Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ορθά συζητάει η Ολομέλεια της Βουλής το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπή για την παρακολούθηση της πολιτικής της μετανάστευσης. Οφείλω, όμως, να καταθέσω την αρνητική εμπειρία την οποία έχουμε όλοι μας, πάρα πολλοί, αναφορικά με την αξιοποίηση, ή τη μη αξιοποίηση, των πορισμάτων.
Δεν υπάρχει πόρισμα -και μάλιστα ομόφωνο- το οποίο να δέσμευσε την όποια κυβέρνηση, είτε την παρούσα, είτε τις προηγούμενες. Και φοβάμαι ότι αν τα πορίσματα -το αποτέλεσμα δηλαδή συγκεκριμένης κοινοβουλευτικής δουλειάς- δεν διαμορφώνουν δέσμευση για την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, τότε συζητάμε γενικώς και αορίστως, για να ξεχαστούν την επόμενη μέρα τα όσα ενδεχομένως έχουμε συμφωνήσει και μάλιστα εν ομοφωνία. Επομένως, αξία θα έχουν οι πορισματικές κρίσεις της Διακομματικής Επιτροπής, από την ώρα που θα δεσμεύουν την Κυβέρνηση προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις για επίσης συγκεκριμένες ρυθμίσεις, είτε αυτές είναι νομοθετικές, είτε άλλες.
Να θυμίσω, για παράδειγμα, προκειμένου να αξιοποιήσουμε αυτή την αρνητική εμπειρία όλες και όλοι, ότι για το δημογραφικό υπήρχε ομόφωνο πόρισμα από το έτος 1993, για να μην αξιοποιηθεί τίποτα μέσα στη διαδρομή των ετών από εκείνο το ομόφωνο πόρισμα. Καταγράφω αυτό το φόβο, προκειμένου να αναδειχθεί -πρέπει να αναδειχθεί- η κοινή διεκδίκηση όλων μας: ζητήματα που έχει αντιμετωπίσει η Επιτροπή και αναφέρει στο πόρισμα -και μάλιστα με ομοφωνία- να δεσμεύσουν την Κυβέρνηση, προκειμένου να προχωρήσει σε συγκεκριμένες ενέργειες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι επίσης ορθή η πρόταση που διατυπώνεται από τη Διακομματική αυτή Επιτροπή να μετατραπεί με την παρούσα, ή με άλλη σύνθεση ενδεχομένως, σε μόνιμη Επιτροπή για τη συνεχή παρακολούθηση της μεταναστευτικής πολιτικής, με το δεδομένο και αδιαμφισβήτητο ότι η μετανάστευση είναι ένα κεφαλαιώδες ζήτημα και κατατίθεται στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα και με ένταση, αλλά και με υποχρεώσεις για την αντιμετώπιση των ζητημάτων που συνοδεύουν τη μετανάστευση. Αναφέρεται η Επιτροπή, μέλος της οποίας είχα την τιμή να είμαι, στην ανασφάλιστη εργασία. Και περίμενα από τον κύριο Υπουργό να αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις, αναφορικά με τον οφειλόμενο έλεγχο, για τη διαπίστωση και την επιβολή βεβαίως κυρώσεων και τη λήψη μέτρων για την εργασία. Δεν γνωρίζουμε ότι μεγάλη πλειοψηφία των συμπολιτών μας μεταναστών προσφέρουν την εργασία τους και αυτοί είναι ανασφάλιστοι; Θα σας έλεγα μάλιστα το τραγικό: προσφέρουν ανασφάλιστη εργασία στην εκτέλεση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δημοσίων έργων, δηλαδή ως εργαζόμενοι γιʼ αυτό το δημόσιο που έχει υποχρέωση εφαρμογής και σεβασμού του νόμου.
Τι θα γίνει με τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών; Και αναφέρομαι στο δικαίωμα που πρέπει να έχουν μετά από μία συγκεκριμένη διαμονή στην Ελλάδα, να μπορούν να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Ομόφωνα το δέχεται αυτό η Διακομματική Επιτροπή. Καμία δέσμευση από τη μεριά της Κυβέρνησης.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΝΑΚΟΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Υπάρχει. Κατʼ επανάληψη το έχουμε πει.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Εάν το πείτε σήμερα, θα το χαρώ ιδιαίτερα, κύριε Υφυπουργέ. Θα το χαρώ! Αλλά σήμερα συζητάμε ένα πόρισμα. Και σήμερα αναδεικνύεται με την αναγκαία ένταση αυτό το ζήτημα.
Όσον αφορά στο πολιτικό άσυλο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι τα πράγματα όπως ακούστηκαν. Πολιτικό άσυλο η χώρα μας δεν δίδει. Εάν ανατρέξετε στα στατιστικά στοιχεία, θα διαπιστώσετε ότι το ποσοστό του πολιτικού ασύλου σπανιότατα μέσα σε ένα έτος ξεπερνά το 1%.
Θέλετε να ακούσετε τι λέει -είμαι βέβαιος ότι το γνωρίζετε- εν ομοφωνία η Διακομματική Επιτροπή; Λέει ότι οφείλουμε διαφανείς διαδικασίες εξέτασης των αιτήσεων χορήγησης ασύλου, με αντικειμενικότητα, εντός ευλόγου χρόνου, έτσι ώστε να μην συντηρούνται εκκρεμότητες που πλήττουν την ελευθερία των αιτούντων. Από όλες τις πτέρυγες η διαπίστωση στη Διακομματική Επιτροπή υπήρξε ότι δεν χορηγείται πολιτικό άσυλο. Από την άλλη μεριά για τους μετανάστες υπάρχουν πολυδαίδαλες διαδικασίες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσοι από εσάς έχετε ασχοληθεί με το θέμα, θα διαπιστώνετε ότι και για έναν ʽΈλληνα πολίτη, δηλαδή με γνώση των συνθηκών και με πλήρη γνώση της ελληνικής γλώσσας, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπορέσει να ανταποκριθεί στις γραφειοκρατικές διαδικασίες που θέτει ο νόμος αναφορικά με την ανανέωση, ή αν θέλετε τη νομιμοποίηση της παρουσίας του μετανάστη στην Ελλάδα. Υπάρχουν πολυδαίδαλες διαδικασίες και πρέπει να υπάρξει αναγκαία η απλούστευση των διαδικασιών!
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική ʽΕδρα καταλαμβάνει η Βʼ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΕΛΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ)
Εγώ μάλιστα είχα κάνει μια πρόταση -που δεν συνάντησε και αντιρρήσεις- ότι θα έπρεπε να υπάρχει μία υπηρεσία και να μην διαχέεται η υπόθεση σε διάφορες άλλες, που θα επιλαμβάνεται των ζητημάτων των μεταναστών. Αυτό θα αποτελούσε και εξυπηρέτηση των ίδιων των μεταναστών, αλλά δεν θα είχαμε και διαχυμένη την αρμοδιότητα αναφορικά με τα ζητήματα της μετανάστευσης που σήμερα είναι διαχυμένη σε διάφορους τομείς της διοίκησης και εξ αυτού του λόγου προκαλούνται και τα τεράστια προβλήματα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσον αφορά στις απελάσεις και πάλι εγώ θα μιλήσω με την φωνή όλων των μελών της Επιτροπής. Το να κρίνεται κάποιος επικίνδυνος ομόφωνα -είπε η Επιτροπή- για τη δημόσια τάξη χωρίς τεκμηρίωση, δεν είναι επιτρεπτό. Κάθε δυσμενής πράξη, όπως η απέλαση, πρέπει να έχει αιτιολογία. Οι εισηγήσεις των αστυνομικών αρχών είναι συνήθως αναιτιολόγητες. Είναι δε πολύ μικρό και το χρονικό διάστημα προσφυγής, γιατί είναι προθεσμία μόνο τριών ημερών. Αυτά κατά τη γνώμη σας συνιστούν δημοκρατική αντιμετώπιση των μεταναστών και των ζητημάτων που μπορεί να σχετίζονται με αυτούς; Προφανώς όχι.
Δεν έχετε ακούσει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι τα κρατητήρια με άθλιες συνθήκες είναι πολλές φορές γεμάτα από μετανάστες, οι οποίοι παραμένουν και επί ένα μήνα, επί δύο μήνες αναμένονται στην απέλαση; Αυτά είναι ζητήματα τα οποία πρέπει να αντιμετωπιστούν. Όπως ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι τα δικαιώματα των παιδιών των μεταναστών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μας χρειάζεται νόμος; Προφανώς όχι. Διότι η χώρα μας έχει κυρώσει από το 1992 και τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού και την συμπληρωματική σύμβαση πριν από ένα μήνα περίπου πάλι για τα δικαιώματα του παιδιού.
Όσον αφορά στις συνενώσεις των οικογενειών -το είπε ο συνάδελφος κ. Μπανιάς- δεν γνωρίζει το Υπουργείο ότι υπάρχουν τεράστια ζητήματα; Ξέρω ότι το γνωρίζει, ότι είναι στοίβες οι αιτήσεις και χάνονται μέσα σε υπηρεσίες.
Βεβαίως θέλω να είμαι δίκαιος. Εδώ και κάποιο καιρό προωθείται η μηχανογράφηση αυτών των μεγεθών, αλλά αυτά αποδεικνύουν και αναδεικνύουν την αναποτελεσματικότητα και κατά συνέπεια την περιφρόνηση σε σχέση με τα δικαιώματα των μεταναστών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με παρακολουθεί η κλεψύδρα του χρόνου και θα είμαι σύντομος.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα την ανοχή σας για δύο λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Την έχετε, κύριε Κουβέλη, μην ανησυχείτε.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Σας ευχαριστώ.
Παραβατικότητα ή εγκληματικότητα: Εγώ καλώ τον αρμόδιο Υπουργό να μας πει επισήμως τα εγκληματολογικά στατιστικά στοιχεία τα οποία έχει για να διαπιστώσουμε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι, ότι οι μετανάστες δεν είναι αναγκαία εγκληματίες. Έχουν μικρά ποσοστά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αλλά αυτός ο ξενοφοβισμός μας οδηγεί άκριτα, γενικευμένα, επικίνδυνα απλουστευτικά. Εγκληματική πράξη; Μετανάστης την έχει κάνει. Τα στατιστικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι τα μεγάλα ποσοστά εγκληματικότητας αφορούν Έλληνες και όχι μετανάστες.
Να πω και κάτι άλλο; Σχετικά με την όποια παραβατικότητα καταγράφεται σʼ αυτά τα στατιστικά στοιχεία για τους μετανάστες, ας σκεφτούμε τι γεννά την παραβατικότητα. Τη γεννά το οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο. Κατά συνέπεια, πρέπει επί της ουσίας να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της συσσωμάτωσης και επιλέγω τη λέξη «συσσωμάτωση» και όχι «ενσωμάτωση» για να αναγνωρίζει η πολιτεία και τα ιδιαίτερα πολιτιστικά χαρακτηριστικά των μεταναστών. Εάν λοιπόν είχε επιτευχθεί και εάν θα επιτευχθεί η συσσωμάτωση των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία με όρους δημοκρατικούς και ανθρώπινους, τότε δεν θα έχουμε παραβατικότητα στο βαθμό -επαναλαμβάνω- που σημειώνεται και που σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτή που κάποιοι με μεγάλη ευκολία θέλουν να υποστηρίζουν ότι υπάρχει.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι δεν υπάρχει καμία κοινωνία αξιωματικά μη ρατσιστική και μη ξενοφοβική. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία προκαλούνται από την ώρα που δεν υπάρχει αντιμετώπιση με όρους κοινωνίας των ξένων πολιτών που ήλθαν εδώ να επιβιώσουν. Εάν υπάρχει διαδικασία κοινωνικής συσσωμάτωσής τους, τότε βεβαίως δεν υπάρχει ούτε ο ρατσισμός, ούτε ο ξενοφοβισμός. Ας μην γενικεύουμε. Καμία κοινωνία, ούτε και η ελληνική κοινωνία γεννήθηκε ή θα παραμείνει μη ξενοφοβική και μη ρατσιστική.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS