1) Κατά γενική ομολογία ο ΣΥΝ είναι σε μια πολύ καλή φάση. Ανησυχείτε μήπως οι εξελίξεις για την προεδρία δημιουργήσουν εσωκομματικά προβλήματα και τριβές;
Όταν τίθεται ένα ζήτημα αιφνιδίως από την ίδια τη ζωή θα πρέπει να μπορούμε να το αντιμετωπίζουμε ελαχιστοποιώντας τα ρίσκα και με το να κοιτάμε στο μέλλον, το κοινό μέλλον για τις δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η οπτική είναι επί της ουσίας συναινετική και ενωτική παρʼ ότι στην αφετηρία της μπορεί, εύλογα, να κατατεθούν διαφορετικές προσεγγίσεις για πρόσωπα και ενστάσεις για καθένα από αυτά. Όσο πιο πολιτική είναι η διαδικασία και όσο πιο μεγάλη συναίνεση επιτευχθεί τόσο μεγαλύτερη απήχηση θα υπάρχει στην κοινωνία και θα λειτουργήσει ποιο ενωτικά η όποια κατάληξη στο εσωτερικό του κόμματος.
2) Πρέπει ο επόμενος πρόεδρος του ΣΥΝ να είναι και βουλευτής;
Ο Αλαβάνος δεν φεύγει, θέτει στη διάθεσή μας την συνεχή και συνεπή παρουσία του τα επόμενα χρόνιας στη Βουλή. Ευτυχώς στη δικιά μας αριστερά τα κομματικά αξιώματα είναι προϊόν συλλογικής εκτίμησης και βεβαίως προσωπικής διάθεσης και απόφασης των προτεινομένων. Δεν ευνοούνται συμπεριφορές που προσομοιάζουν σε στελέχη – νούμερα που αυτοπροτείνονται, κάνουν καμπάνια ή και αποτελούν προϊόν διεργασιών εξωγενών μη πολιτικών κέντρων. Βεβαίως θα λάβουμε υπόψη μας και το περιρρέον κλίμα στην κοινωνία, και τη θετική πλευρά της επικοινωνιακής διάστασης του θέματος, όπως επίσης και τη δυνατότητα που αφήνει για αξιοποίηση από το κόμμα η ίδια η, αναγκαστική και σεβαστή, απόφαση του Αλέκου Αλαβάνου που προσφέρεται να συνεχίσει την ηγετική του παρουσία μέσα στη Βουλή. Επίσης, έχουμε και Γραμματέα της ΚΠΕ που κατεδείχθη αφʼ ενός ως θεσμός απολύτως χρήσιμος και αφʼ ετέρου υπηρετείται από ένας σύντροφο καθʼ όλα άξιο και αποδεκτό όπως ο Ν.Χουντής.
3) Θεωρείτε θετικό να υπάρξουν περισσότερες από μια υποψηφιότητες για την προεδρία του ΣΥΝ;
Σωστά σημειώθηκε στο δημόσιο διάλογο ότι δεν χρειάζεται πασαρέλα υποψηφίων, ότι δεν υπάρχει «κενό εξουσίας», ότι δεν υπάρχουν δακτυλίδια και βραχιόλια διαδοχής. Οι αντιπρόσωποι στο Συνέδριο του κόμματος, 1300 περίπου ενεργά και έμπειρα στελέχη, θα κάνουν την επιλογή τους που θα γίνει σεβαστή από όλους και ελπίζω ότι θα είναι και συμβατή με μια πολιτική διάθεση και ένα ευνοϊκό κλίμα που υπάρχει στην κοινωνία για την ταυτότητα της ριζοσπαστικής και κινηματικής Αριστεράς που υπηρετούμε. Για το μέλλον μιας ακόμη ευρύτερης ενωτικής προσπάθειας που θα εκφράζει τη μεγάλη δεξαμενή της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας. Θέλω να είμαι ειλικρινής, έχουμε συνηθίσει σε 3 και 4 υποψηφιότητες, επίσης είναι πιθανό και το φαινόμενο «ντόμινο υποψηφιοτήτων». Εκτιμώ, όμως, ότι μπορεί να υπάρχει και μια μοναδική υποψηφιότητα με την έννοια ότι θα έχει γίνει κατανοητή η επιλογή μιας υπέρβασης στερεότυπων και γενεών που δεν θα αφήνει περιθώρια για μια άλλη προσέγγιση μέσα στα υφιστάμενα όρια των ικανών και έμπειρων στελεχών της δικής μας γενιάς.
4) Τι σηματοδοτεί κατά τη γνώμη σας η (ενδεχόμενη) υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα;
Βεβαίως και μπορούμε να έχουμε τις προσωπικές μας εκτιμήσεις και να τις καταθέτουμε δημόσια ενώ ταυτόχρονα δεσμευόμαστε να διαβουλευτούμε και συλλογικά να στηρίξουμε επιλογές είτε πολιτικής είτε προσώπων, πόσο μάλλον για το κορυφαίο αξίωμα του Προέδρου του ΣΥΝ. Η υποψηφιότητα του Αλέξη έχει σοβαρά συγκριτικά πλεονεκτήματα, κατά τη γνώμη μου, σε σχέση ακόμα και με άλλες πολύ άξιες περιπτώσεις στελεχών, κοινοβουλευτικών και μη, του κόμματος συντρόφων που υπηρετούν από ηγετικές θέσεις με συνέπεια την στρατηγική, την ταυτότητα και τις συμμαχίες που έχουμε συνομολογήσει σε αυτή τη φάση και που μας οδήγησαν σε αυτό το πολύ καλό εκλογικό αποτέλεσμα. Άλλωστε συλλογικά στοχεύουμε και στο άνοιγμα μιας προοπτικής για ακόμα ευρύτερες συσπειρώσεις που θα αγκαλιάζουν ει δυνατόν όλο τον χώρο που κοινωνικά και πολιτικά οριοθετείται από τους αριστερούς σοσιαλιστές μέχρι και τους ανένταχτους και εξωκοινοβουλευτικούς της Αριστεράς και βεβαίως του ριζοσπάστες οικολόγους.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν ούτε είναι πολιτικό παιδί του Α. Αλαβάνου, ούτε κανενός άλλου, δεν καλείται, εάν κληθεί, να ασκήσει ένα ρόλο υπό κηδεμονία ούτε στο όνομα μιας στενής ηλικιακά ή πολιτικά φιλικής του ομάδας. Συμμετείχε πάντοτε, καταθέτοντας την ιδιαίτερη άποψή του όπως όλοι μας, μέσα στους θεσμούς του πολυτασικού Συνασπισμού. Από τη Νεολαία κιόλας, στην οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο για να σταθεί στα πόδια της, βρίσκεται σταθερά στο κλίμα των απόψεων και των επιλογών του αριστερού ρεύματος. Ταυτόχρονα, έδωσε τη μάχη ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με την συναίνεση και στο όνομα όλων των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και βεβαίως των τάσεων του ΣΥΝ.
Συμμετέχει πρωταγωνιστικά, μαζί με όλους μας στο διαρκές και συστηματικό άνοιγμα το χώρο της νεολαίας, μοναδική πολιτική που μπορεί να μας κάνει να αφουγκραστούμε τα εντελώς ιδιαίτερα και εξαιρετικά κρίσιμα προβλήματα μίας νέας γενιάς που λόγω της παράτασης του μεταβατικού σταδίου για οικονομικούς και κοινωνιολογικούς λόγους αποτελεί πλέον ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού και του εκλογικού σώματος. Επίσης, σε μια εποχή που η επικοινωνιακά παίζει έτσι και αλλιώς, εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών και των ιδεολογικών προταγμάτων της εποχής μας δεν αποτελεί μειονέκτημα βεβαίως του σ.Τσίπρα το ότι τυγχάνει μεγάλης αναγνωρισιμότητας και αποδοχής στα μίντια. Με την προϋπόθεση που και ο ίδιος έχει κατανοήσει και υπηρετεί, κάτι που δυστυχώς δεν είναι αυτονόητο για όλα τα στελέχη μας, ότι η παρουσία μας, ιδιαίτερα στην τηλεόραση, θα πρέπει να εξυπηρετεί το συλλογικό καλό και τους πολιτικούς στόχους της παράταξής μας και όχι προσωπικές στρατηγικές και παραγοντικού τύπου κομματικές ανελίξεις.
5) Σε περίπτωση που εκλεγεί ο Αλ. Τσίπρας θα πρέπει να συγκροτηθεί μια πιο συλλογική ηγεσία;
Το κόμμα μας λειτουργεί δημοκρατικά, αυτό κανείς και ποτέ δεν μας το αμφισβήτησε ακόμα και στις περιόδους που η αμφισημία σε πολιτικές θέσεις ή η αδυναμία να προβληθούν στοιχεία αριστερής ταυτότητας είχαν δημιουργήσει ένα κενό εμπιστοσύνης στην ευρύτερη αριστερά και τη νεολαία. Τολμώ να πω μάλιστα, ότι η κοινωνία, δυστυχώς, επιβραβεύει κομματικά μοντέλα, που λειτουργούν μη δημοκρατικά ή κατ΄επίφαση δημοκρατικά, γιατί, δυστυχώς επαναλαμβάνω, αποτελούν κι αυτά οργανισμούς, που εκπροσωπούν και διαμεσολαβούν την έλλειψη κουλτούρας πολιτικού πολιτισμού και συνύπαρξης μέσα στη διαφορετικότητα, που διαπερνά το κοινωνικό σώμα ιδιαίτερα στη σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη εποχή, που απαξιώνει τη δημοκρατία επί της ουσίας.
Οποιοσδήποτε, λοιπόν, πρόεδρος του ΣΥΝ θα είναι μαζί με τα όργανα και τα ίδια τα μέλη του κόμματος θεσμικός εγγυητής για τη μεγαλύτερη δυνατή συλλογικότητα και την ευρύτατη δυνατή σύνθεση απόψεων που να υπηρετούν όμως με σαφήνεια μια αριστερή προοπτική σαν αυτήν που ανιχνεύουμε από κοινού τα τελευταία χρόνια. Είναι προφανής η ανάγκη να αντιστοιχηθεί, όπως έγινε και στο προηγούμενο συνέδριο, η συλλογική απόφαση για ανανέωση και σε επίπεδο ηλικιών και γενεών, να διαμορφωθεί δηλαδή η καλύτερη δυνατή χημεία που, ενώ θα αξιοποιεί τις δυνατότητες και την πείρα όλων μας, θα υπηρετεί, επίσης με σαφήνεια, τη στρατηγική για το πολιτικό άνοιγμα στο χώρο της νεολαίας και της ευρείας, της νέας και της παραδοσιακής αριστεράς.
Σε ό,τι με αφορά είχα από διετίας ενημερώσει για το ότι ανεξαρτήτως της έκβασης των βουλευτικών εκλογών δεν θα είμαι υποψήφιος, μετά από 14 χρόνια συνεχούς παρουσίας, στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝ. Το θεωρώ λογικό και εύλογο, όπως επίσης ήταν φυσιολογική και έγινε ομόφωνα δεκτή η πρόταση να αναλάβει έγκαιρα την αρμοδιότητά μου για τον Τύπο ο πολύ άξιος νέος σύντροφός μας, ο Ανδρέας Καρύτζης. Είναι προφανές ότι δεν εννοώ καμία διάθεση αποστράτευσης ή απόσυρσης από τις ευθύνες που το ίδιο το συνέδριο έχει τη δικαιοδοσία να αναθέσει στα έμπειρα και τα νεώτερα στελέχη ανεξαρτήτως «επετηρίδας». Απλώς πρέπει να έχουμε τη συναίσθηση ότι «οι κύκλοι κλείνουν» για όλους μας ακριβώς για να ʽχουμε και τη συνείδηση ότι μπορούμε να απαντήσουμε σε νέες προκλήσεις και να γίνουμε χρήσιμοι σε νέα πεδία πολιτικής στράτευσης για την αριστερά.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS