Εδώ και αρκετές μέρες, αλλά κυρίως από την Κυριακή και μετά, έχουμε μπει σ΄ ένα βαθύ σκοτάδι. Η κατάσταση αρχίζει και γίνεται ανυπόφορη. Έχουμε εμπλακεί σ΄ έναν κυκεώνα σκοτεινών, όχι μόνο ροζ σεναρίων. Δεν είναι μόνο ροζ το χρώμα, είναι σκούρο και με τον χειρότερο τρόπο αναδεικνύεται μια παθογένεια ενός πολιτικού συστήματος που διαπλέκεται με τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, που δεν έχει να δώσει ελπίδα και προοπτική, παρά μονάχα να αναδείξει κάποιες σκοτεινές πλευρές που όλοι τις υποψιαζόμαστε και τώρα βγαίνουν στη φόρα με τον χειρότερο τρόπο.
Νομίζω ότι εδώ σηκώνει συζήτηση. Για ποιο λόγο ένας νέος άνθρωπος, που έχει δυο πτυχία ή παλεύει για να πάρει ένα δεύτερο πτυχίο και δεν έχει τη δυνατότητα να έχει ένα μισθό της προκοπής και τρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ, να βλέπει με απάθεια όλη αυτή την κατάσταση να ξεδιπλώνεται μπροστά του, εκατομμύρια ευρώ, συνδιαλλαγή χρημάτων στην μορφή του εκβιασμού, στημένοι διορισμοί, στημένοι διαγωνισμοί, διαχείριση δημόσιου χρήματος με αδιαφανείς διαδικασίες, αποχαρακτηρισμοί αρχαιολογικών χώρων προκειμένου να εξυπηρετηθούν συμφέροντα.
- Υπάρχει ελπίδα;… Οι νέοι άνθρωποι απομακρύνονται από την πολιτική. Όταν συζητά κανείς μαζί τους, η απάντηση που παίρνει είναι, «με ενδιαφέρει ο εαυτός μου και η πορεία μου»……. Ο πολίτης σιγά-σιγά, μέσα απ΄ αυτή την απογοήτευση, οδηγείται στην επιλογή να ασχολείται μόνο με αυτά που τον αφορούν προσωπικά….
Είναι αλήθεια ότι οδηγείται στην εσωστρέφεια, οδηγείται στην απάθεια. Αυτή η απαξίωση κι αυτός ο ξεπεσμός είναι κάτι το οποίο αφορά συνολικά το πολιτικό σύστημα.
Με ρωτήσατε αν υπάρχει ελπίδα. Η ελπίδα είναι αυτή που πεθαίνει τελευταία, αλλά νομίζω ότι αν, πριν από ένα χρόνο, πριν από έξι μήνες σας, έλεγα ότι η ελπίδα είναι στο αναποδογύρισμα αυτού του πολιτικού σκηνικού, στην ανατροπή του, θα με περνούσατε για τρελό. Νομίζω ότι σήμερα μπορεί να με περάσετε ίσως για υπερβολικά αισιόδοξο, όχι όμως για τρελό.
- Κατηγορείται όμως η Αριστερά ότι δεν προσφέρει εναλλακτική λύση εξουσίας, ότι ο τρόπος με τον οποίον κινείται είναι ένας τρόπος που δεν δίνει άμεσα λύσεις στα προβλήματα του τόπου… επιφυλάσσει στον εαυτό της η Αριστερά το ρόλο ενός κινήματος διαμαρτυρίας και εμφανίζεται σαν να μην νιώθει υποχρεωμένη να προτείνει κι εκείνη λύση για το κυβερνητικό πρόβλημα, που είναι το βασικό πρόβλημα της πολιτικής….
Η Αριστερά όντως εμφανίζεται ως τέτοια, αλλά να το ψάξουμε λίγο. Είναι ακριβώς έτσι; Προτάσεις εναλλακτικές για τη διακυβέρνηση του τόπου, μεταρρυθμιστικές λύσεις και προτάσεις έχουμε και είναι αρκετές αυτές. Να αναφερθώ στην πρόταση για λιγότερο χρόνο εργασίας και 35ωρο, για κατώτατο εγγυημένο εισόδημα, για αναδιανομή του πλούτου μέσα από μια ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση. Προτάσεις υπάρχουν. Το ζήτημα είναι ότι όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρχε μια διάχυτη εντύπωση, γενικευμένη εντύπωση ότι αυτές οι προτάσεις δεν είναι ρεαλιστικές.
Άρα λοιπόν το ζήτημα είναι να συζητήσουμε τι είναι σήμερα ρεαλιστικό και τι δεν είναι. Εάν ρεαλιστικό είναι να κερδοσκοπούν πέντε τράπεζες, να έχουν καταχρεώσει τα ελληνικά νοικοκυριά, να διαχειρίζονται κάποιοι αδιαφανώς, με σκοτεινό τρόπο το δημόσιο χρήμα και κάποιοι να έχουν 15 εκατ. ? στην τράπεζα και κάποιοι άλλοι να μην έχουν δουλειά, αν αυτό είναι ρεαλισμός και δεν είναι ρεαλισμός να πάμε σε άλλες προτάσεις, σε προτάσεις που ενδεχομένως να φαντάζουν λίγο δύσκολο στο να εφαρμοστούν, τότε τι να πω. Όμως τίποτα δεν είναι δύσκολο. Το ζήτημα είναι να αποφασίσουμε να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκαλο. Εμείς λοιπόν προτάσεις έχουμε. Η προτεραιότητά μας το επόμενο διάστημα θα είναι να τις κάνουμε ακόμα πιο συγκεκριμένες και πιο κατανοητές, προκειμένου να δημιουργήσουμε την προοπτική μιας εναλλακτικής πρότασης για την πορεία του τόπου.
- Ξέρετε ακούω για την Αριστερά.. «καλά αυτοί δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, θα δημιουργήσουν την προοπτική πρότασης εξουσίας»;….. Στη συνέντευξή σας στους blogers άκουσα ότι μιλήσατε για συνεργασία με ΚΚΕ. Και την επομένη ακούσαμε την Αλ. Παπαρήγα να χαρακτηρίζει τον ΣΥΝ κουραμπιέ ….. την άκουσα να επιτίθεται στην υποψηφιότητά σας…
Όλα αυτά που λέτε είναι σωστά. Ανήκουν όμως σ΄ ένα παρελθόν. Εγώ δεν είπα - παρερμηνεύτηκε ενδεχομένως- δεν μίλησα για τη συνεργασία ή τη συμμαχία του ΣΥΝ με το ΚΚΕ. Είπα ότι ο κόσμος της Αριστεράς έχει μια μεγάλη προσδοκία, την προσδοκία του να υπάρξει ενότητα στη δράση όλων αυτών των δυνάμεων. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα κόμματα της Αριστεράς έχουν διαφορετική θεωρητική προσέγγιση, έχουν σημαντικές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές για το ποιος είναι ο κόσμος που ονειρεύονται να οικοδομήσουν. Εμείς για παράδειγμα με το ΚΚΕ έχουμε σαφείς διαφορές. Έχουμε κάνει κριτική για τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Δεν θεωρούμε ότι αυτά τα καθεστώτα ήταν σοσιαλιστικά καθεστώτα. Μπορούμε όμως να συμφωνήσουμε στο ότι δεν μπορούμε να ανεχθούμε άλλο το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι πρέπει να αντισταθούμε από κοινού - γιατί μόνο αν αντισταθούμε από κοινού θα είναι αποτελεσματική η αντίστασή μας- στη σημερινή κυβερνητική πολιτική.
Νομίζω ότι αυτό είναι απολύτως κατανοητό και είναι κατανοητό και από τον κόσμο του ΚΚΕ. Ανεξαρτήτως αν θεωρεί ότι με τον ΣΥΝ υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές, αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να βλέπουμε πού πηγαίνουν όλοι οι άλλοι και να πάμε ξεχωριστά να συγκεντρωθούμε για να γιορτάσουμε την Πρωτομαγιά.
Πρέπει αυτά τα ζητήματα να τα θίξουμε γιατί τελικά ρίχνουμε νερό στο μύλο μιας διαιώνισης ενός πολιτικού συστήματος , το οποίο δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να το τροφοδοτούμε.
- Να σταθούμε στο θέμα της ηλικίας… Όταν κάποιος στα 33 του καλείται να διοικήσει ένα κόμμα, τα πράγματα είναι εξαιρετικά άγρια. Θέλω να σε ρωτήσω αν σε αγχώνει αυτό, διότι και ο ΣΥΝ είναι και ένα περίεργο κόμμα, ένα κόμμα συνομοσπονδία. Ο Πρόεδρος πρέπει να έχει και λίγες ικανότητες διπλωμάτη και ακροβάτη. Έχεις την εμπειρία, την ωριμότητα να τρέξεις;
Δεν είναι μόνο ο ΣΥΝ ένα κόμμα στο εσωτερικό του οποίου υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις. Απλά ο ΣΥΝ έχει επιλέξει -και σωστά κατά τη γνώμη μου- να έχει διαφάνεια και να είναι ανοιχτός στο να αναδεικνύει τις διαφορετικές απόψεις. Φανταστείτε τι γίνεται στα μεγάλα κόμματα, που είναι και κόμματα εξουσίας.
Πρέπει να πω, όμως, και να απαντήσω χωρίς υπεκφυγή, ότι, ναι, βεβαίως και έχω πολύ μεγάλη αγωνία, πολύ μεγάλο άγχος, και νομίζω ότι αυτό είναι ένα στοιχείο που δείχνει ότι πατάμε στα πόδια μας.
Η νεαρή ηλικία είναι κάτι το οποίο έχει και θετικά, έχει και αρνητικά. Έχει το θετικό του ότι απευθυνόμαστε και μιλάμε σ΄ ένα πολιτικό σύστημα το οποίο είναι φθαρμένο - και υπ΄ αυτή την έννοια μπορεί να πει κανείς ότι είναι και γερασμένο - και είναι ένα πολιτικό σύστημα το οποίο παράγει πρόσωπα τα οποία είτε προέρχονται από συγκεκριμένα πολιτικά τζάκια, είτε αναπαράγει προσωπικότητες που έχουν μία αναγνωρισιμότητα εξ αιτίας της καριέρας τους στη δημοσιογραφία, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό. Το να παράγει νέα πρόσωπα δεν το έχουμε δει μέχρι στιγμής. Άρα λοιπόν αυτό είναι θετικό.
Το αρνητικό στοιχείο βέβαια είναι ότι ένας νέος άνθρωπος δεν έχει την εμπειρία ή τη σοφία που ενδεχομένως να έχει κάποιος που είναι 50 ή 60 ετών.
Από την άλλη όμως νομίζω ότι όταν κανείς λειτουργεί συλλογικά -κι αυτό είναι ένα στοίχημα για μας- αυτά τα προβλήματα μπορεί να αντιμετωπιστούν.
Ο ΣΥΝ είναι ένα κόμμα το οποίο έχει έντονες προσωπικότητες στο εσωτερικό του, έχει διαφορετικές απόψεις, είναι ένα κόμμα όμως το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει να διαμορφώσει μια νέα ταυτότητα που, χωρίς να υπερβαίνει τις παραδοσιακές ταυτότητες συγκρότησής του, των ιδεολογικών ρευμάτων της Αριστεράς που τον δημιούργησαν, καταφέρνει να δώσει δείγματα καινούργια στην πολιτική ζωή του τόπου. Κι αυτό το στοίχημα νομίζω ότι πρέπει να διευρύνουμε.
- Να σας ζητήσω να απαντήσετε σε ερωτήματα ακροατών μας…. Είστε ή δεν είστε δημιούργημα των ΜΜΕ, γιατί και άλλοι πρωτοστατήσαμε στις μαθητικές κινητοποιήσεις του ΄92 και τώρα ψάχνουμε για δουλειά…
Το αν είμαι ή δεν είμαι δημιούργημα των ΜΜΕ θα φανεί. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα. Τα μέσα έχουν τη δυνατότητα κάποιες φορές να παραποιούν την αλήθεια. Πολύ γρήγορα όμως η αλήθεια φαίνεται. Ο κόσμος δεν είναι χαζός. Όποιος δεν έχει κάτι να πει και είναι μόνο στυλ, θα φανεί πολύ γρήγορα. Τα μέσα μπορούν να σε φουσκώσουν ή να σε μειώσουν, αλλά το κάνουν πρόσκαιρα. Η πραγματικότητα θα φανεί.
Το πιο σημαντικό από το μήνυμα του ακροατή, ότι είναι της γενιάς του ΄90, της δικής μου γενιάς, και σήμερα είναι χωρίς δουλειά, είναι η πραγματικότητα αυτή την οποία παλεύουμε να αλλάξουμε. Η γενιά η δική μου δυστυχώς είναι η γενιά των 400 ?, η γενιά των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων, των ωρομίσθιων, των συμβασιούχων και αυτό νομίζω ότι δεν μπορεί να το αλλάξει ένα πρόσωπο, δεν μπορεί να το αλλάξει μία πολιτική δύναμη. Μπορούμε να το αλλάξουμε αν όλοι μαζί αντιληφθούμε την ανάγκη να βάλουμε ένα λιθαράκι στην κατεύθυνση της ανατροπής του σημερινού πολιτικού σκηνικού.
- Ποιος μας διαβεβαιώνει ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα διαβρωθεί από την εξουσία ….
Κανείς δεν μπορεί να το διαβεβαιώσει αυτό. Αυτό είναι κάτι που μόνο η ζωή μπορεί να το αποδείξει. Το ζήτημα όμως είναι να αντιληφθούμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε ένα πολιτικό πλαίσιο ώστε η εξουσία να ελέγχεται, να είναι κάτω από το δημόσιο κοινωνικό έλεγχο.
- Χρόνια τώρα υπάρχει μια αγκύλωση από τον ΣΥΝ, δυσκολεύεται να μιλήσει καθαρά, ίσως στο βωμό μιας πολυσυλλεκτικότητας. Μήπως αυτό είναι ένας αριστερόστροφος συντηρητισμός;…
Η αμφισημία ήταν ένα στοιχείο έντονο στο ΣΥΝ. Όμως τα τελευταία χρόνια έχουμε καταφέρει, κυρίως προσπερνώντας κάποιες αντιπαραθέσεις που μας οδηγούσαν στο χθες και προσπαθώντας να δούμε τα σημερινά διακυβεύματα, να έχουμε μια πιο ξεκάθαρη άποψη για τα πράγματα και πιο σαφή θέση. Ήταν σαφέστατη η στάση που κρατήσαμε στις φοιτητικές κινητοποιήσεις ή στα ζητήματα των δικαιωμάτων.
-Αν και κατά πόσον μπορεί να πολεμηθεί η διαφθορά στην καθημερινή μας ζωή, στη σχέση μας με τις δημόσιες υπηρεσίες;
-Είναι πάρα πολύ δύσκολο, διότι για να καταπολεμηθεί η διαφθορά χρειάζεται και ο πολίτης να αποκτήσει μια άλλη νοοτροπία, μια άλλη κουλτούρα. Ξέρετε, εγώ γνωρίζω πάρα πολλούς ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να ξεφύγουν από αυτό το πλαίσιο. Ξέρω πολλούς γιατρούς έντιμους οι οποίοι δεν θέλουν να παίρνουν φακελάκι και πηγαίνει ο πολίτης ο οποίος έχει μπει σε αυτή τη νοοτροπία και σ αυτή την κουλτούρα, και νομίζει ότι έτσι και δεν πάρει το φακελάκι ο γιατρός δεν θα τον προσέξει. Εκεί έχουμε οδηγηθεί. Εκεί έχουμε φτάσει. Από την άλλη όμως νομίζω ότι αξίζει τον κόπο κανείς να παλέψει σε μια τέτοια κατεύθυνση. Είναι δύο τα επίπεδα, το ένα είναι ότι πρέπει να φτιάξεις δικλείδες ασφαλείας και ελέγχου, ελεγκτικούς μηχανισμούς και το δεύτερο είναι ότι πρέπει να γίνει μια μεγάλη προσπάθεια σε όλη την κοινωνία για να αλλάξουμε επιτέλους νοοτροπία.
-Για το εσωκομματικό θέμα, ρωτάει ο φίλος μας ο Σάκης αν γνωρίζατε προεκλογικά ότι ο κ. Αλαβάνος επρόκειτο να παραιτηθεί μετά τις εκλογές, και αν το γνωρίζατε γιατί δεν μας το είπατε για να μην πάει τσάμπα η ψήφος μας. Επίσης ρωτάει ο Βασ. Κωνσταντινίδης και λέει, είμαι 30 ετών σχεδόν συνομήλικος του κ. Τσίπρα, μέλος της νέας γενιάς, και θέλω να μας πει ο κ. Τσίπρας για τη δήλωση που έκανε πριν από δυο εβδομάδες στο SKY, ότι «δεν πρέπει να είμαι υποψήφιος, δεν πρέπει να εξαργυρώσω το ποσοστό που πήρα στις δημοτικές εκλογές για να αποκαταστήσω και την αξιοπρέπεια της αριστεράς, κάτι για το οποίο κάποιοι σύντροφοι μου στο παρελθόν δεν έπραξαν αυτά που έπρεπε»
Από τη στιγμή που ανακοίνωσα την υποψηφιότητά μου πριν από ενάμισι μήνα, πριν τις γιορτές, μέχρι σήμερα είναι η πρώτη φορά που βγαίνω σε συνέντευξη, εκτός από τη συνέντευξη που έδωσα στο διαδίκτυο και συνέντευξη τύπου που έδωσα σε όλα τα ΜΜΕ. Αν η ερώτηση αναφέρεται στο ότι δεν έθεσα υποψηφιότητα για βουλευτής στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, Nομίζω ότι ήταν υποχρέωσή μου σε μια περίοδο κρίσης της πολιτικής αξιοπιστίας, ανεξαρτήτως πολιτικής προτίμησης και κατεύθυνσης, νομίζω ότι μετράει πάρα πολύ να κρατάει κανείς τις δεσμεύσεις του και τις υποσχέσεις του. Εγώ είπα ότι θα τιμήσω την ψήφο των πολιτών της Αθήνας και θα το κάνω, δεν είναι ασυμβίβαστο ένα κομματικό αξίωμα με ένα αιρετό αξίωμα.
-Επομένως στη βουλή το κάρο θα το τραβήξει ο Αλέκος Αλαβάνος.
Ούτως ή άλλως δεν είμαι βουλευτής, θα μπορούσα να είμαι ενδεχομένως αν έβαζα υποψηφιότητα, αλλά δεν ήθελα να το κάνω και για έναν επιπλέον λόγο, γιατί ήταν πράγματι εκείνη την περίοδο σαν να εξαργύρωνα μια έντονη δημοσιότητα από τις δημοτικές εκλογές. Όσον αφορά τώρα τις προθέσεις του Αλέκου Αλαβάνου η αλήθεια είναι ότι δεν γνώριζε κανείς την πρόθεσή του να αποχωρήσει από πρόεδρος του Συνασπισμού, όμως ο Αλέκος Αλαβάνος δεν έχει πρόθεση να αποχωρήσει από το κοινοβούλιο. Tον ψήφισε ο λαός για να είναι επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, για να είναι μέσα στο κοινοβούλιο και να είναι βουλευτής Ηρακλείου παίρνοντας ένα μεγάλο ρίσκο τότε το οποίο του βγήκε και θα συνεχίσει να το κάνει με έναν αποτελεσματικό πιστεύω τρόπο.
-Υπάρχει το ενδεχόμενο ο ΣΥΝ να συγκλίνει με ένα από τα κόμματα εξουσίας στο πρόγραμμά του ώστε να μπορέσει να συγκυβερνήσει; Αν και κατά πόσον θα μπορούσατε να συνεργαστείτε ποτέ με τον κ. Βενιζέλο;
Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα κάτι έχει αλλάξει στη σχέση του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ. Ότι υπάρχει μια συμπόρευση των απλών ανθρώπων ψηφοφόρων και μελών του ΠΑΣΟΚ με τον κόσμο του ΣΥΝ στις κοινωνικές διεργασίες που υπάρχουν στο επίπεδο των αντιστάσεων, στους εργασιακούς χώρους, στους εκπαιδευτικούς χώρους, στα Πανεπιστήμια, και το αξιοπερίεργο είναι ότι αυτή η συμπόρευση δεν γίνεται υπό τις ευλογίες του επίσημου ΠΑΣΟΚ γιατί το επίσημο ΠΑΣΟΚ έχει άλλη άποψη για τα θέματα αυτά. Εμείς είμαστε ανοιχτοί στην κουβέντα, ανοιχτοί στο διάλογο, όμως καταθέσαμε μια σειρά από προτάσεις στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές, τώρα πρόσφατα, ώστε να δούμε πώς μπορούσαμε να διαμορφώσουμε ένα κοινό μέτωπο αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση.
Για παράδειγμα καταθέσαμε πρόταση για το ασφαλιστικό, για να κάνουμε κοινή ερώτηση για το ασφαλιστικό, καταθέσαμε πρόταση για να έχουμε ένα βηματισμό στα ζητήματα που αφορούν στην προσπάθεια να μην ιδιωτικοποιηθούν και να μην αγοραστούν από τους εμίρηδες της Αραβίας οι μεγάλοι δημόσιοι οργανισμοί, τα λιμάνια, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ και κάναμε και μια πρόταση που αφορούσε το να μην περάσει από το παράθυρο αυτό που αποφεύχθηκε από τη συνταγματική μεταρρύθμιση, δηλαδή ουσιαστικά τα ΚΕΣ να μην καταργήσουν τα δημόσια πανεπιστήμια. Δεν πήραμε καμία απάντηση, και αναρωτιέμαι, είναι δυνατόν να μπορέσουμε να φτιάξουμε πρόγραμμα διακυβέρνησης όταν δεν μπορούμε να έχουμε κοινό βηματισμό στην αντιπολίτευση; Άρα λοιπόν είμαι πάρα πολύ επιφυλακτικός, πιστεύω ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σήμερα σε ένα σταυροδρόμι, πρέπει να αποφασίσει ποιο είναι το εναλλακτικό του πρόγραμμα, ποιο είναι το πολιτικό του στίγμα, αν αισθάνεται ή όχι μέρος του συστήματος του συναινετικού λόγου του δικομματισμού.
Αν είναι μέρος του συστήματος τότε θα μας έχει απέναντί του, δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Αν δεν είναι μέρος του συστήματος και δεν αισθάνεται να είναι, και θέλει να διαμορφώσει μια εναλλακτική πρόταση, τότε θα κουβεντιάσουμε. Αλλά δεν θα κουβεντιάσουμε σε επίπεδο κορυφής, διότι αυτά έχουν κοντά ποδάρια. Η συζήτηση και η προσπάθεια να συγκροτηθεί μια εναλλακτική πρόταση στα σημερινά αδιέξοδα μπορεί να έρθει μόνο από τα κάτω, διότι παρόμοιες διαδικασίες που οδήγησαν στα περίφημα κεντροαριστερά σενάρια στην Ευρώπη, αποδείχτηκε ότι δεν είχαν καμία βιωσιμότητα, καμία προοπτική και καμία αποτελεσματικότητα σε τελευταία ανάλυση, ακριβώς διότι δεν στηρίζονταν σε μια ευρεία κοινωνική δυναμική. Αν δεν υπάρχει λοιπόν αυτή η κοινωνική δυναμική δεν έχει νόημα να συζητάμε. Αν διαμορφωθεί μια κοινωνική δυναμική, όπως για παράδειγμα σε άλλες χώρες, μακριά από την Ευρώπη, στη Λ. Αμερική για παράδειγμα όπου υπάρχουν αριστερές κυβερνήσεις και ευρύτερες συμμαχίες, στηρίζονται στη βάση ενός λαϊκού ρεύματος το οποίο έχει καμία δυναμική και που ότι και να γίνει βρίσκεται εκεί και τους στηρίζει. Εδώ αυτό δεν υπάρχει. Αν δεν το διαμορφώσουμε τότε όλη αυτή η συζήτηση περί κεντροαριστεράς είναι μάλλον μια συζήτηση που δεν οδηγεί πουθενά.
-Ο Δημήτρης ρωτάει, θα είναι καλύτερα για τη χώρα μας να υπάρχουν4-5 κόμματα του 15-20% και να προκύπτουν κυβερνήσεις συνεργασιών;
-Εξαρτάται από το πλαίσιο το πολιτικό. Μπορεί να έχουμε 4-5 κόμματα του 15% τα οποία να κινούνται στην ίδια κατεύθυνση που κινούνται σήμερα τα κόμματα του δικομματισμού, άρα αντί για ένα συναινετικό δικομματισμό να έχουμε ένα πολυκομματικό συναινετικό σύστημα εξουσίας, και υπάρχει και η προοπτική να έρθει μια δύναμη που θέλουμε να αποτελέσουμε τον πυρήνα της, μια δύναμη αλλαγής του σκηνικού που θα θέσει τα πράγματα σε μια άλλη τροχιά. Εγώ δεν πιστεύω, γιατί γίνεται μια πολύ μεγάλη συζήτηση αυτές τις μέρες για τον τρίτο πόλο, για ένα άλλο κόμμα που μπορεί να έρθει… Είδαμε και στο παρελθόν ότι όσα κόμματα ή προσπάθειες προέκυψαν από τα σπλάχνα των δυο κομμάτων εξουσίας με μοναδικό σκοπό να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, πολύ γρήγορα εξασθένισαν και δεν έδωσαν εναλλακτική προοπτική. Να αναφερθώ στο εγχείρημα του κ. Αβραμόπουλου, σε παλαιότερα εγχειρήματα του κ. Σαμαρά αλλά και άλλα την περίοδο του Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, ο κ. Αρσένης κλπ. Άρα λοιπόν το ζήτημα δεν είναι να φτιαχτεί κάτι από τα ίδια προκειμένου να μη χαθεί το κέντρο βάρους το οποίο είναι στο λεγόμενο μεσαίο χώρο αλλά κατά τη γνώμη αυτό το «μεσαίος χώρος» είναι πολύ συζητήσιμο τι ακριβώς είναι. Το ζήτημα είναι να δημιουργηθεί ένα ρεύμα, μια προοπτική μιας μεγάλης ανατροπής του σημερινού πολιτικού σκηνικού, μιας ανατροπής όχι όπως το 81 που αφορούσε απλά την εναλλαγή στην εξουσία, αλλά μιας ανατροπής που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ενός άλλου πολιτικού συστήματος όπου οι κοινωνικές διεργασίες και ο κοινωνικός έλεγχος θα παίζουν ένα πολύ μεγάλο ρόλο, όπου οι πολίτες με την παρουσία και τη δυναμική τους θα έχουν ρόλο και λόγο στις εξελίξεις.
-Ένας φίλος, λέει, μου θυμίζει τον Βούγια όταν πρωτοπήγε στο Συνασπισμό, και μια άλλη φίλη ρωτάει, υπάρχει περίπτωση ο κ. Τσίπρας να επιδιώξει μελλοντικά συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ με σκοπό την καρέκλα, το αξίωμα; Έτσι θα τον αρνηθούν όσοι τον πίστεψαν.
Όσον αφορά στο θέμα της παρομοίωσης μου με τον κ. Βούγια είναι παλιό και κακοφορμισμένο πια, το ακούμε δυόμισι χρόνια τώρα. Ο Σπύρος ο Βούγιας αμέσως μετά τις δημοτικές εκλογές και τη μεγάλη δημοτικότητά του έκανε το τεράστιο πολιτικό σφάλμα κατά τη γνώμη μου, να αλλάξει πολιτικό χώρο θεωρώντας ότι εκεί θα έχει μια καλύτερη προοπτική. Οι πολίτες αυτό το κρίνουν και το κρίνουν αυστηρά. Θέλουν συνέπεια και, δεν θέλω να περιαυτολογήσω αλλά δεν δέχτηκα να είμαι υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές ακριβώς για να δώσω ένα άλλο δείγμα γραφής που ήταν και είναι αναγκαίο για το χώρο μας που έχει ταλαιπωρηθεί. Ο Συνασπισμός έχει ταλαιπωρηθεί από κορυφαία προβεβλημένα πολιτικά στελέχη τα οποία προτίμησαν-και βεβαίως είναι θεμιτό να αλλάζουν άποψη αλλά όχι να εξαργυρώνουν την αλλαγή άποψης με βουλευτικές έδρες σε ένα διπλανό κόμμα. Άρα λοιπόν για μας το να ξεφύγουμε από αυτό τον αστερισμό είναι πού μεγάλη υπόθεση και προσπαθούμε να το κάνουμε και νομίζω ότι το έχουμε κάνει με επιτυχία.
-Η κυρία Λία, ρωτά, ο κ. Τσίπρας φοβάμαι ότι θα φέρει διχόνοια στον τόπο. Θα θέλει να αλλάξει παραδόσεις αιώνων, σημαία, εθνικές εορτές, Εκκλησία;
Παραδόσεις αιώνων αν δεν το θέλει η ίδια η κοινωνία δεν αλλάζουν. Μακάρι να συζητάγαμε από μια μηδενική βάση για να χτίσουμε κάτι διαφορετικό. Έχω ένα θέμα με την Εκκλησία. Όχι με τη θρησκεία. Θεωρώ ότι είναι απολύτως σεβαστό το δικαίωμα του καθενός και της καθεμιάς να έχουν τη θρησκευτική τους πεποίθηση. Έχω ένα θέμα όμως με το ρόλο της Εκκλησίας το τελευταίο διάστημα, και με το κατά πόσο ανταποκρίνεται σε αυτό το ύψιστο πνευματικό της καθήκον. Διότι το τελευταίο διάστημα βλέπουμε μια εκκλησία που λειτουργεί περισσότερο με κριτήρια επιχειρηματικότητας, δηλαδή κάνει business κατά το κοινώς λεγόμενο, και έχω και ένα θέμα με το κατά πόσο μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα μπορεί να κρατά κάποιους νόμους σε ένα πλαίσιο που θυμίζει περισσότερο καθεστώτα θρησκευτικού χαρακτήρα και όχι μια κοσμική δημοκρατία.
Ρωτά ο κ. Γιώργος Μουτεβελής, αφού αριστερός σημαίνει ανιδιοτελής, και άρα αυτός που πρώτα από όλα κάνει τη δική του αυτοκριτική να μας πει ποια είναι τα λάθη του Συνασπισμού ή τα κάνει όλα καλά και τι προτίθεται να αλλάξει στο Συνασπισμό αν εκλεγεί;
Κατ αρχήν αν ήταν έτσι εύκολο να αλλάζουν τα κόμματα από τους προέδρους τους και μάλιστα τα κόμματα της Αριστεράς, θα ήταν πιο εύκολο και το έργο των εκάστοτε προέδρων. Το δικό μας κόμμα είναι ιδιαίτερα πολιτικοποιημένο όπως γνωρίζετε, έχει την πιο πολιτικοποιημένη βάση και άρα ο Συνασπισμός αλλάζει μέσα από τα συνέδριά του, μέσα από πολλή συζήτηση, μέσα από διαβούλευση, δεν μπορεί αν αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη. Αν θέλετε όμως την προσωπική μου γνώμη, αυτό που πρέπει να αλλάξει στο ΣΥΝ και θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε να αλλάξει, είναι το πολιτικό διακύβευμα να μη βρίσκεται στους διαδρόμους της Κουμουνδούρου, αλλά να βρίσκεται στη βάση του κόμματος, και να μπορέσει να καταληφθεί αυτή η βάση του κόμματος από την κοινωνία, από τις κοινωνικές δυνάμεις, την κοινωνική Αριστερά. Αυτή τη στιγμή η μεγάλη δύναμη της Αριστεράς βρίσκεται σε δύο τομείς, τους νέους ανθρώπους, τη νεολαία που πρέπει να την επαναπροσεγγίσει με νέο τρόπο, πάνω σε μια νέα βάση, και τους ανθρώπους που πέρασαν από οργανώσεις της Αριστεράς και σήμερα βρίσκονται απογοητευμένοι στο σπίτι τους. Αν καταφέρουμε να ανοιχτούμε στη νεολαία και να ξαναμπεί στη δράση αυτός ο κόσμος που είναι αδρανοποιημένος στο σπίτι του θα έχουμε πετύχει.
Πώς βλέπεις το θέμα των Σκοπίων, τι γνώμη έχεις για το θέμα του ονόματος, αν υποστηρίζεις αυτή την άποψη των ελληνικών κυβερνήσεων των τελευταίων ετών ότι πρέπει να αλλάξει η γειτονική δημοκρατία το όνομά της.
Είναι μια πονεμένη ιστορία, ακριβώς διότι αισθανόμαστε την οδύνη ότι δικαιωθήκαμε σε μια θέση που λοιδωρήθηκε πολύ πριν από 15-18 χρόνια τότε που γινόταν συζήτηση. Όταν μιλήσαμε περί σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό τότε υπήρχε ένας «πατριωτικός» παροξυσμός, που δεν ήταν ακριβώς πατριωτικός διότι το να κάνεις ξαφνικά σύμβολό σου το αστέρι της Βεργίνας και να τραγουδάς το Μεγαλέξανδρο και να κάνεις συλλαλητήρια, πράγματα που προφανώς δεν οδήγησαν πουθενά, μας έφεραν σήμερα στο σημείο να διεκδικούμε εμείς αυτή την πρόταση και να μη μας τη δίνουν οι γείτονες διότι έχουν ως υποστήριξη τη στάση των ΗΠΑ στην περιοχή που έχει άλλες βλέψεις και άλλες προτεραιότητες. Δημιουργείται ένα πρόβλημα που θα μπορούσαμε να το έχουμε λύσει και θα μπορούσαμε να έχουμε σύμμαχο το γειτονικό λαό. Εμείς θα παλέψουμε σε αυτή την κατεύθυνση, πιστεύω ότι μόνο μέσα από τη συνεννόηση λύνονται τα προβλήματα, είμαστε αντίθετοι με οποιαδήποτε προσπάθεια που αναζωπυρώνει έναν αλυτρωτισμό, έναν εθνικισμό και από τις δύο πλευρές.
Πώς μπορεί πρακτικά ο ΣΥΝ να συμβάλει στην πάταξη της διαφθοράς στο δημόσιο βίο;
Νομίζω ότι έχουμε κατά καιρούς καταθέσει προτάσεις για τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο, και στη βουλή και στην πολιτική ζωή του τόπου, όμως είναι ένα σύνθετο πρόβλημα. Αν έλεγα ότι σήμερα με ένα νομοσχέδιο θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα της διαφθοράς στο δημόσιο νομίζω ότι θα ήμουν υπερφίαλος. Όμως νομίζω ότι είναι ένα θέμα που θα πρέπει να το δούμε με μεγαλύτερη προσοχή στο επόμενο διάστημα, πόσο μάλλον που αυτές τις μέρες σκιάζει την πολιτική ζωή του τόπου αυτό το μαύρο σύννεφο.
Τι φοβάσαι περισσότερο και τι σε κάνει περισσότερο χαρούμενο στην προοπτική του να κερδίσεις αυτό το στοίχημα και να είσαι την επόμενη μέρα επικεφαλής του Συνασπισμού.
Αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι ότι περνάμε μια περίοδο που διακρίνεται από πολύ μεγάλη αστάθεια και με φοβίζει όχι στην κατεύθυνση του να μην πετύχω ως επικεφαλής ενός κόμματος της αριστεράς, αλλά οι στόχοι και ο πήχης με φοβίζει πιο πολύ.
Δεν φοβάσαι ότι στα 34 σου χρόνια μπορεί να βρεθείς πολιτικά μετέωρος, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά; Μετά τι;
Θα θυμηθώ κάποιους στίχους του Μανώλη Αναγνωστάκη που έλεγε ότι σε όλη μας τη ζωή βουλιάξαμε πολλά καράβια από φόβο μη ναυαγήσουμε μια ώρα αρχύτερα εμείς οι ίδιοι. Δεν θα ήθελα να φτάσω σε αυτό το σημείο και να θυμάμαι αυτούς τους στίχους και να θυμίζουν κάτι από τον εαυτό μου. Νομίζω ότι στη ζωή αρκεί κανείς να τολμά, να ρισκάρει και δεν πρέπει να σκέφτεται ότι μπορεί να υπάρχει και η προοπτική της αποτυχίας, γιατί σε όλες μας τις κινήσεις υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο.
Με χαρά και με ελπίδα σκέφτομαι ότι υπάρχει η δυνατότητα να προσεγγίσουμε έναν κόσμο που έχει απογοητευτεί από τα πολιτικά πράγματα και στέκονται παραπέρα. Και νομίζω ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη δύναμη αυτής της προσπάθειας. Βλέπω διαρκώς ότι ένα κομμάτι αυτού του κόσμου που γυρνάει την πλάτη στην πολιτική ζωή ενδεχομένως μέσα από αυτή την προσπάθεια, μέσα από αυτή την πρωτοβουλία να επαναπροσεγγίσει την πολιτική με άλλους όρους.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS