Φώτης Κουβέλης: «ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. οφείλουν να πάρουν υπεύθυνη και καθαρή στάση»
«Με την πρότασή του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α στοχεύει στην προστασία μιας κατηγορίας πολιτών της οποίας το μέγεθος ολοένα και μεγαλώνει από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκούνται στην χώρα μας. Πολιτικές που έχουν ωθήσει 230.000 νοικοκυριά να διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχιας και να ζουν με 5 ευρώ την ημέρα.
Η Ν.Δ. με τη σημερινή της στάση που απορρίπτει την πρόταση φοβάται την ρηγμάτωση της ιδεολογίας της συντηρητικής πολιτικής την οποία προωθεί.
Το ΠΑΣΟΚ από το 2001 όταν καταθέσαμε στην αναθεωρητική Βουλή την πρότασή μας για την καθιέρωση ενός Ε.Ε.Ε. για την αξιοπρεπή διαβίωση μέχρι και σήμερα, κρατάει προσχηματική στάση, αρνείται να μιλήσει επί της ουσίας και το μόνο που κάνει είναι να ονομάζει την πρότασή μας ως μία «βάση για συζήτηση».
Τα προσχήματα έχουν τελειώσει και οφείλει να πάρει υπεύθυνη και καθαρή στάση.
Το ΚΚΕ αρνείται να στηρίξει την πρότασή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατί θεωρεί ότι θα λειτουργήσει εκμαυλιστικά για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.
Έχουμε επανειλημμένα δηλώσει ότι από μόνη της η θεσμοθέτηση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος δεν αρκεί για να εξασφαλίσει μία αξιοπρεπή διαβίωση. Η αξιοπρεπής ζωή εξαρτάται και από πολλούς άλλους παράγοντες.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. διεκδικώντας την υιοθέτηση του Ε.Ε.Ε. το εντάσσει σ� ένα ευρύτερο και πιο συνεκτικό πλέγμα πολιτικής που αντιμετωπίζει όχι μόνο την ακραία φτώχια αλλά και την φτώχια και τις ανισότητες καθώς και τις αιτίες που τα δημιουργούν.
Μίνα Ξυροτύρη: Γυναίκα και ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα
Με την πρόταση νόμου για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα επιδιώκουμε, πέραν της θεσμοθέτησης και εφαρμογής του, να αναδειχθεί η δυσμενής θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία σε σχέση με τους πολλούς και αντιφατικούς της ρόλους, εργαζόμενη για 10 ώρες την ημέρα, μητέρα και σύζυγος 24 ώρες την ημέρα, πολλές και δύσκολες εργασίες για τις οποίες δεν πληρώνεται. Χαρακτηριστική περίπτωση οι μονογονεϊκές οικογένειες, που εμπίπτουν στα νοικοκυριά με το χαμηλότερο εισόδημα που ζουν σε συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού και φτώχειας.
Η ανεργία χτυπά του νέους και τις γυναίκες περισσότερο από κάθε άλλη κοινωνική ομάδα στη χώρα μας, και μάλιστα χωρίς την ελάχιστη ουσιαστική στήριξη από την πολιτεία. Εξάλλου, κανείς δεν αμφισβητεί πλέον ότι το κοινωνικό κράτος είναι αποσπασματικό και το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας διάτρητο, με αποτέλεσμα να μένουν χωρίς προστασία άτομα που τους είναι ιδιαίτερα αναγκαίο.
Βέβαια, η ριζική αντιμετώπιση προβλημάτων των ευπαθών ομάδων της κοινωνίας απαιτεί βαθιά αλλαγή στους σκοπούς και τα κίνητρα του οικονομικού συστήματος ,στις κοινωνικές σχέσεις, την παιδεία και τον πολιτισμό. Αυτή όμως η ανάγκη δεν σημαίνει ότι πρέπει να αναβάλλουμε για το μέλλον λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν τώρα και να προσφέρουν ανακούφιση στα θύματα της φτώχειας. Ένα από τα μέσα για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός είναι και η θεσμοθέτηση του δικαιώματος σ� ένα εγγυημένο εισόδημα που το κράτος εγγυάται σε όλους τους πολίτες του.
«Η συζήτηση της πρότασης νόμου του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς για τη θεσμοθέτηση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος (Ε.Ε.Ε) στην Ολομέλεια της Βουλής, δεν αποτελεί ευκαιρία ενταφιασμού της πρωτοβουλίας, δεν συνιστά επίλογο, αλλά αντιθέτως αφετηρία δημόσιου προβληματισμού και διαλόγου», τόνισε ο εισηγητής του σχεδίου νόμου, Γιάννης Δραγασάκης.
Ο εισηγητής τόνισε ότι το πρόβλημα της φτώχειας είναι μεν υπαρκτό, αλλά ανύπαρκτες είναι οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για την αντιμετώπισή του. Ειδικότερα, επεσήμανε ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν εφάρμοσε ποτέ μιαν αντίστοιχη ολοκληρωμένη πολιτική, ενώ από την κυβέρνηση της ΝΔ λείπει η πολιτική βούληση με αποτέλεσμα σήμερα, παρά την παγκόσμια σχετική συζήτηση, στη χώρα μας να επικρατεί άγνοια και παρανοήσεις γύρω από το θέμα».
Ο Γιάννης Δραγασάκης αποσαφήνισε ότι το Ε.Ε.Ε δεν είναι μόνο ένα επίδομα, αλλά δικαίωμα του πολίτη και υποχρέωση της κοινωνίας να ορίζει ένα ελάχιστο όριο ζωής, ένα όριο αποτροπής της ακραίας φτώχειας «κάτω από το οποίο δεν θα ζει κανείς». Επομένως, ως χρηματική απόδοση καλύπτει μόνο μια πτυχή, που πρέπει να συνδέεται με υποστηρικτικές πολιτικές επανένταξης του δικαιούχου στην κοινωνική ζωή και την εργασία. Η πρόταση του ΣΥΝ, ανέφερε ο εισηγητής, τίθεται σε «μινιμαλιστικό πλαίσιο στο παράδειγμα των νοτίων κοινοτικών χωρών που παρουσιάζουν ανάλογες υστερήσεις με την Ελλάδα και το εφάρμοσαν με επιτυχία». Ο Γ. Δραγασάκης κάλεσε την κυβέρνηση να προχωρήσει στην πιλοτική εφαρμογή της πρότασης για ένα ορισμένο διάστημα (π.χ. τριετία), εξασφαλίζοντας ένα μικρό ποσό στον προϋπολογισμό του 2006, «αλλιώς θα είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δεν θα το έχει υιοθετήσει. Η μη αποδοχή του Ε.Ε.Ε από τα υπόλοιπα κόμματα καθιστά αναγκαία τη συγκρότηση ενός κοινωνικού κινήματος για την εφαρμογή του».
Στη δευτερολογία του, ο εισηγητής απηύθυνε κάλεσμα στους Δημάρχους να υιοθετήσουν το μέτρο σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας και ζήτησε από τον Υφυπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας να χρηματοδοτήσει τις σχετικές μελέτες.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS