- Έχετε μια μακρά πολιτική εμπειρία, όχι με την θέση σας στην Προεδρία του ΣΥΝ επί πάρα πολλά έτη, αλλά και παλαιότερα, διότι έχετε αναμνήσεις από το ΠΑΣΟΚ και έχετε και αναμνήσεις από το τι σημαίνει αλλάζουν οι ηγέτες, γίνονται επιλογές σε κόμματα, τι σημαίνει τα συμφέροντα να υποστηρίζουν τον α, τον β, τον γ... Αν και σε μία δημοκρατία όλοι έχουν μία θέση....
Στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει έλλειμμα δημοκρατικών διαδικασιών και στο εσωτερικό των κομμάτων αλλά και στον τρόπο λειτουργίας του συστήματος. Γι αυτό και η πολιτική μας δεν παράγει συναινέσεις, παράγει διχαστικές συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις.
Έχω μια εμπειρία, πιστεύω για μένα πολύ σημαντική, ότι συγκρούστηκα για δημοκρατικές διαδικασίες, αναλαμβάνοντας το κόστος. Γιατί οι δημοκρατικές διαδικασίες είναι η εγγύηση για τις δημοκρατικές αξίες της διαφάνειας, της ευθύνης, της λογοδοσίας και της σύνθεσης. Και από την άλλη πλευρά, όντας πρόεδρος σ΄ ένα κόμμα, δηλαδή, έχοντας εξουσία κομματική, μόνος μου είπα ότι θα αποχωρήσω. Παρέμεινα μέχρις ότου έγινε συνέδριο. Εκλέχθηκα από το συνέδριο και παρέδωσα σε συνέδριο, μ΄ έναν τρόπο που στο χώρο της Αριστεράς δεν είναι και τόσο συνηθισμένος. Συνήθως οι αλλαγές ηγεσίας στην Αριστερά σημαίνουν διασπάσεις, συγκρούσεις, διαφωνίες, αποσκιρτήσεις. Πήγαμε ομαλά, με δημοκρατικό τρόπο. Και έτσι θετικά και αρνητικά πιστεύω ότι η προτεραιότητα που δίνω ως πολίτης στις δημοκρατικές αξίες τηρήθηκε με την κομματική και πολιτική μου συμπεριφορά.
- Υπήρχε πίεση προς τον Σημίτη να δώσει σε κάποιον ... Τι θυμάστε από εκείνη την περίοδο;...
Και θυμάμαι αρκετά και νομίζω ότι ξέρω αρκετά, αλλά δεν είναι του παρόντος.
- Θα τα γράψετε σε βιβλίο...
Όχι, δεν είμαι γραφομανής...
Πιστεύω ότι μετά από εκλογική ήττα ή μετά από μία μακροχρόνια θητεία στην εξουσία, κάθε κόμμα οφείλει να αντιμετωπίσει τα κεντρικά προβλήματα της ύπαρξής του, που είναι: η κυβερνητική πολιτική, την οποία εφάρμοσε ως εξουσία, το ύφος και ήθος εξουσίας που επέδειξε, τα αίτια που οδήγησαν στην εκλογική ήττα, που σημαίνει απομάκρυνση ενός τμήματος της κοινωνίας και τα χαρακτηριστικά η δομή και η εσωκομματική λειτουργία του κόμματος. Γιʼ αυτά πρέπει να μιλήσει κάθε κόμμα, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους.
Πολλές φορές δεν μιλούν τα κόμματα, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους σε περιόδους ήττας, διότι επικρατεί ένας κακώς νοούμενος νεοκομματισμός, νεολαϊκισμός και νεοαργηγισμός.
Είμαστε, λοιπόν σε μια στιγμή οριακή. Η περίοδος είναι κρίσιμη. Δεν είμαστε στο τελευταίο κεφάλαιο της μεταπολίτευσης. Η μεταπολίτευση έχει τελειώσει προ πολλού. Έχουμε μπει σε νέα περίοδο. Η κοινωνία έχει αλλάξει. Ο διεθνής περίγυρος έχει αλλάξει. Όλα αυτά, λοιπόν δεν καλύπτονται από το υπάρχον κομματικό και πολιτικό πλαίσιο.
Η κυβέρνηση πιστεύω ότι διαπράττει δύο λάθη: Το ένα είναι να επαναπαύεται στην πρόσφατη εκλογική της νίκη. Να θέλει ακόμη να βρίσκεται υπό το κράτος της ευφορίας αυτής της εκλογικής νίκης. Το δεύτερο λάθος που κάνει είναι να νομίζει ότι διευκολύνεται από την κρίση που υπάρχει στο ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση έχει το δικό της πρόβλημα, που είναι η πολιτική της και είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί. Μπορεί να κέρδισε στις εκλογές, αλλά δεν πείθει ακόμη και τους δικούς της οπαδούς ότι λειτουργεί σωστά, ότι κάνει τις χρήσιμες για το κοινωνικό σώμα επιλογές.
Η διάλυση που προέκυψε πριν τις εκλογές ήταν καθολική διάλυση του κυβερνητικού πλαισίου, του κρατικού μηχανισμού, των κοινωνικών δομών αλλά και των άλλων τομέων εξουσίας που είναι η αυτοδιοίκηση και οι αντίστοιχες κοινωνικές οργανώσεις. Η κυβέρνηση, λοιπόν, αν επιδιώκει σε αυτή την περίοδο που είναι μεταβατική, αντιφατική και είναι μετεκλογική, αν επιδιώκει να μεθοδεύσει πώς θα περάσει με το λιγότερο κόστος την ίδια πολιτική συμπεριφορά, τις ίδιες επιλογές και τις ίδιες λειτουργίες, θα σπάσει τα μούτρα της.
Είναι μπροστά μας άλλωστε σοβαρά προβλήματα κοινωνικής συνοχής, όπως είναι το ασφαλιστικό, όπως είναι οι περιφερειακές ανισότητες, όπως είναι χίλια τόσα πράγματα. Όπως οι περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις.
- Αισθάνεστε, δηλαδή ότι η κυβέρνηση, πέραν του ότι ήθελε να καταθέσει έναν προϋπολογισμό, ο οποίος ακόμα δεν έχουμε καταλάβει γιατί ήταν τόσο χρήσιμος ώστε να χρειάζονται εκλογές για μια νωπή εντολή – ακόμη δεν το έχουμε καταλάβει και πρέπει να μας το εξηγήσει- χάνει λίγο τα σχέδιά της, είναι λίγο σαν να μην είχε σχέδιο, δεν έχει ακόμη βρει να πρέπει να κάνει.
Συμφωνώ μαζί σας. Δεν έχει σχέδιο. Ξέρει τι πρέπει να κάνει. Έχει κάποιες επιλογές κεντρικές, οι οποίες όμως στην κοινωνική πραγματικότητα, στην καθημερινότητα της ζωής, αυτές οι επιλογές προκαλούν μεγάλες κοινωνικές αναστατώσεις. Ξέρει ότι αυτό που θα κάνει θα προκαλέσει πολύ μεγάλες κοινωνικές αναστατώσεις. Άρα, λοιπόν, ή οφείλει να εγκαταλείψει αυτή την πολιτική και τον τρόπο λειτουργίας ή από ένα σημείο και πέρα θα βρεθεί μπροστά στην αντίδραση της κοινωνίας, γιατί δεν είναι πια μεμονωμένες ομάδες που αντιδρούν. Είναι σχεδόν το σύνολο των εργαζομένων, το σύνολο των απασχολουμένων, στον ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
- Μπορεί, όμως μια κυβέρνηση να κάνει κάτι, ακόμη και αν η αξιωματική αντιπολίτευση είναι απασχολημένη με τα εσωτερικά της; Μπορεί όμως να κάνει κάτι όπως για παράδειγμα για την υπόθεση του ασφαλιστικού που είναι μεγάλο θέμα, χωρίς να το συζητήσει και χωρίς τη βοήθεια των άλλων κομμάτων; Ήδη ο ΣΥΝ όπως και το ΚΚΕ είπαν ότι δεν πρόκειται να συζητήσουν τίποτα, το αφήνουν στα συνδικάτα, τα συνδικάτα από την μεριά τους χωρίς την παρουσία αυτών των κομμάτων..,
Κατʼ αρχήν έτσι όπως είναι το κομματικό πλαίσιο στην Ελλάδα. Το ΠΑΣΟΚ είναι σε μια μετεκλογική περίοδο μεγάλων προβλημάτων. Η κρίση του είναι πολιτική. Δεν είναι κρίση ηγεσίας και κρίση προσώπων. Άλλωστε δεν είναι και δική του μεμονωμένη κρίση. Είναι κρίση όλης της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη. Και γίνονται συνταρακτικά πράγματα στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ιταλία.
Το «όλα για την εξουσία» δεν είναι στρατηγική για μια χώρα όπως η Ελλάδα, σε μια περίοδο όπως η σημερινή.
Το «όλα για την εξουσία» δεν μπορεί να είναι στρατηγική και για την Ν.Δ. που είναι κυβέρνηση. Η Ν.Δ. πρέπει και εκείνη να αντιληφθεί ότι εντός του νεοφιλελεύθερου στρατοπέδου γίνονται μεγάλες πλέον αναθεωρήσεις. Βλέπουν την ανισότητα και την αντιφατικότητα της πολιτικής που εφαρμόζεται. Αναζητούν κοινωνικές ισορροπίες και κοινωνικές συνθέσεις. Η πολιτική σε καμιά περίπτωση δεν δικαιώνεται κοινωνικά αν δεν εξασφαλίζει συλλογική προκοπή, ένα αίσθημα δικαιοσύνης και αν δεν εξασφαλίζει μια αξιόπιστη διαχείριση των κοινών πόρων προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος.
Η Ν.Δ., λοιπόν, δεν είναι προσχηματικό να επιδιώκει το διάλογο, έχοντας προκαθορίσει τις αποφάσεις της;
- .. Πάντως εγώ δεν έχει την εντύπωση ότι έχει προκαθορίσει τις αποφάσεις της. Φοβάμαι ότι στην κυβέρνηση δεν έχουν κάνει την προετοιμασία τι πιστεύουν αυτοί ότι είναι σωστό. Τώρα το ψάχνουν.
Αν επιχειρήσει στο ασφαλιστικό την ίδια πρακτική που εφάρμοσε στον τομέα της Παιδείας και που πάει να εφαρμόσει, αλλά ακόμα δεν θέλει να δώσει τον χαρακτήρα μιας οργανωμένης παρέμβασης στον τομέα της Υγείας, τότε είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει τις ίδιες αναστατώσεις.
Δεν είναι λοιπόν σήμερα σε μια υπεροχή αξιοπιστίας η κυβέρνηση. Απεναντίας, λίγο μετά τις εκλογές η δυσπιστία μεγαλώνει. Και μεγαλώνει η ανασφάλεια, μεγαλώνει η δυσφορία.
- Είπατε τώρα κάτι και θέλω να σας ρωτήσω γιατί το παραλείψατε προηγουμένως. Το θέμα της ασφάλειας είναι επίσης τεράστιο θέμα για τους πολίτες. Θέλουν να αισθάνονται ασφαλείς, βέβαια δεν εννοούν να έχουν ένα αστυνομικό μπροστά στο σπίτι, αλλά θέλουν να αισθάνονται μια ασφάλεια.
Ιδίως οι νέες ηλικίες που έχουν μια γενικευμένη ανασφάλεια. Έχουν ανασφάλεια στην εργασία, ανασφάλεια στην μόρφωση, ανασφάλεια στην ασφάλιση, ανασφάλεια στη σταδιοδρομία τους.
- Γιʼ αυτό επανέρχομαι στο ερώτημα, έχετε την εντύπωση ότι μπορεί μια κυβέρνηση και συγκεκριμένα η κυβέρνηση Καραμανλή αυτή τη στιγμή να πετύχει να λύσει τέτοια ζητήματα, όχι με την απουσία της αντιπολίτευσης, αλλά με την καθολική εχθρότητα της αντιπολίτευσης; Δεν χρειάζεται κάποιες συμμαχίες;
Είναι κατʼ αρχήν ευθύνη της κυβέρνησης να μην καλλιεργεί τέτοια αντιπαράθεση, να μην διαμορφώνει κλίμα δυσπιστίας, να μην επιμένει σε επιλογές οι οποίες είναι ατελέσφορες, δηλαδή, δεν παράγουν συνθέσεις. Οι γραφειοκρατικοί σχεδιασμοί, τα τεχνοκρατικά επιχειρησιακά σχέδια για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα δεν αποδίδουν εάν δεν έχουν ουσία κοινωνικής δικαιοσύνης και αν δεν έχουν έναν ορίζοντα σταθερότητας μεσοπρόθεσμο.
Είναι λοιπόν αυτή την στιγμή σε όλα τα μέτωπα έντονη η αβεβαιότητα και η δυσπιστία.
Θέματα εξωτερικής πολιτικής. Τι θα έρθει αύριο στο Κόσσοβο, στη FYROM, στα ελληνοτουρκικά, στα ζητήματα που σχετίζονται με την θέση της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, ειδικότερα στην περιοχή των Βαλκανίων.
Τι θα γίνει με τα μεγάλα κοινωνικά θέματα της μείωσης των εσόδων, της αύξησης των δαπανών, της μεγάλης ανισότητας μεταξύ εμμέσων και αμέσων φόρων της επιβάρυνσης του μέσου καταναλωτή ή του μέσου εισοδήματος, του υπερδανεισμού των νοικοκυριών, της αναγκαιότητας να προσφεύγουμε κάθε τόσο σε δάνεια για να καλύψουμε τρύπες, μαύρες ή άσπρες, δεν ξέρω....
Τέλος, με ποια πολιτική θα εξασφαλιστεί μια αξιοβίωτη καθημερινότητα σε όλη την Ελλάδα; Το περιβάλλον δεν είναι πια το διακοσμητικό στοιχείο που ομορφαίνει τη ζωής μας. Είναι οργανικός όρος για τον τύπο της ανάπτυξης, για την κοινωνική συνοχή, για τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται ο πολιτισμός της καθημερινότητας οι ανθρώπινες σχέσεις.
Πρέπει, λοιπόν, σε όλα αυτά να αποσαφηνισθούν κάποια πράγματα. Όταν μια κυβέρνηση λοιπόν επιμένει και μετά από τα όσα συνέβησαν να λέει, δεν φτιάχνω αυτοτελές Υπουργείο Περιβάλλοντος, κάνει μιαν επιλογή. Και η επιλογή αυτή είναι παραδοσιακού τύπου περιβαλλοντοκτόνα.
- ... Από τη μια ας συμφωνήσουμε σε αυτό για να πάμε παρακάτω η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει μια ατζέντα, δεν φαίνεται λέτε να προχωρεί, να έχει βρει τον τρόπο της συναίνεσης, στη μείζονα αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ έχουν ακόμα αρκετό δρόμο μπροστά τους, άρα εν ολίγοις οι επόμενοι μήνες έχουν κινδύνους κ. Κωνσταντόπουλε.
Έχω διατυπώσει την άποψή μου και πριν τις εκλογές ότι, μετά τις εκλογές αρχίζουν οι μεγάλες εντάσεις και μετά τις εκλογές θα φανεί ότι, μετά από μια μακρά περίοδο πολιτικής σταθερότητας και δικομματικής εναλλαγής, μπαίνουμε σε μια περίοδο ρευστότητας.
- κ. Κωνσταντόπουλε, πολλοί ρωτούν και είναι λογικό, λέγαμε πριν για την ασφάλεια, έχετε ηγηθεί του χώρου του Συνασπισμού, έχετε με θάρρος κριτικάρει ορισμένες κινήσεις του Αλέκου Αλαβάνου. Υπάρχουν όμως θέματα και έρχονται πολλοί και μεταξύ των ακροατών μας βεβαίως και λένε όταν για παράδειγμα ο Ν.Βούτσης, που και ως στέλεχος του ΣΥΝ, εκπρόσωπος άλλωστε Τύπου του ΣΥΝ, και ως πατέρας έρχεται στη χθεσινή κυριακάτικη Αυγή, την εφημερίδα του κόμματός σας, του χώρου σας γενικότερα άλλωστε και παραδέχεται, παίρνει τις ευθύνες του πάνω στο οικογενειακό θέμα που του έχει προκύψει, αποφεύγει όμως το πολιτικό ζήτημα. Πάρα πολλοί λένε ότι εδώ πέρα υπάρχει ένα πολιτικό ζήτημα, είναι σαν ξαφνικά ο Πολύδωρας να είχε δίκιο.
Κατ΄ αρχήν πρέπει κανείς να σταθεί με απόλυτο σεβασμό απέναντι σε αυτό το πρόβλημα, που είναι υπαρξιακό, είναι οικογενειακό, είναι πολιτικό, είναι ανθρώπινο. Μόνον η ανθρωποφαγική δημοσιογραφία δεν μπορεί να σεβαστεί αυτές τις πλευρές και αυτό πρέπει να είναι καθολικό. Για όλους μας.
Δυστυχώς, στο δημόσιο βίο της χώρας καλλιεργήθηκε αυτή η νοοτροπία, η κανιβαλική....
- Κι εσείς την έχετε υποστεί...
Κι εγώ την έχω υποστεί και άλλοι. Καλλιεργήθηκε στο δημόσιο βίο αυτή η πρακτική της κανιβαλικής δημοσιογραφίας. Ευτυχώς όχι από εκπροσώπους της δημοσιογραφίας, αλλά από φυράματα της δημοσιογραφίας που παριστάνουν ότι κάνουν κοινωνική κριτική ή πολιτική κριτική ή έλεγχο του δημοσίου βίου. Αλλά αυτό είναι ευθύνη των πνευματικών, πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων να εξυγιάνουν το δημόσιο βίο, έτσι ώστε να μην επικρατούν τέτοιες νοσηρές αντιλήψεις.
Και ανθρώπινα και πολιτικά δεν μπορώ παρά να σταθώ κοντά σε αυτή την εκ βαθέων εξομολόγηση και την ανάληψη ευθύνης που έκανε ο Ν.Βούτσης.
Ο αγώνας για τα δικαιώματα, ο αγώνας για τις δημοκρατικές εγγυήσεις, ο αγώνας για την ελευθερία στη διεκδίκηση κοινωνικών αιτημάτων και στην έκφραση κοινωνικής και ιδεολογικής διαμαρτυρίας είναι ένας αγώνας βαθύτατα πολιτικός, εμπλουτισμένος από μεγάλες πνευματικές αξίες. Από κει και πέρα, σε όλες τις καταστάσεις συμβαίνουν υπερβάσεις, στρεβλώσεις και εκτροπές, που πρέπει ολόκληρη η κοινωνία να αντιμετωπίσει αυτές τις στρεβλώσεις ως δικό της πρόβλημα.
Δεν είναι ένα πρόβλημα μιας παρεκτροπής κάποιων νέων παιδιών ή συνέπεια κάποιων κακών συνθηκών. Η κοινωνία μας παράγει τέτοιες εκτροπές και στρεβλώσεις και πρέπει με συλλογική ευθύνη να τις αντιμετωπίσουμε με αλληλεγγύη, κατανόηση και πολιτική νηφαλιότητα.
- Είσαστε και εσείς πυρόπληκτος... Πώς βλέπετε.. Θα τα καταφέρουμε σ΄ αυτή την προσπάθεια ή θα ενσωματωθούν τα συμφέροντα καλύτερα τώρα.... Λέγατε πριν την άρνηση και του κ. Καραμανλή και βεβαίως του κ. Σουφλιά να δεχθούν τη δημιουργία ενός υπευθύνου Υπουργού Περιβάλλοντος ....
Έχετε ιδία αντίληψη ότι πρόκειται για μια καταστροφή που δεν χωράει στα μέχρι σήμερα γνωστά κριτήρια και πλαίσια αξιολόγησης και καταγραφής. Είναι μεγάλη καταστροφή. Και δεν είναι μιας περιόδου. Διαρκεί σε χρόνο και θα παρακολουθήσει περίπου τη χρονική διάρκεια μιας γενιάς. Χρειάζεται επομένως μεσοπρόθεσμο σχέδιο, σύνθετο σχέδιο, σχέδιο το οποίο θα καλύψει όλες τις πλευρές, την παραγωγική βάση που καταστράφηκε, τον κοινωνικό ιστό που δοκιμάζεται, την περιβαλλοντική, την οικολογική ισορροπία που καταστράφηκε, τον πολιτισμό της καθημερινότητας, τις κοινωνικές σχέσεις, το δημογραφικό πρόβλημα, την ανασύσταση και την στήριξη της περιοχής.
- Ένας υπουργός Περιβάλλοντος έχει τρομακτική δουλειά να κάνει..
Μονάχα οι καταστροφές αυτές πρέπει να αντιμετωπιστούν με έναν Οργανισμό σε επίπεδο Υπουργείου για την ανασυγκρότησή τους, γιατί η κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική αναστάτωση είναι τόση όση όταν είχαμε αντιμετωπίσει στο παρελθόν άλλες καταστροφές κοινωνικές.
Δεν είναι ποτέ δυνατόν αυτή τη στιγμή η σύνθετη καταστροφή να αντιμετωπίζεται με συγχύσεις γραφειοκρατικές ή εμπλοκές συναρμοδίων υπουργείων. Δέστε ποια Υπουργεία λειτουργούν αυτοτελώς τώρα, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους, για να αντιμετωπίσουν τις πτυχές της καταστροφής. Το Υπουργείο Εσωτερικών και Αυτοδιοίκησης, το Υφυπουργείο Δημόσιας Τάξης, το Υπουργείο Γεωργίας, το Υπουργείο Πολιτισμού, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Δημοσίων Έργων και το Υπουργείο Οικονομικών. Έξι συναρμόδια υπουργεία συν οι δομές της αυτοδιοίκησης. Έξι συναρμόδια Υπουργεία τα οποία κινούνται αυτοτελώς, αποσπασματικά, το ένα εμπλέκεται στα πόδια του άλλου, τα ποια δέντρα θα φυτευτούν ή το ποιες παρεμβάσεις θα γίνουν για την ανασυγκρότηση των περιοχών δεν υπάρχει κεντρικός νους να το σχεδιάζει ούτε είναι υποθέσεις μιας δίωρης συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου για να υπάρξει αυτός ο συντονισμός. Ο ένας κίνδυνος είναι αυτός.
Ο άλλος κίνδυνος είναι η επέλαση των συμφερόντων. Ήδη έχει αρχίσει η διαδικασία αυτή, που εγώ την λέω έτσι χαρακτηριστικά η αγοραπωλησία της καταστροφής. Ευκαιρίας δοθείσης, ό,τι ήταν μισοαρχινισμένο, θα το αποτελειώσουν, και ό,τι το βρίσκουν κατακαημένο, θα το εξουθενώσουν.
- Εμπιστεύεστε τον σημερινό Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ σ΄ αυτή τη διαδικασία, πόσο μάλλον που εξετέθη και με το προσωπικό του θέμα.... Ή φοβάστε ότι θα δώσει προτεραιότητα στα έργα...
Στην προηγούμενη Βουλή είχα καταθέσει επίκαιρη ερώτηση στον κ. Πρωθυπουργό για τα θέματα του περιβάλλοντος. Μου απάντηση ο Υπουργός Δημοσίων Έργων και Χωροταξίας και Περιβάλλοντος. Κατά σύμπτωση την ημέρα που συζητούσαμε την επερώτηση ήταν εδώ και ο κ. Δήμας και ενημέρωνε την Επιτροπή της Βουλής για τις προτεραιότητες της Ε.Ε. Εγώ κι ο κ. Δήμας, σε διαφορετικές αίθουσες, μιλούσαμε για την αναγκαιότητα του Υπουργείου Περιβάλλοντος ως αυτοτελούς επιτελικού κεντρικού οργάνου χάραξης και υλοποίησης πολιτικής, προκειμένου κάθε τι που θα αποφασίζεται στον τομέα των έργων να έχει τρία κριτήρια, το οικονομικό, το κοινωνικό και το περιβαλλοντικό, που θα συνεκτιμώνται εξ αρχής.. Εμείς λοιπόν υπεραμυνόμαστε αυτής της ανάγκης θεσμικής, λειτουργικής και πολιτικής τομής και ο κ. Υπουργός Δημοσίων Έργων έλεγε ότι η Ελλάδα είναι στη διαδικασία της ανάπτυξης, χρειάζεται έργα, άρα λοιπόν τα έργα προέχουν και το περιβάλλον δεν μπορεί να εμποδίζει τα έργα. Αυτή η λογική πάει αλλού.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS