Το 5° Τακτικό Συνέδριο του ΣΥΝ συγκαλείται σε ένα νέο πολιτικό τοπίο που προέκυψε από τις πρόσφατες εκλογές. Ο ΣΥΝ συμμετείχε ισότιμα μαζί μ' άλλες πολιτικές δυνάμεις κι' ανένταχτους πολίτες της Αριστεράς στην ευρύτερη εκλογική συμμαχία του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ , αποτελώντας την σημαντικότερη συνιστώσα του σχήματος. Η άνετη είσοδος του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ στη βουλή με αύξηση του ποσοστού του από 3,26% σε 5,04% σε σχέση με τις εκλογές του 2004 στις οποίες κατήλθε με το ίδιο σχήμα (ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, χωρίς την συμμετοχή όμως του ΔΗ.Κ.ΚΙ.), δημιούργησε δικαιολογημένα κλίμα ευφορίας.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα η Κ.Π.Ε. υιοθέτησε ένα βασικό συνθετικό κείμενο θέσεων (σ' αντίθεση με το προηγούμενο 4° Συνέδριο που υπήρχαν δύο βασικά κείμενα -πλατφόρμες), στο οποίο σημαντικός αριθμός μελών της ΚΠΕ πρότεινε καί στήριξε σε τρία σημεία τροπολογίες οι οποίες μειοψηφήσαν.
Θεωρώντας ότι η χαλαρή (λόγω γενικότερου συναινετικού κλίματος) στήριξη των τροπολογιών από τα μέλη που τις πρότειναν σε συνδυασμό με την πεποίθηση μου ότι α) η αναπότρεπτη επιδείνωση των οικολογικών προβλημάτων β) η πίεση που θ' ασκηθεί από την πλειοψηφία των λαών της Ευρώπης για μία Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία παράλληλα με την πολιτική δράση του Κ.Ε.Α. προς αυτήν την κατεύθυνση καί γ) η αναγκαιότητα ανάπτυξης αμφίπλευρων συμμαχιών καί κύρια προς τον σοσιαλιστικό χώρο θα οδηγήσει την πλειοψηφία στο εγγύς μέλλον στην αποδοχή των προτάσεων -τροπολογιών των οποίων την ενσωμάτωση στο κείμενο θέσεων προς το παρόν αρνήθηκε, αντιπαρέρχομαι το θέμα των τροπολογιών το οποίο άλλωστε έχει αναπτυχθεί κι από άλλους συντρόφους καί θα επισημάνω τα παρακάτω :
1. Ο δικομματισμός υπέστη βέβαια μία μείωση, καθ' όσον σε 10 εκ
λογικές αναμετρήσεις (από το 1981) για δεύτερη φορά το ποσοστό του
είναι κάτω από 80% (79,93%). έναντι (79,61%) το 1996, αλλά στις υπό
λοιπές αναμετρήσεις τα ποσοστά του κυμάνθηκαν από 83,41% - 86,87%.
Η οριστική ήττα του δικομματισμού προϋποθέτει α) Εκλογικό σύστημα που να πλησιάζει την απλή αναλογική β) Πολιτική κουλτούρα τέτοια που να εξασφαλίζει την δυνατότητα συμμαχικών κυβερνήσεων στη βάση κοινών προγραμμάτων καί γ) Την ύπαρξη κρατικών υπηρεσιών, Υπηρεσιών Τ.Α, καί θεσμών που η λειτουργία τους να μην παραλύει κατά την διάρκεια προεκλογικών περιόδων, καί του χρονικού διαστήματος που απαιτείται για τις απαραίτητες διαβουλεύσεις σχηματισμού συμμαχικών Κυβερνήσεων.
2. Στην πεντακομματική βουλή που προέκυψε από τις πρόσφατες εκλογές εκπροσωπείται για δεύτερη φορά μετά την μεταπολίτευση (το 1977 το κόμμα της Εθνικής Παράταξης πήρε ποσοστό 6,82% καί 5 έδρες) Εθνικιστικό - Λαϊκίστικο - Δεξιό κόμμα ο ΛΑΟΣ. Το ποσοστό 45,63% που ψήφισε συντηρητικά κόμματα (Ν.Δ. - ΛΑΟΣ) μάλλον δεν είναι ευκαταφρόνητο, ούτε οι έδρες (152+10=162) απέχουν πολύ από τις 165 που κατείχε μόνη της η Ν.Δ. στην προηγούμενη βουλή.
Η Αριστερά ΣΥΡΙΖΑ (5,04%) καί Κ.Κ.Ε.. (8,13%) πήρε συνολικά 13,17% ενώ στην επίσης πεντακομματική βουλή του 1996 η Αριστερά είχε συνολικά ποσοστό 15,16% (ΣΥΝ 5,12%-Κ.Κ.Ε. 5,60%-ΔΗΚΚΙ 4,44).
Οι αριθμοί οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η εκλογική συμμαχία του ΣΥΝ με τις άλλες δυνάμεις που συγκρότησαν τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ α-αποτελεί πείραμα που η επιτυχία του θ' απαιτήσει χρόνο για να επιβεβαιωθεί ή όπως προσφυώς την χαρακτήρισε ο απερχόμενος Πρόεδρος σ. Αλαβάνος είναι μία «δοκιμή». Ακόμη ενώ το 1996 διαφάνηκε μια προοπτική απεγκλωβισμού αριστερών ψηφοφόρων από το Κ.Κ.Ε.. καί στροφή προς τον ΣΥΝ στις πρόσφατες εκλογές η τάση αυτή ανατράπηκε από την συνεχιζόμενη υπεροχή του Κ.Κ.Ε., αποδεικνύοντας ότι σημαντικός αριθμός αριστερών ψηφοφόρων δεν «συγκινήθηκε» από την επανάληψη του πειράματος ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, ούτε αγανάκτησε από τις επιθέσεις του Κ.Κ.Ε. εναντίον μας.
Πάντως η εκλογική συμμαχία του ΣΥΝ με τις άλλες συνιστώσες του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ καί τους ανένταχτους αριστερούς πρέπει να παραμείνει πάγια τακτική αποκλείοντας όμως την μετατροπή της τακτικής σε στρατηγικό στόχο μετεξέλιξης του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ σ' ενιαίο κομματικό μηχανισμό καθόσον οι βαθιές ιδεολογικές διαφορές αποκλείουν τέτοια εξέλιξη, γεγονός παραδεκτό κι από τις άλλες συνιστώσες του (Κ.Ο.Ε. - Δ.Ε.Α. κλπ.)
3. Στο κεφάλαιο των θέσεων που αναφέρεται «Στο διεθνές περιβάλλον καί τις διεθνείς εξελίξεις» με τις γενικόλογες εκτιμήσεις αποφεύγεται οποιαδήποτε αναφορά στις εμφύλιες συρράξεις (Χαμάς-Φατάχ, Σουνιτών-Συϊτών, Λίβανος, Κένυα, Πακιστάν, Νταρφούρ,Τσαντ κλπ.), όπου μάλλον ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός καί η ανεπάρκεια των διεθνών οργανισμών να παρέμβουν ουσιαστικά για ειρήνευση, ανθρωπιστική βοήθεια είναι οι κύριες αιτίες των δραματικών καταστάσεων σε σημαντικό μέρος του τρίτου κόσμου κι όχι η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Επίσης καμιά αναφορά για τις πιθανές εξελίξεις μέσα στις ίδιες τις Η.Π.Α. όπου σε λιγότερο από έναν χρόνο είναι πιθανό να υπάρξει ύστερα από 230 χρόνια ο πρώτος Αφροαμερικανός Πρόεδρος (που μάλιστα είχε αντιταχθεί στην εισβολή στο Ιράκ) ή η πρώτη γυναίκα πρόεδρος, καθώς επίσης και για το Κυπριακό όπου ο κυριότερος αντίπαλος του υποψήφιου της Αριστεράς Γ.Γ. του Α.Κ.Ε.Λ. Δημ. Χριστόφια είναι ο Πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος που πρωτοστάτησε στην απόρριψη του σχεδίου Ανάν.
Λογικό για τόσο σύνθετα καί πολύπλοκα θέματα να μην υπάρχουν ούτε εύκολες ούτε μονοσήμαντες απαντήσεις, αλλά δεν είναι πειστικό επιχείρημα να αποδίδονται τα δεινά του πληθυσμού του Νταρφούρ ή οι επιθέσεις αυτοκτονίας στην Αλγερία καί οι δολοφονίες πολιτικών στον Λίβανο στην Παγκοσμιοποίηση καί τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Συντροφικά
Έλια Κοντολέων
Μέλος της Ν.Ε. Β' ΑΘΗΝΑΣ
Μέλος της Γραμματείας της Π.Κ. ΧΟΛΑΡΓΟΥ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS