Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Έχουμε ακούσει ότι οι γενιές οι δικές μας είναι γενιές χωρίς συνέχεια, έχουμε ακούσει ότι θα καταλήξουμε στα καφενεία του Κολωνακίου, έχουμε ακούσει ότι το μόνο που μας μένει είναι να γυαλίζουμε τα παράσημά μας. Έχουμε ακούσει όλα αυτά.
Σήμερα μπορούμε να πούμε και επίσημα την απάντησή μας. Η απάντησή μας είναι η Νεολαία ΣΥΝ, για την οποία είμαστε περήφανοι. Είμαστε περήφανοι και γιʼ αυτά που έχετε κάνει και γιʼ αυτά τα πολύ περισσότερα που θα κάνετε. Είμαστε υπερήφανοι, γιατί έχετε την αντίληψη - που ανέφερε και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος - ότι δεν είστε απλά μια δύναμη της Αριστεράς μέσα από τα Πανεπιστήμια. Είστε μια δύναμη ενωτική, είστε μια δύναμη που δεν φοβάται την αυτονομία των κινημάτων, είστε μια δύναμη που δεν φοβάται τους πολύχρωμους χείμαρρους, είστε μια δύναμη που ξέρετε ότι μέσα στους καθηγητές θα βρείτε ριζοσπαστικές φωνές που θα κάνουν ένα τέτοιο μέτωπο, που όχι μόνο θα συντρίψει την τροποποίηση του άρθρου 16, αλλά θα συμπαρασύρει και όλη την προσπάθεια αναθεώρησης του Συντάγματος. Θα δώσει μια σημαντική συμβολή στον οικολογικό αγώνα, με το άρθρο 24, με το άρθρο 100 στον αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων, συντρίβοντας όλη αυτή την προσπάθεια της Ν.Δ. να δημιουργήσει και συνταγματικά ένα νέο τετελεσμένο που θα στηρίζει τις πολιτικές της καπιταλιστικής επίθεσης. Και χρωστάμε όλοι μαζί, ειδικά απέναντι σ΄ αυτούς που μας έλεγαν ότι έχουμε αυταπάτες, ότι μπορεί να πιστεύουμε ότι το άρθρο 16 δεν θα περάσει, ότι είμαστε οπορτουνιστές, ότι μπορεί να υπάρχουν νίκες μέσα στον καπιταλισμό, χρωστάμε απέναντι και σε αυτούς ένα μεγάλο πάρτι, όταν μετά από λίγους μήνες θα καταρρέει η αναθεώρηση της Ν.Δ. μέσα στη Βουλή. Και θα καλέσουμε και την κα Παπαρήγα, και τον Γραμματέα της ΚΝΕ και όλους να βρεθούν εκεί.
Προσπαθήσαμε μαζί, κόμμα και νεολαία, μαζί με τους εταίρους μας στον ΣΥΡΙΖΑ, να περάσουμε μια άλλη λογική. Μια λογική που στηρίζεται στο ότι, πρώτον, σταματήστε το παιχνίδι του δικομματισμού, σταματήστε την ψεύτικη κυβέρνηση και την ψεύτικη αντιπολίτευση, σταματήστε τη δήθεν αντιπολίτευση σε θέματα επιφανειακά, σταματήστε να μην μιλάτε για θέματα ουσίας. Σταματήστε να αντιπαρατίθεστε μόνο για το ποιος έχει τα πιο διεφθαρμένα στελέχη και ποιος είναι βουλιαγμένος περισσότερο στο τέλμα.
Και είπαμε ότι είναι η ώρα της Αριστεράς να προβάλει ως μια δύναμη ριζοσπαστικής, ουσιαστικής, αντισυστημικής αντιπολίτευσης. Να πάρει την πρωτοκαθεδρία που της ανήκει. Είπαμε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο με κομματικές αποφάσεις, με δημοσιεύματα, με ομιλίες μέσα στη Βουλή. Αυτή είναι μία πλευρά, είναι εντελώς ανεπαρκής όμως. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν στηρίζεται πάνω σε κινήματα, κινήματα που δεν πρέπει να αντιμετωπίσουμε με κανένα φόβο, κινήματα στα οποία θα στηριχθούμε, κινήματα στα οποία θα συμμετέχουν και άλλοι, με άλλες αφετηρίες, με άλλους στόχους, με τους οποίους, όμως, θα μπορούμε να συναντιόμαστε.
Και, επίσης, είπαμε και κάτι άλλο: Δεν θέλουμε την Αριστερά που μας προσφέρουν. Μας προσφέρει το σύστημα ένα είδος Αριστεράς. Μας προσφέρει ο καπιταλισμός ένα είδος Αριστεράς που όχι μόνο το ανέχεται, αλλά μερικές φορές θέλει και να το στηρίξει. Είναι η Αριστερά που είναι στην γωνία του κήπου. Η Αριστερά που παίζει με κουρδισμένα αυτοκινητάκια, παίζει με τις κούκλες της. Δεν απειλεί, όμως. Δεν απειλεί. Δεν προβάλλει θέματα. Πιστεύει, όπως και η Εκκλησία, ότι κάποτε θα έρθει μια δεύτερη παρουσία και θα λυθούν όλα αυτά.
Εμείς είπαμε ότι δεν θέλουμε αυτήν την Αριστερά. Εμείς είπαμε ότι θα προβάλλουμε σε όλα τα μεγάλα ζητήματα. Εμείς είπαμε ότι θα αρχίσουμε να φυτεύουμε κόκκινα λουλούδια σε όλες τις γωνίες και σε όλες τις πλευρές του κήπου. Εμείς φέραμε τα ζητήματα, συμβάλλαμε, όχι μόνοι μας, ποτέ μόνοι μας, συμβάλλαμε στο να προβληθούν .τα ζητήματα της εκπαίδευσης, της οικολογίας, τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα. Εμείς είπαμε, ως χώρος του ΣΥΝ, κόμμα και νεολαία, είπαμε ότι δεν μπορούμε μόνοι μας. Θέλουμε να είμαστε μαζί με τον Μανώλη Γλέζο και τους Ενεργούς Πολίτες. Θέλουμε να είμαστε μαζί με την ΑΚΟΑ. Θέλουμε να είμαστε μαζί με την ΚΟΕ. Θέλουμε να είμαστε μαζί με τη ΔΕΑ. Θέλουμε να είμαστε μαζί με το ΚΟΚΚΙΝΟ. Θέλουμε να είμαστε μαζί με την ΚΕΔΑ.
Και με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να μας παρακολουθούν. Ήμασταν πριν από λίγο το μικρότερο κόμμα της Βουλής, στις προηγούμενες εκλογές. Και η πολιτική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν 3%. Και μας είχαν βάλει στον στόχο. Ο κ Βερέμης η κα Γιαννάκου, ο κ. Πολύδωρας. Και ρωτάω: Πού είναι σήμερα ο κ. Πολύδωρας; Πού είναι σήμερα η κα Γιαννάκου;
Φυσικά, ξέρουμε να προχωράμε και να προσπαθούμε να έχουμε νίκες. Και εγώ χαιρετίζω το σύνθημά σας από όλες τις μεριές, όλα τα ρήματα, γιατί είναι ένα σύνθημα γεμάτο ρήματα, σαν να μην υπάρχουν ουσιαστικά. Δεν πειράζει. Αλλά, το «αγωνιζόμαστε» το ξέρουμε, το έχουμε μάθει. Χαιρετώ το «τολμάμε», γιατί είμαστε μια δύναμη που τολμάμε. Είμαστε μια δύναμη που διακινδυνεύουμε. Είμαστε μια δύναμη που δεν μένουμε σε συμβατικό πλαίσιο. Και το πρώτο στοιχείο αυτής της τόλμης μας είναι ότι είμαστε μια δύναμη που είναι ανοιχτή στο νέο, στο καινούργιο, στην καινοτομία. Αλλά είμαστε την ίδια στιγμή και μια δύναμη που ξέρουμε να νικάμε.
Ξέρουμε ότι ο αγώνας είναι δύσκολος. Ξέρουμε ότι αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει με τον κ. Πολύδωρα, θα προσπαθήσει να το κάνει με τον κ. Παυλόπουλο. Αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει με την κα. Γιαννάκου, θα προσπαθήσει να το κάνει με τον κ. Στυλιανίδη. Αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει με την αναθεώρηση του άρθρου 16, που εσείς συντρίψατε, η εκπαιδευτική κοινότητα, στους δρόμους, προσπαθεί να το κάνει με τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, προσπαθώντας ουσιαστικά να δημιουργήσει μια κατάσταση de facto λειτουργίας ιδιωτικών ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, παρά την απαγόρευση που υπάρχει από το Σύνταγμα. Και, κυρίως, προσπαθεί να κάνει αυτό που επιχείρησε με το άρθρο 16, να υπονομεύσει και να αρχίσει να δημιουργεί κατάσταση αποδυνάμωσης και εξάρτησης του κοινωνικού κράτους σήμερα με το ασφαλιστικό.
Γιʼ αυτό, όσοι είμαστε εδώ πέρα σήμερα, καλούμε και λέμε: Στις 12 Δεκέμβρη κανένας φοιτητής στο Πανεπιστήμιο, κανένας μαθητής στο σχολείο, κανένας σπουδαστής στη σχολή του. Στις 12 Δεκέμβρη η νεολαία πρέπει να δώσει το «παρών» σε μια εκδήλωση, μια κινητοποίηση που δεν πρέπει να έχει προηγούμενο στη χώρα μας. Όλοι θα δώσουμε την απάντηση μας στις θεωρίες και τις ιδεολογίες του κοινωνικού διχασμού και του κοινωνικού μίσους. Στο χωρισμό ανάμεσα σε μεγάλους και μικρούς. Στο χωρισμό ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, στο χωρισμό ανάμεσα σε Έλληνες και ξένους, στο χωρισμό ανάμεσα στους εργαζόμενους στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Και θα είναι αυτή η απάντησή μας: ένα πολύχρωμο ποτάμι, το οποίο θα μπορέσει να οδηγήσει τα σχέδια του κ. Καραμανλή και του κ. Μαγγίνα σε Βατερλό. Και να ανοίξει νέες δυνατότητες στους αγώνες.
Μας λένε στην κινητοποίηση; ..Και ποιος θα έρθει στην κινητοποίηση; Θα έχουνε τις κάμερες στην κινητοποίηση. Τις κάμερες που ζήτησε ο κ. Σανιδάς, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, καταπατώντας κάθε εξουσία που είχε πάνω σʼ αυτό το θέμα η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και το Συμβούλιο της Επικρατείας που εξετάζει το ζήτημα. Και μας το δίνει η κυβέρνηση με τη νομοθετική της τροπολογία.
Εμείς λέμε: Βάλτε τις κάμερες. Γυρίστε τις, όμως, στα πρόσωπά σας. Και θα δείτε τον φόβο και το άγχος, και τον ιδρώτα του κ. Καραμανλή, και του κ. Μαγγίνα, και του κ. Παυλόπουλου. Και δεν μας φοβίζουν οι κάμερές σας. Και δεν μας φοβίζουν οι εισαγγελείς του Αρείου Πάγου γιατί έχουμε μάθει: Αν χρειάζεται, τα μεσάνυχτα, και μετά τα μεσάνυχτα, θα είμαστε έξω από την ΓΑΔΑ και θα υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες κάθε Έλληνα πολίτη και κάθε μετανάστη.
Κι εμείς θέλουμε μια νεολαία που συμμετέχει, μια νεολαία πολιτικοποιημένη. Και είναι σημαντικό ότι μέσα σ΄ αυτά τα τελευταία χρόνια οι έρευνές τους ανατράπηκαν, οι έρευνες που λένε ότι η σημερινή νεολαία έχει το δερμάτινο χαρτοφύλακα, φοράει από το πρωί μέχρι το βράδυ κι όταν κοιμάται τη γραβάτα, δεν ασχολείται με τα κοινά, δεν την ενδιαφέρει η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη. Και είμαστε μια άλλη νεολαία, η οποία είναι στους δρόμους, είτε με SMS, είτε μέσω διαδικτύου, είτε με κάθε τρόπο επικοινωνεί, συνεννοείται, .όλο και περισσότερο παρουσιάζεται, γίνεται ένας ενεργός πολιτικός παράγοντας. Το ξαναλέω, ίσως στην ιστορία του σύγχρονου νεολαιίστικου κινήματος δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάκτηση και μεγαλύτερη παρέμβαση στην πολιτική ζωή απ΄ αυτό που έγινε με το άρθρο 16. Γι αυτό θέλαμε πανεπιστήμια που δεν είναι ιδιωτικά. Θέλαμε τη νεολαία να συζητάει, να ακούει ιδέες, να ακούει απόψεις, να μην αναγκάζεται να ετοιμάζει απλώς εργασίες που παράγγελνε το ΝΑΤΟ ή Ε.Ε. ή οι μεγάλες βιομηχανίες. Και γι αυτό η νεολαία κινητοποιείται για το κοινωνικό κράτος, για το ασφαλιστικό, τώρα που είναι ανοιχτό το μέτωπο, αλλά κινητοποιείται και για τον εαυτό της.
Ποτέ ίσως τις τελευταίες δεκαετίες δεν είχαμε σε ελληνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο τέτοια επίθεση ενάντια στη νέα γενιά. Δεν είναι η ιστορία ευθύγραμμη και το έχουμε μάθει. Όμως, μέσα από τους αγώνες, μέσα από τις κατακτήσεις, φτάνουμε σε ένα σημείο και σε μια πορεία, που παρά τα ζικ-ζακ, ήταν μια πορεία προς τα μπροστά.
Αγωνίζονταν οι γονείς για το 8ωρο και το παρέδιδαν στις γενιές που ακολουθούσαν. Αγωνίζονταν για τις συλλογικές συμβάσεις και το παρέδιδαν στις γενιές που ακολουθούσαν. Αγωνίζονταν για το δικαίωμα της απεργίας και το παρέδιδαν στις γενιές που ακολουθούσαν. Τώρα, πρώτη φορά, με τέτοιο τρόπο και με τέτοιο κυνισμό από την κυβέρνηση που έχουμε γίνεται μια επίθεση ειδικά ενάντια στη νεολαία.
Είχα χθες συζήτηση με τους επιστημονικούς συλλόγους, οι οποίοι κινητοποιούνται σε σχέση με το θέμα της ενοποίησης των ασφαλιστικών ταμείων. Και μου είπαν ότι ένας δικηγόρος όταν βγει στη σύνταξη σήμερα, παίρνει λίγο πάνω από 1000 ?. Ένας νέος όμως δικηγόρος, ο οποίος είχε γραφτεί στους δικηγορικούς συλλόγους πριν ένα χρόνο…, με τα μέτρα τα οποία έχουν υπάρξει θα πάρει σύνταξη 400 ?. Και μιλάμε για δικηγόρους Φανταστείτε όλους αυτούς που ποδοπατούνται τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα, τα ασφαλιστικά και εργασιακά τους δικαιώματα. Δεν θέλουμε εμείς κοινωνία με χρέη, δεν θέλουμε κοινωνία με 500?, δεν θέλουμε κοινωνία με νέους ανασφάλιστους.
Είναι ανοιχτά όλα αυτά τα μέτωπα, τα μέτωπα των ελευθεριών, τα μέτωπα της δημοκρατίας, τα μέτωπα της Παιδείας, το ασφαλιστικό, το μέτωπο της οικολογίας, που έχει η Νεολαία του ΣΥΝ μια πρωτοποριακή παρουσία, που μπορεί να γίνει ακόμα μεγαλύτερη. Μέσα σ΄ένα πλαίσιο, πιστεύω, θετικό, για το οποίο μπορούμε να αισθανόμαστε άνεση και αγωνιστικό και κινηματικό και ριζοσπαστικό και εναλλακτικό που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να κινηθούμε με τον καλύτερο τρόπο.
Για μας στον ΣΥΝ το θέμα της νέας γενιάς και της νεολαίας είναι ένα από τα κεντρικά ζητήματα.. Το προηγούμενό μας συνέδριο έβαλε μερικούς πολύ κεντρικούς στόχους. Να ενδυναμώσουμε και να αναζωογονήσουμε τη συνεργασία μας με τις άλλες αριστερές δυνάμεις στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ. Να αποδείξουμε το μοντέλο και το πρότυπο αυτό που ήθελε, μέσα από τις ιδέες της Κεντροαριστεράς, μια δορυφορική δύναμη, στα πλαίσια του δικομματισμού την Αριστερά. Να αρνηθούμε το Ευρωσύνταγμα.
Ένας από τους κεντρικούς μας στόχους ήταν να ανοιχθούμε στη νεολαία. Για μένα ίσως ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς στόχους Κάναμε βήματα. Κάναμε σημαντικά βήματα και είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε ακόμη μεγαλύτερα βήματα. Και να γίνουμε εμείς η δύναμη της νέας γενιάς. Μας λένε πολλές φορές, είναι ένα επικοινωνιακό τρικ, μια επικοινωνιακή μέθοδος. Και τους λέμε ναι, για εμάς έχει επικοινωνιακό χαρακτήρα. Δεν θέλουμε την πολιτική εκείνη που έχει χτίσει ένα τείχος ανάμεσα σ΄ ένα πολιτικό κατεστημένο και στους νέους, οι οποίοι, για να μπορέσουν να έχουν δικαίωμα εκλέγεσθαι, πρέπει να γίνουν 25 χρονών και τους νέους, οι οποίοι αν συνδικαλιστούν διώκονται από τη δουλειά τους και τους νέους οι οποίοι αν διαδηλώσουν ή αν φοράνε πράσινα παπούτσια και οδηγούνται μέσα στα τμήματα, εμείς θα τον σπάσουμε αυτό τον τοίχο. Θα τον σπάσουμε. Τον σπάμε. Και έχουμε ανοίξει ρωγμές σ΄ αυτόν τον τοίχο, όχι μόνο για να επικοινωνήσουμε. Πρώτα απʼ όλα για να επικοινωνήσουμε. Μπορούμε και επικοινωνούμε με αυτό τον κόσμο και δεν ντρεπόμαστε να γυρίσουμε στις καφετέριες ή να μπούμε στα σχολεία. Θέλουμε όμως να μιλήσουμε, να ανοίξουμε ένα διάλογο πάνω στις ιδέες, τις αξίες, τις αρχές της συλλογικότητας και αλληλεγγύης της Αριστεράς.
Μας λένε, έχετε ένα είδος ρατσισμού. Δίνετε ένα βάρος μόνο στις ηλικίες αυτές και υποβαθμίζετε και υποτιμάτε τις μεγαλύτερες ηλικίες. Κι εμείς απαντάμε, όχι, δεν είναι ρατσισμός αυτός. Οι γενιές οι δικές μας, οι γενιές σαν τη δικιά μου, λίγο παραπάνω, λίγο παρακάτω, έχουν περάσει πολλά. Έχουν περάσει πολλές στροφές της ιστορίας. Έχουν ζήσει με πολλές κυβερνήσεις. Έχουμε κάνει, νομίζω, ωραία πράγματα, όπως έχουμε κάνει και μεγάλα λάθη. Έχουμε βρεθεί σε αντίπερα όχθες, όμως έχουμε βρεθεί και κοντά κι όπως είμαστε μαζί τώρα. Όμως, αυτοί που περίμεναν ότι θα υπάρξει ένα κενό στην πορεία του κινήματος και οπισθοχωρήσεις και τις κοσμοϊστορικές αλλαγές που έγιναν, ότι οι δεκαετίες του ΄80 και του ΄90 θα αποτρέψουν την Αριστερά από την ανανέωση, ότι θα μας κάνουν χωρίς συνέχεια, σ΄ αυτούς απαντάμε, όχι μόνο δεν είναι ρατσιστικό, αλλά η πιο σοβαρή δουλειά, η πιο δημιουργική δουλειά, ο πιο ωραίος στόχος που έχουμε να εκπληρώσουμε ως γενιές του Πολυτεχνείου, λίγο πάνω, λίγο κάτω, είναι να μπορέσουμε να φέρουμε στις πρώτες γραμμές του αγώνα τις νέες γενιές, που όλοι οι άλλοι έχουν προσπαθήσει να τις εκτοπίσουν από το πολιτικό σκηνικό.
Εκ μέρους όλους των συντρόφων της ΚΠΕ, των συντρόφων από τον ΣΥΡΙΖΑ θέλω να σας ευχηθώ καλή επιτυχία στο συνέδριό σας. Θέλω να σας πω ότι με εσάς γίνεται το εξής. Ζείτε τώρα τα καλύτερά σας χρόνια. Εάν έχετε αυτό το πνεύμα που έχετε, το πνεύμα το αγωνιστικό, το ενωτικό, το πνεύμα το ανατρεπτικό, πιστεύω ότι είστε ικανοί να δώσετε και τα καλύτερα χρόνια της Αριστεράς στις τελευταίες δεκαετίες.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS