Για την έρευνα της PLUBIC ISSUE
- Κάντε μας ένα σχόλιο γι αυτή την έρευνα....
Η έρευνα, με επιστημονικό τρόπο, αποτυπώνει την πραγματική κατάσταση την οποία βιώνουν οι πολίτες. Μειώνεται ολοένα και περισσότερο η αισιοδοξία. Μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο η δυσπιστία και η απόρριψη. Σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, σε όλες τις ηλικίες και σε όλες τις περιοχές της χώρας κυριαρχεί η διαπίστωση, δεν πάει άλλο έτσι, κάτι πρέπει να γίνει διαφορετικό, νέο και αξιόπιστο.
- Θέλω να σας ρωτήσω, αν αυτό οδήγησε κι εσάς να κάνετε αυτήν την πρόταση που κάνατε.. Διάβασα μια ενδιαφέρουσα συνέντευξή σας στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», όπου μιλήσατε κι εκεί για κάτι νέο... Πώς προβλέπετε το νέο;.. Τι θα είναι αυτό;.....
Όλος ο κόσμος δεν αγωνιά να πάρει απαντήσεις για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Το ζητούμενο δεν είναι το πώς φτάσαμε. Το ζητούμενο είναι πώς θα ξεκολλήσουμε απ΄ αυτή την καθήλωση.
Εκείνο λοιπόν που διαπιστώνει ο απλός πολίτης είναι ότι η καθημερινότητα της ζωής μας, τα προβλήματα του τόπου, οι προκλήσεις της συγκυρίας δεν καλύπτονται, ούτε εκφράζονται από το υπάρχον πολιτικό πλαίσιο. Κι εγώ πιστεύω ότι πρέπει να μπει στην ημερήσια διάταξη του πολιτικού προβληματισμού το θέμα της αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού της χώρας. Αυτό το πολιτικό σκηνικό αντιστοιχεί στα δεδομένα, τις εντάσεις και τις αντιθέσεις της μεταπολίτευσης. Η μεταπολίτευση έχει τελειώσει προ πολλού. Έχουμε μπει σε άλλη περίοδο. Το ζητούμενο είναι οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου να απασχοληθούν με πρώτη προτεραιότητα την ανασυγκρότηση, την αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος.
- Αυτό που συνιστά προτροπή ή εκτίμησή σας ότι θα δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα; ....
Τέτοια ζητήματα ευρύτερης προοπτικής πρέπει να συζητούνται με ηρεμία στα κόμματα και να μην ενοχοποιούνται ούτε μέσα στα κόμματα οι απόψεις, ούτε έξω από τα κόμματα οι σχετικές τοποθετήσεις. Άλλωστε σήμερα είναι φανερό ότι το ένα μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας το έχουμε εξαντλητικά δοκιμάσει. Είναι το μοντέλο αυτοδύναμης μονοκομματικής διακυβέρνησης. Αυτό το έχουμε δοκιμάσει. Υπάρχουν απόψεις που λένε, να συνεχίσουμε έτσι εσαεί. Αυτό μας παραπέμπει σε μια προοπτική πελατειακών σχέσεων, πολυσυλλεκτικών κομμάτων και αγώνα πολωτικού προκειμένου ο καθένας από τα δυο μεγάλα κόμματα να εξασφαλίζει την αυτοδύναμη πλειοψηφία με κάθε μέσο.
Υπάρχει η άλλη άποψη που λέει, αυτό το μοντέλο τελείωσε και πρέπει να προχωρήσουμε σε μία αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι λύση οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις και πρέπει τα κόμματα να κουβεντιάζουν με ανοιχτή ημερήσια διάταξη για να εξασφαλίσουν και την κουλτούρα του διαλόγου και την κουλτούρα των προεκλογικών συνεργασιών και των προγραμματικών συγκλίσεων και των κυβερνητικών συμπράξεων.
- Εσείς μιλάτε για τα υπαρκτά κόμματα... αλλά λέτε και για κάτι νέο... Σε ποιο χώρο πρέπει να γίνει αυτό...
Ο δικός μου προβληματισμός κινείται στον ευρύτερο χώρο που αρχίζει από την κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ, από την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ και φτάνει μέχρι τους ανένταχτους, περνάει από τον ΣΥΝ, από τα νέα κοινωνικά κινήματα, από τις οικολογικές συσπειρώσεις, από τις ενώσεις πολιτών. Σε αυτό τον χώρο είναι διάχυτος ο προβληματισμός. Σε αυτόν τον χώρο, λοιπόν, εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να κυριαρχεί η αντίληψη ότι η λύση θα υπάρξει εάν λ.χ. γίνεται αυτοδύναμη κυβέρνηση ξανά το ΠΑΣΟΚ ή αν γίνει αυτοδύναμη πλειοψηφία ο ΣΥΝ ή αν γίνουν αυτοδύναμη πλειοψηφία οι Οικολόγοι.
- Δεν είπατε για το κόμμα που προηγείται...
Η Ν.Δ. έχει μια σαφή πολιτική. Μ΄ αυτή την πολιτική όσοι διαφωνούν πρέπει να ξεκαθαρίσουν την ταυτότητά τους. Μια τέτοια συζήτηση στο χώρο πέραν της Ν.Δ. προϋποθέσει δύο πράγματα. Πρώτον, απομάκρυνση από την κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Η κυβερνητική εμπειρία του ΠΑΣΟΚ δεν πείθει τον κόσμο. Και, δεύτερον, απομάκρυνση από τις αντιλήψεις και από τις στρεβλώσεις στο χώρο της Αριστεράς, ότι όλα θα λυθούν εάν η Αριστερά γίνει αυτοδύναμη πλειοψηφία.
Τα μοντέλα της ενωμένης μεγάλης αριστεράς και της αυτοδύναμης μεταρρυθμιστικής σοσιαλδημοκρατίας είναι ξεπερασμένα. Το δείχνει η ιστορία της Γερμανίας. Το δείχνει η ιστορία της Ιταλίας.
- Κάντε μας ένα σχόλιο για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και στο χώρο των εκδοτών ....
Δεν δέχομαι ολόκληρη η μεταπολίτευση, ολόκληρη η δημοκρατική Ελλάδα από το ΄74 και μετά να καταντήσει κλωτσοσκούφι της «ζούγκλας» και της «μαύρης τρύπας». Αδικεί τους πολιτικούς μας αγώνες, τον πολιτισμό μας αυτό το μηδενικό άθροισμα μιας χυδαίας αντιμετώπισης των πραγμάτων.
Είναι ευκαιρία, τραγική, οδυνηρή η συγκυρία, αλλά είναι ευκαιρία διπλή. Ευκαιρία για τη δημοσιογραφία, να ξεκαθαρίσει το τοπίο από τους σαλτιμπάγκους, τους αργυρώνητους και όλους εκείνους οι οποίοι δεν ασκούν δημοσιογραφία. Πουλώντας εκβιασμούς, συκοφαντία και χυδαιότητα, κανείς δεν γίνεται ούτε εκδότης, ούτε δημοσιογράφος. Είναι και παραμένει θλιβερή μαριονέτα και καρικατούρα του δημοσίου βίου.
Η δεύτερη ευκαιρία είναι για το πολιτικό σύστημα. Ευκαιρία τραγική, δύσκολη. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να καταλάβει ότι οι γραφικοί γίνονται εκχυδαϊστές των πάντων και τα φυράματα του δημοσίου βίου γίνονται εκφυλιστικοί παράγοντες όλου του συστήματος, όταν δεν λειτουργούν οι θεσμικές και πολιτικές αντιστάσεις και όταν ο δημόσιος βίος δεν στηρίζεται σε έναν κώδικα αξιών.
Ξαφνικά βρισκόμαστε μπροστά σε μια πλημμύρα από πρακτικές υποκόσμου. Είναι λοιπόν ευκαιρία αυτά τα ζητήματα να αντιμετωπιστούν και πρέπει να αντιμετωπιστούν απ΄ όλες τις πολιτικές δυνάμεις.
Θα σας θυμίσω ότι το Νοέμβριο του 2006, ακριβώς γιατί διέβλεπα με αφορμή υπαρκτά γεγονότα, ότι θα φτάσουμε σε τέτοιο κατάντημα, πήγα σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και τους είπα, αυτός είναι ο μηχανισμός αποδιοργάνωσης του δημοσίου βίου της χώρας.
Τα πράγματα είναι πολύ καθαρά. Η υπόθεση η οποία ερευνάται έχει ακόμη τρία σημαντικά ερωτήματα. Τι θα πουν τα εμπλεκόμενα πρόσωπα, τα δύο πρόσωπα και ο δικηγόρος; Από πότε γίνεται η παράνομη συλλογή στοιχείων με σκοπό την παράνομη αξιοποίησή τους; Ποιος υπέδειξε και χορήγησε την πατέντα της κρυφής κάμερας; Και ποιος έχει αυτή την πατέντα στο δημόσιο βίο της χώρας; Και ακόμη να υπάρξει έρευνα για το τι γίνεται σ΄ αυτή την εκδοτική επιχείρηση, όπου οι συνεταίροι, χωρίς ποτέ να διευκρινίζουν από πού βρήκαν τα λεφτά, αλληλοκαταδίδονται σήμερα, ο μεν ένας μιλώντας για αίμα και ο άλλος για πληρωμή συμβολαίων. Αν λοιπόν υπάρχουν υπόνοιες εγκλημάτων, να ψάξουν εκεί. Υπήρξαν συμβόλαια που πληρώθηκαν για να συκοφαντηθούν πρόσωπα; Υπήρξαν μίζες που δόθηκαν για δημοσιεύματα στον ανταγωνισμό της αγοράς όπλων; Υπήρξαν εκβιασμοί που πληρώθηκαν για να σιωπήσουν κάποιοι ή για να μην γραφτούν κάποια πράγματα; Πώς βρέθηκαν αυτές οι δεκάδες των εκατομμυρίων ευρώ; Γιατί δεν είναι μόνο τα 5 εκατομμύρια που ψάχνουν οι ανακριτικές αρχές. Τα άλλα 20 εκατομμύρια που μοιράστηκαν υπό τον μανδύα του δανείου. Μα δεν ζούμε σ΄ αυτόν τον τόπο. Το δάνειο για την εταιρεία πηγαίνει στο λογαριασμό της εταιρείας. Δεν πηγαίνει σε ατομικούς λογαριασμούς.
Οι αλληλοκατηγορίες των συνεταίρων μιλούν για υπόνοιες τελέσεως εγκλημάτων εκβίασης, συκοφαντίας, διακίνησης μαύρου χρήματος ή για τρόπο συγκέντρωσης αγροίκου και αθέμιτου νεοπλουτισμού. Έλεγξε ποτέ κανείς ποια περιουσιακά στοιχεία αποκτήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της τριετίας;
Είναι ποτέ δυνατόν εκδότης να λέει, με αίμα άρχισε, με αίμα θα τελειώσει! Ή ο άλλος, συνεταίρος του, να βγαίνει και να λέει, δεν ξέρω αν είναι μονάχα χρήματα που δώσανε επιχειρηματίες ή κάτι άλλο πολύ σοβαρότερο και όλοι να είμαστε απαθείς ακροατές! Ας δούμε λοιπόν τα εμφανή και τα αφανή στοιχεία των κυρίων και των προσώπων που συνδέονται με σχέση πρώτου βαθμού, που αποκτήθηκαν κατά τη διάρκεια έκδοσης της εφημερίδας.
Ξέρετε ότι υπάρχουν δεκάδες αποφάσεων που τους έχουν καταδικάσει σε κοινούς συκοφάντες; Υπήρξαν συνέπειες θεσμικές και λειτουργικές από πλευράς δημοσίου βίου, όταν κάποιος κατά σύστημα καταδικάζεται ως βρωμερός συκοφάντης;
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS