Εν μέσου ευφορίας όλων μας από την ενίσχυση μας σαν ΣΥΝ, αλλά και εν μέσω της ισχυρής αποδυνάμωσης του δικομματισμού, εύχομαι αυτή η πορεία προς το 5ο Συνέδριο, να είναι διαδικασία βαθιά πολιτικοποιημένη ενισχυτική για το κόμμα μας, και όχι διαδικασία επικοινωνούμενη - χειραγωγίσιμη από τα ΜΜΕ, εν όψει αλλαγής της ηγεσίας μας.
Συμφωνώ με το συνθετικό κείμενο "ΘΕΣΕΩΝ" της ΚΠΕ, ασκώντας δημιουργική κριτική σε ορισμένα σημεία.
Για τη σχέση του ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελα να υπογραμμίζεται ότι το Κόμμα μας ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είναι επιλογή μακράς - πνοής ως ενιαίος και αυτόνομος φορέας της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ όπως υποστηρίξαμε στο ξεκίνημα μας. Να αποκρούονται απολίτικες και συντηρητικές απόψεις αλλά και προσδοκίες περί διάχυσης του ΣΥΝ εντός του ΣΥΡΙΖΑ που απροκάλυπτα εκφράζουν ορισμένοι σύντροφοι, αλλά και ορισμένοι σύμμαχοι με θεωρίες περί «επανιδρύσεων, επαναθεμελιώσεων» κλπ.
Αποφασιστική αντιμετώπιση διαλυτικών προτροπών οι Π.Κ να χαλαρώσουν την λειτουργία τους και να «αντικατασταθούν» από επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε μπορεί να αμβλυνθεί το ιδεολογικό - ανανεωτικό κεκτημένο αυτού του χώρου για τον δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό ως διαρκή πορεία ριζοσπαστικών δομικών μεταρρυθμίσεων που καταργούν τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, με λογικές απʼ τα παλιά «οκτωβριανής εφόδου» και μάλιστα σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης.
Ενʼ όψη της «συνάντησης» του ΣΥΡΙΖΑ τον Μάρτη (που δύσκολα ξεχωρίζει από συνδιάσκεψη ή συνέδριο), θα περίμενα να υπογραμμισθεί κατηγορηματικά ο συμμαχικός και μόνο χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ ως παράταξης... και να μην υπονοηθούν ή αποκριβούν άλλες επιλογές.
Για τους Οικολόγους -Πράσινους, πιστεύω πως η 1η εκδοχή αδυνατίζει μια πρακτική - προσέγγισης μαζί τους όταν τους χρεώνει διαχειριστική λογική, σε αντίθεση με την 2η εκδοχή που διαπνέεται από την αγωνία αναζήτησης ισότιμης βάσης προσέγγισης και συνεργασίας με ορίζοντα τις Ευρωεκλογές του 2009.
Στη ρηχή για τα ανανεωτικά κεκτημένα μας άποψη "Να επιβάλλουμε υψηλή φορολογία στους μεγάλους ρυπαντές, που συνήθως αντιμετωπίζαμε ως μεγάλους ευεργέτες" θυμίζω την επίκαιρη οπτική του αείμνηστου σ. Γρ. Γιάνναρου στο βιβλίο "ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ" ως σημείο γόνιμου προβληματισμού των συντρόφων : " Το δόγμα, ο ρυπαίνων πληρώνει" που εφαρμοζόταν μέχρι πρόσφατα στις ανεπτυγμένες δυτικές χώρες κατέστρεψε το περιβάλλον. Γιʼ αυτό εγκαταλείπεται διεθνώς. Σήμερα αποδεικνύεται πως μερικές δραχμές στην πρόληψη, εξοικονομούν πολλές εκατοντάδες για την αποκατάσταση. Οι προβληματισμοί στρέφονται στις πολιτικές που προλαμβάνουν τη ρύπανση.
Στο κεφάλαιο για την Ευρώπη των "ΘΕΣΕΩΝ". Μπροστά στον κίνδυνο επαναφοράς με την μορφή συνθήκης του νεοσυντηριτικού Συντάγματος που σωστά απορρίπτεται από όλους μας, αποσιωπάται στην 1η εκδοχή της πλειοψηφίας της ΚΠΕ η ανάγκη για ένα εναλλακτικό - αντινεοφιλελεύθερο Σύνταγμα που διαπνέεται από έναν αριστερό Ευρωπαϊσμό.
Το ίδιο δεν βρήκα μια φράση - αναζήτησης για μια εναλλακτική Ευρωπαϊκή συνθήκη στο κείμενο του σ. Τσίπρα στην Κυριακάτικη ΑΥΓΗ 20-1-2008 πέρα από μία μόνη γενικόλογη αναφορά περί συντονισμού με την Ευρωπαϊκή Αριστερά για μια διαφορετική Ευρώπη.
Αντίθετα στην 2η εκδοχή της μειοψηφίας της ΚΠΕ η λογική και η προβληματική του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι έντονες όταν υπογραμμίζεται αυτή η αριστερή - συνταγματική διάσταση της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης ως αναπόδραστο στοιχείο μιας πραγματικά εναλλακτικής πολιτικής ως προς την παγκοσμιοποίηση. Ήδη δυνάμεις του Κ.Ε.Α όπως το Γερμανικό Αριστερό Κόμμα συζητούν για μια άλλη εναλλακτική συνθήκη, έχουν προκαλέσει παραγωγική συζήτηση για το ζήτημα αυτό. Κάτι που μένει ας ελπίσουμε να κάνει και η νέα ηγεσία μας.
Το προγραμματικό εναλλακτικό σχέδιο και η ανάδειξη του ως μεγάλο επίδικο του Συνεδρίου.
Τα φαινόμενα αποδιοργάνωσης και αποσυσπείρωσης του δικομματισμού ενδέχεται να οδηγήσουν σε μονιμότερες αλλαγές στην κεντρική πολιτική σκηνή, υπό προϋποθέσεις. Και μια από τις προϋποθέσεις θα ήταν το Κόμμα μας να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα συνιστούσαν εναλλακτική διέξοδο.
Πιστεύω πως η λογική και η φιλοσοφία της 2ης εκδοχής εκφράζει την ανάγκη το πρόγραμμα μας να απευθυνθεί εκτός από τις κοινωνικές δυνάμεις της εργασίας, του πολιτισμού και της νεολαίας και σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του προοδευτικού χώρου από τον σοσιαλιστικό ως τους οικολόγους και τους ανένταχτους.
Γνωρίζουμε πως σε τούτη τη φάση δεν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις κεντρικής συμφωνίας, αυτό όμως δεν σημαίνει πως μένουμε ακίνητοι και δεν παλεύουμε να δημιουργούνται οι κατάλληλοι όροι οι προγραμματικοί για την διαμόρφωση αυτών των προϋποθέσεων. Δεν πρέπει να αγνοούμε όπως έδειξαν και κάποια γκάλοπ, την λαϊκή διάθεση για κυβερνήσεις συνεργασίας.
Ίσως ορισμένοι χαρακτηρίσουν αυτή την λογική - κυβερνητισμό και ξεμπερδεύουν «επαναστατικά» από αυτήν. Μα το ζητούμενο είναι αν πραγματικά πιστεύεις ότι στην ανατροπή του δικομματισμού εκτός από την κινηματική δυναμική ότι συμβάλει τα μέγιστα και μία ανατρεπτική - μεταρρυθμιστική κυβερνητική πρόταση εξουσίας που πρέπει να διαθέτεις.
Και πάλι εδώ ο σ. Γιάνναρος είναι επίκαιρος.
"Η Αριστερά συνεπώς για να ασκήσει αποτελεσματική πολιτική αντιπολίτευση, οφείλει να αντιπαραθέσει μια συνολική πρόταση που θα ενσωματώνει τις επιμέρους λύσεις και θα τις εντάσσει σε μια ρεαλιστική προοπτική για μια νέα κοινωνία. Για να διατυπώσει όμως αυτό το πρόγραμμα πρέπει να διαλύσει συγχύσεις που αφορούν την κυβερνητική πολιτική".
Για τον Συνασπισμό - την οικοδόμηση του και την αλλαγή ηγεσίας
Παρά τις επιτυχίες του Κόμματος τον τελευταίο καιρό από την πολύπλευρη συνεισφορά όλων μας, έχει υποχωρήσει σημαντικά το συλλογικό μοντέλο λειτουργίας του Κόμματος.
Και αυτό πηγάζει από το έλλειμμα πολιτικής συζήτησης και προβληματισμού στις οργανώσεις. Έχει χαθεί αυτή η αμφίδρομη σχέση βάσης και κορυφής. Από το προηγούμενο Συνέδριο μας ως τώρα παρά τον διακηρυγμένο στόχο για μετατροπή από κόμμα στελεχών σε κόμμα μελών αυτός ο στόχος έμεινε ανεκπλήρωτος, πόσο περισσότερο που τώρα λέμε και για κόμμα - μαζών. Από την αντιμετώπιση των Γ.Σ των Π.Κ. ως μικροδιαδικασιών και επικυρώσεων τετελεσμένων αποφάσεων, έως την μη ανάδειξη πλουσίων και επιτυχημένων εμπειριών Π.Κ π.χ (εμπειρία νικηφόρας δημοτικής δουλειάς στη Ν. Φιλαδέλφεια ή και σε άλλους Δήμους). Και δεν είναι αυτό τοπικισμός.
Δεν είδαμε συγκεκριμένη ιδεολογική δουλειά στις Π.Κ με άμεση συνεργασία με το Ινστιτούτο "Πουλαντζάς". Ούτε ιδεολογική προετοιμασία για ένα ανανεωτικό αριστερό κόμμα σε σχέση με την εμπειρία από τα κοινωνικά κινήματα.
Δεν συζητήσαμε ότι μαζί με την πολιτική - πολιτιστική και ηθική ηγεμονία με γκραμσιανούς όρους που διεκδικείς μέσα σʼ αυτά, οφείλεις να μην διαχυθείς μονοσήμαντα μέσα σʼ αυτά ούτε να τα υποκαταστήσεις. Δεν μιλήσαμε (αλήθεια σε ποιο βήμα); ή δεν δόθηκε η ιδεολογική κατεύθυνση να εκφρασθούμε και εμείς για την αμφίδρομη σχέση του πολιτικού στοιχείου με το κοινωνικό.
Για την νέα ηγεσία
"Μια που στον αγώνα πρέπει πάντα να προβλέπεις το ενδεχόμενο της ήττας, η προετοιμασία διαδόχων είναι στοιχείο εξίσου σημαντικό μʼ αυτό που κάνεις για να νικήσεις ..." και αλλού..." Για την διαμόρφωση των διευθυνόντων είναι βασική η προϋπόθεση: Θέλουμε να υπάρχουν πάντα κυβερνήτες και κυβερνώμενοι, ή θέλουμε να δημιουργήσουμε τους όρους ώστε η αναγκαιότητα να υπάρχει αυτή η διαίρεση να εξαφανισθεί;"ΑΝΤΟΝΙΟ ΓΚΡΑΜΣΙ - Για το Μακιαββέλι - Γράμματα από την φυλακή-.
Γιʼ αυτές τις παραπομπές δόθηκε η αφορμή. Η αφορμή της απροετοιμασίας και του αιφνιδιασμού που επέλεξε ο σ. Αλαβάνος για το Κόμμα.
Μʼ όλο το σεβασμό στην προσφορά του και σε ότι αφορά τα προσωπικά στοιχεία που επικαλέστηκε, η πολιτική επιλογή προσώπου για την ηγεσία με τον αιφνίδιο τρόπο που έγινε αρχηγικού χαρακτήρα, τακτικισμό θυμίζει.
Χειρισμός τακτικής που διαιωνίζει το δίπολο "κυβερνήτες και κυβερνημένους" στο κόμμα μας, και αυτό δεν είναι σίγουρα πολιτικής ανανέωσης, είναι έξω τελικά από την κουλτούρα μας.
Η αμεσοδημοκρατική πρόταση του σ. Φ. Κουβέλη για εκλογή Προέδρου από όλα τα αποδεδειγμένα μέλη του κόμματος μόλις ολοκληρωθούν οι συνεδριακές διαδικασίες και πολιτικές αποφάσεις είναι ένα δείγμα γραφής πραγματικά πολιτικής ανανέωσης που έχει ανάγκη ένα σύγχρονο κόμμα "συλλογικής θέλησης".
Αλλά και η προσωπικότητα του σ. Φ. Κουβέλη , η ώριμη ικανότητα σύνθεσης που διαθέτει, το ευρύτερο κύρος, η δημιουργική περιφρούρηση της πολιτικής αυτονομίας του κόμματος σε συνδυασμό με τις συμμαχικές του επιλογές, η επιμονή στην πολιτική ανανέωση του ΣΥΝ με την αναβάθμιση του ρόλου του μέλους του κόμματος και της νέας γενιάς του, είναι στοιχεία που θέλουμε να έχει ο νέος Πρόεδρος του Κόμματος και που αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον σ. Φ. Κουβέλη.
Νίκος Δάγγουρας
Π.Κ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ - ΝΕΑΣ ΧΑΛΚΗΔΩΝΑΣ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS