Συνέντευξη Τύπου στην οποία παρουσίασαν τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το ασφαλιστικό, έδωσαν σήμερα ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Αλ. Αλαβάνος και οι Γ. Θεωνάς, Δημ. Στρατούλης, μέλη της Γραμματείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Τη Συνέντευξη διεύθυνε το μέλος της Γραμματείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Ρούντι Ρινάλντι.
«Εμείς δεν πρόκειται να παίξουμε το ρόλο ενός κομπάρσου σε ένα έργο το οποίο σκηνοθετεί η ΝΔ. Και με αυτή την έννοια έχουμε αποφασίσει να μην συμμετέχουμε σε αυτό τον επικαλούμενο «διάλογο» ο οποίος γίνεται με προδιαγεγραμμένο το αποτέλεσμα των πορισμάτων του.
Είναι ακριβώς το ίδιο κόλπο το οποίο χρησιμοποιήθηκε στα θέματα της παιδείας και κατέληξε στην προσπάθεια για αναθεώρηση του άρθρο 16 και στο γνωστό νόμο –πλαίσιο της ΝΔ, ο οποίος είναι ανεφάρμοστος.
Εμείς αρνούμαστε αυτά τα παιχνίδια και αρνούμαστε επίσης να δεχθούμε να ζει η κοινωνία μας κάτω από ένα καθεστώς ασφαλιστικής τρομοκρατίας. Διότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μια συνεχής και βαθιά αβεβαιότητα σε εργαζόμενους και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, που τους δυσκολεύουν να κάνουν ακόμη και σημαντικές επιλογές που αφορούν τη ζωή τους και την οικογένειά τους.
Από την άλλη μεριά, έχουμε πει με σαφήνεια, ξέροντας τι έγινε και στο παρελθόν, ότι τα ζητήματα του σε ποια κατεύθυνση θα εξελιχθούν όλα τα θέματα που έχουν σχέση με το ασφαλιστικό, συνδέονται με τον πραγματικό κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό των δυνάμεων. Και νομίζω, έχουμε το παράδειγμα του νομοσχεδίου Γιαννίτση, πριν από λίγα χρόνια, όπου μια κοινωνία η οποία βρέθηκε σε επαγρύπνηση, σε ετοιμότητα, σε αγωνιστικότητα, στα πρόθυρα ενός είδους εξέγερσης, μπόρεσε να δώσει μια άλλη έκβαση από αυτή που ήθελαν οι τότε κυβερνώντες στην κυβέρνηση Σημίτη.
Παράλληλα όμως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια δύναμη προτάσεων. Αυτό είναι ένα κεντρικό στοιχείο στο χαρακτήρα της πολιτικής μας παρέμβασης. Και το είδαμε σε όλες τις φάσεις των μεγάλων ζητημάτων για τα οποία ήρθαμε σε αντιπαράθεση –όπως στο θέμα της παιδείας, όπου ήμασταν οι μόνοι από την αντιπολίτευση οι οποίοι προτείναμε έναν εναλλακτικό νόμο-πλαίσιο για μια δημοκρατική λειτουργία των αυτόνομων ΑΕΙ. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουμε και το ασφαλιστικό.
Βομβαρδίζουμε και θα συνεχίσουμε να βομβαρδίζουμε και τη Βουλή και την κοινωνία με τις προτάσεις μας. Όπως ξέρετε, έχουμε ήδη δώσει στη δημοσιότητα την επερώτηση την οποία αποφάσισε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα της ανόρθωσης των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και την προτείναμε για κοινή δράση στις άλλες δυνάμεις του δημοκρατικού χώρου της αντιπολίτευσης, πιστεύοντας ότι ένα κοινό μέτωπο πολιτικό , δημοκρατικό, απέναντι στις επιλογές και τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης εύθραυστης η οποία αγωνιά να διατηρήσει την πλειοψηφία της, η ύπαρξη ενός τέτοιου μετώπου μπορεί να βάλει φραγμό και να οδηγήσει σε άλλη κατεύθυνση τις εξελίξεις.
Ήδη, όπως ενημερώθηκα από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, η απάντηση του ΚΚΕ ήταν αρνητική και λυπούμαστε γι αυτό. Εμείς θα συνεχίσουμε τις ενωτικές προσπάθειες, τις προσπάθειες κοινής δράσης σε όποιον είναι διαθέσιμος. Η επερώτησή μας βρίσκεται και στα χέρια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και περιμένουμε την απάντησή τους προκειμένου να ανοίξει αυτό το μέτωπο για την ανόρθωση των ασφαλιστικών ταμείων, παίρνοντας συγκεκριμένα μέτρα και αναιρώντας νομοθετικές και άλλες ρυθμίσεις οι οποίες έχουν αποφασιστεί και από την κυβέρνηση Καραμανλή και προηγουμένως από την κυβέρνηση Σημίτη.
Μέχρι το τέλος της εβδομάδας εμείς, πάντως, ούτως ή άλλως, εφόσον δεν υπάρξει κάποια απάντηση ή κάποια συμφωνία και από μέρους του ΠΑΣΟΚ, θα προχωρήσουμε στην κατάθεση της επερώτησής μας.
Σήμερα κάνουμε άλλο ένα βήμα στα βήματα που θα συνεχίζονται, δηλαδή παρουσιάζουμε τις κεντρικές μας θέσεις για το ασφαλιστικό που όχι μόνο περιορίζονται σε κριτική και καταγγελία αυτού που έγινε, αλλά το κύριο στοιχείο τους είναι τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν στην κατεύθυνση της στήριξης και της ανόρθωσης των ταμείων, χωρίς να υπονομευτεί ο δημόσιος χαρακτήρας της ασφάλισης και να αντικατασταθεί από την ιδιωτική ασφάλιση, χωρίς να αντικατασταθεί ο αναδιανεμητικός χαρακτήρας της κοινωνικής ασφάλισης από τον κεφαλαιοποιητικό, χωρίς η αρχή της καθολικότητας και της αλληλεγγύης να δώσει τη θέση της στην αρχή της ατομικής ευθύνης, χωρίς να υπάρξει αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αντίθετα, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις να υπάρξουν μειώσεις, χωρίς να υπάρξει μείωση του ύψους των συντάξεων και κυρίως των κατωτέρων, χωρίς να υπάρξει περαιτέρω συρρίκνωση της χαμηλής δημόσιας χρηματοδότησης στην κοινωνική ασφάλιση, χωρίς να υπάρξει μια μείωση του καθεστώτος των βαρέων και ανθυγιεινών αλλά αντίθετα να ανοίξει στους εργαζόμενους στο δημόσιο, που έχει γίνει σε αυτό τον τομέα ο χειρότερος εργοδότης, όπως είναι για παράδειγμα το νοσηλευτικό προσωπικό,.το προσωπικό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ή το προσωπικό που εργάζεται σε δραστηριότητες της αυτοδιοίκησης όπως αυτή της καθαριότητας.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούμε, επιδιώκοντας:
1. Πλήρη και σταθερή απασχόληση που δημιουργεί πόρους ικανούς για να στηρίξουν τις κοινωνικές πολιτικές,
2. Υπεράσπιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης.
3. Την πάταξη της εισφοροδιαφυγής και εισφοροκλοπής που έχουν φτάσει σε τεράστια ύψη σήμερα στην Ελλάδα.
4. Θεσμοθέτηση νέων πόρων για την ενίσχυση της κοινωνικής ασφάλισης, που θα αξιοποιηθούν μέχρι το 2025 και που θα προέλθουν από τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, από τη φορολογική επιβάρυνση των μετοχών, των κερδοφόρων επιχειρήσεων, των εισοδημάτων που παράγονται από τη μεγάλη περιουσία της εκκλησίας, κλπ.
5. Την κατάργηση των ασφαλιστικών και μισθολογικών διακρίσεων, που έχουν θεσπιστεί από το 1992 μέχρι σήμερα, σε βάρος των νέων. Και αυτό το σημείο θέλω να το τονίσω, διότι αυτή τη στιγμή γίνεται μια νέα επιδρομή ενάντια στο μέλλον των νέων εργαζομένων, με την έννοια ότι κάθε ρύθμιση η οποία γίνεται στο ασφαλιστικό σύστημα, προβλέπει νομοθεσία και μέτρα τα οποία αφαιρούν δικαιώματα που είχαν προβάλλει οι προηγούμενες γενιές. Με συνέπεια, τελικά, ο νέος άνθρωπος να επιθυμεί να είναι μεγαλύτερος για να περιλαμβάνεται σε προηγούμενες διατάξεις οι οποίες δεν θα του περιορίζουν τα δικαιώματα.
6. Την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, της περιόδου ʼ90-2002,
7. Την παρέμβαση, θετικά και όχι αρνητικά, στο ύψος των συντάξεων, στις ασφαλιστικές παροχές , παροχές υγείας, στα θέματα των βαρέων και ανθυγιεινών κλπ.
Σε αυτό το γενικό πλαίσιο θα κινηθούμε. Είναι προτάσεις που μπορούν να δώσουν λύσεις, προτάσεις μάχης, προτάσεις τις οποίες εμείς υποβάλλουμε για την ανάπτυξη μιας συντονισμένης κινηματικής δράσης όλων των εργαζομένων. Πιστεύω πως κάθε κομματική προσέγγιση, κάθε προσέγγιση που διασπά και διαιρεί τις δυνάμεις των εργαζομένων σε μια τόσο δύσκολη μάχη, τελικά αντικειμενικά λειτουργεί σε όφελος της ΝΔ και των στόχων της.»
-Για το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού
«Εμείς δεν συμφωνούμε ότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας θα στηριχθεί στην καταπάτηση ακόμη και των σημερινών νόμων και των ρυθμίσεων σχετικά με την φορολογία, τις εισφορές στην κοινωνική ασφάλιση κλπ. Και πιστεύουμε ότι, ναι, υπάρχουν πιέσεις σε μια διεθνή ανταγωνιστική οικονομία όπου πέφτουν τα σύνορα, πιστεύουμε όμως ότι θα πρέπει να αναζητήσουμε αλλού τις δυνατότητές μας, όχι στη φτηνή εργασία, όχι στην ανασφάλιστη ή στην αδήλωτη εργασία, αλλά στην ποιοτική εργασία, στην εργασία των υψηλών γνώσεων, στην επιχείρηση της υψηλής τεχνολογίας και γι αυτό η μάχη που δίνουμε σήμερα για το ασφαλιστικό και για τα κοινωνικά δικαιώματα είναι μια άλλη πλευρά της μάχης που δίναμε και δίνουμε για την παιδεία, την τεχνολογία, την αναδιάρθρωση των χρηματοδοτήσεων του προϋπολογισμού, σε βάρος δαπανών που είναι μη παραγωγικές όπως οι εξοπλιστικές ή άλλες, για τη στήριξη των δαπανών για την έρευνα, την αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος.
-Στην περίπτωση αρνητικής απάντησης και του ΠΑΣΟΚ στην πρόταση για κοινή κατάθεση της επερώτησης, πώς θα αντιδράσει ο ΣΥΡΙΖΑ - Είναι σε θέση το σημερινό ΠΑΣΟΚ να απαντήσει;
«Εμείς, όπως ξέρετε, πολλές φορές παίρνουμε αρνητικές απαντήσεις στις προτάσεις μας, και η απάντησή μας είναι νέες προτάσεις και νέες πρωτοβουλίες. Με αυτή την έννοια, αυτή η επερώτηση βάζει μια σειρά ζητήματα που θίξαμε κι εδώ, όπως της τριμερούς χρηματοδότησης, που σημαίνουν ανατροπή των πολιτικών ρυθμίσεων που έγιναν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Εμείς θα θέλαμε να υπάρξει μια όσο το δυνατόν ευρύτερη συσπείρωση-συνάντηση και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, πάνω σε κάποιους στόχους που, τουλάχιστον, θα φράξουν το δρόμο στη ΝΔ και θα ανοίξουν έναν εναλλακτικό δρόμο.
Εμείς δεν θέλουμε μια διάλυση των δυνατοτήτων της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ και μια πολιτική που θα λέει, περάστε, είναι ελεύθερο το έδαφος. Αντίθετα, προσπαθούμε και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο και πολύ περισσότερο σε κοινωνικό και σε κινηματικό επίπεδο, να συσπειρώσουμε τις πλατύτερες δυνατές δυνάμεις. Και πιστεύω ότι, ακόμη και αν δεν έχουμε θετικά αποτελέσματα στη Βουλή, όπου επίσης προσβλέπουν οι πρωτοβουλίες μας, η διάλυση που βλέπουμε στους μηχανισμούς και στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η ηθική απαξίωση, δεν θα συνοδευτεί από μια διάλυση και από έναν κυνισμό και από μια παραίτηση κοινωνικών δυνάμεων που ακολουθούσαν το ΠΑΣΟΚ και οι οποίες πιστεύω-κι εμείς θα συμβάλλουμε σε αυτό-θα βρούμε μια δυνατότητα έκφρασης σε ένα κοινό μέτωπο πάλης. Η περσινή κινηματική χρονιά μας δίνει πολλές δυνατότητες να κατανοήσουμε το πώς βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εξελίξεις. Είχαμε μια συμπαράταξη με τον μεγάλο όγκο των δυνάμεων που κατά τα άλλα ακολουθούσε την αξιωματική αντιπολίτευση, στον αγώνα για το άρθρο 16. Με τον ίδιο τρόπο εμείς θα προσπαθήσουμε να συμβάλλουμε ώστε αυτός ο χώρος να μην είναι ένας χώρος λεηλασίας από τη ΝΔ αλλά αντίθετα να συγκροτηθεί σε κοινές δράσεις, σήμερα για το ασφαλιστικό και να συναντηθεί σε ένα ριζοσπαστικό εναλλακτικό πρόγραμμα με τις αξίες και τις ιδέες που πάρα πολλοί δέχονται και που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.»
«Η κοινωνική ασφάλιση αναμφισβήτητα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος στον 20ό αιώνα.
Κατάκτηση, όμως, που εδώ και μερικά χρόνια βρίσκεται στο στόχαστρο των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.
Στο χορό έχουν μπει επίμονα οι διάφοροι διεθνείς καπιταλιστικοί oργανισμοί (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα) και φυσικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, που με κάθε τρόπο προωθούν την ολοκληρωτική «μεταρρύθμιση» της κοινωνικής ασφάλισης. Απώτερος στόχος τους το πέρασμα στο περιβόητο συνταξιοδοτικό σύστημα των τριών πυλώνων.
Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε όλοι -συνδικάτα, κοινωνικοί φορείς, πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στην εργατική τάξη και τα δικαιώματά της- ότι η κοινωνική ασφάλιση κινδυνεύει από την απληστία του νεοφιλελευθερισμού, κινδυνεύει να θυσιαστεί στο βωμό των υπερκερδών του κεφαλαίου.
Δύο βασικοί παράγοντες επιδρούν καταλυτικά στην πλήρη αποδυνάμωση του ασφαλιστικού συστήματος όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα:
- η διαχρονική καταλήστευση των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης
-η ελαστικοποίηση της απασχόλησης και η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.
Από το 1950 και για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, και με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων (ΕΡΕ, Ένωσης Κέντρου, Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ), σημειώθηκε η μεγαλύτερη ληστεία σε βάρος των αποθεματικών της κοινωνικής ασφάλισης. Ενώ όσο κανείς δεν αμφισβητούσε την κρατική εγγύηση των συντάξεων, όλα τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας υποχρεώνονταν με το νόμο 1611 του 1950 να καταθέτουν το σύνολο των αποθεματικών τους άτοκα σε ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδας (ποσά τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση, με άτοκα ή χαμηλότοκα δάνεια, εφοπλιστών και βιομηχάνων, στο όνομα της ανάπτυξης της οικονομίας), σήμερα η κρατική εγγύηση αμφισβητείται χωρίς τα τεράστια ποσά που απώλεσαν τα ταμεία να επιστρέφονται.
Η απώλεια για τα ταμεία, με βάση τα ισχύοντα κάθε φορά επιτόκια των προθεσμιακών καταθέσεων στις τράπεζες, ανέρχεται σε εκατοντάδες δις ευρώ. Αν αυτά υπήρχαν σήμερα, κανένας δεν θα μπορούσε να μιλήσει για δημοσιονομικό πρόβλημα χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης.
Κι ενώ δεν γίνεται από κανέναν λόγος για κάποιου είδους επιστροφή έστω και μέρους αυτών των χρημάτων των ασφαλισμένων, η λεηλασία των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης συνεχίζεται απρόσκοπτα. Το ασφαλιστικό σύστημα διαλύεται, τα ταμεία, σχεδιασμένα και μεθοδικά, γίνονται προβληματικά από την πολιτική όλων των κυβερνήσεων, οι οποίες αφού φροντίζουν να δημιουργούν «αδιέξοδα» έρχονται μετά να ζητήσουν θυσίες. Αυτή την βασική και κρίσιμη αλήθεια καμιά επίσημη μελέτη και κανένας ειδικός δεν την αναδεικνύει.
Κύριες μορφές:
Η «αξιοποίηση» των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης για την αναζωογόνηση των χρηματαγορών. Η οδηγία 41/2003 της ΕΕ για τα επαγγελματικά ταμεία, τα οποία θα αποτελέσουν τον δεύτερο πυλώνα του περιβόητου τριφασικού ασφαλιστικού συστήματος, προβλέπει την ελεύθερη και χωρίς κυβερνητικές παρεμβάσεις «επένδυση» μέχρι και του 70% των τεχνικών αποθεμάτων τους στις χρηματαγορές για αγορά μετοχών, χρεωγράφων κάθε είδους και ομολόγων. Τα περίφημα δομημένα ομόλογα, θα αποτελούν ένα απλό επεισόδιο, όταν θα ολοκληρωθεί η αφομοίωση από τα επαγγελματικά ταμεία του συνόλου της επικουρικής ασφάλισης της χώρας. Οι προβλέψεις της οδηγίας αυτής έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία με τον γνωστό νόμο Ρέππα της τελευταίας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Το νέο πλαίσιο διαχείρισης των αποθεματικών της κυβέρνησης της ΝΔ έχει στρώσει το δρόμο ώστε να περάσουν ευκολότερα τα αποθεματικά των ταμείων στην κεφαλαιαγορά, να σπρώξει ακόμη περισσότερο τα ταμεία στη λογική της αύξησης του επενδυτικού κινδύνου, της κερδοσκοπίας και του τζόγου. Με τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης για το διορισμό διοικήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία, επιδιώκεται να κατευθυνθούν οι κινήσεις τους στις χρηματαγορές, διατηρώντας για τον εαυτό της το ανεύθυνο για τις όποιες μελλοντικές επιζήμιες επιλογές. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση αποβλέπει και στη διαγραφή των ευθυνών της για την υπόθεση των δομημένων ομολόγων.
Η παρακράτηση και μη απόδοση στα ασφαλιστικά ταμεία εξαιρετικά σημαντικών πόρων της κοινωνικής ασφάλισης. Σύμφωνα με στοιχεία της ομοσπονδίας των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία, οι οφειλές του κράτους στα ταμεία θα ξεπερνούν στο τέλος του 2007 τα 8,7 δις ?, ενώ οι οφειλές της μεγάλης ιδιωτικής εργοδοσίας θα φθάνουν τα 8,2 δις ?. Το κράτος δεν έχει αποδώσει από το 1993 ούτε ένα ευρώ από τις υποχρεώσεις του στο πλαίσιο της τριμερούς χρηματοδότησης, ενώ η μεγάλη ιδιωτική εργοδοσία απολαμβάνει κάθε φορά και με κάθε κυβέρνηση «ρυθμίσεις» απόδοσης των οφειλών της σε πολλές δεκάδες δόσεις, πληρώνει μία ή δύο δόσεις για να παίρνει ασφαλιστική ενημερότητα και ύστερα περιμένει την επόμενη ρύθμιση.
Η εισφοροδιαφυγή, που αποτελεί εθνικό σπορ, αλλά μεγάλη πληγή για το ασφαλιστικό μας σύστημα, υπολογίζεται σε πάνω από 5 δις ?, ενώ η ανασφάλιστη εργασία υπολογίζεται ότι αγγίζει πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζομένους, κυρίως οικονομικούς μετανάστες.
Είναι φανερό ότι το ζήτημα των πόρων αποτελεί κύριο πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης. Ούτε όμως οι κυβερνήσεις, ούτε οι διάφοροι «σοφοί» που καλούνται να κόψουν και να ράψουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων ασχολούνται με την απόδοσή τους στα ταμεία και το σταμάτημα της καταλήστευσής τους. Κατά τα άλλα κόπτονται για τα δημοσιονομικά προβλήματα που συνδέονται με την κοινωνική ασφάλιση.
Χρειάζεται να σημειωθεί με έμφαση ότι το ασφαλιστικό σύστημα έχει άμεση σχέση με τις εργασιακές σχέσεις. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, που προωθείται με ιδιαίτερη επιμονή από την Ευρωπαϊκή Ένωση, διαμορφώνει τους όρους για ουσιαστική ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Το ίδιο προωθεί και το ΔΝΤ με τις υποδείξεις του για αποτελεσματικές και συγκεκριμένες μεταρρυθμιστικές επιλογές στην κοινωνική ασφάλιση (τριφασικό ασφαλιστικό σύστημα), αλλά και με τις αιχμές του για τις εργασιακές σχέσεις, την ελαστική απασχόληση, τις αποζημιώσεις, και με την υπονόμευση των κατώτατων ορίων αποδοχών, που στην Ελλάδα ρυθμίζονται με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Με την ελαστική και μερική απασχόληση ανατρέπεται το ολόκληρο μεροκάματο-μισθός και το ολόκληρο ένσημο, που αποτέλεσε την υποδομή πάνω στην οποία στηρίχτηκε το συνταξιοδοτικό σύστημα μέχρι σήμερα. Ας αναλογιστούμε μόνο πότε και με ποιο τρόπο θα πάρει σύνταξη ο απασχολούμενος με μερική ή με ελαστικές μορφές απασχόλησης. Μπορούμε επίσης να αξιολογήσουμε την αξιοπιστία των διακηρύξεων και των δύο εταίρων του δικομματισμού, ότι τάχα ενδιαφέρονται για ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα αντέχει μέχρι το 2050. Με τις σαρωτικές αλλαγές που προωθούνται στις εργασιακές σχέσεις, με την λεγόμενη flexicurity και την πράσινη βίβλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι άραγε σε θέση να μας πουν ποια θα είναι η μορφή της απασχόλησης το 2050, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς τι είδους ασφαλιστικό σύστημα, πέρα από το τριφασικό, σχεδιάζουν;
Η μόνη ρύθμιση που θα επέτρεπε, σήμερα και αύριο, να πάρουν σύνταξη οι μερικά και ελαστικά απασχολούμενοι, είναι αυτή που θα προέβλεπε ως ελάχιστη ασφαλιστική παροχή την κάλυψή τους με το ένσημο που αντιστοιχεί στα κατώτερα όρια μεροκάματων- μισθών για κάθε ημέρα απασχόλησης, ανεξάρτητα από τον αριθμό των ωρών εργασίας, εφόσον πρόκειται για μερική ή ελαστική απασχόληση.
Στο κάτω-κάτω, οι εργοδότες τους κλέβουν το παρόν με τη μερική ή ελαστική αμοιβή, ας μην τους κλέβουν και το μέλλον με τη μερική ασφάλιση.
Δια της διολισθήσεως, το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας οδηγείται σε πλήρες αδιέξοδο, ώστε οι στόχοι που τίθενται από ΕΕ και διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς για την ουσιαστική κατάργηση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, την προώθηση του τριφασικού ασφαλιστικού συστήματος και το άνοιγμα του δρόμου στην ιδιωτική ασφάλιση, να γίνουν πραγματικότητα.
Οι κυβερνητικές κατευθύνσεις, τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, αφορούν στην ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης και στην απαλλαγή του κράτους και του κεφαλαίου από το ασφαλιστικό κόστος.
Η υλοποίηση αυτών των κατευθύνσεων περνά μέσα από δύο, στρατηγικού χαρακτήρα, επιλογές:
- το πέρασμα σʼ ένα συνταξιοδοτικό σύστημα τριών πυλώνων, και
- τον πλήρη διαχωρισμός του κλάδου υγείας από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο των κατευθύνσεων και της ΕΕ, προωθούν με απόλυτη σαφήνεια το τριφασικό συνταξιοδοτικό σύστημα, όπου:
- τον πρώτο πυλώνα αποτελεί η κύρια σύνταξη, με ένα συνταξιοδοτικό φορέα στον οποίο θα υπαχθούν όλα τα ταμεία κύριας ασφάλισης. Ο πυλώνας αυτός θα βαίνει συρρικνούμενος όσο θα ελαστικοποιείται η απασχόληση, και θα τείνει προς μια εθνική σύνταξη που θα κινείται από τα επίπεδα του σημερινού ΕΚΑΣ μέχρι τα κατώτερα όρια συντάξεων.
- τον δεύτερο πυλώνα αποτελούν, σύμφωνα και με σαφή αναφορά της οδηγίας 41/2003 της ΕΕ, τα επαγγελματικά ταμεία, τα οποία θα χρηματοδοτούνται με ίσες εισφορές εργαζομένων-εργοδοτών. Ο πυλώνας αυτός, όσο θα αποδυναμώνεται και θα συρρικνώνεται το σημερινό σύστημα επικουρικής σύνταξης, θα απορροφήσει το σύνολο των επικουρικών ταμείων, θα λειτουργεί με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, θα μπορεί να επενδύει μέχρι και το 70% των τεχνικών αποθεμάτων του σε μετοχές, χρεώγραφα κάθε λογής και ομόλογα, και θα «αξιοποιηθεί» για την αναζωογόνηση της χρηματαγοράς με τα σημαντικά αποθεματικά των επικουρικών ταμείων και φυσικά με την καταλήστευσή τους, όπως έγινε με τα δομημένα ομόλογα, την ENRON κ.ά.
- τον τρίτο πυλώνα αποτελεί ο ιδιωτικός τομέας ασφάλισης, ο οποίος θα λειτουργεί με ασφαλιστικά προγράμματα, ατομικά ή συλλογικά, στο πλαίσιο μονομερών πρωτοβουλιών των συνδικάτων ή διμερών συμφωνιών εργοδοτών-συνδικάτων. Ο πυλώνας αυτός θα βαίνει αναπτυσσόμενος όσο θα γενικεύεται η ελαστική και μερική απασχόληση και οι νέες εργασιακές σχέσεις.
Το σχήμα αυτό σε μερικά χρόνια θα έχει επιφέρει καταλυτικές επιπτώσεις σε βάρος του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης.
Οι επιδιώξεις τόσο της κυβέρνησης όσο και του ΠΑΣΟΚ προσανατολίζονται στον πλήρη διαχωρισμό του κλάδου υγείας των ταμείων, τα οποία θα μετατραπούν απλώς σε συνταξιοδοτικά και θα ενταχθούν στο ΙΚΑ.
Οι κλάδοι υγείας των ασφαλιστικών ταμείων, θα υπαχθούν σε κάποιον Οργανισμό Διαχείρισης Πόρων Υγείας (ΟΔΙΠΥ) του Υπουργείου Υγείας και θα συγκροτήσουν τον τομέα πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Μπαίνει έτσι χέρι στην περιουσία και τους πόρους των ταμείων, που στηρίχτηκαν μόνο στις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών (αποτελούν εργατικό μισθό) και σε καμιά κρατική χρηματοδότηση.
Πρόκειται για προκλητική αφαίρεση τεράστιων πόρων από τα ταμεία των εργαζομένων, για να χρηματοδοτηθούν οι κυβερνητικές αναδιαρθρώσεις του τομέα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και η προώθηση των ιδιωτικοοικονομικών ρυθμίσεων στον τομέα της δημόσιας υγείας.
Οι βασικοί νόμοι 2084/1992 (νόμος Σιούφα της Ν.Δ.) και 3029/2002 (νόμος Ρέππα του ΠΑΣΟΚ) έχουν διαμορφώσει το βασικό πλαίσιο συνταξιοδοτικών όρων σχετικά με τα όρια ηλικίας, τις συντάξιμες αποδοχές, το ύψος των συντάξεων, τα κατώτερα όρια των συντάξεων, τις περιπτώσεις πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, τα βαρέα και ανθυγιεινά, τις αναπηρικές συντάξεις, τις ασφαλιστικές εισφορές, τις ενοποιήσεις ταμείων κ.λπ. Η ενσωμάτωση της κύριας σύνταξης των ειδικών ταμείων στον ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, που με έμφαση υπογράμμισε στις προγραμματικές δηλώσεις του ο πρωθυπουργός, θα προσθέσει νέα ελλείμματα. Στο προσχέδιο, όμως, του προϋπολογισμού 2008, δεν αναφέρεται τίποτε για την κάλυψή τους, οπότε το πιθανότερο είναι αν προχωρήσουν αυτές οι επιλογές το κόστος να φορτωθεί στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ αυξάνοντας τα αδιέξοδα.
Οι νόμοι αυτοί έχουν καταφέρει να διαμορφώσουν τρεις κατηγορίες ασφαλισμένων: τους ασφαλισμένους προ του 1983, τους ασφαλισμένους από το 1983 μέχρι το 1992 και αυτούς που ασφαλίστηκαν για πρώτη φορά από το 1993 και μετά.
Τώρα η επιτροπή «σοφών» με επικεφαλής τον για πολλά χρόνια αντιπρόεδρο του ΣΕΒ και βασικό διαπραγματευτή των Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) κ. Ν. Αναλυτή, έχει αναλάβει το «καθήκον» να μελετήσει νέες αρνητικές αλλαγές των συνταξιοδοτικών όρων και να προωθήσει μια τέταρτη κατηγορία ασφαλισμένων: αυτούς που μπαίνουν στην ασφάλιση από το έτος που θα ορίσει ο νέος νόμος που σχεδιάζει να ψηφίσει η κυβέρνηση της ΝΔ.
Η προκλητική συμπεριφορά απέναντι στη νέα γενιά, της οποίας το μέλλον ληστεύεται με κάθε «μεταρρύθμιση» προκειμένου να καμφθούν οι αντιστάσεις της παρούσας γενιάς εργαζομένων, θα επιχειρηθεί άλλη μια φορά. Να μην το επιτρέψουμε.
Μιμούμενοι τον κ. Σαρκοζί, οι «σοφοί» του κ. Αναλυτή, επιδιώκουν σύμφωνα με όσα διαρρέουν στον τύπο, ανάμεσα στα άλλα:
Εργαζόμενοι, ασφαλισμένοι, συνταξιούχοι,
άνδρες και γυναίκες,
Ο κίνδυνος για την κοινωνική ασφάλιση είναι μεγαλύτερος από ποτέ!
Είναι ώρα όλοι μαζί, συνδικάτα, κοινωνικοί φορείς, πολιτικές δυνάμεις, να βροντοφωνάξουμε:
Φτάνει ως εδώ με το νεοφιλελευθερισμό!
Η κοινωνική ασφάλιση, μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, δεν θα θυσιαστεί στο βωμό των υπερκερδών του κεφαλαίου.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, καλεί τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους, όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας που αναφέρονται στην εργατική τάξη, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, να συσπειρώσουν τις γραμμές τους και με τον αγώνα τους να αποκρούσουν τα σχέδια της κυβέρνησης και των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών.
Να αναδείξουν το δικό τους διεκδικητικό πλαίσιο.
Να θυμηθούν το μεγάλο ενωτικό λαϊκό ξέσπασμα του 2001 και με αποφασιστικούς, καθολικούς και ενωτικούς αγώνες:
Να υπερασπιστούν το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης και να σταθούν φραγμός στο σύστημα των τριών πυλώνων.
Να περιφρουρήσουν τον κλάδο υγείας των ασφαλιστικών ταμείων.
Να αποτρέψουν την άλωση της επικουρικής ασφάλισης και των αποθεματικών της σε όφελος των τρωκτικών του χρηματιστηρίου.
Να απαιτήσουν επαρκή χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος με νέους πόρους από ειδική φορολογία του κεφαλαίου, καθώς και τη θεσμοθέτηση υποχρεωτικής για όλους -και για το κράτος- τριμερούς χρηματοδότησης για το σύνολο των ασφαλισμένων (πριν και μετά το 1993).
Να αξιώσουν απόδοση στα ταμεία των πόρων και αποθεματικών που καταληστεύθηκαν τα τελευταία χρόνια, και την πληρωμή των χρεών του κράτους και των εργοδοτών στα ασφαλιστικά ταμεία. Να απαιτήσουν μέτρα για την προώθηση της απασχόλησης, την καταπολέμηση της ανεργίας, τη νομιμοποίηση των οικονομικών προσφύγων, την καταπολέμηση της μαύρης εργασίας, το χτύπημα της εισφοροδιαφυγής, την κατάργηση της πολιτικής της λιτότητας, την αναδιανομή του κοινωνικού προϊόντος μέσα από την εισοδηματική πολιτική και τη δημοκρατική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος.
Να υπερασπιστούν το θεσμό των κατώτερων ορίων συντάξεων και να απαιτήσουν τον καθορισμό τους στα 20 ημερομίσθια της ΕΓΣΣΕ για την κύρια σύνταξη και στα 5 για την επικουρική.
Καμιά αύξηση ασφαλιστικών εισφορών και ορίων ηλικίας, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο.
Πλήρη σύνταξη στα 35 χρόνια ή 10.500 ημέρες ασφάλισης, χωρίς όριο ηλικίας, με προοπτική μείωσής τους στα 30 χρόνια ή 9.000 ημέρες ασφάλισης. Διατήρηση των θετικών διακρίσεων για τις γυναίκες και βελτίωση των ρυθμίσεων για ευάλωτες κατηγορίες εργαζομένων. Καμιά δυσμενής παρέμβαση στο καθεστώς της πρόωρης συνταξιοδότησης των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
Ασφάλιση για όλους τους ανέργους, τα άτομα με ειδικές ανάγκες και τους οικονομικούς μετανάστες, αναγνώριση ως συντάξιμου του χρόνου ανεργίας και του χρόνου ασθένειας.
Ποσοστό αναπλήρωσης 80% για την κύρια και 20% για την επικουρική σύνταξη.
Συντάξιμες αποδοχές αυτές του τελευταίου έτους.
Προστασία της μητρότητας μέσα κι από το ασφαλιστικό σύστημα.
Καθιέρωση ελάχιστης ασφαλιστικής κλάσης ίσης με το κατώτερο ημερομίσθιο της ΕΓΣΣΕ για τους εργαζόμενους σε συνθήκες μερικής ή άλλων μορφών ελαστικής απασχόλησης.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πιστεύει πως, αν η συσπείρωση και κοινή δράση, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, ήταν το 2001 απαραίτητη, τώρα αποτελεί απόλυτη ανάγκη.
Οι νόμοι 2084/1992 της ΝΔ και 3029/2002 του ΠΑΣΟΚ, που υπερασπίζονται ακόμη τα δύο μεγάλα κόμματα, πρέπει να καταργηθούν και να παγιωθεί ένα ενιαίο για όλους τους εργαζόμενους (παλιούς και νέους) ασφαλιστικό σύστημα.
Το εργατικό κίνημα πρέπει να απορρίψει αγωνιστικά τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις και τις αντεργατικές υποδείξεις ΕΕ, ΔΝΤ και ΟΟΣΑ, σε βάρος του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης.
Ο αγώνας αυτός πρέπει να έχει νικητή. Το εργατικό κίνημα πρέπει και πάλι να νικήσει.
Κι αυτό είναι υπόθεση και ευθύνη όλων μας.»
«Το θέμα της χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης είναι κατεξοχήν πολιτικό και ταξικό και έχει να κάνει με τις προτάσεις της Αριστεράς, των εργατικών συνδικάτων και των κοινωνικών κινημάτων για πολιτικές ριζικής αναδιανομής δικαιωμάτων και εισοδημάτων υπέρ των εκμεταλλευόμενων τάξεων και στρωμάτων της κοινωνίας.
Για την αντιμετώπιση του κεντρικού προβλήματος της υποχρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης και της αναπλήρωσης των λεηλατηθέντων διαχρονικά αποθεματικών της από τις κυβερνήσεις, τις επιχειρήσεις, τις τράπεζες και από κάθε λογής κερδοσκόπους ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει:
Τέλος ο κ. Στρατούλης για τη στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης με νέους πόρους πρότεινε τη θέσπιση ειδικού αποθεματικού κοινωνικής ασφάλισης που θα λειτουργεί με τη μορφή ειδικού Ταμείου κοινωνικής αλληλεγγύης. Τη δημιουργία δηλαδή ενός νέου «κουμπαρά», που θα κλειδώσει και θα ανοίξει μετά το 2025, για να στηρίξει κυρίως τους νέους ασφαλισμένους.
Η Διοίκηση του κατά πλειοψηφία θα αποτελείται από εκπροσώπους των Ταμείων κύριας ασφάλισης, θα διαθέτει τα αναγκαία νομικά και διοικητικά μέσα για τη συλλογή και διεκδίκηση των θεσμοθετημένων πόρων.
Οι πόροι αυτοί ως αυτοτελείς δεν θα είναι υποκείμενοι σε μονομερείς χαριστικές ρυθμίσεις εκ μέρους των Κυβερνήσεων και θα απαλλάσσονται από παντός είδους φορολογία. Τα ποσά που συγκεντρώνονται θα έχουν αποταμιευτικό χαρακτήρα με χρονικό ορίζοντα να εκταμιευτούν μετά το 2025 και θα επενδύονται σε ειδικά ομόλογα δημοσίου συνταξιοδοτικού σκοπού με επιτόκιο που προσαρμόζεται προς τα πάνω εάν υπάρξουν εκδόσεις ομολόγων του δημοσίου με ψηλότερα επιτόκια.
Το ειδικό Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης θα συγκεντρώνει νέους πόρους με βάση τις εξής αρχές:
Οι νέοι πόροι του, με βάση τη θέση μας να φορολογηθούν τα επιχειρηματικά - τραπεζικά κέρδη και οι πλούσιοι για να χρηματοδοτηθεί η κοινωνική ασφάλιση, θα μπορούσαν ενδεικτικά να προέρχονται:
- Από τη σταδιακή επιστροφή των απωλειών που έχουν υποστεί τα Ταμεία της κοινωνικής ασφάλισης εξαιτίας της διαχρονικής λεηλασίας τους από τις κυβερνήσεις, τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και κάθε λογής κερδοσκοπία (άτοκες καταθέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδας, χρηματιστηριακός τζόγος, δομημένα ομόλογα κ.λ.π.).
- Από φορολόγηση των μερισμάτων των μετοχών και άλλων κινητών αξιών. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωζώνης που δεν φορολογεί τα εισοδήματα φυσικών προσώπων που προέρχονται από μερίσματα και άλλες κινητές αξίες. Οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης επιβάλλουν συντελεστή φορολογίας στα εισοδήματα κεφαλαίου που κυμαίνεται από 15% έως 48%.
- Από σημαντική αύξηση της ειδικής φορολογίας που επιβάλλεται στις συναλλαγές μετοχών στο χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών Παλαιότερα ο φόρος ήταν έξι τοις χιλίοις και μειώθηκε τώρα σε τρία τοις χιλίοις.
- Από τμήμα της ισχύουσας φορολογίας των τόκων των καταθέσεων.
- Από το 50% των προστίμων που επιβάλλονται για φοροδιαφυγή κατά τους φορολογικούς ελέγχους των επιχειρήσεων.
- Από το 50% των προστίμων που επιβάλλονται από το Υπουργείο Εμπορίου ή από την Αρχή Ανταγωνισμού.
- Από πρόσθετη ειδική φορολόγηση όλων των επιχειρήσεων με δραστηριότητα γύρω από τα τυχερά παιχνίδια.
- Από τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται για παραβιάσεις του ΚΟΚ.
- Από την φορολόγηση των εισοδημάτων που παράγονται από την περιουσία της Εκκλησίας.
- Από τμήμα της φορολόγησης της Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας (ΦΜΑΠ).Τα «αδέσποτα» ακίνητα που περιέχονται μέχρι σήμερα στο Κράτος να αποδίδονται στο νέο Ταμείο.
- Από πρόσθετη ειδική φορολόγηση επί των κερδών των ασφαλιστικών εταιρειών. Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες επωφελούνται σημαντικά από τα ασφαλιστικά Ταμεία. Τα ασφαλιστικά Ταμεία δεν διεκδικούν δαπάνες από τις ασφαλιστικές εταιρείες, όταν π.χ. σε περίπτωση ατυχήματος πελάτης ασφαλιστικής εταιρείας που από το συμβόλαιο του έχει δικαίωμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στον ιδιωτικό τομέα, κατά κανόνα προτιμάει να απευθυνθεί στα δημόσια νοσοκομεία, όταν είναι ασφαλισμένος και σε κάποιο δημόσιο ασφαλιστικό φορέα.
- Από τμήμα των ποσών που θα εξοικονομηθούν από τη μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών.
Με τις προτάσεις μας αυτές θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν μέσα στα επόμενα 50 χρόνια 150δις ευρώ, όσα δηλαδή χρειάζονται να προστεθούν στα 31δις ευρώ που είναι η σημερινή περιουσία της κοινωνικής ασφάλισης, ώστε να φτάσουμε συνολικά στα 180δις ευρώ, τα οποία της χρειάζονται για να ανταποκριθεί στις μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις της προς όλους τους ασφαλισμένους.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS