Η Κυβέρνηση της Ν.Δ., προβάλλει ως μέγιστο επίτευγμα της πολιτικής της την «ισχυρή ανάπτυξη» εννοώντας με αυτήν τη συνέχιση των σχετικά υψηλών ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ και του εθνικού εισοδήματος.
Αυτή όμως η «ισχυρή ανάπτυξη» που συνεχίζεται εδώ και δεκατέσσερα χρόνια περίπου, όχι μόνο δεν έχει οδηγήσει σε μείωση των ανισοτήτων και σε περιορισμό της φτώχειας, αλλά αντίθετα συνοδεύεται από διεύρυνση αυτών των προβλημάτων, όπως και η Κυβέρνηση όψιμα αναγνωρίζει.
Το μοντέλο αυτό δημιουργεί ταυτόχρονα ιδιωτικά κέρδη και δημόσια μιζέρια, ιδιωτικό πλούτο και δημόσια ελλείμματα, πληθωρισμό ιδιωτικών αγαθών και συρρίκνωση των δημόσιων αγαθών και υποδομών. Δραματική έκφραση των παραπάνω και οι πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές με τον πρωτοφανή αριθμό θυμάτων ως αποτέλεσμα της έλλειψης σχεδιασμού, μέσων, αλλά και πάνω από όλα μιας πολιτικής βούλησης που να αντιμετωπίζει τα δάση και το περιβάλλον ευρύτερα ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εν δυνάμει αναλώσιμο εμπόρευμα.
Πρόκειται τελικά για μια «ανάπτυξη» που όχι μόνο δεν είναι διατηρήσιμη και αυτοσυντηρούμενη, αλλά λειτουργεί αυτοκαταστροφικά, συρρικνώνοντας τις οικονομικές, τις κοινωνικές και τις περιβαλλοντικές προϋποθέσεις της συνέχισής της.
Η Κυβέρνηση, προβάλλει επίσης ως επίτευγμα της πολιτικής της τη μείωση των δημόσιων ελλειμμάτων κάτω από το όριο του 3% και τη συνακόλουθη άρση της επιτήρησης από την Ε.Ε. Όμως, το επίτευγμα αυτό το πλήρωσαν σκληρά οι εργαζόμενοι με καθήλωση των μισθών και με αύξηση της έμμεσης (κυρίως) φορολογίας. Το χειρότερο είναι ότι οι θυσίες αυτές, αποδείχτηκαν για μια ακόμη φορά χωρίς ελπίδα και προοπτική, αφού, στο μεταξύ μια νέα δημοσιονομική κρίση έχει ωριμάσει και θα εκδηλωθεί μετά τις εκλογές ως μία «κρίση εσόδων». Στην εξέλιξη αυτή συνεισφέρουν η υστέρηση των φορολογικών εσόδων, ως αποτέλεσμα της φοροδιαφυγής αλλά και της μείωσης των φορολογικών συντελεστών στα κέρδη και τα μερίσματα, η υπέρβαση των δαπανών και οι πρόσφατες πυρκαγιές.
Ο άμεσος κίνδυνος που διαγράφεται, λοιπόν, είναι, μετά τις εκλογές, υπό την πίεση ακριβώς αυτής της «κρίσης εσόδων», να κυριαρχήσουν ξανά κοντόφθαλμες και στενά δημοσιονομικές λογικές, να επιχειρηθούν ξανά σκληρές εισοδηματικές και φορολογικές επιδρομές, να αγνοηθούν ξανά οι ανάγκες για μια μακρόπνοη στρατηγική και, πριν από όλα, η ανάγκη για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης και οικολογικής θωράκισης της χώρας. Μόνο με ένα τέτοιο σχέδιο μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο εναπομείνας δασικός και οικολογικός πλούτος να διασωθεί και ότι η οι κατεστραμμένες περιοχές δεν θα ερημοποιηθούν, αλλά θα αναζωογονηθούν οικολογικά, κοινωνικά και οικονομικά.
Πέρα από τα μέτρα άμεσης ανακούφισης, θα πρέπει να καταρτισθούν ολοκληρωμένα προγράμματα ανασυγκρότησης για όλες τις πληγείσες περιοχές, όπως έγινε παλαιότερα με τις φθίνουσες βιομηχανικές περιοχές, αλλά και για τη χώρα συνολικά, θα πρέπει να εξασφαλισθεί ένα σύστημα θωράκισης και αποτροπής ανάλογων καταστροφών στο μέλλον.
Με τις εκλογές μπορούμε να διαμορφώσουμε τους πολιτικούς όρους και συσχετισμούς που να ευνοούν μια τέτοια εξέλιξη. Για μας, για το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς οι αγώνες για την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου, αλλά και για την απόκρουση των νέων επιδρομών στο εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων, των νέων και των γυναικών, θα είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής των μετεκλογικών εξελίξεων. Η εκλογική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς θα δώσει ώθηση σ' αυτόν τον αγώνα.