ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο συγκεκριμένος Προϋπολογισμός, όπως και οι Προϋπολογισμοί των προηγουμένων ετών, θα έλεγα ότι έχουν συγκεκριμένο πολιτικό χρώμα. Είναι βαθύτατα συντηρητικοί και προφανέστατα αντιλαϊκοί. Αυτός ο Προϋπολογισμός εντείνει και βαθαίνει τη λιτότητα. Εντείνει τις φορολογικές και κοινωνικές ανισότητες. Προωθεί συστηματικά την υποχρηματοδότηση της δημόσιας υγείας και της παιδείας και αφήνεται στα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών.
Είναι ένας Προϋπολογισμός ανισοτήτων και η φράση πρέπει να ακουστεί. Είναι ένας Προϋπολογισμός ταξικής διανομής, με ανύπαρκτες ουσιαστικά επενδύσεις στην έρευνα, το περιβάλλον και τον πολιτισμό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτός ο Προϋπολογισμός, όπως και εκείνοι, όπως λίγο πριν είπα, των προηγουμένων ετών, δεν έχει αναπτυξιακό όραμα, αλλά ούτε και εντάσσεται σε κάποιο ευρύτερο μεσομακροπρόθεσμο σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας.
Ο Προϋπολογισμός του 2008 σημαίνει λιγότερα για τους πολλούς και υπερκέρδη για τους λίγους. Άλλωστε η λεγόμενη οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων ετών ήταν μονόπλευρα προσανατολισμένη στη διεύρυνση των κερδών και του κεφαλαίου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τίθεται σταθερά ένα ερώτημα. Ερώτημα που απευθύνεται προς την Κυβέρνηση και την πολιτική που ακολουθεί. Πράγματι, είχαμε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Το μεγάλο ζήτημα όμως είναι ποιος είναι ο επικαρπωτής του παραγόμενου οικονομικού αποτελέσματος απʼ αυτούς τους όντως υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Και το ερώτημα αυτονόητα απαντάται: Οι επικαρπωτές ήσαν οι ολίγοι και οι πολλοί δεν είχαν μερίδιο σʼ αυτό το οικονομικό αποτέλεσμα και η συνέπεια είναι προφανής και πρόδηλη για τον οποιοδήποτε προσεγγίζει καλόπιστα τα ζητήματα.
Οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται. Οι άνθρωποι, οι συμπολίτες μας, οι οποίοι ζουν κάτω από το όριο της βιωσιμότητας, στο πλαίσιο της φτώχιας, ξεπερνάνε το 23%. Δεν είναι δική μας ομολογία. Δεν είναι ομολογία των δικών μας στατιστικών στοιχείων γιʼ αυτό το 23% και πλέον, που ζει κάτω από τα όρια της βιωσιμότητας και ασφυκτιά στα όρια της φτώχιας. Είναι η ομολογία του ίδιου του κ. Καραμανλή, του ίδιου του Πρωθυπουργού. Και ο Προϋπολογισμός περιφρονεί αυτό το συγκλονιστικό μέγεθος, περιφρονεί το γεγονός ότι περίπου το 1/3 του ελληνικού λαού ζει μέσα σε απαράδεκτες οικονομικές συνθήκες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μεγάλοι ηττημένοι του Προϋπολογισμού είναι οι άνθρωποι της εργασίας και οι δημόσιες επενδύσεις. Τη μόνιμη τάση για υπέρβαση των ελλειμμάτων και τη διόγκωση του δημόσιου χρέους, που επιβαρύνει με μεγάλο κόστος την οικονομία και την κοινωνία, την πληρώνουν, καταβάλλουν αυτό το κόστος, κατά κύριο λόγο οι άνθρωποι της εργασίας και οι δημόσιες επενδύσεις.
Η Κυβέρνηση προκειμένου να μειώσει το έλλειμμα, περιορίζει το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Μια κίνηση η οποία δρα ανασταλτικά και ως προς την ανάπτυξη και ως προς την απασχόληση. Από την άλλη, σιωπηλά προχωρεί σε πάγωμα ουσιαστικά των μισθών και των προσλήψεων στο δημόσιο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι μολονότι το εθνικό εισόδημα αναμένεται να αυξηθεί κατά 7% σε τρέχουσες τιμές το 2008, οι μισθοί και οι συντάξεις προβλέπεται να αυξηθούν μόλις και μετά βίας κατά 3% και 4% αντίστοιχα, ποσοστό που ούτε κατά διάνοια μπορεί να καλύψει την πραγματική άνοδο των τιμών, αλλά ούτε φυσικά και ενσωματώνει κάποιο μέρισμα από την αύξηση του Α.Ε.Π.
Οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί είναι ελλειμματικοί, με φυσικό επακόλουθο των υπερδανεισμό από ένα ανεξέλεγκτο τραπεζικό σύστημα, το οποίο χυδαία κερδοσκοπεί. Έχει αύξηση κερδών, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, 47%, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία. Και αυτό το κεφάλαιο το τραπεζικό και αυτά τα κέρδη, τροφοδοτήθηκαν από τα αποθεματικά των ταμείων επί δεκαετίες.
Ο Προϋπολογισμός του 2008 όχι μόνο δεν προβλέπει μέτρα και πολιτικές για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, αλλά με διάφορους τρόπους η πολιτική της Κυβέρνησης είναι εκείνη που τροφοδοτεί την ακρίβεια. Πως αλλιώς να ερμηνευτούν, ενδεικτικά αναφέρω, η υπερβολικές αυξήσεις της Δ.Ε.Η. και οι επικείμενες αυξήσεις των συγκοινωνιακών φορέων στις τιμές των εισιτηρίων; Σπεύδω να προλάβω τον αντίλογο: Η αύξηση του πετρελαίου. Μα, αν κανείς συγκρίνει αυτό το οποίο συνιστά την αύξηση της παροχής υπηρεσιών με αυτό που συνιστά την αύξηση στην τιμή του πετρελαίου, θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για υπερτιμολογήσεις, πρόκειται για υπερβολικές αυξήσεις, πρόκειται για μια ακρίβεια που δεν αντιστοιχείται οικονομικά με την όποια αύξηση της τιμής του πετρελαίου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι πολιτικές της Κυβένρησης δεν αντιμετωπίζουν τη φτώχια. Η πραγματικότητα είναι συγκεκριμένη. Η Ελλάδα μαζί με την Ιρλανδία έχουν το υψηλότερο ποσοστό φτώχιας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το 20% και πλέον του πληθυσμού της χώρας μας, το 23% και πλέον όπως προείπα, βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχιας. Οι περισσότεροι πληρώνονται, αμείβονται –η λέξη αδικεί την πραγματικότητα- με μισθούς των 600 ευρώ. Το 70% των συντάξεων βρίσκεται κάτω από τα 520 ευρώ. Ο ένας στους πέντε συμπολίτες μας, ζει –σχετική η έκφραση και πάλι- κάτω από τα όρια της βιωσιμότητας, ζει μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της φτώχιας.
Βάσει των εισοδημάτων του 2004, τα όρια της φτώχιας ήταν στα 5.649 ευρώ ανά άτομο ετησίως και για νοικοκυριά με δύο ενηλίκους και δύο παιδιά κάτω των δεκατριών ετών στα 11.864 ευρώ.
Πέρα, λοιπόν, από ανέξοδους εξωραϊσμούς που συστηματικά προωθεί η Κυβέρνηση και πλασματικές προεκλογικές υποσχέσεις, που αναπαύονται κλειδωμένες σε συρτάρια επικοινωνιολόγων, η αλήθεια είναι αμείλικτη και τη γνωρίζουν όλοι. Η Κυβέρνηση ασκεί μια σκληρή οικονομική και κοινωνική πολιτική, που καθηλώνει τα εισοδήματα, αποδυναμώνει το κοινωνικό κράτος και δημιουργεί συνεπώς, τεράστιες ανισότητες.
Οι άνεργοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, μεγάλα τμήματα αγροτών, οι υπάλληλοι, οι άνθρωποι της μισθωτής εργασίας, οι μικροεπαγγελματίες δεν έχουν να περιμένουν καλύτερες ημέρες με αυτό τον Προϋπολογισμό, με τον Προϋπολογισμό που συζητάμε.
Δεν θα βελτιώσουν τη θέση τους στην παραγωγή και στην κατανομή του εθνικού εισοδήματος. Θα παραμείνουν στο οικονομικό περιθώριο, ακούγοντας τον συνεχώς υποσχόμενο λόγο της Κυβέρνησης για καλύτερες ημέρες ευημερίας και οικονομικής ευτυχίας. Λόγος που διατυπώνεται χρόνια ολόκληρα και να τα αποτελέσματα που προσδιορίζουν την κοινωνική πραγματικότητα.
Πρέπει να υπενθυμίσω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η Κυβέρνηση έχει υποστηρίξει, επανειλημμένα έχει υποστηρίξει, ότι είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την φτώχια. Οι κυβερνητικές εξαγγελίες, όμως, κάθε άλλο παρά την αντιμετωπίζουν, όπως κάθε άλλο παρά την αντιμετωπίζει ο συγκεκριμένος Προϋπολογισμός ή τουλάχιστον δεν συμβάλλει έστω και κατʼ ελάχιστον, επαναλαμβάνω, στην αντιμετώπιση αυτού του κρίσιμου κοινωνικού μεγέθους.
Αν και οι κοινωνικές δαπάνες ως ποσοστό του Α.Ε.Π. είναι ισοδύναμες σχεδόν με το μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο, μόλις το 13% όσων βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχιας, υπερβαίνει το όριο αυτό μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις. Ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 38,8%. Τα επίσημα στοιχεία, όχι τα στοιχεία του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, δείχνουν ότι ένας στους τρεις συνταξιούχους ζει κάτω από το όριο της φτώχιας. Το 27,9% του πληθυσμού για τους άνω των εξήντα πέντε ετών, όπως ο ίδιος ο κ. Αλογοσκούφης, ο Υπουργός Οικονομικών ομολόγησε πριν από ένα περίπου μήνα στην κυβερνητική επιτροπή.
Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία, το 14,8% των ανέργων λαμβάνει επίδομα ανεργίας. Μόνο το 14,8% των ανέργων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Τα 404 ευρώ το μήνα, αυτά δηλαδή που παίρνει ο άνεργος δεν αρκούν, δεν φτάνουν, είναι πρόδηλο ότι δεν φτάνουν για να μπορέσει να επιβιώσει ο άνεργος. Ούτε όμως τα 330 ευρώ της σύνταξης του ΟΓΑ, ούτε τα 230 ευρώ του ΕΚΑΣ αρκούν για να εξασφαλίσουν την ελάχιστα αποδεκτή ποιότητα ζωής κάποιου.
Το κράτος πρόνοιας θα έπρεπε να εγγυάται ένα ελάχιστο εισόδημα αξιοπρεπούς διαβίωσης. Δεν συμβαίνει όμως αυτό. Βασική αιτία της χαμηλής αποτελεσματικότητας των κοινωνικών δαπανών είναι ότι τα προηγούμενα χρόνια δεν στόχευσαν σε όσους πραγματικά έχουν ανάγκη, αφήνοντας ακάλυπτες βασικές ανάγκες, καθώς ακόμα και σήμερα διατίθενται χωρίς πρόγραμμα και κατά συνέπεια αναποτελεσματικά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από την Κυβέρνηση λείπει η πολιτική βούληση να δώσει προτεραιότητα στον περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων, τη χρηματοδότηση τομέων του κοινωνικού κράτους όπως η υγεία και η παιδεία, η μείωση των εξοπλιστικών δαπανών. Δεν έχουμε στοιχεία ότι θέλει να αντιμετωπίσει και δεν αντιμετωπίζει την καθηλωμένη εισοδηματική πολιτική.
Είναι προφανής η ανάγκη για μια ευρύτερη και συνολική πολιτική που θα αναγνωρίζει, τόσο τις εισοδηματικές, όσο και τις μη εισοδηματικές διαστάσεις της φτώχιας, γιατί υπάρχουν προφανέστατα τέτοιες διαστάσεις και θα ενοποιεί τους φτωχούς που είναι κάτω από τη γραμμή με εκείνους που είναι πάνω από τη γραμμή. Απαιτείται όμως γιʼ αυτό μια συγκεκριμένη στρατηγική που θα οικοδομείται από κάτω προς τα πάνω, θα θέτει κατώτατα όρια με τη μορφή ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και ενός ελάχιστου επιπέδου δικαιωμάτων για την πρόσβαση σε δημόσια αγαθά και υπηρεσίες. Και θα προχωρήσει στη βάση αυτή σε μέτρα και πολιτικές που θα ωθούν σε μια πολιτική σύγκλισης προς τα πάνω και μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πάλι παρίας του κρατικού Προϋπολογισμού είναι η τοπική αυτοδιοίκηση. Τα χρήματα που διατίθενται για την τοπική αυτοδιοίκηση, όπως προϋπολογίζονται, δεν επαρκούν. Το γνωρίζετε όλες και όλοι. Δεν κινούνται πόροι προς την τοπική αυτοδιοίκηση. Και το αποτέλεσμα είναι να έχουμε μια τοπική αυτοδιοίκηση η οποία αδυνατεί να απαντήσει σε μεγάλα ζητήματα όπως είναι η εκπαίδευση, όπως είναι το επίπεδο ζωής, η προστασία του περιβάλλοντος. Και πρέπει να το πούμε με σαφήνεια, ότι όταν η τοπική αυτοδιοίκηση, στην οποία έχουν μεταβιβαστεί κάποιες εξουσίες, δεν έχει τους οικονομικούς πόρους, αυτή η μεταβίβαση των εξουσιών είναι εξαιρετικά προσχηματική και καταγράφεται από τους πολίτες που δεν εισπράττουν τα αποτελέσματα μιας τοπικής αυτοδιοίκησης που καλείται να αντιμετωπίσει μια σειρά από προβλήματα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς πιστεύουμε ότι η ενεργοποίηση της κοινωνίας, η ενωτική δράση των εργαζομένων, η συσπείρωσή τους γύρω από ώριμα αιτήματα και συγκεκριμένες διεκδικήσεις είναι άκρως αναγκαίο στοιχείο για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και των σκληρών μέτρων που πιέζουν την καθημερινότητα του πολίτη.
Με αυτά τα δεδομένα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι προφανές ότι ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς καταψηφίζει το συζητούμενο Προϋπολογισμό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο κ. Κουβέλης έχει το λόγο.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κύριε Υπουργέ, η κοινωνική ευαισθησία δεν είναι εξαγγελλόμενο στοιχείο, η κοινωνική ευαισθησία προκύπτει από το αποτέλεσμα και αυτές οι αυξήσεις στις οποίες αναφερθήκατε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η διαχείριση της φτώχειας, όχι η αντιμετώπιση της φτώχειας.
Εγώ σας καλώ ευθέως να μας πείτε, αυτές οι αυξήσεις τις οποίες επικαλείστε, θα μεταβάλλουν κατʼ ελάχιστο το ποσοστό του 23% και πλέον που ζει κάτω από τα όρια της βιωσιμότητας, κάτω από τα όρια της φτώχειας; Δεν θα το μεταβάλει. Εκεί κρίνεται η προϋπολογισμός, εκεί αναδεικνύεται το συντηρητικό χρώμα, το οποίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εξαγγελία σας και μάλιστα την επαναλαμβανόμενη ότι είστε κοινωνικά ευαίσθητοι.
Κοινωνική ευαισθησία, επαναλαμβάνω κύριε Πρόεδρε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά συγκεκριμένη πολιτική, η οποία πρέπει να εκδηλώνεται για να επανακαθορίζει την οικονομική κατάσταση των κοινωνιών και εν προκειμένω της ελληνικής κοινωνίας.
Κύριε Υπουργέ, αναφερθήκατε ότι θα δώσετε 1% στο ΙΚΑ για το 2008, δεν μας είπατε τίποτα όμως τι θα γίνει με αυτήν τη νομοθετημένη υποχρέωση που έχετε για τη χρηματοδότηση του ιδίου ταμείου αλλά και άλλων ταμείων με το 1% του ΑΕΠ για τα προηγούμενα χρόνια. Γιʼ αυτό σιωπάτε, δεν λέτε τίποτα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουμε τον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών, τον γνωστό ΟΑΕΕ, ο οποίος προέκυψε από τη συγχώνευση των τριών ταμείων ελευθεροεπαγγελματιών.
Κύριε Υπουργέ, είχατε υποχρέωση να χρηματοδοτήσετε τον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών, δεν το πράξατε και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θα αντέξει αυτό το συγκεκριμένο ενοποιημένο ταμείο ούτε για δέκα μήνες. Υπάρχει ο κίνδυνος να μην μπορεί να καταβάλει το συγκεκριμένο ταμείο συνταξιοδοτικές αποδοχές του Ιανουαρίου ή και του Φεβρουαρίου. Εκεί κρίνεστε. Δεν φτάνει για παράδειγμα να λέτε για την ενοποίηση των ταμείων, αλλά θα πρέπει να έχετε και εκείνα τα συγκεκριμένα μέτρα που δεν τα θέλετε, δέσμιοι της συντηρητικής πολιτικής σας, που θα στηρίζουν αυτήν την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων.
Τοπική Αυτοδιοίκηση: Είναι ένας θεσμός που πράγματι εξυγιαίνει τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και αποκεντρώνει τη λειτουργία του κράτους. Και πάλι ο παρίας του κρατικού Προϋπολογισμού η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αυτά σας κρίνουν, αυτά σας προσδιορίζουν και όχι οι μεγαλόστομες αναφορές στην κοινωνική σας ευαισθησία.
Κύριε Υπουργέ, το ερώτημα παραμένει συγκεκριμένο. Επί σειρά ετών σημειώνονται, όπως σας είπα πριν από λίγο, υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης. Το ερώτημα που διατυπώνει ο απλός άνθρωπος, η ελληνική κοινωνία είναι ποιος καρπώνεται αυτό το οικονομικό αποτέλεσμα από την ανάπτυξη. Οι ολίγοι. Είναι 47% τα χυδαία κέρδη του τραπεζικού συστήματος.
Έχετε κάνει καμία παρέμβαση να ελέγξετε την ασυδοσία; Τίποτα δεν έχετε κάνει. Αντιθέτως έχετε αφήσει τον οικογενειακό προϋπολογισμό να είναι δέσμιος, να είναι υποθηκευμένος, να είναι υπονομευμένος από τους δανεισμούς στους οποίους αναγκάζονται οι Έλληνες πολίτες να προσφεύγουν. Πηγαίνετε να δείτε στα δικαστήρια πόσοι είναι οι πλειστηριασμοί σε βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και πόσες είναι οι δηλώσεις πτώχευσης μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Αυτά τα στοιχεία αναδεικνύουν τη συγκεκριμένη οικονομική πολιτική που ασκείτε. Μεγαλόστομα μιλήσατε τις παραμονές των εκλογών και τώρα και προηγουμένως για τη μικρομεσαία επιχείρηση και η μικρομεσαία επιχείρηση ασφυκτιά και βεβαίως θα υποκύψει στην πίεση των μεγάλων εμπορικών ολοκληρωμάτων. Αυτά είναι τα στοιχεία που αναδεικνύουν την πολιτική σας ως βαθύτατα αντιλαϊκή και επίσης βαθύτατα συντηρητική.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS