Ο Συνασπισμός μόλις πριν από δυόμισι χρόνια, με το προγραμματικό του συνέδριο εξέπεμψε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα προς την κοινωνία, με την προσπάθεια για ένα ουσιαστικό άνοιγμα στις ιδέες και τον κόσμο της πολιτικής οικολογίας. Μια ομάδα ανθρώπων, που έχουμε εργασθεί επί πολλά χρόνια στο δημόσιο χώρο της οικολογίας, ενταχθήκαμε από τότε και υποστηρίξαμε, με τη συμμετοχή μας στις κομματικές διαδικασίες του ΣΥΝ αυτό το τολμηρό εγχείρημα, όλο το προηγούμενο διάστημα.
Η χθεσινή απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής, με την οποία απορρίφθηκε η πρόταση του αρμόδιου οργάνου (της νομαρχιακής επιτροπής του ΣΥΝ Αθήνας) να είναι υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ένας τόσο σημαντικός πολίτης της πρωτεύουσας, με σπουδαία προϋπηρεσία στα κοινά, πλατιά γνώση των μεγάλων ζητημάτων της πόλης και βαθιά εκτίμηση από τους συμπολίτες του, κρίνω ότι είναι απαράδεκτη και μειωτική για την ιστορία και το μέχρι σήμερα κατακτημένο ήθος του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς στη χώρα μας.
Πρώτον, διότι διακατέχεται από την άκρως επικίνδυνη, για τη δημοκρατική λειτουργία ενός αριστερού κόμματος, λογική ότι όποιος δεν «χωράει στην πλειοψηφία των αποφάσεων του τελευταίου συνεδρίου», θα πρέπει να περιθωριοποιείται σε ρόλο κομματικού παρία και δεύτερον, επειδή παραπέμπει στις ατυχέστερες -αν όχι στις σκοτεινότερες- σελίδες της ιστορίας της ελληνικής Αριστεράς.
Πρόκειται για ένα δραματικό ορόσημο στην περαιτέρω εξέλιξη του ΣΥΝ που σηματοδοτεί την παγίωση της αρτηριοσκληρωτικής αντίληψης της κομματικής ηγεσίας για την πολιτική ατζέντα, τη στρατηγική και τις τακτικές επιλογές του ΣΥΝ, σε όλο σχεδόν το φάσμα της δραστηριότητάς του (κεντρική πολιτική σκηνή, τοπική αυτοδιοίκηση, κινηματικοί χώροι, εσωκομματική λειτουργία, μέθοδος ανάδειξης στελεχών, επικοινωνιακή τακτική κ.α.). Είναι μια αντίληψη που σέρνεται πίσω από τις ιδιοτελείς υποδείξεις των συνεργαζόμενων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι έχουν επιτύχει τον ιδεολογικό και διαδικαστικό εγκιβωτισμό του κόμματος σε μια πορεία αναπαλαίωσης του κομουνιστικού κινήματος, μια αντίληψη που κρινόμενη εκ των επιλογών που προωθεί, τελικά εξωθεί σε περιθωριακό ρόλο τις ιδέες, τις προτάσεις και τα οράματα της πολιτικής οικολογίας.
Πρόκειται για επιλογές με τις οποίες δεν έχω καμία απολύτως ταύτιση ή έστω δυνατότητες σύγκλισης.
Εκτιμώντας, πλέον ότι ο ΣΥΝ δεν είναι σε θέση να δώσει πειστικές απαντήσεις στα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, η οποία βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα στο τοπίο συνολικής παρακμής του παρόντος κομματικού σκηνικού, κρίνω ως ορθότερη προσωπική στάση την παραίτησή μου από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΝ, τη θέση του υπεύθυνου του Τμήματος Οικολογίας και την αποχώρησή μου από το κόμμα.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS