Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Μετανάστη, το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΝ επιθυμεί για άλλη μια φορά να τονίσει την ύπαρξη πλήθους διακρίσεων και οξύτατων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες και οι μετανάστριες σε όλους τους τομείς του κοινωνικού και δημόσιου βίου. Η φετινή χρονιά, μάλιστα, σημαδεύτηκε από μια έξαρση φαινομένων ρατσιστικής βίας, καθώς τουλάχιστον 27 κραυγαλέες περιπτώσεις σχετικών εγκλημάτων είδαν το φως της δημοσιότητας μέσα από τις στήλες του Τύπου.
Η καταγεγραμμένη σε βίντεο βαρβαρότητα μελών του Αστυνομικού Τμήματος Ομόνοιας που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο, οι βάναυσες συμπεριφορές αστυνομικών οργάνων στα Χανιά, η ρατσιστική επίθεση κατά Πακιστανών στο Αιγάλεω και στου Ρέντη, ο ξυλοδαρμός νεαρού Αλβανού από την Αστυνομία στη Χαλκιδική, η δολοφονία Αλβανού στο Βόλο, η εισβολή αστυνομικών σε σπίτι Μολδαβής μετανάστριας και η κακοποίηση της, το μαχαίρωμα 14χρονου Αφγανού από λιμενικό στην Πάτρα είναι μερικές μόνο από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις που στιγματίσανε το έτος 2007 και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου αναφορικά με την προστασία των δικαιωμάτων των μεταναστών, διότι φανερώνουν πλέον και άμεση εμπλοκή μερίδων της ίδιας της κρατικής εξουσίας (Αστυνομία) σε περιστατικά ωμής ρατσιστικής βίας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι μέσα στη χρονιά υπήρξαν και καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για θανάτους και τραυματισμούς μεταναστών για υποθέσεις του παρελθόντος.
Ταυτόχρονα, η κυβερνητική πολιτική παρέμεινε συνολικά εγκλωβισμένη στο ίδιο αντιμεταναστευτικό πλαίσιο. Ο νόμος 3536/2007 όχι μόνο δεν ικανοποίησε κανένα από τα βασικά αιτήματα των μεταναστών όπως η αποσύνδεση της ανανέωσης της άδειας διαμονής από τον αριθμό των ενσήμων, αλλά αντιθέτως διατήρησε τη βασική συλλογιστική του προηγούμενου θεσμικού πλαισίου που θέλει τους μετανάστες να είναι όμηροι των εργοδοτών με συρρικνωμένα δικαιώματα ώστε να αποτελούν φτηνή εργατική δύναμη. Αντιθέτως, ουσιαστικά ζητήματα όπως τα δικαιώματα των μεταναστών δεύτερης γενιάς, η εκχώρηση δικαιωμάτων οικογενειακής συνένωσης χωρίς ασφυκτικούς περιορισμούς, η κοινωνική ένταξη με συγκεκριμένα μέτρα και δίχως αοριστολογίες, η άμεση άρση του αυστηρού και ανελεύθερου καθεστώτος απονομής ιθαγένειας κλπ δεν έχουν αποτελέσει αντικείμενο ενασχόλησης των αρμόδιων υπουργείων.
Τέλος, την ίδια στιγμή που η έμπρακτη εφαρμογή της νομοθετημένης πλέον αρχής της ίσης μεταχείρισης των ευάλωτων ομάδων αδυνατεί να λάβει σάρκα και οστά, εξαιτίας της έλλειψης ενημέρωσης των θυμάτων του ρατσισμού, συνεχίστηκαν απρόσκοπτες οι διακρίσεις σε τομείς όπως η υγεία (π.χ. εξαίρεση από επίδομα πυρόπληκτων) και οι δυσμενείς παραλείψεις σε τομείς όπως η παιδεία (π.χ. αδράνεια κρατικού μηχανισμού ως προς την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας σε εργαζόμενους μετανάστες), ενώ οι απάνθρωπες συνθήκες στα κέντρα κράτησης πολλών παραμεθόριων περιοχών και οι επικίνδυνες μέθοδοι που χρησιμοποιεί το Λιμενικό Σώμα αδιαφορώντας για κινδύνους απώλειας ζωών εξακολουθούν να κηλιδώνουν την επίσημη πολιτική της Ελλάδας στην πρώτη αυτή δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα.
Τμήμα Δικαιωμάτων
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS