Είναι κοινή παραδοχή ότι ο Συνασπισμός βρίσκεται στην καλύτερη φάση της ιστορίας του. Το αντιλαμβανόμαστε καθημερινά στην επαφή μας με κόσμο που (ακόμα) βρίσκεται έξω από τις γραμμές μας αλλά μας παρακολουθεί με αυξημένο ενδιαφέρον και ελπίδες. Αποτυπώνεται στα εντυπωσιακά ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Είναι η πρώτη φορά που με τις παρεμβάσεις μας οδηγούμε την επικαιρότητα και δεν τρέχουμε ξοπίσω της. Ό,τι λέμε ή κάνουμε αποτελεί είδηση που οι υπόλοιποι σπεύδουν να σχολιάσουν. Τα ΜΜΕ (για τους δικούς τους λόγους) είναι στραμμένα πάνω μας. Η δημοτικότητα του σ. Αλαβάνου έχει εκτιναχθεί στα ύψη. Όλα αυτά πρέπει να τα αναλύσουμε σωστά και, με πολλή δουλειά, να εδραιώσουμε και να ενισχύσουμε τη δυναμική αυτή. Είναι ήδη μεγάλη κατάκτηση για το κόμμα μας ότι εν μέσω μιας εξ ορισμού εσωστρεφούς διαδικασίας, όπως είναι το συνέδριο, η εσωκομματική αντιπαράθεση παραμένει πολιτική (ως επί το πλείστον τουλάχιστον), ενώ ταυτόχρονα εξακολουθούμε να είμαστε η μόνη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ. Όσο αυτονόητο κι αν φαντάζει αυτό για ένα αριστερό κόμμα, δεν ήταν πάντα έτσι για εμάς, και συνεπώς δεν μπορεί παρά να καταγραφεί ως σημάδι υγιούς λειτουργίας.
Η πολιτική κατεύθυνση μετά το 4ο συνέδριο
Η δικαίωση των πολιτικών επιλογών του 4ου συνεδρίου αποκρυσταλλώνεται (πέρα από τα θετικά εκλογικά αποτελέσματα στις τοπικοαυτοδιοικητικές εκλογές του 2006 και στις εθνικές του 2007) στο κοινό κείμενο θέσεων που κατατέθηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία της απερχόμενης ΚΠΕ. Η στρατηγική που ακολουθήσαμε αποδείχθηκε σωστή και είναι προς τιμή της μειοψηφίας της ΚΠΕ που, ενώ βρέθηκε να έχει πέσει έξω στις περισσότερες εκτιμήσεις της κατά την προηγούμενη περίοδο (ΣΥΡΙΖΑ, Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ΕΚΦ, Ανοιχτή Πόλη κ.ά.), συντάχθηκε σε μεγάλο βαθμό με τη «γραμμή» ενίσχυσης του αριστερού προφίλ του Συνασπισμού.
Φαίνεται επιτέλους να αντιλαμβανόμαστε (με εξαίρεση ένα πολύ μικρό τμήμα της απερχόμενης ΚΠΕ) ότι όταν καλούμε από θέσεις ηγεμονίας τις άλλες αριστερές δυνάμεις να αναδείξουμε από κοινού αυτά που ενώνουν την Αριστερά και όχι αυτά που τη χωρίζουν, δεν μπορούμε να κάνουμε τα αντίθετα στο εσωτερικό του κόμματός μας. Ο Συνασπισμός είναι πλέον μια αξιόπιστη δύναμη, με νέα ωριμότητα στη σχέση μεταξύ ριζοσπαστικού λόγου και αποτελεσματικής δράσης.
Ανανέωση και εμπειρία
Η απόφαση του σ. Αλαβάνου να μη θέσει εκ νέου υποψηφιότητα στο συνέδριο άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση περί ανανέωσης, πολιτικής αλλά και στελεχιακής. Η ανανέωση όμως δεν μπορεί να είναι μηχανιστική («φύγε εσύ, έλα εσύ») ούτε, φυσικά, μόνο ηλικιακή, αλλά κατά βάση πολιτική. Το θέμα δεν είναι να αντικαταστήσουμε έναν 60άρη με έναν 30άρη και να «καθαρίσουμε», αλλά να πετύχουμε το μέγιστο δυνατό μπόλιασμα του πολιτικού λόγου του Συνασπισμού με τα στοιχεία που φέρνουν μαζί τους οι νέες γενιές σε συνδυασμό με την εμπειρία και τη γνώση των προηγούμενων. Αυτή η εμπειρία και η γνώση παραμένουν εξαιρετικά πολύτιμες.
Το παράδειγμα το έδωσε ο Αλαβάνος αναλαμβάνοντας στις εκλογές το ρίσκο της καθόδου σε περιφέρειες που κάθε άλλο παρά του εξασφάλιζαν την εκλογή του. Η κίνηση αυτή έδωσε τεράστια ώθηση στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δυστυχώς δεν βρήκε μιμητές. Ελπίζω να αντιληφθούμε όλοι την αναγκαιότητα και τη σημασία της παρέμβασης των προβεβλημένων και έμπειρων στελεχών στην επαρχία, όπου εξακολουθεί να βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα του χώρου μας. Σʼ εκείνους κυρίως πέφτει η ευθύνη με το κύρος τους και την αναγνωρισιμότητά τους να προσφέρουν τη μεγαλύτερη δυνατή υπηρεσία στο κόμμα μας: την οργανωτική ανασυγκρότηση και ενίσχυσή του. Αν θέλουμε να μιλάμε για κόμμα μελών πρέπει να ρίξουμε τις δυνάμεις μας στις πολιτικές κινήσεις και, κυρίως, στη δημιουργία νέων οργανώσεων στην επαρχία. Η ανανέωση δεν σημαίνει αποστρατεία, σημαίνει μεγιστοποίηση του παραγόμενου αποτελέσματος με την αξιοποίηση όλων των στελεχών εκεί που χρειάζεται κάθε φορά.
Νέα αριστερή ταυτότητα
Η Ανοιχτή Πόλη αποτέλεσε την αφετηρία για τη συζήτηση περί ανανέωσης και από τη δική της λειτουργία και αποτελεσματικότητα προέκυψε και η υποψηφιότητα Τσίπρα. Το καινούριο που έφερε η Ανοιχτή Πόλη ήταν το μοντέλο λειτουργίας και παρέμβασης. Ανέδειξε μια νέα αντίληψη περί οργάνωσης και συλλογικής δράσης, χωρίς αποκλεισμούς και διαιρετικές λογικές. Αυτό πρέπει να πετύχουμε και στον Συνασπισμό.
Φιλοδοξούμε να είμαστε η Αριστερά που αφουγκράζεται τις ανάγκες της κοινωνίας, της νεολαίας και των εργαζομένων. Η Αριστερά που βρίσκεται δίπλα στους εργαζόμενους των 400 ευρώ και της ανασφάλιστης επισφαλούς εργασίας. Που δεν φοβάται να τα βάζει με τους διαμορφωμένους συσχετισμούς, να τους νικά και να τους ανατρέπει. Να βρίσκεται δίπλα και μέσα στους αγώνες για τη δημόσια δωρεάν παιδεία, για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος, για τη διάσωση των ελεύθερων χώρων. Η ριζοσπαστική Αριστερά που βρίσκεται δίπλα και μέσα στα κινήματα και τις κινήσεις πολιτών, που στηρίζει όσους κατεβάζουν κάγκελα από τις παραλίες, όσους κλείνουν τα λιμάνια αντιστεκόμενοι στο ξεπούλημά τους, που στηρίζει τους απεργούς εναερίτες της ΔΕΗ που καλύπτουν τις χαφιεδοκάμερες. Η Αριστερά που αγωνίζεται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των κάθε λογής μειονοτήτων, που αντιστέκεται στην κρατική καταστολή και την αστυνομοκρατία, που αναδεικνύει την αναγκαιότητα του πλήρους χωρισμού κράτους και Εκκλησίας. Φιλοδοξούμε να είμαστε η φωνή των κινημάτων μέσα στους θεσμούς. Αυτή είναι η δική μας Αριστερά.
Αυτή η νέα αριστερή ταυτότητα είναι που αλλάζει τους συσχετισμούς, αυτή που δημιουργεί πανικό στους πολιτικούς μας αντιπάλους. Είναι αυτή που εκθέτει το ΚΚΕ στον κόσμο της Αριστεράς με δηλώσεις τύπου Κανέλλη και Παπαρήγα περί κουραμπιέδων, είναι αυτή που εκθέτει το ΠΑΣΟΚ με τα γνωστά παραληρήματα Πάγκαλου και τις κορώνες Ραγκούση και Λοβέρδου.
Τέλος, είναι αυτή που θα διασφαλίσει ότι θα πατάμε τόσο γερά στα πόδια μας όταν θα υποδεχτούμε τον κόσμο που θα απεγκλωβιστεί από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και θα περάσει στις γραμμές μας, που δεν θα κινδυνεύσουμε να μπατάρουμε εμείς προς τη σοσιαλδημοκρατία, αλλά αντίθετα θα τον πείσουμε για τη γοητεία και τη δύναμη της δικής μας Αριστεράς.
Και βέβαια, όλοι οι παραπάνω λόγοι καθιστούν τουλάχιστον αστεία την κατηγορία περί λάιφστάιλ προς όσους αφιερώνουν τον χρόνο τους για την ενίσχυση αυτής της Αριστεράς. Γιατί η δική μας Αριστερά δεν μπορεί να είναι λάιφστάιλ. Η δική μας Αριστερά είναι τρόπος ζωής, είναι τρόπος σκέψης, είναι τρόπος δράσης.
Αλέξανδρος Μπίστης
Μέλος γραμματείας ΠΚ Ν. Σμύρνης
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS