέους και στις νέες.
Όλη αυτή η προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλει το κόμμα και η νεολαία μας για την επικοινωνία με τα προβλήματα της νεολαίας μπορεί να συνοψιστεί στις φράσεις:
Αντίσταση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
Αγώνας για να αλλάξουμε τη ζωή μας και τον κόσμο.
Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη.
Προσδιορίζονται έτσι τα ιδιαίτερα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά που μπορεί να δώσουν ορμή στη συγκρότηση και ανάπτυξη της Νεολαίας.-
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS