Δεν μπορώ να καταλάβω τις πολλές θεωρητικές αναλύσεις που μου θυμίζουν τις θεωρητικολογίες μιας προϊστορικής και απολιθωμένης αριστεράς. Μιας «αριστεράς», της αμέσως μετά τη χούντα εποχής, που ξεκινούσε θεωρώντας σαν δεξιά το ΚΚΕ, αλλά όταν έφτανε στο «ψητό», δηλαδή στο ερώτημα «τι θα ψηφίσουμε στις εκλογές;», απαντούσε χωρίς ίχνος ντροπής : «Μα ΚΚΕ φυσικά».
Είμαι από κείνους που στο παρελθόν στήριξαν στην τοπική αυτοδιοίκηση ανεξάρτητες κινήσεις πολιτών ή αντίστοιχες κινήσεις στις εκλογές νομαρχιακού επιπέδου και βρέθηκαν ξαφνιασμένοι να αντιμετωπίζουν οξύτατη κριτική, γιατί δεν προτίμησαν τα ΠΑΣΟΚικά ψηφοδέλτια.
Θυμήθηκα το 1983-86 που στο συνδικαλισμό άκουγα να με λένε «προδότη» οι «σύντροφοι Πασοκίτες», γιατί αντί να τους βοηθώ «να πάρουν μία έδρα ακόμη», εγώ προτιμούσα να είμαι στην ανανεωτική ανεξάρτητη αριστερή συνδικαλιστική μου παράταξη και να βοηθώ εκείνη να παίρνει την έδρα.
Και στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, βρέθηκα να είμαι αναγκασμένος να πείσω πολλούς άπιστους ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ λέει την αλήθεια, όταν δηλώνει ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί μετεκλογικά με κανένα κόμμα, γιατί κάτι τέτοιο δεν προκύπτει μέσα από προγράμματα και πρακτικές.»
Αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές λοιπόν, έπρεπε πάλι να πείσω κάποιους άλλους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και μαζί μ΄αυτόν και ο ΣΥΝ, έκαναν μια σπουδαία επιτυχία, και πως είχαμε πολλά χρόνια να χαρούμε έτσι όλοι εμείς που ζούμε και δουλεύουμε σ΄αυτό το χώρο της αριστεράς.
Και είχαμε πολλούς λόγους να χαιρόμαστε εκτός από την εκλογική επιτυχία:
- Αποδείξαμε και πρώτα πρώτα σε μας τους ίδιους, ότι μπορούμε μια χαρά να κάνουμε αντιπολίτευση μόνοι μας, δηλαδή χωρίς να έχουμε ανάγκη το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική του ή το ΚΚΕ.
- Αποδείξαμε ότι μπορούμε να λέμε κάτι και να το εφαρμόζουμε στην πράξη. Δηλαδή δώσαμε δείγματα συνέπειας και επομένως, ανεβήκαμε στην εκτίμηση του λαού, που είχε συνηθίσει να μας εννοεί σαν ουρά του ΠΑΣΟΚ ή σαν άρνηση στο ΚΚΕ.
- Δείξαμε ότι μπορούμε, αρκεί να έχουμε μια στοιχειώδη αριστερή αξιοπρέπεια, να σταθούμε και στη Βουλή και στην κοινωνία και όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι κατάλαβαν ότι σε μερικές περιπτώσεις πρέπει να μας φοβούνται και να μας υπολογίζουν, παρά το μικρό μας μέγεθος.
Μένω και παρακολουθώ την κομματική ζωή στην επαρχία, όπου είναι καθημερινό γεγονός εκείνη η έκφραση που λέει ότι οι απλοί ανώνυμοι σύντροφοι είναι κείνοι που τραβάνε το λούκι και το μόνο που θέλουν είναι κάποτε επιτέλους να ακουστεί καθαρά η άποψή τους, χωρίς ίντριγκες, χωρίς θεωρητικολογίες, χωρίς φανφάρες.
Μελέτησα όσο μπορούσα λοιπόν τα προσυνεδριακά κείμενα και χάρηκα που υπάρχει επιτέλους ένα έδαφος συνεννόησης-ειδικά χάρηκα που ένα κείμενο θέσεων συγκέντρωσε τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών της ΚΠΕ.
Συμφωνώ κι εγώ ότι πολλές ελλείψεις έχει και μπορεί να γίνει καλύτερο και θα προσπαθήσω να συμβάλλω σ΄ αυτό.
Και δεν θα με σταματήσουν οι όποιες διαφωνίες μου, γιατί βλέπω πως υπάρχει ελπίδα. Ελπίδα για την αριστερά και τον τόπο. Και η ελπίδα δεν γεννήθηκε από το πουθενά. Γεννήθηκε όταν κάναμε - ή αρχίσαμε να κάνουμε - πράξη αυτά που συμφωνήθηκαν στο προηγούμενο συνέδριο. Και όταν αποκτήσαμε έναν χαρισματικό πρόεδρο, τον Αλαβάνο, που μπορεί με μία ή δύο λέξεις να στείλει ισχυρά μηνύματα και να δώσει οξυδερκείς απαντήσεις. Που δεν τα χάνει με τις επιθέσεις των «συντρόφων» του ΚΚΕ, που δεν αλληθωρίζει κοιτώντας με το ένα μάτι στο ΠΑΣΟΚ, που δεν διστάζει να διακινδυνεύσει να μην εκλεγεί βουλευτής, που δεν δίνει την εντύπωση στον κόσμο ότι αυτά που λέει είναι απόρροια κάτω από το τραπέζι συμφωνιών και συνομωσιών με την κυβέρνηση.
Συμφωνώ λοιπόν κατ΄αρχήν με τις θέσεις της πλειοψηφίας της ΚΠΕ.
Θέλουμε στους τομείς της παιδείας και της υγείας να μη μας εκμεταλλεύονται.
Θέλουμε μέριμνα για το περιβάλλον. Θέλουμε ισότητα απέναντι στους νόμους. Ζητούμε από αυτούς που μας κυβερνούν να σέβονται τον ιδρώτα του λαού και απαιτούμε δίκαιο φορολογικό σύστημα.
Θέλουμε αυτά και πολύ περισσότερα ακόμα.
Αλλά και τα κείμενα που αντιπαρατίθενται στις θέσεις της πλειοψηφίας έχουν δίκιο σε πολλά σημεία.
Πρέπει λοιπόν το συνέδριο να προχωρήσει σε μια τελική σύνθεση που θα κρατάει σαν κορμό τις κυρίαρχες θέσεις, αλλά θα τις εμπλουτίζει με όλα τα θετικά στοιχεία των άλλων απόψεων.
Είμαι οπαδός αυτής της σύνθεσης και θα προσπαθήσω να βοηθήσω στην κατεύθυνση αυτή καταθέτοντας και μερικές δικές μου προτάσεις (Προσθήκες στο κείμενο των θέσεων της πλειοψηφίας της ΚΠΕ):
1. Για τους οικολόγους - πράσινους : Συμφωνώ με τις θέσεις και προτείνω να προστεθεί στο τέλος - για λόγους αξιοπρέπειας αλλά και σεβασμού στους άλλους συμμάχους μας -ότι «η όποια συσπείρωση και συμπόρευση μαζί τους είναι εφικτή στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ.»
2. Για τα μέτωπα πάλης: Να προστεθεί στην παράγραφο α και ένα ακόμη θέμα που θα τοποθετείται σχετικά με τον τρόπο δράσης μας στα κοινωνικά κινήματα, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στο συνδικαλισμό, σε όλα γενικά τα κοινωνικά μέτωπα πάλης. Το σημείο αυτό να λέει περίπου ότι: «Σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα πάλης δημιουργούμε (στηρίζουμε, μετέχουμε σε) ανεξάρτητες και αυτόνομες κινήσεις πολιτών, σε κάθε επίπεδο, χωρίς διάθεση ηγεμονισμού και με πλήρη ισοτιμία. Μέσα από τέτοιες κινήσεις προωθούμε σε όλα τα επίπεδα τις θέσεις μας».
3. Στο επίπεδο των ζητημάτων φύλου: Πρέπει να προσθέσουμε στο τέλος της θέσης ότι «Γενικά διεκδικούμε ΠΛΗΡΗ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΣΕ ΟΛΑ».
4. Στο επίπεδο των δικαιωμάτων: Προσθήκες:
- «Διεκδικούμε σταδιακή μείωση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, με ταυτόχρονη και μελετημένη γενίκευση του θεσμού της 5/ετίας (ή τη χρονική διεύρυνσή της σε 7/ετία) και - μέχρι την κατάργηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα της - καθιέρωση θητείας και για τα δυο φύλα.».
- «Ασφαλιστική και συνταξιοδοτική αναγνώριση του χρόνου της στρατιωτικής θητείας χωρίς καμία καταβολή χρημάτων και χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες.»
5. Στο επίπεδο του περιβάλλοντος: Προσθήκη : «Διεκδικούμε την αυστηρή εφαρμογή του νόμου και απαιτούμε να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη όλοι οι εμπρηστές».
Πιστεύω στις νέες αντιλήψεις και στους νέους ανθρώπους. Ο Συν είναι ένα σχετικά καινούργιο κόμμα της Ελληνικής Αριστεράς και της Αριστερής αντίληψης που δίνει τη μάχη της καθημερινότητας στη Βουλή αλλά και στην κοινωνία.
Το συνέδριό μας πιστεύω ότι θα δώσει την ευκαιρία σε νέα πρόσωπα, νέες αντιλήψεις και νέες δυνατότητες να εκφραστούν. Εγώ εμπιστεύομαι και τους νέους ανθρώπους και τις καινούργιες αντιλήψεις και τις νέες δυνατότητες.
Θα ψηφίσω λοιπόν τον Τσίπρα. Όχι γιατί ο Κουβέλης είναι κακός ή μου είναι αντιπαθής. Αλλά γιατί πιστεύω πως χρειαζόμαστε τους νέους και τις νέες αντιλήψεις περισσότερο από ποτέ, τώρα. Επίσης γιατί πιστεύω πως οι απόψεις οι θέσεις και οι ικανότητες του Κουβέλη είναι γνωστές και εν πολλοίς προβλέψιμες οι όποιες μελλοντικές του τοποθετήσεις, πρωτοβουλίες και δεξιότητες.
Μα θα πει κανείς, τόσο το καλύτερο! Όχι, λάθος, προτιμώ τον Τσίπρα που δεν τον θεωρώ προβλέψιμο!
Για μια σύγχρονη αριστερά, για μια αριστερά δυνατή με ενότητα στη δράση.
Γιώργος Πυλαρινός
Μέλος Ν.Ε. Ηλείας
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS