Πριν από δύο-τρεις μήνες, την τελευταία φορά που ήμουν σʼ αυτό το Βήμα μιλώντας στους συναδέλφους μου, εκπροσωπούσα έξι Βουλευτές. Θέλω να ευχαριστήσω πρώτα απʼ όλα τους νέους και τις νέες, την πολύχρωμη αυτή Αριστερά, πολίτες από τον προωθημένο σοσιαλιστικό χώρο, που μας στήριξαν και σήμερα έχουμε τη χαρά να είμαστε μία Κοινοβουλευτική Ομάδα δεκατεσσάρων Βουλευτών.
Θέλω να καλωσορίσω τους νέους Βουλευτές μας, αλλά θέλω να καλωσορίσω και τους νέους Βουλευτές όλων των κομμάτων σʼ αυτήν την Αίθουσα.
Και το λέω αυτό και για έναν άλλο λόγο. Γιατί η συζήτηση που κάναμε μέχρι τώρα και η τοποθέτηση του Πρωθυπουργού είναι σαν να μην έγινε τίποτε, σαν να ακούμε μια συζήτηση προ Ημερησίας Διάταξης σε μια Βουλή που θα μπορούσε να ανήκει στην προηγούμενη περίοδο εάν δεν είχαν γίνει οι πρόωρες εκλογές, σαν να αναδείχθηκε αυτή η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με τον πιο δημοκρατικό και τον πιο ομαλό τρόπο και μʼ έναν τρόπο ρουτίνας. Φυσικά, τυπικά είναι η Κυβέρνηση της Ελλάδας με δύο ψήφους πάνω από το μισό, αν και κατά τη γνώμη μου υπάρχει ερωτηματικό και σʼ αυτό το «τυπικά».
Η Κυβέρνηση προκήρυξε εκλογές για σοβαρό εθνικό λόγο, όπως ο προϋπολογισμός.
Και δεν ήταν σοβαρός εθνικός λόγος η προστασία της χώρας μας και η προσπάθεια όλες οι δυνάμεις που έχουμε να κατευθυνθούν στον περιορισμό ή στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, όταν είχαμε έναν Πρωθυπουργό που ανακοίνωνε τις πρόωρες εκλογές με φλεγόμενη Πεντέλη και φτάσαμε στις εκλογές με φλεγόμενη όλη την Ελλάδα;
Και γιʼ αυτό, λοιπόν, πρέπει να το εντοπίσουμε.
Όταν λέμε «εθνικός λόγος», πρόκειται για μια εντελώς φαύλη διατύπωση στο Σύνταγμά μας, την οποία αξιοποίησε και η Κυβέρνηση Σημίτη παλαιότερα, αλλά και η Κυβέρνηση του κυρίου Καραμανλή για τον πραγματικό λόγο, τον οποίο ξέρουν όλοι οι πολίτες. Ο πραγματικός λόγος είναι ότι οι σύμβουλοι επικοινωνίας είπαν ότι είναι μια καλή στιγμή για τη Νέα Δημοκρατία για να κάνει εκλογές.
Αυτή η διάταξη είτε πρέπει να φύγει από το Σύνταγμα είτε να ζητήσουμε επιτροπή συνταγματολόγων για να πουν ποιοι είναι οι εθνικοί λόγοι, ώστε συν τοις άλλοις να μη μπαίνει στο κόλπο χωρίς τη θέλησή του και χωρίς δυνατότητα να αντιδράσει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Τυπικά είναι η Κυβέρνησή μας. Όμως κατά τη γνώμη μου, είναι μια Κυβέρνηση χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση. Κατ΄ αρχήν γιατί είναι μια μειοψηφία μέσα στον ελληνικό λαό, μια μειοψηφία του 41%-42%.
Βέβαια, από τα πρώτα δείγματα γραφής ομολογώ ότι είδαμε πως λειτουργεί σαν Κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στη Δεξιά και την Ακροδεξιά και επομένως έχει μεγαλύτερες δυνάμεις. Όμως, πάλι είναι μειοψηφία.
Γιατί η πρώτη ενέργεια που είδαμε από την Κυβέρνηση αυτή είναι να παραδώσει το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού στην πυρά - αντί να κάνει εκείνες τις διορθώσεις τις οποίες είχαν υποδείξει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και άλλοι φορείς- για να βρει την «Πάπισσα Ιωάννα» του Ροΐδη ή το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Καζαντζάκη. Αυτή ήταν η πρώτη ενέργεια, το πρώτο δείγμα γραφής του Υπουργού Παιδείας αυτής της Κυβέρνησης στο θέμα της παιδείας που είναι τόσο κρίσιμο και τόσο δύσκολο και περιλαμβάνει τις τόσες αντιθέσεις και συγκρούσεις .
Αυτός ίσως είναι ο νέος πατριωτισμός της Νέας Δημοκρατίας. Ακούσαμε σχεδόν σε όλες τις ομιλίες του Πρωθυπουργού, τον νέο πατριωτισμό, ο οποίος ξεχάστηκε. Στις προγραμματικές δηλώσεις δεν υπάρχει κουβέντα περί νέου πατριωτισμού. Αντίθετα, όμως, αυτό που βλέπουμε είτε αφορά στο βιβλίο είτε αφορά στο θέμα των Σκοπίων, στις σχέσεις μας με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, αναδεικνύεται το κεντρικό ζήτημα στην πολιτική μας ζωή. Αυτός είναι ένας επικίνδυνος εθνικισμός. Και εμείς θέλουμε ξανά να πούμε ότι πίσω από τις σημαίες με τους δικέφαλους αετούς και αυτά τα κηρύγματα, ακολουθούν οι εξοπλισμοί, ακολουθεί η τεράστια διαφθορά την οποία είδαμε γύρω από τους εξοπλισμούς, αλλά και γύρω από τα δομημένα ομόλογα. Ακολουθεί η επιβάρυνση κάθε Έλληνα πολίτη με 400 ευρώ ετησίως, γιατί είμαστε η χώρα η οποία έχει τις μεγαλύτερες δαπάνες σε σχέση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν της για αγορά εξοπλισμών και για άμυνα από όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ, ακόμη και από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτό για εμάς δεν είναι πατριωτισμός.
Για την Αριστερά «πατριωτισμός» είναι λιγότερα F-16 και περισσότερα καναντέρ και περισσότερα σχολεία και περισσότερα νοσοκομεία. «Πατριωτισμός» είναι όχι να κάνουμε κεντρικό θέμα το όνομα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, την οποία ήδη έχουν αναγνωρίσει εκατόν είκοσι δύο χώρες, αλλά να δώσουμε βέβαια τη μάχη για το διεθνές όνομα στα πλαίσια του ΟΗΕ. «Πατριωτισμός» είναι να κάνουμε κυρίως τη Μακεδονία, τη Βόρεια Ελλάδα έναν διεθνή πόλο ανάπτυξης γνωστό σε όλους με πρωτοπόρα πανεπιστήμια, με νέο κόσμο ο οποίος απασχολείται αντί να είναι στην ανεργία, με αξιοποίηση του φυσικού πλούτου για να μη γίνει και αυτή Πελοπόννησος, με την αξιοποίηση της τεράστιας ιστορικής κληρονομιάς που έχει.
Και μια και μιλάμε για την εξωτερική πολιτική, κύριε Πρωθυπουργέ, ζούμε στο παγκόσμιο χωριό. Περίμενα από εσάς, ως Πρωθυπουργό της ελληνικής Δημοκρατίας, μία κουβέντα συμπάθειας και στήριξης στους φοιτητές και στους βουδιστές μοναχούς της Μιανμάρ, της πρώην Βιρμανίας, οι οποίοι σήμερα δίνουν το αίμα τους για τη δημοκρατία, που λέμε ότι γεννήθηκε στη χώρα μας. Γιʼ αυτό ζητώ από την Υπουργό Εξωτερικών στην ομιλία της να μας πει αν θα προχωρήσει σε διάβημα διαμαρτυρίας προς τις πρεσβείες της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας, οι οποίες εξοπλίζουν αυτό το αιμοσταγές καθεστώς και στις πρεσβείες των Η.Π.Α. και της Γαλλίας, οι οποίες έχουν ανοίξει μεγάλες μπίζνες πετρελαίου με αυτούς.
Είστε, λοιπόν, κυβέρνηση μειοψηφίας -το γνωρίζετε- και θα περίμενε κανείς ότι με το κυβερνητικό πρόγραμμά σας θα επιδιώξετε να κερδίσετε μια ευρύτερη στήριξη στις επόμενες εκλογές, ώστε να συνεχίσετε αυτό που θεωρείτε εσείς σωστή πολιτική και σωστό έργο.
Όμως, είδαμε από εσάς το αντίθετο. Είδαμε ότι προβλέπετε πως θα είστε κυβέρνηση ακόμη μικρότερης μειοψηφίας, αν είστε Κυβέρνηση. Το μόνο καινούριο συγκεκριμένο μέτρο που είδαμε στις προγραμματικές δηλώσεις του κυρίου Πρωθυπουργού είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Αφήστε τον εκλογικό νόμο! Δεν έχουν κλείσει ούτε καν οι σαράντα μέρες! Μερικοί –δεν σας λέω όλοι- μέσα στο λαό μας πενθούν για το γεγονός ότι έχουμε την ίδια Κυβέρνηση. Αμέσως αλλαγή του εκλογικού νόμου; Πόσες έδρες θέλετε;
Ο εκλογικός νόμου του Σημίτη σας δίνει σαράντα έδρες. Σας έδωσε σαράντα έδρες που προέρχονται από άλλα Κόμματα. Πόσες θέλετε; Πενήντα; Εξήντα; Ογδόντα έδρες; Πού θα σταματήσετε;
Εμείς στηρίζουμε την απλή αναλογική. Ξέρουμε, όμως, ότι δεν περνάει από τη μεριά μας. Και όχι μόνο για τις έδρες της Αριστεράς. Όχι μόνο, αν θέλετε –κυρίως- να υπάρχουν ομαλές πολιτικές εξελίξεις και πλειοψηφικές κυβερνήσεις στη χώρα μας. Όμως, όπως ούτε τα χημικά ούτε οι πολύχρωμες σφαίρες ούτε οι ζαρντινιέρες ούτε οι σιδερογροθιές ούτε τα πράσινα παπούτσια μπόρεσαν να σταματήσουν τη δυναμική της κοινωνίας μας, που ήθελε δημόσιο πανεπιστήμιο. Θέλω να σας πω ότι ούτε οι εκλογικοί νόμοι που δίνουν, αντί για σαράντα, πενήντα ή εβδομήντα Βουλευτές θα σταματήσουν μια δυναμική της κοινωνίας προς απελευθέρωση απʼ αυτό το τελματωμένο σύστημα του δικομματισμού, που την είδαμε να εκφράζετε και σε αυτές τις εκλογές.
Πιστεύω ότι είναι μια Κυβέρνηση που της λείπει η δημοκρατική νομιμοποίηση, όχι μόνο για το πώς έγιναν οι εκλογές και με τι συνθήκες προκηρύχθηκαν, όχι μόνο για το μεγάλο ψέμα που ειπώθηκε σχετικά με τις καταστροφές. Ακούσαμε από υπεύθυνους κυβερνητικούς παράγοντες με την κάλυψη του Πρωθυπουργού από την Υπουργό Εξωτερικών, από το Δήμαρχο της Αθήνας, από τον τότε Υπουργό Δημόσιας Τάξης ότι υπήρξε οργανωμένο σχέδιο και ασύμμετρη απειλή. Η τοποθέτηση της Υπουργού Εξωτερικών συνηχούσε με όλες αυτές τις συζητήσεις που γίνονται για την Αλ Κάιντα και τη διεθνή τρομοκρατία. Όμως, δεν ακούμε τίποτα στις προγραμματικές σας δηλώσεις.
Τι κάνατε; Θέλουμε να πάρετε μέτρα. Σας ζητάμε, ως Αριστερά, να πάρετε μέτρα ενάντια στις μυστικές υπηρεσίες των Τούρκων, των Αλβανών, των Εβραίων και οποιωνδήποτε άλλων ήταν στο οργανωμένο σχέδιο, το οποίο το χρησιμοποιήσατε για τις εκλογές και το ξεχάσατε την επόμενη μέρα των εκλογών. Όμως, ο ελληνικός λαός δεν θέλει παραμύθια. Θέλει μια ειλικρινή, σαφή τοποθέτηση απέναντί του. Δεν μπορεί η Υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας να μιλάει για ασύμμετρη απειλή και να ξεχνιέται μετά από δύο-τρεις μέρες.
Όμως, κατά τη γνώμη μου, υπάρχει και ένας άλλος λόγος που δεν υπάρχει αυτή η δημοκρατική νομιμοποίηση. Εμείς, ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, και εγώ προσωπικά αισθάνθηκα μια μεγάλη χαρά για το αποτέλεσμα που είχαμε. Υπάρχουν πλευρές του αποτελέσματος που αισθάνθηκα λύπη. Αισθάνθηκα αισιοδοξία για μας, αλλά αισθάνθηκα για μερικά απογοήτευση.
Τη μεγαλύτερη λύπη την ένιωσα, όταν έβγαιναν τα αποτελέσματα από τις πυροπαθείς περιοχές, όπου είδα τη Νέα Δημοκρατία να συγκρατεί ουσιαστικά τις δυνάμεις της. Ως μέσο, ως αποτέλεσμα, ως τεχνική, συγχαρητήρια! Στην πιο δύσκολη, ακριβώς, περιοχή, όπου θα έπρεπε να καταρρεύσετε, συγκρατήσατε τις δυνάμεις σας. Συγχαρητήρια! Όμως, ως μέσο είναι απαράδεκτο! Είδαμε μια πρωτοφανή προσπάθεια σε τέτοια έκταση από την εποχή του Δεληγιάννη, εξαγοράς ψήφων που έγιναν, που είχαν ως αποτέλεσμα να μαζευτεί και όλη η φτωχολογιά έξω από τις Τράπεζες της Αμαλιάδας και του Πύργου προκειμένου να πάρει τις επιταγές σας και να κλείνετε μετά μερικούς από αυτούς στις φυλακές. Φοβάμαι ότι αυτό το στοιχείο δεν το είπατε στις προγραμματικές σας δηλώσεις.
Αλλά αυτή η ακραία, η χωρίς όρια, η χωρίς δισταγμούς προσπάθεια οικοδόμησης ενός πελατειακού κράτους από τη Νέα Δημοκρατία διαπερνάει όλη την πολιτική της. Και το είδα αυτό, το είδα όταν γυρνούσα. Δεν το περίμενα και εγώ, δεν το ήξερα. Ήξερα για το δημόσιο τομέα, ήξερα για τα stage, ήξερα για τις νέες γενιές συμβασιούχων. Δεν ήξερα, όμως, ότι ακόμα για να προσληφθείς σε επαρχιακό σούπερ μάρκετ πρέπει να έχεις ή μπάρμπα στη Νέα Δημοκρατία ή χαρτί, σημείωμα, από τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.
Ακούσαμε τις προγραμματικές σας δηλώσεις, με το γνωστό σας τρόπο, όπου παραθέσατε τους προγραμματικούς στόχους της Κυβέρνησης, σαν να μην τρέχει τίποτα σε μια Ελλάδα που σπαράσσεται από αντιθέσεις βαθιές και ασφυκτιά κάτω από προβλήματα. Ίσως έχετε και μια αισιοδοξία. Ίσως έχετε μια αισιοδοξία βλέποντας ότι υπάρχουν προβλήματα στο χώρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Αλλά νομίζω ότι όλοι ξέρουμε, όσοι είμαστε τουλάχιστον κάποιο καιρό στο χώρο της πολιτικής, ότι τα προβλήματα στην πολιτική ζωή δεν είναι προβλήματα διαφοράς προσώπων ή διαφοράς τεχνικών -είτε για να αυξήσεις τις ψήφους σου είτε για να αναρριχηθείς στην εξουσία- ή διαφορές ομάδων.
Αυτό -και νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό σε σχέση με τις προγραμματικές σας δηλώσεις- που αλλάζει είναι ότι κάνετε προγραμματικές δηλώσεις σε ένα πολιτικό πλαίσιο το οποίο δεν είναι το ίδιο με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Δηλαδή, για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό έχει αμφισβητηθεί η εφαρμογή και στην Ελλάδα του ευρωπαϊκού μοντέλου της σύγκλισης της σοσιαλδημοκρατίας με τον συντηρητικό χώρο στη βάση των πολιτικών της ανεξέλεγκτης αγοράς, των ιδιωτικοποιήσεων, της συρρίκνωσης του δημόσιου χώρου και της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, που είδαμε και από την πλευρά του ΠΑ.ΣΟ.Κ., να ξεκινάει αυτή η σύγκλιση από τα τέλη της δεκαετίας του ʼ80 και να φτάνει στην αποκορύφωσή της, κατά τη γνώμη μου, με τη διακυβέρνηση Σημίτη.
Παλιά κάνατε προγραμματικές δηλώσεις αλλά ξέρατε ότι αν χτυπήσετε τα ασφαλιστικά δικαιώματα μπορείτε να στηρίζεσθε στην ανοχή γιατί και η προηγούμενη κυβέρνηση του κυρίου Σημίτη είχε και αυτή περιορίσει τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Ξέρατε ότι αν ξεπουλούσατε τις Δ.Ε.Κ.Ο. θα μπορούσατε να στηριχθείτε στην ανοχή γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ξεκινήσει, είχε προωθήσει την πώληση των δημοσίων επιχειρήσεων. Ξέρατε ότι αν περιορίζατε και ξεπουλούσατε τους δημόσιους χώρους στην Αττική θα μπορούσατε να στηριχθείτε στην ανοχή, γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση είχε κάνει τα Ολυμπιακά τερατουργήματα στο χώρο της Αττικής. Εάν λέγατε για τους συμβασιούχους και δεν μονιμοποιούσατε τους συμβασιούχους ξέρατε ότι θα είχατε την ανοχή, γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση το είχε κάνει αυτό. Ε, αυτό τελειώνει και αυτό νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό στοιχείο, ότι ο δικομματισμός με τον τρόπο που λειτουργούσε εξασφαλίζοντας μια νομιμοποίηση όταν είναι κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, από το χώρο της προοδευτικής, της δημοκρατικής μερίδας της κοινωνίας, εξαντλείται και γιʼ αυτό νομίζω ότι θα είναι πολύ πιο δύσκολα και γιʼ αυτό οι εξελίξεις θα είναι πολύ πιο ισχυρές και θα είναι και πολύ πιο σύντομες κατά τη γνώμη μου. Γιʼ αυτό, αυτό που λέγεται, πολλές φορές όχι με ακρίβεια, ότι παρακολουθούμε στην κοινωνία μια αριστερή στροφή, είναι κάτι το οποίο θα μας σφραγίσει.
Τώρα έρχομαι στο ίδιο το κείμενο των προγραμματικών σας δηλώσεων. Εγώ το είπα μια έκθεση ιδεών, μια σχολική έκθεση, αλλά θα αποπειραθώ απλώς να δώσω δυο-τρεις κεντρικές ιδέες.
Η πρώτη κεντρική ιδέα, είναι επίθεση στη νέα γενιά. Δεν ακούσαμε τίποτα για τους νέους των 400 ευρώ, γιʼ αυτούς που δουλεύουν χωρίς ασφάλιση. Δεν ακούσαμε τίποτα για το τι θα κάνετε για το άρθρο 16. Δεν ακούσαμε τίποτα σε σχέση με την αναβάθμιση αυτής της απαράδεκτης εργασιακής σχέσης που έχουν, αντίθετα διαβάζουμε και ακούμε για μείωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων της νεολαίας.
Η δεύτερη κεντρική ιδέα είναι η συρρίκνωση του δημόσιου χώρου, των Δ.Ε.Κ.Ο., το είπατε, με ιδιωτικοποιήσεις, με εξαγορές κ.λπ. Θέλω να σας πω, κύριε Πρωθυπουργέ, ότι εάν η Νέα Δημοκρατία έπαιρνε μέρος στις εκλογές –αν γίνονται εκεί πέρα- του Αμπού Ντάμπι ή του Ντουμπάϊ ή του Κατάρ, θα ερχόταν πρώτο κόμμα με 80%, διότι το Αμπού Ντάμπι και το Κατάρ παίρνουν τον Ο.Τ.Ε. που είναι το κύριο εργαλείο που έχουμε σε μια εποχή επικοινωνιών και πληροφορικής ως χώρα για την ανάπτυξή μας και πάει στην MARFIN INVESTING BANK και στα Εμιράτα. Αυτή είναι η εικόνα της Ελλάδας και με αυτό τον τρόπο η Ελλάδα μπαίνει στον επόμενο αιώνα.
Η τρίτη κεντρική ιδέα είναι η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και η τέταρτη η αδυναμία να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε στα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής και αυτό το μεγάλο περιβαλλοντικό έλλειμμα το οποίο υπάρχει.
Πώς απαντάμε εμείς στις προγραμματικές δηλώσεις της Νέας Δημοκρατίας; Απαντάμε με τις προγραμματικές δηλώσεις του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Ξέρουμε ότι είμαστε μια δύναμη δεκατεσσάρων βουλευτών, δεν είμαστε στην Κυβέρνηση, δεν στηρίζουμε την Κυβέρνηση. Είμαστε, όμως, αισιόδοξοι, γιατί έχουν άλλο χαρακτήρα οι δικές μας προγραμματικές δηλώσεις. Γιατί απευθυνόμαστε στην κοινωνία, ζητάμε ανάπτυξη κινημάτων πάνω σε αυτά τα ζητήματα που καίνε την κοινωνία και έχουμε μια καλή εμπειρία και χρωστάμε πολλά σε όλους αυτούς τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που βγήκαν στο δρόμο μαζί με τους καθηγητές τους, γιατί μας έμαθαν ότι μπορούμε να έχουμε αποτελεσματικότητα στους αγώνες, όπως στους αγώνες για την ελεύθερη πρόσβαση στις θάλασσες και λοιπά. Είναι προτάσεις μας οι οποίες αποσκοπούν στο να δημιουργήσουν μέτωπα συγκρούσεων για την προώθηση λύσεων που επιδιώκει η κοινωνία.
Εντελώς συνοπτικά μέσα στο χρόνο που έχω:
Πρώτον, σχετικά με τη Συνταγματική Αναθεώρηση. Στήριξη, υπεράσπιση του άρθρου 16. Υπεράσπιση του άρθρου 24 στο Σύνταγμα, των σταθερών εργασιακών σχέσεων στο Σύνταγμα σχετικά με την αναθεώρηση, ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.
Και έχω μια ερώτηση, κύριε Πρωθυπουργέ: Επικαλεστήκατε ως σοβαρό εθνικό λόγο, γιʼ αυτό έγιναν οι εκλογές, την αναθεώρηση του Συντάγματος. Με βάση το Σύνταγμα η υπόθεση της αναθεώρησης του Συντάγματος κλείνει στην Α΄ Σύνοδο της Βουλής, δηλαδή μέχρι τον Ιούνιο. Στην περίπτωση –και είναι πολύ θετικό αυτό που άκουσα από τον κύριο Παπανδρέου για μια ακόμη φορά, ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν θα συμμετάσχει στην αναθεώρηση και δεν θα τη στηρίξει- που είναι ορατή, να μην έχετε τις εκατόν ογδόντα ψήφους, όταν ο εθνικός λόγος που ζητήσατε να ξαναβγείτε κυβέρνηση έχει καταρρεύσει, τι θα κάνετε; Είναι μια διευκρινιστική ερώτηση και θα ήθελα μια απάντηση. Θα παραμείνετε στην Κυβέρνηση ή θα παραιτηθείτε;
Δεύτερον, δημόσια δωρεάν παιδεία, ελεύθερη πρόσβαση στα Α.Ε.Ι., 5% για την παιδεία, δημόσια πανεπιστήμια, χίλια τετρακόσια ευρώ στους δασκάλους, στους καθηγητές μετά τους αγώνες μάλιστα που κάνουν.
Τρίτον, στήριξη της νεολαίας. Μετατροπή όλων των συμβάσεων stage και άλλες σε συμβάσεις αορίστου χρόνου. Ασφάλιση της νεολαίας, θέση της εργασίας στον κοινωνικό, στον περιβαλλοντικό χώρο. Κάτω τα χέρια από τα ασφαλιστικά κεκτημένα που κληρονομούσαν από τους γονείς τους οι νέοι. Είναι βαρβαρότητα να δίνουμε χειρότερες συνθήκες στους νέους από τους πατεράδες και τις μανάδες τους. Κανείς δεν θα το ήθελε στη δική μας οικογένεια. Σε καμιά οικογένεια δεν θα θέλαμε να το κάνουμε αυτό. Δεν μπορούμε να το κάνουμε και στην κοινωνία. Συνεχής παρουσία των επιθεωρήσεων εργασίας εκεί που δουλεύουν νέοι.
Τέταρτον, μια κοινωνία με ελευθερίες, όχι στο ρατσισμό από κούνια. Έλληνες υπήκοοι τα παιδιά που γεννιούνται σε ελληνικό μαιευτήριο, οι μετανάστες που μένουν πάνω από μια δεκαετία. Ίση αμοιβή για ίση εργασία. Στήριξη στις μονογονεϊκές οικογένειες, κατέβασμα των καμερών, σεβασμό στην ανεξιθρησκία, διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους. Αναγνώριση της νομικής συμβίωσης των ομοφυλοφίλων, όπως γίνεται σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, λαϊκά δημοψηφίσματα.
Πέμπτον, Ελλάδα ικανή να λειτουργήσει μέσα σε συνθήκες του θερμοκηπίου και της κλιματικής αλλαγής. Εθνικοποίηση των δασών, κατάργηση των οικοδομικών συνεταιρισμών, κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, γκρέμισμα των αυθαιρέτων. Κατάργηση του νόμου 2612 της Κυβέρνησης Σημίτη ενάντια στη Δασική Υπηρεσία και του νόμου 3208 της ίδιας Κυβέρνησης ενάντια στους δασικούς χάρτες. Υλοποίηση των προτάσεων για την ανασυγκρότηση των καμένων περιοχών που έκανε το Τεχνικό Επιμελητήριο, το ΓΕΩΤΕΕ, οι δικηγορικοί σύλλογοι, ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος.
Έκτον, κοινωνία αλληλεγγύης, στήριξη του δημόσιου χώρου, κατάργηση των συμβάσεων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, στήριξη του ΕΣΥ, αξιοποίηση ως μοχλών ανάπτυξης της Δ.Ε.Η., του Ο.Τ.Ε., άλλων δημόσιων επιχειρήσεων, των λιμανιών, των αεροδρομίων.
Έβδομο, κοινωνικό κράτος. Ο διάλογος για το ασφαλιστικό που ζητάτε θα είναι σαν τον διάλογο που έγινε για το ασφαλιστικό του κ. Γιαννίτση. Κάτω τα χέρια από τα ασφαλιστικά κεκτημένα. Κατώτατος μισθός 1250 ευρώ, επίδομα ανεργίας 80% του κατώτερου ημερομισθίου, 20 ημερομίσθια η κατώτερη σύνταξη, επίθεση ενάντια στην φτώχια και με το ελάχιστο κοινωνικό εγγυημένο εισόδημα, αλλά και με πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες.
Όγδοο, οικονομία για το λαό και όχι για τις τράπεζες. Έλεγχος των τραπεζών -είναι η πραγματική Κυβέρνηση, δυναστεύεται ο πολίτης σήμερα- κλείσιμο της ψαλίδας καταθέσεων-επιχορηγήσεων, κατάργηση αδικαιολογήτων προμηθειών, διάλυση των καρτέλ, στήριξη των μικρομεσαίων.
Ένατο, περιφέρεια έξω από τη σκιά της Αθήνας, εκλογή από τους πολίτες των περιφερειακών αρχών, αντιμετώπιση της ψαλίδας τιμών και των εμπορικών κυκλωμάτων στα αγροτικά προϊόντα, στήριξη της βιολογικής γεωργίας, των νέων αγροτών.
Δέκατο, μια πολιτική ειρήνης ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, κλείσιμο της αμερικάνικης βάσης στην Κρήτη, αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από Αφγανιστάν και Μέση Ανατολή, λύση του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών σχέσεων με βάση το διεθνές δίκαιο.
Μπορεί να είναι λίγο κουραστικό και βαρετό να ακούμε κάποιες προγραμματικές θέσεις, αλλά εμείς επιμείναμε σε αυτό το δεκάλογο, γιατί πιστεύουμε ότι είναι δεκάλογος -όχι γενικών ιδεών- για την ειρήνη και την πρόοδο που όλοι θα συμφωνούσαμε, είναι ένας δεκάλογος στα βασικά ζητήματα της χώρας με αιχμές όπου μπορεί να κινητοποιηθεί και να συναντηθεί η κοινωνία.
Αυτό το δεκάλογο τον προτείνουμε σε όλες αυτές τις δυνάμεις που μπορούμε να συναντηθούμε, στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, δυνάμεις προωθημένες και ριζοσπαστικές από το σοσιαλιστικό χώρο, δυνάμεις οικολογικές, δυνάμεις της νεολαίας.
Καταλήγοντας θέλω να πω ότι ναι και εγώ πιστεύω ότι οι μέρες με την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα είναι δύσκολες -δεν ξέρω αν θα είναι μακρές- αλλά οι αγώνες θα είναι όμορφοι, θα είναι αγώνες σαν και αυτούς που έγιναν με το άρθρο 16, σαν και αυτούς για την ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία, στα δάση, για το κοινωνικό κράτος, για την αλληλεγγύη. Το τοπίο άρχισε να αλλάζει στις εκλογές που έγιναν και νομίζω ότι κατά την διάρκεια της διακυβέρνησής σας θα αλλάξει σε μεγάλος βάθος.
Ευχαριστώ.
30/09/07 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Πριν από δύο-τρεις μήνες, την τελευταία φορά που ήμουν σʼ αυτό το Βήμα μιλώντας στους συναδέλφους μου, εκπροσωπούσα έξι Βουλευτές. Θέλω να ευχαριστήσω πρώτα απʼ όλα τους νέους και τις νέες, την πολύχρωμη αυτή Αριστερά, πολίτες από τον προωθημένο σοσιαλιστικό χώρο, που μας στήριξαν και σήμερα έχουμε τη χαρά να είμαστε μία Κοινοβουλευτική Ομάδα δεκατεσσάρων Βουλευτών.
Θέλω να καλωσορίσω τους νέους Βουλευτές μας, αλλά θέλω να καλωσορίσω και τους νέους Βουλευτές όλων των κομμάτων σʼ αυτήν την Αίθουσα.
Και το λέω αυτό και για έναν άλλο λόγο. Γιατί η συζήτηση που κάναμε μέχρι τώρα και η τοποθέτηση του Πρωθυπουργού είναι σαν να μην έγινε τίποτε, σαν να ακούμε μια συζήτηση προ Ημερησίας Διάταξης σε μια Βουλή που θα μπορούσε να ανήκει στην προηγούμενη περίοδο εάν δεν είχαν γίνει οι πρόωρες εκλογές, σαν να αναδείχθηκε αυτή η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με τον πιο δημοκρατικό και τον πιο ομαλό τρόπο και μʼ έναν τρόπο ρουτίνας. Φυσικά, τυπικά είναι η Κυβέρνηση της Ελλάδας με δύο ψήφους πάνω από το μισό, αν και κατά τη γνώμη μου υπάρχει ερωτηματικό και σʼ αυτό το «τυπικά».
Η Κυβέρνηση προκήρυξε εκλογές για σοβαρό εθνικό λόγο, όπως ο προϋπολογισμός.
Και δεν ήταν σοβαρός εθνικός λόγος η προστασία της χώρας μας και η προσπάθεια όλες οι δυνάμεις που έχουμε να κατευθυνθούν στον περιορισμό ή στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, όταν είχαμε έναν Πρωθυπουργό που ανακοίνωνε τις πρόωρες εκλογές με φλεγόμενη Πεντέλη και φτάσαμε στις εκλογές με φλεγόμενη όλη την Ελλάδα;
Και γιʼ αυτό, λοιπόν, πρέπει να το εντοπίσουμε.
Όταν λέμε «εθνικός λόγος», πρόκειται για μια εντελώς φαύλη διατύπωση στο Σύνταγμά μας, την οποία αξιοποίησε και η Κυβέρνηση Σημίτη παλαιότερα, αλλά και η Κυβέρνηση του κυρίου Καραμανλή για τον πραγματικό λόγο, τον οποίο ξέρουν όλοι οι πολίτες. Ο πραγματικός λόγος είναι ότι οι σύμβουλοι επικοινωνίας είπαν ότι είναι μια καλή στιγμή για τη Νέα Δημοκρατία για να κάνει εκλογές.
Αυτή η διάταξη είτε πρέπει να φύγει από το Σύνταγμα είτε να ζητήσουμε επιτροπή συνταγματολόγων για να πουν ποιοι είναι οι εθνικοί λόγοι, ώστε συν τοις άλλοις να μη μπαίνει στο κόλπο χωρίς τη θέλησή του και χωρίς δυνατότητα να αντιδράσει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Τυπικά είναι η Κυβέρνησή μας. Όμως κατά τη γνώμη μου, είναι μια Κυβέρνηση χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση. Κατ΄ αρχήν γιατί είναι μια μειοψηφία μέσα στον ελληνικό λαό, μια μειοψηφία του 41%-42%.
Βέβαια, από τα πρώτα δείγματα γραφής ομολογώ ότι είδαμε πως λειτουργεί σαν Κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στη Δεξιά και την Ακροδεξιά και επομένως έχει μεγαλύτερες δυνάμεις. Όμως, πάλι είναι μειοψηφία.
Γιατί η πρώτη ενέργεια που είδαμε από την Κυβέρνηση αυτή είναι να παραδώσει το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού στην πυρά - αντί να κάνει εκείνες τις διορθώσεις τις οποίες είχαν υποδείξει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και άλλοι φορείς- για να βρει την «Πάπισσα Ιωάννα» του Ροΐδη ή το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Καζαντζάκη. Αυτή ήταν η πρώτη ενέργεια, το πρώτο δείγμα γραφής του Υπουργού Παιδείας αυτής της Κυβέρνησης στο θέμα της παιδείας που είναι τόσο κρίσιμο και τόσο δύσκολο και περιλαμβάνει τις τόσες αντιθέσεις και συγκρούσεις .
Αυτός ίσως είναι ο νέος πατριωτισμός της Νέας Δημοκρατίας. Ακούσαμε σχεδόν σε όλες τις ομιλίες του Πρωθυπουργού, τον νέο πατριωτισμό, ο οποίος ξεχάστηκε. Στις προγραμματικές δηλώσεις δεν υπάρχει κουβέντα περί νέου πατριωτισμού. Αντίθετα, όμως, αυτό που βλέπουμε είτε αφορά στο βιβλίο είτε αφορά στο θέμα των Σκοπίων, στις σχέσεις μας με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, αναδεικνύεται το κεντρικό ζήτημα στην πολιτική μας ζωή. Αυτός είναι ένας επικίνδυνος εθνικισμός. Και εμείς θέλουμε ξανά να πούμε ότι πίσω από τις σημαίες με τους δικέφαλους αετούς και αυτά τα κηρύγματα, ακολουθούν οι εξοπλισμοί, ακολουθεί η τεράστια διαφθορά την οποία είδαμε γύρω από τους εξοπλισμούς, αλλά και γύρω από τα δομημένα ομόλογα. Ακολουθεί η επιβάρυνση κάθε Έλληνα πολίτη με 400 ευρώ ετησίως, γιατί είμαστε η χώρα η οποία έχει τις μεγαλύτερες δαπάνες σε σχέση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν της για αγορά εξοπλισμών και για άμυνα από όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ, ακόμη και από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτό για εμάς δεν είναι πατριωτισμός.
Για την Αριστερά «πατριωτισμός» είναι λιγότερα F-16 και περισσότερα καναντέρ και περισσότερα σχολεία και περισσότερα νοσοκομεία. «Πατριωτισμός» είναι όχι να κάνουμε κεντρικό θέμα το όνομα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, την οποία ήδη έχουν αναγνωρίσει εκατόν είκοσι δύο χώρες, αλλά να δώσουμε βέβαια τη μάχη για το διεθνές όνομα στα πλαίσια του ΟΗΕ. «Πατριωτισμός» είναι να κάνουμε κυρίως τη Μακεδονία, τη Βόρεια Ελλάδα έναν διεθνή πόλο ανάπτυξης γνωστό σε όλους με πρωτοπόρα πανεπιστήμια, με νέο κόσμο ο οποίος απασχολείται αντί να είναι στην ανεργία, με αξιοποίηση του φυσικού πλούτου για να μη γίνει και αυτή Πελοπόννησος, με την αξιοποίηση της τεράστιας ιστορικής κληρονομιάς που έχει.
Και μια και μιλάμε για την εξωτερική πολιτική, κύριε Πρωθυπουργέ, ζούμε στο παγκόσμιο χωριό. Περίμενα από εσάς, ως Πρωθυπουργό της ελληνικής Δημοκρατίας, μία κουβέντα συμπάθειας και στήριξης στους φοιτητές και στους βουδιστές μοναχούς της Μιανμάρ, της πρώην Βιρμανίας, οι οποίοι σήμερα δίνουν το αίμα τους για τη δημοκρατία, που λέμε ότι γεννήθηκε στη χώρα μας. Γιʼ αυτό ζητώ από την Υπουργό Εξωτερικών στην ομιλία της να μας πει αν θα προχωρήσει σε διάβημα διαμαρτυρίας προς τις πρεσβείες της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας, οι οποίες εξοπλίζουν αυτό το αιμοσταγές καθεστώς και στις πρεσβείες των Η.Π.Α. και της Γαλλίας, οι οποίες έχουν ανοίξει μεγάλες μπίζνες πετρελαίου με αυτούς.
Είστε, λοιπόν, κυβέρνηση μειοψηφίας -το γνωρίζετε- και θα περίμενε κανείς ότι με το κυβερνητικό πρόγραμμά σας θα επιδιώξετε να κερδίσετε μια ευρύτερη στήριξη στις επόμενες εκλογές, ώστε να συνεχίσετε αυτό που θεωρείτε εσείς σωστή πολιτική και σωστό έργο.
Όμως, είδαμε από εσάς το αντίθετο. Είδαμε ότι προβλέπετε πως θα είστε κυβέρνηση ακόμη μικρότερης μειοψηφίας, αν είστε Κυβέρνηση. Το μόνο καινούριο συγκεκριμένο μέτρο που είδαμε στις προγραμματικές δηλώσεις του κυρίου Πρωθυπουργού είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Αφήστε τον εκλογικό νόμο! Δεν έχουν κλείσει ούτε καν οι σαράντα μέρες! Μερικοί –δεν σας λέω όλοι- μέσα στο λαό μας πενθούν για το γεγονός ότι έχουμε την ίδια Κυβέρνηση. Αμέσως αλλαγή του εκλογικού νόμου; Πόσες έδρες θέλετε;
Ο εκλογικός νόμου του Σημίτη σας δίνει σαράντα έδρες. Σας έδωσε σαράντα έδρες που προέρχονται από άλλα Κόμματα. Πόσες θέλετε; Πενήντα; Εξήντα; Ογδόντα έδρες; Πού θα σταματήσετε;
Εμείς στηρίζουμε την απλή αναλογική. Ξέρουμε, όμως, ότι δεν περνάει από τη μεριά μας. Και όχι μόνο για τις έδρες της Αριστεράς. Όχι μόνο, αν θέλετε –κυρίως- να υπάρχουν ομαλές πολιτικές εξελίξεις και πλειοψηφικές κυβερνήσεις στη χώρα μας. Όμως, όπως ούτε τα χημικά ούτε οι πολύχρωμες σφαίρες ούτε οι ζαρντινιέρες ούτε οι σιδερογροθιές ούτε τα πράσινα παπούτσια μπόρεσαν να σταματήσουν τη δυναμική της κοινωνίας μας, που ήθελε δημόσιο πανεπιστήμιο. Θέλω να σας πω ότι ούτε οι εκλογικοί νόμοι που δίνουν, αντί για σαράντα, πενήντα ή εβδομήντα Βουλευτές θα σταματήσουν μια δυναμική της κοινωνίας προς απελευθέρωση απʼ αυτό το τελματωμένο σύστημα του δικομματισμού, που την είδαμε να εκφράζετε και σε αυτές τις εκλογές.
Πιστεύω ότι είναι μια Κυβέρνηση που της λείπει η δημοκρατική νομιμοποίηση, όχι μόνο για το πώς έγιναν οι εκλογές και με τι συνθήκες προκηρύχθηκαν, όχι μόνο για το μεγάλο ψέμα που ειπώθηκε σχετικά με τις καταστροφές. Ακούσαμε από υπεύθυνους κυβερνητικούς παράγοντες με την κάλυψη του Πρωθυπουργού από την Υπουργό Εξωτερικών, από το Δήμαρχο της Αθήνας, από τον τότε Υπουργό Δημόσιας Τάξης ότι υπήρξε οργανωμένο σχέδιο και ασύμμετρη απειλή. Η τοποθέτηση της Υπουργού Εξωτερικών συνηχούσε με όλες αυτές τις συζητήσεις που γίνονται για την Αλ Κάιντα και τη διεθνή τρομοκρατία. Όμως, δεν ακούμε τίποτα στις προγραμματικές σας δηλώσεις.
Τι κάνατε; Θέλουμε να πάρετε μέτρα. Σας ζητάμε, ως Αριστερά, να πάρετε μέτρα ενάντια στις μυστικές υπηρεσίες των Τούρκων, των Αλβανών, των Εβραίων και οποιωνδήποτε άλλων ήταν στο οργανωμένο σχέδιο, το οποίο το χρησιμοποιήσατε για τις εκλογές και το ξεχάσατε την επόμενη μέρα των εκλογών. Όμως, ο ελληνικός λαός δεν θέλει παραμύθια. Θέλει μια ειλικρινή, σαφή τοποθέτηση απέναντί του. Δεν μπορεί η Υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας να μιλάει για ασύμμετρη απειλή και να ξεχνιέται μετά από δύο-τρεις μέρες.
Όμως, κατά τη γνώμη μου, υπάρχει και ένας άλλος λόγος που δεν υπάρχει αυτή η δημοκρατική νομιμοποίηση. Εμείς, ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, και εγώ προσωπικά αισθάνθηκα μια μεγάλη χαρά για το αποτέλεσμα που είχαμε. Υπάρχουν πλευρές του αποτελέσματος που αισθάνθηκα λύπη. Αισθάνθηκα αισιοδοξία για μας, αλλά αισθάνθηκα για μερικά απογοήτευση.
Τη μεγαλύτερη λύπη την ένιωσα, όταν έβγαιναν τα αποτελέσματα από τις πυροπαθείς περιοχές, όπου είδα τη Νέα Δημοκρατία να συγκρατεί ουσιαστικά τις δυνάμεις της. Ως μέσο, ως αποτέλεσμα, ως τεχνική, συγχαρητήρια! Στην πιο δύσκολη, ακριβώς, περιοχή, όπου θα έπρεπε να καταρρεύσετε, συγκρατήσατε τις δυνάμεις σας. Συγχαρητήρια! Όμως, ως μέσο είναι απαράδεκτο! Είδαμε μια πρωτοφανή προσπάθεια σε τέτοια έκταση από την εποχή του Δεληγιάννη, εξαγοράς ψήφων που έγιναν, που είχαν ως αποτέλεσμα να μαζευτεί και όλη η φτωχολογιά έξω από τις Τράπεζες της Αμαλιάδας και του Πύργου προκειμένου να πάρει τις επιταγές σας και να κλείνετε μετά μερικούς από αυτούς στις φυλακές. Φοβάμαι ότι αυτό το στοιχείο δεν το είπατε στις προγραμματικές σας δηλώσεις.
Αλλά αυτή η ακραία, η χωρίς όρια, η χωρίς δισταγμούς προσπάθεια οικοδόμησης ενός πελατειακού κράτους από τη Νέα Δημοκρατία διαπερνάει όλη την πολιτική της. Και το είδα αυτό, το είδα όταν γυρνούσα. Δεν το περίμενα και εγώ, δεν το ήξερα. Ήξερα για το δημόσιο τομέα, ήξερα για τα stage, ήξερα για τις νέες γενιές συμβασιούχων. Δεν ήξερα, όμως, ότι ακόμα για να προσληφθείς σε επαρχιακό σούπερ μάρκετ πρέπει να έχεις ή μπάρμπα στη Νέα Δημοκρατία ή χαρτί, σημείωμα, από τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.
Ακούσαμε τις προγραμματικές σας δηλώσεις, με το γνωστό σας τρόπο, όπου παραθέσατε τους προγραμματικούς στόχους της Κυβέρνησης, σαν να μην τρέχει τίποτα σε μια Ελλάδα που σπαράσσεται από αντιθέσεις βαθιές και ασφυκτιά κάτω από προβλήματα. Ίσως έχετε και μια αισιοδοξία. Ίσως έχετε μια αισιοδοξία βλέποντας ότι υπάρχουν προβλήματα στο χώρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Αλλά νομίζω ότι όλοι ξέρουμε, όσοι είμαστε τουλάχιστον κάποιο καιρό στο χώρο της πολιτικής, ότι τα προβλήματα στην πολιτική ζωή δεν είναι προβλήματα διαφοράς προσώπων ή διαφοράς τεχνικών -είτε για να αυξήσεις τις ψήφους σου είτε για να αναρριχηθείς στην εξουσία- ή διαφορές ομάδων.
Αυτό -και νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό σε σχέση με τις προγραμματικές σας δηλώσεις- που αλλάζει είναι ότι κάνετε προγραμματικές δηλώσεις σε ένα πολιτικό πλαίσιο το οποίο δεν είναι το ίδιο με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Δηλαδή, για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό έχει αμφισβητηθεί η εφαρμογή και στην Ελλάδα του ευρωπαϊκού μοντέλου της σύγκλισης της σοσιαλδημοκρατίας με τον συντηρητικό χώρο στη βάση των πολιτικών της ανεξέλεγκτης αγοράς, των ιδιωτικοποιήσεων, της συρρίκνωσης του δημόσιου χώρου και της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, που είδαμε και από την πλευρά του ΠΑ.ΣΟ.Κ., να ξεκινάει αυτή η σύγκλιση από τα τέλη της δεκαετίας του ʼ80 και να φτάνει στην αποκορύφωσή της, κατά τη γνώμη μου, με τη διακυβέρνηση Σημίτη.
Παλιά κάνατε προγραμματικές δηλώσεις αλλά ξέρατε ότι αν χτυπήσετε τα ασφαλιστικά δικαιώματα μπορείτε να στηρίζεσθε στην ανοχή γιατί και η προηγούμενη κυβέρνηση του κυρίου Σημίτη είχε και αυτή περιορίσει τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Ξέρατε ότι αν ξεπουλούσατε τις Δ.Ε.Κ.Ο. θα μπορούσατε να στηριχθείτε στην ανοχή γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ξεκινήσει, είχε προωθήσει την πώληση των δημοσίων επιχειρήσεων. Ξέρατε ότι αν περιορίζατε και ξεπουλούσατε τους δημόσιους χώρους στην Αττική θα μπορούσατε να στηριχθείτε στην ανοχή, γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση είχε κάνει τα Ολυμπιακά τερατουργήματα στο χώρο της Αττικής. Εάν λέγατε για τους συμβασιούχους και δεν μονιμοποιούσατε τους συμβασιούχους ξέρατε ότι θα είχατε την ανοχή, γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση το είχε κάνει αυτό. Ε, αυτό τελειώνει και αυτό νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό στοιχείο, ότι ο δικομματισμός με τον τρόπο που λειτουργούσε εξασφαλίζοντας μια νομιμοποίηση όταν είναι κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, από το χώρο της προοδευτικής, της δημοκρατικής μερίδας της κοινωνίας, εξαντλείται και γιʼ αυτό νομίζω ότι θα είναι πολύ πιο δύσκολα και γιʼ αυτό οι εξελίξεις θα είναι πολύ πιο ισχυρές και θα είναι και πολύ πιο σύντομες κατά τη γνώμη μου. Γιʼ αυτό, αυτό που λέγεται, πολλές φορές όχι με ακρίβεια, ότι παρακολουθούμε στην κοινωνία μια αριστερή στροφή, είναι κάτι το οποίο θα μας σφραγίσει.
Τώρα έρχομαι στο ίδιο το κείμενο των προγραμματικών σας δηλώσεων. Εγώ το είπα μια έκθεση ιδεών, μια σχολική έκθεση, αλλά θα αποπειραθώ απλώς να δώσω δυο-τρεις κεντρικές ιδέες.
Η πρώτη κεντρική ιδέα, είναι επίθεση στη νέα γενιά. Δεν ακούσαμε τίποτα για τους νέους των 400 ευρώ, γιʼ αυτούς που δουλεύουν χωρίς ασφάλιση. Δεν ακούσαμε τίποτα για το τι θα κάνετε για το άρθρο 16. Δεν ακούσαμε τίποτα σε σχέση με την αναβάθμιση αυτής της απαράδεκτης εργασιακής σχέσης που έχουν, αντίθετα διαβάζουμε και ακούμε για μείωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων της νεολαίας.
Η δεύτερη κεντρική ιδέα είναι η συρρίκνωση του δημόσιου χώρου, των Δ.Ε.Κ.Ο., το είπατε, με ιδιωτικοποιήσεις, με εξαγορές κ.λπ. Θέλω να σας πω, κύριε Πρωθυπουργέ, ότι εάν η Νέα Δημοκρατία έπαιρνε μέρος στις εκλογές –αν γίνονται εκεί πέρα- του Αμπού Ντάμπι ή του Ντουμπάϊ ή του Κατάρ, θα ερχόταν πρώτο κόμμα με 80%, διότι το Αμπού Ντάμπι και το Κατάρ παίρνουν τον Ο.Τ.Ε. που είναι το κύριο εργαλείο που έχουμε σε μια εποχή επικοινωνιών και πληροφορικής ως χώρα για την ανάπτυξή μας και πάει στην MARFIN INVESTING BANK και στα Εμιράτα. Αυτή είναι η εικόνα της Ελλάδας και με αυτό τον τρόπο η Ελλάδα μπαίνει στον επόμενο αιώνα.
Η τρίτη κεντρική ιδέα είναι η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και η τέταρτη η αδυναμία να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε στα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής και αυτό το μεγάλο περιβαλλοντικό έλλειμμα το οποίο υπάρχει.
Πώς απαντάμε εμείς στις προγραμματικές δηλώσεις της Νέας Δημοκρατίας; Απαντάμε με τις προγραμματικές δηλώσεις του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Ξέρουμε ότι είμαστε μια δύναμη δεκατεσσάρων βουλευτών, δεν είμαστε στην Κυβέρνηση, δεν στηρίζουμε την Κυβέρνηση. Είμαστε, όμως, αισιόδοξοι, γιατί έχουν άλλο χαρακτήρα οι δικές μας προγραμματικές δηλώσεις. Γιατί απευθυνόμαστε στην κοινωνία, ζητάμε ανάπτυξη κινημάτων πάνω σε αυτά τα ζητήματα που καίνε την κοινωνία και έχουμε μια καλή εμπειρία και χρωστάμε πολλά σε όλους αυτούς τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που βγήκαν στο δρόμο μαζί με τους καθηγητές τους, γιατί μας έμαθαν ότι μπορούμε να έχουμε αποτελεσματικότητα στους αγώνες, όπως στους αγώνες για την ελεύθερη πρόσβαση στις θάλασσες και λοιπά. Είναι προτάσεις μας οι οποίες αποσκοπούν στο να δημιουργήσουν μέτωπα συγκρούσεων για την προώθηση λύσεων που επιδιώκει η κοινωνία.
Εντελώς συνοπτικά μέσα στο χρόνο που έχω:
Πρώτον, σχετικά με τη Συνταγματική Αναθεώρηση. Στήριξη, υπεράσπιση του άρθρου 16. Υπεράσπιση του άρθρου 24 στο Σύνταγμα, των σταθερών εργασιακών σχέσεων στο Σύνταγμα σχετικά με την αναθεώρηση, ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.
Και έχω μια ερώτηση, κύριε Πρωθυπουργέ: Επικαλεστήκατε ως σοβαρό εθνικό λόγο, γιʼ αυτό έγιναν οι εκλογές, την αναθεώρηση του Συντάγματος. Με βάση το Σύνταγμα η υπόθεση της αναθεώρησης του Συντάγματος κλείνει στην Α΄ Σύνοδο της Βουλής, δηλαδή μέχρι τον Ιούνιο. Στην περίπτωση –και είναι πολύ θετικό αυτό που άκουσα από τον κύριο Παπανδρέου για μια ακόμη φορά, ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν θα συμμετάσχει στην αναθεώρηση και δεν θα τη στηρίξει- που είναι ορατή, να μην έχετε τις εκατόν ογδόντα ψήφους, όταν ο εθνικός λόγος που ζητήσατε να ξαναβγείτε κυβέρνηση έχει καταρρεύσει, τι θα κάνετε; Είναι μια διευκρινιστική ερώτηση και θα ήθελα μια απάντηση. Θα παραμείνετε στην Κυβέρνηση ή θα παραιτηθείτε;
Δεύτερον, δημόσια δωρεάν παιδεία, ελεύθερη πρόσβαση στα Α.Ε.Ι., 5% για την παιδεία, δημόσια πανεπιστήμια, χίλια τετρακόσια ευρώ στους δασκάλους, στους καθηγητές μετά τους αγώνες μάλιστα που κάνουν.
Τρίτον, στήριξη της νεολαίας. Μετατροπή όλων των συμβάσεων stage και άλλες σε συμβάσεις αορίστου χρόνου. Ασφάλιση της νεολαίας, θέση της εργασίας στον κοινωνικό, στον περιβαλλοντικό χώρο. Κάτω τα χέρια από τα ασφαλιστικά κεκτημένα που κληρονομούσαν από τους γονείς τους οι νέοι. Είναι βαρβαρότητα να δίνουμε χειρότερες συνθήκες στους νέους από τους πατεράδες και τις μανάδες τους. Κανείς δεν θα το ήθελε στη δική μας οικογένεια. Σε καμιά οικογένεια δεν θα θέλαμε να το κάνουμε αυτό. Δεν μπορούμε να το κάνουμε και στην κοινωνία. Συνεχής παρουσία των επιθεωρήσεων εργασίας εκεί που δουλεύουν νέοι.
Τέταρτον, μια κοινωνία με ελευθερίες, όχι στο ρατσισμό από κούνια. Έλληνες υπήκοοι τα παιδιά που γεννιούνται σε ελληνικό μαιευτήριο, οι μετανάστες που μένουν πάνω από μια δεκαετία. Ίση αμοιβή για ίση εργασία. Στήριξη στις μονογονεϊκές οικογένειες, κατέβασμα των καμερών, σεβασμό στην ανεξιθρησκία, διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους. Αναγνώριση της νομικής συμβίωσης των ομοφυλοφίλων, όπως γίνεται σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, λαϊκά δημοψηφίσματα.
Πέμπτον, Ελλάδα ικανή να λειτουργήσει μέσα σε συνθήκες του θερμοκηπίου και της κλιματικής αλλαγής. Εθνικοποίηση των δασών, κατάργηση των οικοδομικών συνεταιρισμών, κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, γκρέμισμα των αυθαιρέτων. Κατάργηση του νόμου 2612 της Κυβέρνησης Σημίτη ενάντια στη Δασική Υπηρεσία και του νόμου 3208 της ίδιας Κυβέρνησης ενάντια στους δασικούς χάρτες. Υλοποίηση των προτάσεων για την ανασυγκρότηση των καμένων περιοχών που έκανε το Τεχνικό Επιμελητήριο, το ΓΕΩΤΕΕ, οι δικηγορικοί σύλλογοι, ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος.
Έκτον, κοινωνία αλληλεγγύης, στήριξη του δημόσιου χώρου, κατάργηση των συμβάσεων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, στήριξη του ΕΣΥ, αξιοποίηση ως μοχλών ανάπτυξης της Δ.Ε.Η., του Ο.Τ.Ε., άλλων δημόσιων επιχειρήσεων, των λιμανιών, των αεροδρομίων.
Έβδομο, κοινωνικό κράτος. Ο διάλογος για το ασφαλιστικό που ζητάτε θα είναι σαν τον διάλογο που έγινε για το ασφαλιστικό του κ. Γιαννίτση. Κάτω τα χέρια από τα ασφαλιστικά κεκτημένα. Κατώτατος μισθός 1250 ευρώ, επίδομα ανεργίας 80% του κατώτερου ημερομισθίου, 20 ημερομίσθια η κατώτερη σύνταξη, επίθεση ενάντια στην φτώχια και με το ελάχιστο κοινωνικό εγγυημένο εισόδημα, αλλά και με πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες.
Όγδοο, οικονομία για το λαό και όχι για τις τράπεζες. Έλεγχος των τραπεζών -είναι η πραγματική Κυβέρνηση, δυναστεύεται ο πολίτης σήμερα- κλείσιμο της ψαλίδας καταθέσεων-επιχορηγήσεων, κατάργηση αδικαιολογήτων προμηθειών, διάλυση των καρτέλ, στήριξη των μικρομεσαίων.
Ένατο, περιφέρεια έξω από τη σκιά της Αθήνας, εκλογή από τους πολίτες των περιφερειακών αρχών, αντιμετώπιση της ψαλίδας τιμών και των εμπορικών κυκλωμάτων στα αγροτικά προϊόντα, στήριξη της βιολογικής γεωργίας, των νέων αγροτών.
Δέκατο, μια πολιτική ειρήνης ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, κλείσιμο της αμερικάνικης βάσης στην Κρήτη, αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από Αφγανιστάν και Μέση Ανατολή, λύση του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών σχέσεων με βάση το διεθνές δίκαιο.
Μπορεί να είναι λίγο κουραστικό και βαρετό να ακούμε κάποιες προγραμματικές θέσεις, αλλά εμείς επιμείναμε σε αυτό το δεκάλογο, γιατί πιστεύουμε ότι είναι δεκάλογος -όχι γενικών ιδεών- για την ειρήνη και την πρόοδο που όλοι θα συμφωνούσαμε, είναι ένας δεκάλογος στα βασικά ζητήματα της χώρας με αιχμές όπου μπορεί να κινητοποιηθεί και να συναντηθεί η κοινωνία.
Αυτό το δεκάλογο τον προτείνουμε σε όλες αυτές τις δυνάμεις που μπορούμε να συναντηθούμε, στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, δυνάμεις προωθημένες και ριζοσπαστικές από το σοσιαλιστικό χώρο, δυνάμεις οικολογικές, δυνάμεις της νεολαίας.
Καταλήγοντας θέλω να πω ότι ναι και εγώ πιστεύω ότι οι μέρες με την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα είναι δύσκολες -δεν ξέρω αν θα είναι μακρές- αλλά οι αγώνες θα είναι όμορφοι, θα είναι αγώνες σαν και αυτούς που έγιναν με το άρθρο 16, σαν και αυτούς για την ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία, στα δάση, για το κοινωνικό κράτος, για την αλληλεγγύη. Το τοπίο άρχισε να αλλάζει στις εκλογές που έγιναν και νομίζω ότι κατά την διάρκεια της διακυβέρνησής σας θα αλλάξει σε μεγάλος βάθος.
Ευχαριστώ.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS