Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος, ανοίγοντας τις εργασίες της ΚΠΕ του κόμματος που πραγματοποιήθηκε σήμερα Σάββατο, 2/2, με θέμα την οργάνωση του 5ου Συνεδρίου του κόμματος, τόνισε τα εξής:
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Θα κάνω μερικές σύντομες παρατηρήσεις. Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι αυτή η συνεδρίασή μας και το Συνέδριό μας γίνονται σε μια δύσκολη στιγμή για τη χώρα μας, που η πολιτική ζωή βρίσκεται σʼ ένα τέλμα, που υπάρχει μια κυβέρνηση χωρίς πρωτοβουλία, υπάρχει μια κυβέρνηση της οποίας έχει αποσταθεροποιηθεί ο ίδιος ο πυρήνας γύρω από το Μέγαρο Μαξίμου, και υπάρχει μια βουλή - την είδαμε και χθες πάλι - μετά από μια σύντομη παρένθεση, χωρίς Πρωθυπουργό. Ο Πρωθυπουργός δεν ήταν εκεί, ήταν εκτός βουλής. Σε δηλώσεις που έκανε είπε ότι η κυβέρνηση αισθάνεται άνετα γιατί έχει νωπή και ισχυρή εντολή. Εμείς πιστεύουμε ότι η εντολή που έχει η κυβέρνηση είναι κατεψυγμένη και ανίσχυρη. Και είναι κατεψυγμένη διότι δεν προέρχεται από τις διεργασίες της κοινωνίας αλλά προέρχεται από το ψυγείο του εκλογικού νόμου. Ο εκλογικός νόμος αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να «παγώσει» τους πολιτικούς συσχετισμούς, ενώ οι συσχετισμοί μέσα στην κοινωνία αλλάζουν και, μάλιστα, αλλάζουν με ταχύ ρυθμό. Γιʼ αυτό οι 40 έδρες-πριμ του εκλογικού νόμου του ΠΑΣΟΚ, γιʼ αυτό και οι 50 έδρες-πριμ του νόμου του κ. Παυλόπουλου σήμερα.
Αυτό που βλέπουμε, όμως, και πιστεύω ότι είναι ένα δείγμα της κρίσης την οποία ζούμε αλλά και των μεγάλων αλλαγών που κυοφορούνται, είναι ότι οι δυνάμεις αυτές που κυριαρχούσαν σε πολιτικό επίπεδο, προσφεύγουν συνεχώς σε μια ξύλινη γλώσσα. Σε μια γλώσσα που δεν αλλάζει, είναι μονότονη και δεν έχει καμία επαφή με τις εξελίξεις μέσα στην κοινωνία. Νομίζω ότι το χαρακτηριστικό είναι ότι αυτό που λέγαμε επανειλημμένα εδώ και πριν τις εκλογές, δηλαδή το ότι πλησιάζουμε στο τέλος εποχής του δικομματισμού, το βιώνουμε. Και το βλέπουμε σαν ένα ισχυρό πια ενδεχόμενο, το οποίο θα εξαρτηθεί και από τις δυνατότητες παρέμβασης της Αριστεράς. Η κατάσταση, όμως, σε όλα τα μέτωπα έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, όλα τα ζητήματα της δημόσιας ζωής πλέον είναι σε αμφισβήτηση για τον τρόπο που λειτουργούν, η κυβέρνηση αυτή είναι βουτηγμένη μέσα στα σκάνδαλα σε πολλά επίπεδα με τέτοιο τρόπο ώστε, αν εμείς ήμασταν αξιωματική αντιπολίτευση ή αν είχαμε έστω 60 βουλευτές, όπως απαιτεί ο κανονισμός της βουλής, θα έπρεπε να προχωρήσουμε σε πρόταση μομφής προς αυτήν την κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να ανοίξει σύντομα μια άλλη διέξοδος για τον ελληνικό λαό.
Το δεύτερο σημείο είναι ότι, παρόλα αυτά, πάρα αυτήν την παραλυσία της κυβέρνησης μπροστά στο ίδιο πια το ποινικό της μητρώο, δεν μπορούμε να πούμε ότι οι πολιτικές της δεν συνεχίζονται. Και οι πολιτικές ανεξέλεγκτης αγοράς, και οι πολιτικές της κατάλυσης του δημόσιου χώρου, και οι πολιτικές της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους συνεχίζονται είτε από αδράνεια, είτε υπογείως, μέσα από μέτρα τα οποία δεν βρίσκουν τη θέση που θα έπρεπε να βρουν στην επικαιρότητα, λόγω της κρίσης από το Υπ. Πολιτισμού, λόγω της περίπτωσης της Siemens, κ.λ.π.
Με αυτήν την έννοια, το δικό μας κύριο μέτωπο - κατά τη γνώμη μου - μέσα σʼ αυτή τη φάση της κρίσης, είναι να είμαστε στρατευμένοι, να παρεμβαίνουμε στην προσπάθεια επίλυσης προβλημάτων των πολιτών, τα οποία φτάνουν σε μια τεράστια όξυνση. Εμείς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, όταν γίνονται οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ των δύο πόλων του δικομματισμού, εμάς κεντρικό στοιχείο πρέπει να είναι η δράση για τα προβλήματα των πολιτών, η κινηματική παρέμβαση και η επιδίωξη και δυνατότητα να έχουμε αποτελέσματα. Ξέρουμε ότι, αν κάτι έχει σημάνει για τους πολίτες, σε σχέση με τον ρόλο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι ακριβώς αυτή η προσκόλληση του στα προβλήματα, η κινηματική δράση και η δυνατότητα να υπάρχουν αποτελέσματα είτε πρόκειται για Πανεπιστήμια, είτε πρόκειται για την ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές της Αττικής, κ.λ.π.
Με αυτήν την έννοια, τα μεγάλα μέτωπα και ο κύριος χώρος δράσης μας είναι ανοιχτά. Πρώτα απʼ όλα τα θέματα της ακρίβειας, τα οποία, μέσα και σε ένα διεθνές πλαίσιο που είναι πιεστικό, βιώνονται πολλές φορές με έναν βαρύ τρόπο από τον μεγάλο αριθμό των οικογενειών των εργαζομένων, οι στόχοι μας για να υπάρχουν έλεγχοι στις τιμές, να αντιμετωπιστούν τα καρτέλ, να τιμωρηθούν οι κερδοσκόποι, να κλείσει η ψαλίδα των αγροτικών προϊόντων από τον παραγωγό στον καταναλωτή, η προσπάθεια να στηρίξουμε το κοινωνικό κράτος, ιδιαίτερα στον χώρο που δέχεται σήμερα μια μεγάλη επίθεση και που είναι το ασφαλιστικό - και με αυτήν την έννοια, η κινητοποίηση της 13ης Φεβρουαρίου έχει ιδιαίτερη σημασία και πρέπει να είναι πάλι μια μεγάλη εκδήλωση του φρονήματος της κοινωνίας για να υποστηρίξει κεκτημένα δικαιώματα και να τα διευρύνει-, η προσπάθειά μας να στηρίξουμε τον δημόσιο χώρο - αν πριν από λίγους μήνες ήταν το δημόσιο Πανεπιστήμιο που ήταν στο πρώτο μέτωπο, που δεχόταν την επίθεση, σήμερα είναι τα λιμάνια και βέβαια μαζί και οι τράπεζες και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και ο ΟΤΕ, κ.α. Δίνεται ένας μεγάλος αγώνας σήμερα στα λιμάνια και πρέπει να στηρίξουμε τους εργαζόμενους γιατί δεν είναι μόνο σε σχέση με τη δική τους θέση - που κι αυτό είναι σημαντικό - είναι το ότι αρνούνται να ιδιωτικοποιηθεί μία δημόσια δραστηριότητα η οποία είναι εξαιρετικά κερδοφόρα. Ήδη έχω γίνει και εγώ δέκτης ανησυχιών οικονομικών φορέων, μικρομεσαίων επιχειρήσεων από τις συνέπειες που έχει αυτός ο αγώνας. Αλλά ο υπεύθυνος γιʼ αυτό δεν είναι οι εργαζόμενοι, που δίνουν τη μάχη ώστε τα λιμάνια να ανήκουν στο Δημόσιο τη στιγμή που είναι κερδοφόρα και μπορούν να αναπτυχθούν, αλλά η ίδια η κυβέρνηση που επιμένει σε αυτήν την πολιτική. Πρέπει να στηρίξουμε τους εργαζόμενους της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ στον αγώνα τους για μια δημόσια ΔΕΗ, χωρίς γερμανικά ρυπογόνα εργοστάσια. Χρειάζεται να ανοίξουμε τα θέματα με τους αγρότες. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε στο 2008 που ξεκινάνε οι διεργασίες για την ενδιάμεση αναθεώρηση της ΚΑΠ, που θα οδηγήσουν σε μια σειρά υποβαθμίσεις των ενισχύσεων που δίνονται ήδη στην οικογενειακή αγροτική εκμετάλλευση, η οποία, εκτός από έναν παραγωγικό ρόλο, παίζει έναν μεγάλο οικολογικό ρόλο στη χώρα μας και σʼ όλη τη Μεσογειακή Ευρώπη.
Το τρίτο σημείο: Ακόμη και μέσα στο πλαίσιο των σκανδάλων και της συζήτησης - που πρέπει, φυσικά, να γίνει και πρέπει να έρθουν στην επιφάνεια όλες οι σκοτεινές πτυχές που αποκρύπτονται με πάθος σήμερα - εμείς πρέπει να αναδείξουμε εκείνα τα θεσμικά μέτρα τα οποία θα οδηγήσουν σε μια αλλαγή της κατάστασης, έστω κι αν ξέρουμε ότι δεν μπορεί η σημερινή κυβέρνηση και ο δικομματισμός να τα προωθήσουν. Αλλά αυτά πρέπει να γίνουν κτήμα του ελληνικού λαού που, ως στόχοι πάλης, άλλες δυνάμεις θα μπορέσουν να τους φέρουν σε πέρας. Και γιʼ αυτό όλη η παρέμβασή μας στη βουλή και δημοσίως σʼ αυτό το ζήτημα προσπαθεί να αναδείξει αυτούς τους στόχους. Από την κατάργηση των ειδικών λογαριασμών την οποία, ας μην ξεχνάμε, τη ζητάει ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς - τότε ως ΣΥΝ στη βουλή - μετά την πολλή εύστοχη παρέμβαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και συγκεκριμένα του Π. Λαφαζάνη, βουλευτή τότε και νυν του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπου αναδείχθηκαν αυτά τα δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία με εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες, χωρίς ελέγχους του δημοσίου λογιστικού, στην πραγματικότητα μπορούν και κατανέμονται προκειμένου να στηρίξουν διάφορους ημετέρους και τις πελατειακές σχέσεις της κάθε κυβέρνησης.
Κατάργηση, λοιπόν, των ειδικών λογαριασμών. Αντικειμενικά κριτήρια στις προσλήψεις, πρόβλημα που είδαμε με δραματικό τρόπο να αναδεικνύεται μέσα από το Υπ. Πολιτισμού. Έλεγχος, και διακομματικός, των χρηματοδοτήσεων των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης. Κατάργηση της παραεξουσίας και του παρακράτους που δημιουργείται σε κάθε Υπουργείο μέσα από τους διαφόρους Συμβούλους, οι οποίοι υποκαθιστούν την ιεραρχία της Δημόσιας Διοίκησης. Εκκαθάριση αυτού του τοπίου των ΜΜΕ που, στην πραγματικότητα, λειτουργεί μέσα σε προϋποθέσεις έλλειψης νομιμότητας και δίνει τη δυνατότητα για όλες αυτές τις συναλλαγές και τις μαύρες σακούλες. Διανομή-κατανομή της κρατικής διαφήμισης με κριτήρια αντικειμενικά και όχι με τον εξοργιστικό τρόπο που γίνεται σήμερα. Αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής και της φοροδιαφυγής των μεγάλων επιχειρήσεων στα ΜΜΕ.
Επαναλαμβάνω, μέσα από αυτήν την διαδικασία της κρίσης εμείς πρέπει να αναδείξουμε στόχους που θα μπορούσαν άλλες δυνάμεις, πέραν του δικομματισμού, να τους εφαρμόσουν.
Το τέταρτο σημείο: Εμείς - και το έχουμε δει αυτό με τη δράση όλης της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας, τις επανειλημμένες παρεμβάσεις του κοινοβουλευτικού μας εκπροσώπου, Φ. Κουβέλη - στηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία, από όπου κι αν προέρχεται και έχει σχέση με την έρευνα, την εξέταση των διαφόρων προβλημάτων που έχουν προκύψει στο πλαίσιο των σκανδάλων, τη δημιουργία εξεταστικών επιτροπών, την εμφάνιση των υπευθύνων στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και στις διάφορες επιτροπές της βουλής. Υποστηρίζουμε κάθε πρόταση, απʼ όπου κι αν προέρχεται, ενώ παράλληλα, ως Κοινοβουλευτική Ομάδα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, έχουμε έγκαιρα κάνει τις πιο εύστοχες προτάσεις σε σχέση με την πορεία της διαδικασίας διαφάνειας.
Όμως, εδώ πρέπει να κάνουμε μια επισήμανση: Ότι είναι σημαντικό το αίτημα για την Εξεταστική Επιτροπή σε όλα τα θέματα. Είναι σημαντικό να έρθει και να συζητηθεί μέσα στην ολομέλεια της βουλής. Αλλά την ίδια στιγμή, ξέρουμε το παιχνίδι που παίζεται στα πλαίσια του δικομματισμού, δηλαδή όταν ο ένας πόλος του δικομματισμού είναι στην αντιπολίτευση και ζητάει εξεταστικές επιτροπές και ο άλλος πόλος τις αρνείται. Κιʼ αυτό γίνεται αντιστρόφως, όταν υπάρχει εναλλαγή των κυβερνήσεων. Πριν από λίγα χρόνια ζητούσε εξεταστικές επιτροπές η Ν.Δ. και τις αρνιόταν το ΠΑΣΟΚ, σήμερα ζητάει εξεταστικές επιτροπές το ΠΑΣΟΚ και ξέρει ότι θα τις αρνηθεί η Ν.Δ. Οι εξεταστικές επιτροπές έχουν σημασία για να μπορέσει να υπάρξει μια έρευνα σε βάθος σχετικά με όλη αυτή την κατάχρηση του δημοσίου χρήματος και να υπάρξει απάντηση στα ερωτήματα «πώς;», «πότε;», «ποιοι;», «πόσα;».
Από κει και πέρα, όμως, υπάρχουν άλλα θέματα, από τα οποία δεν μπορούν να διαφεύγουν οι πολιτικές δυνάμεις απλώς ζητώντας εξεταστικές επιτροπές. Και ειδικά το μεγάλο σκάνδαλο της Siemens. Υπάρχουν δύο πολύ σοβαρά πολιτικά ζητήματα για τα οποία απαιτείται τοποθέτηση και της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ένα θέμα είναι ότι απαιτείται αποδοκιμασία τακτικών τύπου προγραμματικής συμφωνίας με μία επιχείρηση-προμηθευτή του Δημοσίου, προκειμένου να παρακάμπτονται οι κοινοτικές οδηγίες που απαιτούν διεθνή διαγωνισμό. Αυτό έγινε στο τέλος του 1997, με τη συμφωνία που έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη Siemens. Δεύτερον, απαιτείται η εγκατάλειψη των μεθοδεύσεων εκείνων που δίνουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν οι προμήθειες του Δημοσίου, προσπαθώντας να δραπετεύσουν από τους ελέγχους του δημοσίου λογιστικού του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Αυτό έγινε πάλι με τη συμφωνία για την προμήθεια των μηχανισμών του C4I με τη μεταβίβαση της ευθύνης από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, χωρίς προληπτική παρέμβαση των δημοσίων ελεγκτικών μηχανισμών. Εμείς καλούμε και την κυβέρνηση της Ν.Δ. να πάρει θέση σʼ αυτό. Καλούμε από εδώ και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να πάρει θέση σε αυτό το μεγάλο πολιτικό πρόβλημα, το οποίο ήταν ακριβώς το φυτώριο της μίζας και της διαφθοράς και το οποίο έγινε κατά τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και θεωρούμε ότι, αν το ΠΑΣΟΚ δει με τρόπο αυτοκριτικό και κριτικό και αποκλείσει την επανάληψη τέτοιων καταστάσεων, θα είναι ένα θετικό βήμα στην προσπάθεια να βγούμε από αυτό το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε. Αν συνεχίσει, όμως, τη σιωπή του μπροστά σʼ αυτά τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα για τα οποία ευθύνες υπάρχουν από την ίδια τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είναι συνένοχο και συνεχίζει να φέρει αυτή τη συνενοχή του στη μεγάλη κρίση θεσμών που υπάρχει στη χώρα μας.
Το πέμπτο σημείο: Όλες αυτές οι διεργασίες παρακολουθούνται από τους πολίτες. Υπάρχει, από τη μια πλευρά, αυτή η απογοήτευση, ο θυμός, η απομάκρυνση από την πολιτική. Πιστεύουμε, όμως, ότι υπάρχει, από την άλλη πλευρά, μια βαθιά διεργασία που γίνεται από τους πολίτες. Ίσως είναι η πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες που τόσο πολύ κυοφορείται στα τραπέζια, στις ταβέρνες, μπροστά στα βραδινά δελτία ειδήσεων στο σπίτι, στις παρέες των νέων η ιδέα ότι όχι μόνο είναι ανάγκη να φύγουμε από το δικομματικό πλαίσιο αλλά ότι όντως μπορούμε να φύγουμε από αυτό. Μπορεί να βρεθεί τρόπος. Και μπορεί να βρεθεί τρόπος σύντομος. Και μέσα σʼ αυτήν την κατάσταση της ηθικής τελμάτωσης και της απογοήτευσης, αυτόν τον σπόρο ελπίδας και προσδοκίας εμείς πρέπει να τον στηρίξουμε με κάθε τρόπο. Και με την υπεύθυνη στάση που θα έχουμε στις δύσκολες στιγμές που περνάμε. Εμείς χαιρετίζουμε τους πολίτες που σκέφτονται. Είναι μια ελπίδα για τη χώρα μας. Χαιρετίζουμε τους πολίτες που κινητοποιούνται και θα στηρίξουμε κάθε τέτοια εκδήλωση, κάθε τέτοια πρωτοβουλία. Στηρίζουμε τους «θυμωμένους καλλιτέχνες», οι οποίοι την επόμενη Τρίτη πραγματοποιούν μία σιωπηλή διαμαρτυρία για όλα αυτά τα οποία έγιναν και που κατάντησαν τον χώρο του Πολιτισμού από καταφύγιο αξιών να γίνει εστία παρακμής.
Το έκτο σημείο: Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προχωράμε προς το Συνέδριο του κόμματός μας. Ένα πλαίσιο που από τη μια δείχνει αυτή τη μεγάλη κρίση και από την άλλη δείχνει αυτήν την πολύ μεγάλη ελπίδα, η οποία σε υψηλό βαθμό πια έχει ως σημείο αναφοράς τις δικές μας θέσεις, τις δικές μας προτάσεις, τη δική μας δραστηριότητα. Με αυτήν την έννοια, το Συνέδριό μας είναι ένα Συνέδριο προσδοκίας. Και θα έλεγα ότι μας διαφοροποιεί από όλα τα υπόλοιπα συνέδρια μας κατά τούτο: Δηλαδή, ότι ήταν συνέδρια που πάντα είχαν μεγάλη σημασία για το κόμμα μας και την πορεία του, ήταν συνέδρια που πάντα είχαν μεγάλη σημασία για το τι θα γίνει στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και για το αν θα συνεχίσουν να υπάρχουν οι διαιρέσεις ή θα αναδειχθεί, όπως αναδείχθηκε τελικά, μια μεγάλη πρωτοβουλία συσπείρωσης, συμμαχίας των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αυτή τη φορά, όμως, είναι ένα Συνέδριο που το παρακολουθεί όλη η κοινωνία. Είμαστε υποχρεωμένοι να απευθυνθούμε σε όλη την κοινωνία. Είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε σε δύσκολα προβλήματα που μπαίνουν σε εμάς με τον ρόλο πια τον οποίο μπορούμε να παίξουμε σε αυτήν την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Στην προσπάθειά μας να υλοποιήσουμε το σύνθημα που όλοι είχαμε αποδεχθεί «Εμπρός για να αλλάξουμε το τοπίο». Πιστεύω ότι θα ανταποκριθούμε, όπως πιστεύω και ότι είχαμε μια πολλή καλή προσυνεδριακή διαδικασία. Όχι μόνο με μια πολιτική συζήτηση στα μεγάλα προβλήματα, η οποία έγινε σε ικανοποιητικό βαθμό, αλλά και με υψηλό ήθος των συντρόφων που πρωταγωνιστούν σε αυτή τη διαδικασία.
Τέλος, το έβδομο και τελευταίο σημείο: Είναι η τελευταία συνεδρίαση αυτής της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Κανείς από εμάς δεν μπορεί να πει ότι δεν είχαμε αδυναμίες, και σημαντικές. Θυμάστε ότι περάσαμε στιγμές κρίσης και έντασης. Όμως, πιστεύω ότι ήταν μια ΚΠΕ που πρόσφερε πάρα πολλά στο κόμμα. Πιστεύω ότι μεγάλο ρόλο σʼ αυτό έπαιξε ο Γραμματέας της ΚΠΕ, Ν. Χουντής, με τη σταθερότητα με την οποία αντιμετώπιζε τα διάφορα προβλήματα, και με τον ενωτικό ρόλο που έπαιξε, και με την προσπάθεια να αναδεικνύουμε συνθέσεις. Ήμασταν η ΚΠΕ εκείνη που είπε «βγαίνουμε από το παρελθοντολογικό πλαίσιο των διενέξεων μέσα στον χώρο της Αριστεράς και πάμε μπροστά, προσπαθώντας να συναντήσουμε τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς που θέλουν να πάμε μπροστά». Ήμασταν η ΚΠΕ εκείνη που είπε «θα διεκδικήσουμε να είμαστε η επί της ουσίας κεντρική δύναμη αντιπολίτευσης απέναντι στην πολιτική της Ν.Δ., παρʼ ότι ήμασταν μια πολιτική δύναμη με 6 βουλευτές και 3,2%. Ήμασταν η ΚΠΕ εκείνη που είπε «εμείς δεν φοβόμαστε προτάσεις από όπου κι αν γίνονται, εμείς θα κάνουμε προτάσεις πάνω σε σημεία στα οποία θα μπορούσαν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης να είχαν μια κοινή δράση», άσχετα αν οι προτάσεις αυτές δεν ευοδώθηκαν οι περισσότερες, λόγω άρνησης του ΠΑΣΟΚ, όμως ήταν ένας σπόρος μέσα στην κοινωνία για τις προθέσεις και την ενωτική πολιτική του ΣΥΝ. Και ήμασταν, επίσης, μια ΚΠΕ η οποία συνέδεσε την πολιτικής της δράση με μια προωθημένη κινηματική δράση, την οποία είδαμε όχι μόνο στο άρθρο 16, αλλά την είδαμε και πρέπει να τη βλέπουμε σε όλα.
Δεν θέλω να ευλογήσουμε τα γένια μας. Στην ΚΠΕ που έρχεται αφήνουμε μια δύσκολη κατάσταση, δεν είναι εύκολα τα ζητήματα που θα πρέπει να λύσει, αφήνουμε έναν ρόλο του ΣΥΝ, ο οποίος δέχεται προκλήσεις και θα πρέπει να απαντάει σε ζητήματα που δεν ήμασταν εμείς υποχρεωμένοι να απαντήσουμε. Αλλά ακριβώς, με αυτήν την πίστη μας στις ανατρεπτικές ιδέες της Αριστεράς, με αυτήν την πίστη μας στην κινηματική λογική, με αυτήν την προσπάθειά μας να ανατρέψουμε το σύστημα που υπάρχει, με αυτήν την κατεύθυνσή μας να δημιουργήσουμε ένα άλλο τοπίο, με αυτήν την επιδίωξη να συγκεντρωθούν ευρύτατες δυνάμεις, προέλευσης οικολογικής, από τον σοσιαλιστικό χώρο μαζί με τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, νομίζω ότι μπορούμε να ανοίξουμε δρόμους οι οποίοι ίσως είναι πρωτόγνωροι και για τη χώρα μας αλλά και για άλλες χώρες της Ε.Ε.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS