Ξεκινώντας μια κουβέντα για το επικείμενο συνέδριο του Συνασπισμού,θα ήταν κρίσιμο και αναγκαίο όλοι και όλες να έχουμε ξεκάθαρο στο μυαλό μας,βάσει της εμπειρίας που έχουμε συσσωρεύσει ο καθένας στον χώρο παρεμβασης και δραστηριοποίησης του ποια θα πρέπει να είναι η πορεία και η γραμμή που θα χαράξει το κόμμα από εδώ και πέρα.
Το 4ο συνέδριο έδωσε συγκεκριμένες κατευθυντήριες και σηματοδότησε την στροφή του ΣΥΝ σε ριζοσπαστικές αριστερές θέσεις,με λόγο αιχμηρό με σαφή ταξικά χαρακτηριστικά,χωρίς αυτό να αναιρεί τα ανανεωτικά μας χαρακτηριστικά. 'Aλλωστε η Αριστερά και δή, η πιο υγιής εκφανση της,δηλαδή αυτή που εκφράζει την ανανέωση του κομμουνιστικού κινήματος οφείλει να είναι και ριζοσπαστική και αιχμηρή και συγκρουσιακή.
Τα αποτελέσματα από την δράση του ΣΥΝ από τότε έως σήμερα μας δείχνουν ότι τα αποτελέσματα είναι κάτι παραπάνω από θετικά.
Ταυτόχρονα,η λογική των αμφίπλευρων ανοιγμάτων και του διαλόγου με τη σοσιαλδημοκρατία,δεδομένης και της κατάστασης που βρίσκεται αυτή σήμερα,φαίνεται να χρεοκοπεί.
Στόχος,κατʼεμέ του 5ου συνεδρίου οφείλει να είναι η συνέχιση της δράσης στα βήματα που χαράξαμε στο 4ο και,επειδή από συνέδρια-πανηγύρια δεν βγαίνει κανείς ωφελημένος,η παραγωγική συζήτηση με σκοπό το περαιτέρω βάθεμα στις θέσεις και τις αναλύσεις του ΣΥΝ για τις επικείμενες μάχες,κατά βάση στο επίπεδο των κοινωνικών αγώνων.
Συγκεκριμένα,επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο υπήρξε τα τελευταία χρόνια στην ελληνική Αριστερά,οφείλουμε σαν πρωτοπόρο κομμάτι του να εξετάσουμε τακτικές που θα τον θεμελιώσουν ακόμα πιο πολύ στο πολιτικό σκηνικό.
Θα σταθώ σε δύο σημεία.Το πρώτο είναι το πώς θα μπορέσουμε να προωθήσουμε και να πετύχουμε την ενότητα των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ,στο συνδικαλιστικό επίπεδο.Η προτεραιότητα αυτή μπήκε και στο σχέδιο πολιτικής απόφασης για το 5ο συνέδριο της Νεολαίας ΣΥΝ,φέρνοντας εύστοχα το παράδειγμα της Αριστερής Ενότητας στο χώρο του φοιτητικού συνδικαλισμού.
Είναι ζωτικής σημασίας να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα ενωτικό εγχείρημα της Αριστεράς,κυρίως στο επίπεδο του εργατικού συνδικαλισμού,ετσι ώστε να μπορέσουμε να συσπειρώσουμε αγωνιστές και αγωνίστριες κάτω από μία «κοινή στέγη» και να καταφέρουμε να δώσουμε με ακόμα ευνοικότερους όρους τις μάχες που έχουμε μπροστά μας απέναντι στην μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό,την καταστρατήγηση του 35ώρου και την γιγάντωση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.
Δεύτερο σημείο,κλειδί για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η λειτουργία των τοπικών επιτροπών.Αν ο στόχος μας ήταν,κυρίως λίγο πρίν τις εκλογές,να τις στήσουμε τώρα η κύρια μέριμνα μας πρέπει να είναι ο τρόπος λειτουργίας τους.
Επειδή βρισκόμαστε σε μία περίοδο που η κρίση του δικομματικού συστήματος,προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις σε μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού,κατανοούμε ότι πλέον ο κόσμος,να το πώ χοντρά,«ψάχνεται».Δεν ψάχνεται όμως γενικά και αόριστα,αλλά κυρίως προς τα δικά μας…νερά.Την Αριστερά.
Πλέον όλο και περισσότεροι ενδιαφέρονται να ακούσουν τι λέει,τι προτείνει και για τι παλεύει η Αριστερά.
Οι τοπικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ,πρέπει να πληρούν τις προυποθέσεις για να υποδεχτουν,κατά μία έννοια,όλον αυτόν τον κόσμο.Πώς θα το καταφέρουμε αυτό?
Επειδή κανείς δεν πρέπει να νιώθει υποχρεωμένος να έχει διαβάσει Μάρξ,Λένιν,Αλτουσέρ και Λούξεμπουργκ για να καταλάβει τι λέει η Αριστερά,πρέπει να παράξουμε αυτές τις διαδικασίες στις τοπικές του ΣΥΡΙΖΑ,που θα είναι ελκτικές σε καθέναν και καθεμία που βρίσκεται κοντά μας.Με σαφή και γειωμένο λόγο,προσανατολισμένο στα επίδικα που βάζει η συγκυρία τόσο σε κεντρικό,αλλά και σε τοπικό επίπεδο.
Ένα τρίτο ζήτημα που ανοίγει ακροθιγώς,δικαιολογημένα άλλωστε δεδομένης της χρονικής συγκυρίας,είναι οι ευρωεκλογές του 2009.
Στο συγκεκριμένο ζήτημα η κουβέντα πρέπει να γίνει με σοβαρούς όρους στο συνέδριο αλλά και μετά το πέρας αυτου,στις Π.Κ και τις Ν.Ε.
Αναγνωρίζουμε όλοι ότι οι προηγούμενες ευρωεκλογές αποτέλεσαν αποτυχία σε δύο επίπεδα.Αφʼενός ποσοστιαία,μη εκλέγοντας δεύτερο εκπρόσωπο στο ευρωκοινοβούλιο και αφʼετέρου επειδή με τα λάθη μας δώσαμε τη δυνατότητα στο ΚΚΕ να εκτοξεύσει το ποσοστό του τη στιγμή που στα ζητήματα της Ευρώπης,αν μη τι άλλο απέναντι στο δογματισμό οι θέσεις και οι επεξεργασίες μας υπερβαίνουν κατά πολύ τις αντι-ΕΕ κορώνες του Περισσού.
Κοιτώντας,λοιπόν πίσω από τον ώμο μας τι έγινε το 2005,να οργανώσουμε από τώρα τι θα κάνουμε το 2009.Παρʼόλο που μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα της Ευρώπης αποτελεί πεδίο διαφοροποίησης με τους συντρόφους μας που έχουν άλλες ιδεολογικές αφετηρίες από μας,θα πρέπει να κινηθούμε στην κατεύθυνση του διαλόγου και της σύνθεσης με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες από τις άλλες συνιστώσες,έτσι ώστε στις επικείμενες ευρωεκλογές να υπάρχει ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ,για να μπορέσουμε να ενισχύσουμε τη φωνή της ριζοσπαστικής Αριστεράς και στο ευρωκοινοβούλιο.
Μια επισήμανση για το τέλος.Το θέμα της ηγεσίας του ΣΥΝ αποτελεί ένα από τα κεντρικά,αν όχι το κεντρικό ζήτημα για το 5ο συνέδριο.Η προσυνεδριακή διαδικασία και η διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου του ΣΥΝ,από το σώμα του συνεδρίου αποτελούν ένα μάθημα για πολλούς.
Μάθημα σε αυτούς που εκλέγονται πρόεδροι ελέω οικογενειοκρατίας,σε αυτούς που εκλέγουν πρόεδρο,με τις ψήφους «φίλων» και μετά κάνουν συνέδριο για να επικυρώσουν τη…λαική εντολή.Τέλος,σε αυτούς που κάνουν διάλογο με τον εαυτό τους και ψάχνουν να βρούν τον επόμενο μέσα από τον κομματικό σωλήνα.
Κλείνοντας,από το 5ο συνέδριο να βγούμε ακόμα πιο δυναμωμένοι στην κοινωνία,να ακούσουμε τον κόσμο.Να μας ακούσει κι αυτός και να τον πείσουμε για την αναγκαιότητα της συλλογικής δράσης.
Με απλά λόγια,να κατανοήσει όπως είπε ο Μάο,ότι:«Αντιμετωπίζοντας τα πράγματα από τη σκοπιά του μέλλοντος δεν είναι οι αντιδραστικοί πραγματικά ισχυροί αλλά ο λαός.»
Δημήτρης Καραμάνης
Νεολαία ΣΥΝ Ρεθύμνου
Μέλος ΚΣ Νεολαίας ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS