Τώρα που η οργή καταλάγιασε κάπως, παρά το πένθος που βιώνουμε έντονα, αξίζει να αναλογιστούμε γύρω από πλευρές που αφορούν τη ζωή μας την ίδια. Αυτές τις λίγες μέρες πριν τις εκλογές.
Η Ελλάδα ολόκληρη κάηκε. Περιουσίες καταστράφηκαν. Είναι δύσκολα αναστρέψιμη η τεράστια οικολογική καταστροφή, ο αφανισμός του δασικού μας πλούτου. Και πάνω απ' όλα θρηνούμε πολλές ανθρώπινες ζωές. Συνανθρώπους μας που χάθηκαν.
Όμως ας μη θρηνούμε απλά, πάνω από τα αποκαΐδια. Ας δούμε, επιτέλους, την αλήθεια κατάματα. Είμαστε μια χώρα ανοχύρωτη σε φυσικούς κινδύνους και απειλές, παρ' όλο που οι προειδοποιητικές καμπάνες έχουν χτυπήσει από καιρό.
Την κύρια ευθύνη την έχει, αναμφίβολα, η πολιτεία, το κράτος, η εκάστοτε κυβέρνηση.
Γιατί και στο μείζον πρόβλημα των πυρκαγιών:
Αδιαφορεί, σχεδόν, για την πρόληψη. Εμφανίζει χρόνιες, εγκληματικές ελλείψεις και ελλείμματα στις διαδικασίες της συντονισμένης πυρόσβεσης. Ξεχνά την υπόθεση της ουσιαστικής αποκατάστασης και ανάπτυξης των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος, μόλις η πυρκαγιά τεθεί υπό έλεγχο.
Αυτά για τις κυβερνητικές ευθύνες.
Και οι πολίτες; Όλοι εμείς; Γράφτηκε κάπου, έστω και με μια δόση υπερβολής, ότι "κάνουμε ότι μπορούμε για να φτάσουμε στο ολοκαύτωμα". Γιατί αδιαφορούμε, γιατί παρατηρούμε παθητικά, γιατί ανεχόμαστε την αυθαιρεσία, όταν δεν αυθαιρετούμε εμείς οι ίδιοι.
Γεμάτη η Ελλάδα από χωματερές και σκουπίδια, τραυματισμένα τα δάση μας από τις αυθαίρετες κατασκευές. Ύποπτοι οικοδομικοί συνεταιρισμοί ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια.
Υπάρχει μια δυνατότητα, μια ελπίδα. Το μέγεθος και οι τραγικές συνέπειες της βιβλικής καταστροφής να λειτουργήσουν αυτή τη φορά ευεργετικά.
Για να γίνει αυτό είναι κατ' αρχήν ανάγκη να ταρακουνηθούν οι κυβερνώντες πέρα από την αυτονόητη ανακούφιση των πληγέντων. Να δεσμευτούν τώρα, προεκλογικά, σε συγκεκριμένες ενέργειες. Μπροστά στο λαό, δημόσια.
Ενδεικτικά μπορώ να αναφέρω:
- Να υπάρξει προτεραιότητα στην πρόληψη μέσα από την ενίσχυση της δασικής υπηρεσίας, με πρόσληψη επαρκούς και κατάλληλου προσωπικού και με προμήθεια τεχνικού εξοπλισμού.
- Να απαγορευτεί οποιαδήποτε οικοδομική δραστηριότητα στις καμένες δασικές περιοχές. Γενικότερα να απαγορευτεί η εκτός σχεδίου δόμηση. Τέλος σε ύποπτες διευκολύνσεις σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς.
- Να υπάρξει, επιτέλους, κτηματολόγιο και εξειδικευμένο δασολόγιο.
- Να ιδρυθεί άμεσα ενιαίος φορέας για τη δασοπροστασία συνολικά.
- Να είναι ορατή η προοπτική της εθνικοποίησης των δασών της χώρας.
Η αριστερά, ο Συνασπισμός, πρέπει τούτες τις προεκλογικές ημέρες να πάρει πρωτοβουλίες ώστε όλες οι πολιτικές δυνάμεις, ιδιαίτερα τα θεωρούμενα ως κόμματα εξουσίας, να δεσμευτούν στις παραπάνω προτάσεις.
Υπάρχει, όμως, ακόμα ανάγκη να περάσει, όσο είναι δυνατόν, ένα μήνυμα και στους πολίτες. Ιδιαίτερα στους ευαίσθητους και ανήσυχους περί τα οικολογικά, αλλά και τα κοινωνικά πολίτες. Αυτούς που αποτελούν προνομιακή πολιτική και εκλογική "στόχευση" για τη σύγχρονη ανανεωτική Αριστερά και τον Συνασπισμό. Πρέπει να γίνει συνείδηση ότι τα οικολογικά δεδομένα έχουν αλλάξει δραματικά. Οι κίνδυνοι είναι εντός των τειχών. Και οι κίνδυνοι αυτοί βασίζονται στα κυρίαρχα πρότυπα ανάπτυξης και κατανάλωσης. Έχουν να κάνουν με συμφέροντα μεγάλα, αλλά και μικρά, πατάνε σε παγιωμένες συνήθειες όλου του κοινωνικού ιστού.
Οι πολίτες, οι νέοι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τη ζωή τους, μαζί και την υπόθεση της προστασίας της ζωής τους από τις πυρκαγιές το καλοκαίρι και τις πλημμύρες το χειμώνα. Με αγώνα, πίεση, διεκδίκηση από τις κυβερνήσεις. Αλλά και με αυτοοργάνωση, με εθελοντική δράση, με ενεργοποίηση ομάδων, φορέων, συνδικάτων, αυτοδιοίκησης.
Ίσως σ' αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αναζητηθούν τα φύτρα ενός νέου προοδευτισμού. Που θα επηρεάσει την πολιτική, το ύφος της και το περιεχόμενό της. Που θα ανυψώσει τις αξίες, της συλλογικότητας, της κοινωνικής προσφοράς, της αλληλεγγύης, ιδιαίτερα στη νέα γενιά.
Πρέπει να ομολογήσω ότι, παρόλο που ξεκίνησα να γράψω ένα συνηθισμένο προεκλογικό άρθρο, μου βγήκε ένα κείμενο με άξονα τις πυρκαγιές. Όχι μόνο δεν πειράζει, αλλά σίγουρα έτσι έπρεπε να γίνει.
Ως ένας φόρος τιμής σ' όσους χάθηκαν στις φλόγες.
Εξάλλου, οι πυρκαγιές και τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν, συμπυκνώνουν, με τον δικό τους τρόπο, βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σύγχρονης Ελλάδας. Την ανικανότητα, τις λάθος προτεραιότητες, ακόμη και την ανυπαρξία της κρατικής μηχανής. Το διάχυτο ατομικισμό, αλλά και τα θετικά δείγματα αλληλεγγύης και προσφοράς που εκδηλώνονται και στις μέρες μας και στοιχειοθετούν την ελπίδα ότι αξίζει τον κόπο να παλέψεις για ένα καλύτερο αύριο. Το ρόλο μιας Αριστεράς μαχόμενης, μιας Αριστεράς ανανεωτικής και ριζοσπαστικής για την οποία αγωνιζόμαστε όλοι και όλες να βγει ενισχυμένη στις προσεχείς εκλογές.
Επιτρέψτε μου να τελειώσω με δύο γραμμές που δανείζομαι από την "Καθημερινή" της 26ης Αυγούστου: "Η αλήθεια μόνον έναντι θανάτου δίδεται": η κληρονομιά του Ελύτη μας δείχνει το δρόμο της γνώσης μετά το πένθος.
* Ο Γιάννης Μπαλάφας είναι υποψήφιος βουλευτής Α' Περιφέρειας Αθήνας και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS