Για τις πολιτικές εξελίξεις
- Ζούμε ένα κλίμα απόλυτης παρακμής ...
Νομίζω ότι είναι κατάντημα πια αυτό που συμβαίνει. Είναι ένας ξεπεσμός του δημόσιου βίου. Έχει βεβαίως πολλές αιτίες. Μπορεί να βγάλει κανείς πολλά συμπεράσματα. Το ζητούμενο όμως σήμερα είναι το να απαντήσουμε στο γιατί και πώς βουλιάζουμε αλλά και στο πώς και με ποιες δυνάμεις μπορούμε να ξεκολλήσουμε απ΄ αυτή τη λάσπη.
- Αυτή η ιστορία άνοιξε επιτέλους το καπάκι σε όλο το μίγμα εξουσιών και πώς συμπεριφέρονται και λειτουργούν και αυτό ίσως να είναι καλό ...
Από το Νοέμβριο του 2006 πήρα πρωτοβουλία και είδα τους πολιτικούς αρχηγούς και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να θέσω ακριβώς αυτό το μείζον πρόβλημα. Το πώς δηλαδή, μέσα από μία ασύδοτη λειτουργία ορισμένων τύπων δημοσιογραφίας και τηλεοπτικών εκπομπών διαβρώνεται η κοινωνία, αλλοιώνεται η δημοκρατία και τελικά κάθε μέρα βγάζει γλώσσα ο έρπων φασισμός.
Είναι αναγκαίο να επισημάνω ότι σήμερα πια μικραίνει ο ορίζοντας, περιορίζεται η αισιοδοξία και συμβαίνουν πράγματα τα οποία είναι πρωτοφανή. Κυριαρχείται ο δημόσιος βίος της χώρας από εργολαβίες εκβιασμών και από αλληλοκαρφώματα μαφιόζικων ομάδων.
Όταν συμβαίνει τέτοια θεσμική, πολιτική και κοινωνική κρίση οι ευθύνες είναι πολιτικές εξ αντικειμένου. Οι κυβερνήσεις έχουν τον πρώτο λόγο να ενεργοποιήσουν αντιστάσεις και να κινητοποιήσουν δυνάμεις οι οποίες θα αντιμετωπίσουν αυτή τη λαίλαπα του εκχυδαϊσμού του δημοσίου βίου της χώρας και η αντιμετώπιση αυτής της εκφυλιστικής αλλοίωσης είναι ένας από τους συλλογικούς στόχους όλων των πολιτικών και πνευματικών δυνάμεων. Δεν είναι ποτέ δυνατόν πάνω σ΄αυτό το κατάντημα να έχουμε την παραταξιοποίηση ακόμη και για λόγους αντιπολιτευτικούς αυτού του διασυρμού της δημοκρατίας.
- Εγκαλείτε την αντιπολίτευση;...
Δεν εγκαλώ κανέναν. Λέω ότι είναι ευθύνη, είναι κοινός στόχος. Το 2006 ζήτησα κοινή συνάντηση των κομμάτων, έστω και άτυπη. Και τώρα πρέπει να βρουν τα κόμματα τη δυνατότητα να κουβεντιάσουν πώς αντιμετωπίζουν αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα.
- Άκουγα και τον Πρόεδρο του ΣΥΝ να μιλάει για παρακράτος... Στην Ελλάδα του 2007, ακόμα και σε επίπεδο αισθητικής της αντιπαράθεσης -και δεν αναφέρομαι στον κ. Αλαβάνο, γιατί έχουν ακουστεί χειρότερα- .. είναι ένα ζήτημα που πρέπει να το ενσωματώνουν στη λογική τους, γιατί τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά...
Βεβαίως, γιατί αυτή είναι η αποσταθεροποίηση και η διάβρωση. Ξέρετε τι βλέπουμε όλοι; Καθόμαστε στις τηλεοράσεις και βλέπουμε με μία μαζοχιστική διάθεση ή με μία κουτσομπολίστικη νοοτροπία την ήττα του πολιτικού συστήματος από τα κυκλώματα του υποκόσμου και από τις εργολαβίες των εκβιασμών. Ότι δημοσιογράφοι οι οποίοι, χωρίς ποτέ να πουν πώς βγάζουν την εφημερίδα τους, αλληλοκαρφώνονται σήμερα ως εκβιαστές και ως χρηματιζόμενοι. Μα όταν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα χρηματισμού στο δημόσιο βίο της χώρας, τότε είναι φανερό ότι εκτελούνται συμβόλαια εξόντωσης και αναπτύσσονται αποσταθεροποιητικοί μηχανισμοί.
Όταν οι αυτοαναγορευόμενοι σε τηλεδικαστές και τηλεκαθοδηγητές του σύμπαντος αυτοδιαπομπεύονται κατηγορούμενοι ως καταδότες, εκβιαστές και χρυσοκάνθαροι διακινητές μαύρου χρήματος, έχετε εσείς ως εργαζόμενοι δημοσιογράφοι 5 και 7 εκ. ? στους λογαριασμούς σας; Η μαχόμενη δημοσιογραφία δεν έχει καμία σχέση με τη μαφιόζικη ...
- Από την άλλη όμως το μείζον θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή η χώρα ζει σε ένα άναρχο, αθεσμοθέτητο σκηνικό των media, σε μια κρίσιμη αγορά για τη λειτουργία της δημοκρατίας κι αυτό είναι ευθύνη συνολικά του πολιτικού συστήματος...
Βεβαίως. Γιατί δεν είναι ποτέ δυνατόν, μετά από 20 χρόνια λειτουργίας της ιδιωτικής τηλεόρασης να υπάρχει καθεστώς ανομίας. Όταν αυτοί οι μηχανισμοί υπερεξουσίας λειτουργούν σε καθεστώς ανομίας, τότε αυτός που ζημιώνεται είναι η δημοκρατία, είναι η κοινωνία, είναι ο πολιτισμός μας.
- Μιλήσατε για ήττα συνολική του πολιτικού συστήματος. Οσμίζεστε ότι αυτή η εικόνα προοιωνίζεται ανακατατάξεις στο πολιτικό σύστημα; ....
Θα σας πω τη γνώμη μου, επισημαίνοντας τρία θέματα.
Πρώτον. Αυτό που δεν κάνουν οι θεσμοί, όπως η ΕΣΗΕΑ, όπως το ΕΣΡ, να το κάνουν οι πολίτες, οργανώνοντας ενώσεις τηλεθεατών για τη δημοκρατία και τον πολιτισμό και να υπάρξει συγκεκριμένη δραστηριότητα.
- Τώρα πάτε απ΄ ευθείας στις προτάσεις ....
Μα δεν γίνονται ως δια μαγείας, μέσα από μία έρπουσα κρίση δεν μπορεί να βγούμε ξαφνικά όπως ο παραλυτικός σηκώθηκε στο θαύμα με το παράγγελμα..
Δεύτερον. Τα κόμματα οφείλουν να αντιληφθούν ότι είναι ξεπερασμένα. Όλο το πολιτικό πλαίσιο της χώρας ξεπερνιέται κάθε μέρα από νέες συνθήκες, αντιθέσεις, εντάσεις και προβληματικές .... Μιλάμε διαρκώς, αντιγράφοντας τον εαυτό μας των προηγούμενων δεκαετιών.
Τι είναι το ζητούμενο σήμερα. Αναφερθήκατε προηγουμένως στην Ιταλία. Σήμερα η Ιταλία, μετά από την εμπειρία του Μπερλουσκόνι, μετά από την αποτυχία του Ντ΄ Αλέμα, μετά από τα προβλήματα που δημιουργεί η νέα κυβέρνηση Πρόντι, οδηγείται σε ένα αποφασιστικό βήμα, που αποτελεί τομή για το πολιτικό σύστημα. Όλα τα κόμματα των δημοκρατών της Αριστεράς, του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς φτιάχνουν ένα σχήμα υπό τον Βελτρόνι και όλα τα κόμματα της Αριστεράς, που προέρχονται από παλιές διασπάσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, φτιάνουν έναν άλλο φορέα με τίτλο Ουράνιο Τόξο. Οκτώ-δέκα κόμματα από την κεντροαριστερά μέχρι την κομμουνιστική αριστερά στην Ιταλία αυτοδιαλύονται και αναδημιουργούνται.
- Εκεί πιστεύετε ότι είναι η λύση του πολιτικού προβλήματος της χώρας; ..
Είναι και αυτό ένα από τα στοιχεία του συλλογικού προβληματισμού, πώς βγαίνουμε από την κρίση. Ποιες δυνάμεις θα μας βγάλουν από την κρίση; ..
Η Ένωση Κέντρου το ΄74 ήταν φθαρμένη. Εγκαταλείφθηκε και όποιοι επιχείρησαν να την αναβιώσουν, δεν μπόρεσαν να κρατήσουν αυτό το φάντασμα της παλιάς Ένωσης Κέντρου. Η ΕΡΕ ήταν φθαρμένη το 1974 και ο Κ. Καραμανλής δεν διανοήθηκε ποτέ να εμφανιστεί ως συνεχιστής ή δικαιωμένος στις συγκρούσεις του.
- Ποιες είναι τώρα οι αναλογίες;.. Το ΠΑΣΟΚ το βλέπετε στα αχνάρια της Ένωσης Κέντρου της τότε...
Θέλω να είμαι όσο γίνεται πιο ακριβής και πιο ρεαλιστικής. Όταν υπάρχει γύρω μας, μας κυκλώνει τέτοια πολύπλευρη κρίση, είμαστε όλοι μέσα στην κρίση. Όλα τα κόμματα. Δεν είναι κανείς έξω από την κρίση. Κανείς δεν μπορεί να δείξει αυτή τη στιγμή το δρόμο που θα μας οδηγήσει από την έρημο στη γη Χαναάν. Αλλά πρέπει να καθίσουμε κάτω να σκεφτούμε και να συλλογιστούμε. Υπάρχει συλλογική σκέψη στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας;
- Πριν δούμε σχήματα και ανακατατάξεις, το πρώτιστο και για την κεντροαριστερά - την ευρύτερη κεντροαριστερά-.. είναι το πώς θα ανοίξουν οι δρόμοι επανάκτησης της εμπιστοσύνης των πολιτών....
Είναι σωστό. Και κυρίως οι νέοι άνθρωπο έχουν διαφορετική στάση ζωής και απέναντι της πολιτικής και απέναντι των κομμάτων και απέναντι της μελλοντικής προοπτικής. Δεν ζητάνε συνταγές ευτυχίας, δεν εμπιστεύονται μηχανισμούς, δεν θέλουν λάβαρα και κούφια συνθήματα. Θέλουν συγκεκριμένες προτάσεις που θα τους δίνουν ασφάλεια στην καθημερινότητα και αισιοδοξία για την προοπτική τους.
- Βλέπετε μια ανταπόκριση.. μια αίσθηση ότι κάποιους συγκινεί η πρόταση αυτή... τα κόμματα στα οποία αναφέρετε....
Δεν βλέπω. Όλοι κατ΄ ιδίαν συμφωνούν ότι κάτι καινούργιο πρέπει να προκύψει. Με την μορφή των εξελίξεων εννοώ. Ότι χρειάζονται καινούργια πράγματα, καινούργιος τρόπος σκέψης, καινούργιος τρόπος δράσης. Όλοι κατ΄ ιδίαν λένε, δεν πάει άλλο έτσι, και όταν βγαίνουν να μιλήσουν δημόσια, επαναλαμβάνουν τον παραδοσιακό δεκάλογο του κομματικού ανταγωνισμού.
- Επειδή ζούμε ένα σκηνικό αρκετά χρόνια, πιστεύετε ότι ένα από τα θέματα που πρέπει να δει η πολιτική ζωή της χώρας είναι και πώς να ξεμπλέξει λίγο από την ηθικολογία, και να δει την ουσία, πώς θα κυβερνηθεί η χώρα, πώς θα λειτουργήσουν άλλοι θεσμοί και κανόνες; ...
Είναι ουσιαστική προϋπόθεση να εξασφαλίσουμε συγκεκριμένες απαντήσεις στα ερωτήματα. Ποια είναι η διαφορετική κυβερνητική πολιτική; Με ποιον τρόπο μπορεί κανείς να την εφαρμόσει; Ποιες δυνάμεις μπορούν να την διεκδικήσουν και να την στηρίξουν; Και ποιες δυνάμεις είναι αυτές οι οποίες μπορούν να διαμορφώσουν κοινωνική συναινετική πλειοψηφία.
Αυτά είναι προϋπόθεση της πολιτικής ζωής του τόπου. Τώρα δεν είναι να γυρίζουμε στο παρελθόν και να πούμε, από τη μια η μεγάλη Αριστερά και από την άλλη η μεταρρυθμιστική σοσιαλδημοκρατία. Αυτά είναι στις προηγούμενες δεκαετίες.
- Η δική σας πρόταση λοιπόν.. είναι άμεσα να βρουν διόδους συνεννόησης το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ τουλάχιστον...
Εγώ έχω πει στο επίπεδο της λειτουργίας των κομμάτων ότι από το χώρο του ΠΑΣΟΚ μέχρι το χώρο της ανένταχτης Αριστεράς και των νέων κοινωνικών κινημάτων πρέπει να υπάρξει ανοιχτός διάλογος για την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας. Και για τα ζητήματα αυτής της εκφυλιστικής παρακμής που αντιμετωπίζουμε, πρέπει αμέσως τα κόμματα να ενεργοποιηθούν ώστε συλλογικά να προβληματιστούν και να δράσουν. Οι ευθύνες, ευθύνες, αλλά από ένα σημείο και πέρα αυτά τα κόμματα είναι η πολιτική ηγεσία της χώρας, αυτοί οι πνευματικοί άνθρωποι είναι οι πνευματικοί ηγέτες της χώρας, αυτοί οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι είναι οι εκφραστές των κοινωνικών ομάδων της χώρας. Αν οι ηγετικές δυνάμεις μιας χώρας δεν αντισταθούν, δεν ενεργοποιηθούν και δεν προβληματιστούν συλλογικά, τότε πράγματι θα μας διαφεντεύουν οι τυχαίοι, οι μοιραίοι, οι ασήμαντοι και οι αμοραλιστές.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS