Θυμηθείτε, σύντροφοι και συντρόφισσες,
πώς νοιώθαμε πριν τρία και χρόνια, μέχρι πριν λίγους μήνες, όταν διαβάζαμε κι ακούγαμε από τα ΜΜΕ:
• Ότι στο πολιτικό τοπίο δεν υπάρχει χώρος για τον ΣΥΝ ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ
• Ότι ο ΣΥΝ με τη νέα πολιτική και τη νέα ηγεσία του θα γίνει εξωκοινοβουλευτική δύναμη.
• Ότι ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι τα κομμάτια και θρύψαλα μιας αριστεράς που είχε παρελθόν αλλά όχι μέλλον
• Ότι μοναδική διέξοδος είναι ο δρόμος προς το ΠΑΣΟΚ όπου πάντα περισσεύουν κάποιες καρέκλες ή έστω σκαμνάκια.
• Ότι έπρεπε να κάνω εκ των προτέρων την αυτοκριτική μου για την πανωλεθρία που έρχονταν στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
• Ότι η νέα Βουλή θα ήταν τρικομματική χωρίς την παρουσία του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Αξίζει να θυμηθούμε κάθε συναίσθημά μας:
Την υπαρξιακή μας αγωνία. Το αίσθημα ματαίωσης και παραίτησης. Την απογοήτευση και τη λύπη μας. Το φόβο (αλλά και την απόφασή μας) να είμαστε οι τελευταίοι των Μοϊκανών. Την ανασφάλεια και αυτοειρωνία
Έχει σημασία να τα ξαναθυμηθούμε όλα αυτά σήμερα στο Συνέδριό μας.
Όλοι μαζί. Μια μεγάλη συντροφική ομάδα.
Μόνο έτσι θα καταλάβουμε: -πόσο δύσκολα ήρθε, -πόσο σκληρή ήταν η πορεία, πόσο χρειάσθηκε να σφίξουμε τα δόντια
Μόνο έτσι θα νοιώσουμε: πόσο ανεκτίμητη, πόσο πολύτιμη είναι η περηφάνια, η αυτοεκτίμηση, η δικαίωση που αισθανόμαστε σήμερα.
Αυτό το κόμμα, Το κόμμα μας, ο ΣΥΝ σε μια κοινωνία που βλέπει τις αξίες να καταρρέουν και την πολιτική ζωή να βυθίζεται στο βούρκο να αναδείχνεται
- σε προσδοκία
- σε μεγάλη ελπίδα
- σε γοητευτικό δρόμο προς το μέλλον
Ό,τι έγινε, δεν έγινε τόσο από μεγάλες εμπνεύσεις, μεγάλα ρίσκα, μεγάλες κινήσεις στην Κουμουνδούρου ή στη Βουλή.
Όσο από μια επίμονη δουλειά ομάδας χιλιάδων συντρόφων, με μεγάλο πόνο απέναντι στην αδικία, με μεγάλη οργή για την εκμετάλλευση, με μεγάλο πείσμα για την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία.
Σε αυτή την επώδυνη αλλά καρποφόρα πορεία των τριών χρόνων δεν διστάσαμε να κάνουμε τομές και ρήξεις με στερεότυπα στη δράση της αριστεράς, ή να φέρουμε στα άκρα πλευρές της δράσης μας που είχαμε ήδη αρχίσει να ακολουθούμε δειλά
Οι άξονες αυτοί της πολιτικής μας μπορούν και πρέπει να προωθηθούν κι άλλο και να αποτελούν κεντρικά χαρακτηριστικά της πολιτικής μας και μετά το Συνέδριο.
Δεν συμφιλιωνόμαστε με το ρόλο της αριστεράς -ως κομπάρσου, -ως αναπληρωματικού, για τις μικρές μάχες, για να συμπληρωθούν οι υπογραφές που χρειάζεται η αντιπολίτευση.
Είπαμε: Θα σπάσουμε το παραδοσιακό μοντέλο όπου η δικομματική αντιπαράθεση κυβέρνησης - αξιωματικής αντιπολίτευσης κυριαρχεί ασφυκτικά στην πολιτική ζωή.
Και το σπάσαμε.
Σε αυτό το πρότυπο, αναπτύσσεται η συναίνεση και η ελεγχόμενη αντιπαράθεση σε θέματα δευτερεύοντα, προσώπων-και σχεδόν πάντα στο έδαφος της διαφθοράς.
Σε αυτό το πλαίσιο επιφυλάσσουν μια αξιοπρεπή θέση για την αριστερά φτάνει να είναι και αυτή αξιοπρεπής απέναντι στο σύστημα.
Δέχονται με ευγένεια τις πιο ακραίες κριτικές φτάνει να είναι σε θεωρητικό επίπεδο.
Αναγνωρίζουν με καλοσύνη τη συνέπεια των θέσεων της αριστεράς, φτάνει να αναγνωρίσει και αυτή ότι δεν μπορούν να εφαρμοσθούν παρά μόνο σε μια ιδανική κοινωνία.
Εμείς είπαμε όμως:
Δεν θέλουμε να μείνουμε στη μικρή γωνιά του κήπου που μας παραχώρησαν για να παίζουμε με τα στρατιωτάκια και τις κούκλες μας.
Θα βγούμε σε όλο τον χώρο
Κι ας υπάρχουν τσουκνίδες, αγκάθια και φίδια.
Δεν θα εμπνεόμαστε από τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία ως τελικό στόχο. Θα δίνουμε την καθημερινή μάχη για στόχους δημοκρατίας, ελευθερίας, ισότητας σήμερα.
Θα διεκδικήσουμε ένα ουσιαστικό ρόλο στην αντιπολίτευση.
Αντιπολίτευση σε βάθος κι όχι επιφανειακή.
Αντιπολίτευση στη ΝΔ, που είναι η κυβέρνηση, και όχι στο ΠΑΣΟΚ
Ήμασταν ένα κόμμα νάνος με έξι βουλευτές.
Είχαμε απέναντι μας ποσοτικά κοινοβουλευτικούς γίγαντες
Είχαμε όμως μαζί μας τους μεγάλους στόχους:
• Για τον Δημόσιο Χώρο.
• Για το Κοινωνικό Κράτος
• Για τη νεολαία
• Για τα δικαιώματα της διαφορετικότητας
• Για τους μετανάστες
• Για την οικολογία
• Για την ειρήνη
Είχαμε την απόφαση να συγκρουσθούμε με το κατεστημένο και τα μεγάλα συμφέροντα
Από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου για τους συμβασιούχους και τους Πακιστανούς
Μέχρι την Μarfin Investment Bank για τον ΟΤΕ.
Στους δρόμους πρώτα. Μετά στη Βουλή
Ακολουθήσαμε αυτό τον δρόμο και καταχτήσαμε αυτό που έχει πια γίνει κοινή συνείδηση:
-Η δύναμη που μπορεί να αντιταχθεί στη ΝΔ είναι ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
-Το σημείο αναφοράς για ένα ευρύτατο προοδευτικό χώρο είναι η δική μας δράση
- Η ελπίδα απέναντι σε μια επιθετική κυβέρνηση, όχι μόνο για τους φίλους μας αλλά και για το μεγάλο μέρος συναγωνιστών από τον σοσιαλιστικό χώρο, η καυστική κριτική μας στη δεξιά και οι θέσεις μας.
Μας κατηγόρησαν:
Ότι υψώσαμε τον τόνο
Ότι ξεχάσαμε το σαβουάρ βιβρ της ανανεωτικής αριστεράς όταν μιλούσαμε για τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση, το σύστημα, με εκφράσεις «εκκαθαρίσεις λογαριασμών» ή «νονοί»
Και τώρα,
Που το Μέγαρο Μαξίμου έχει περιβληθεί με ένα νέφος σκανδάλων, που η συναλλαγή, ο εκβιασμός, η εκδίκηση, η εξαγορά, η παρανομία έχουν γίνει το νέο σύνταγμα της χώρας, έχουν περάσει στο καθημερινό λεξιλόγιο όλων
Σε κρίσιμες στιγμές, λοιπόν, καταφέραμε να γίνουμε «η» αντιπολίτευση.
Αυτό μπορούμε να το στερεώσουμε και να το εμπεδώσουμε.
Διεκδικούμε τον ρόλο της αντιπολίτευσης απέναντι στην κυβέρνηση.
Αλλά και άλλο ρόλο στο κομματικό τοπίο της αντιπολίτευσης.
Στο γεωμετρικό σχήμα που είχαν φτιάξει δεν είχαμε θέση με το ΠΑΣΟΚ από τη μια μεριά, και με το ΚΚΕ από την άλλη.
Δεν μας επέτρεπαν άλλη επιλογή παρά της δορυφοροποίησης, μέσα από το πρόσχημα της «συνεργασίας»
Και σε όσους δεν το δεχόμαστε,
Σε όσους βλέπαμε μια παρακμή της αριστεράς όποτε έχει ακολουθηθεί αυτός ο δρόμος-η κυβέρνηση καταρρέει και ετοιμάζεται θριαμβευτής ο Μπερλουσκόνι-
Σε όσους πιστεύαμε στην αυτονομία μας, ένα φοβικό σύνδρομο είχε αναπτυχθεί από την απήχηση που θα μπορούσαν να έχουν προτάσεις για κυβερνητική συνεργασία
Όχι γιατί είχαν δυναμική από μόνες τους, αλλά γιατί στηρίζονταν στην εκβιαστική λογική του εκλογικού νόμου.
Ίσως είναι αλήθεια ότι στο δικό τους τοπίο δεν υπήρχε χώρος για μας
Γιʼ αυτό είπαμε:
Εμείς θα φύγουμε μπροστά
Δεν υπάρχει για μας θέση στα διαγράμματα της δεκαετίας του ʼ70 και ʼ80 μέσα στα οποία ασφυκτιά ο τόπος
Εμείς μπορούμε να υπάρξουμε μόνο μέσα σε ένα νέο τοπίο
Αν οι άλλοι έχουν καταλάβει τα καθίσματα σε ένα σύστημα που είναι αναχρονιστικό, αν μένουν στην ξύλινη γλώσσα και τις ανούσιες αντιπαραθέσεις ενός πολιτικού συστήματος που μας χαιρετάει , κι αν δεν υπάρχει θέση για μας
Εμείς,
Θα αναμετρηθούμε με τις προκλήσεις, τις συγχύσεις, τα διλήμματα, τις δυσκολίες
και τις θαυμαστές δυνατότητες ενός κόσμου που έρχεται
Θα συναντηθούμε με αυτούς που ζουν με τραγικότητα αλλά και ελπίδα τον κόσμο της παγκοσμιοποίησης, του άγριου καπιταλισμού αλλά και της τεχνολογικής επανάστασης
Θα συναντηθούμε:
-Με τους Πακιστανούς που φύγαν από τα χωριά και τα ποτάμια τους για να φτάσουν χωρίς οικογένεια στην Ευριπίδου και τη Μενάνδρου και βρέθηκαν μπλεγμένοι στο ασύλληπτο δίκτυο με απαγωγές, μυστικές πτήσεις, φυλακές φαντάσματα του διεθνούς παρακράτους
-Με τους μεταπτυχιακούς από την Αγγλία και την Αμερική που ψάχνουν με απόγνωση δουλειά με 500 ευρώ, ακόμη και ανασφάλιστη
-Με τις νέες και τους νέους που παρέμειναν στο εξωτερικό γιατί δεν μπορούν να αντέξουν την Ελλάδα της σαπίλας και του τίποτα.
-Με τη νέα φτώχεια των μεγαλουπόλεων, στις συνοικίες της ανεργίας όπου δημαγωγοί επιχειρούν να φυτεύσουν το «αυγό του φιδιού» μέσα στις γλάστρες τους
Θα πάρουμε στην αγκαλιά μας:
Τα βρέφη των οικογενειών από την Κένυα, το Τσαντ, το Κογκό, που ζουν μέσα στο αίμα
Γεννημένα σε ελληνικά μαιευτήρια, χωρίς χαρτιά, χωρίς ταυτότητα και γνωρίζουν τον ρατσισμό από την κούνια.
Έτσι έχουμε κάνει.
Και εκεί που δεν υπήρχε θέση με για μας, βρεθήκαμε μπροστά, από όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και τον κόσμο του σήμερα
Και δεν έχουμε κανένα λόγο πια να κρυβόμαστε κάτω από το τραπέζι όταν γίνονται προτάσεις για συνεργασία.
Αυτά τα τρία χρόνια
Είμαστε εμείς που βομβαρδίζουμε με προτάσεις κοινής δράσης την αξιωματική αντιπολίτευση:
Για το δημόσιο πανεπιστήμιο
Για το ελάχιστο εισόδημα
Για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των νέων
Για το ευρωσύνταγμα
Για τον χωρισμό εκκλησίας και κράτους
Για την Ολυμπιακή
Και δυστυχώς, όλες σχεδόν τις φορές έχουμε βρεθεί στην άλλη όχθη.
Πιστεύουμε ότι στη Αριστερά αξίζει η ενότητα
Αξίζει ένας πολύ πιο σημαντικός ρόλος από τις παρελθοντολογικές αντιπαραθέσεις.
Βάζουμε τέλος σε αυτό ως στοιχείο της δημόσιας ταυτότητάς μας
Πολλοί παραξενεύθηκαν για τη στάση μας αυτή απέναντι στο ΚΚΕ
Χάναμε περιζήτητες παρουσίες στα ΜΜΕ που θα ήθελαν να διαιωνίσουν την εικόνα μιας αριστεράς διχασμένης, αποκρουστικής, αδιέξοδης, ανίκανης
Πολλοί - και σύντροφοί μας -θεώρησαν τη στάση μας αυτή ηττοπαθή
Ας ηττηθούμε, σύντροφοι
Στο ρόλο του εισαγγελέα
Στο ρόλο του αναμάρτητου
Του παντογνώστη
Της Ιεράς Συνόδου του σοσιαλισμού
Και ας είμαστε νικητές
Στο μήνυμα της ενότητας
Της αλληλεγγύης
Της συστράτευσης
Τις τρεις μαγικές έννοιες, που αναγέννησαν τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς
Είμαστε χαρούμενοι και αισιόδοξοι που έχουμε συντροφικές κουβέντες και συντροφική δράση
• Με τον Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας
• Με την Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά
• Με τη Διεθνιστική Εργατική Αριστερά
• Με το Κόκκινο
• Με τους Ενεργούς Πολίτες
• Με τους ανένταχτους
• Με το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα
Όταν μας αποκαλεί η ηγεσία του ΚΚΕ
Προδότες, συμβιβασμένους, οπορτουνιστές, καβαλημένους, κουραμπιέδες
Εμείς απαντάμε στους αγωνιστές που τους ακολουθούν: «Ένας είναι ο εχθρός. Ο καπιταλισμός»
Οφείλαμε να εγκαταλείψουμε αυτό το γήπεδο που η νέα γενιά το έβλεπε σαν αντιπαράθεση ακατανόητων αιρέσεων. Να αφήσουμε αφύλακτη ακόμα και την εστία μας
Μόνο έτσι μπόρεσε να γίνει αυτό που πολλοί αποκλείανε:
Το κόμμα μας, και οι σύμμαχοί του στον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς
στις παραδόσεις των μεγάλων ενωτικών στιγμών. Του ΕΑΜ. Της ΕΔΑ. Των αριστερών φοιτητικών αντιδικτατορικών επιτροπών,
Εισορμούν με αυτοπεποίθηση στο γήπεδο των μεγάλων πολιτικών αναμετρήσεων της χώρας με το κάλεσμα να αλλάξουμε το τοπίο.
Οι προτάσεις μας, παλιές και νέες, απευθύνονται σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς,
Μιας αριστεράς που αθροιστικά φθάνει πια το μέγεθος που έχει ο κάθε φορέας του δικομματισμού.
Η πορεία μας όμως αυτά τα τρία χρόνια δεν εξαρτήθηκε από οποιαδήποτε άρνηση, από οποιαδήποτε επίθεση
Και δεν πρόκειται να εξαρτηθεί
Συνεχίζουμε
Και είμαι σίγουρος ότι σε αυτόν τον δρόμο της ενότητας και της νίκης της αριστεράς οι καρδιές όλων και περισσότερων κομμουνιστών θα χτυπάνε στον ίδιο ρυθμό με τις δικές μας.
Η πολιτική μας δράση είναι κινηματική, αλλά και αποτελεσματική
Αυτό είναι το μάθημα που έχουμε πάρει από το Παγκόσμιο, το Ευρωπαϊκό, το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ.
Και εκδηλώθηκε πανηγυρικά με τη μεγαλύτερη κινητοποίηση που έγινε στην Αθήνα την τελευταία δεκαετία
Τη μεγάλη διαδήλωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, όπου τα μέλη του ΣΥΝ έπαιξαν ένα πρωταγωνιστικό ρόλο.
Όσο τεκμηριωμένες κι αν είναι οι προτάσεις μας θα είναι στον αέρα ,χωρίς αιχμές και κρουστικότητα
Εάν δεν στηρίζονται στην ενέργεια και τη συμμετοχή των πολιτών.
Δεν μπορούμε να είμαστε αξιόπιστο αριστερό κοινοβουλευτικό κόμμα, αν δεν είμαστε μια μεγάλη εξωκοινοβουλευτική δύναμη.
Δεν μας πειράζει αν μας πέρασαν για ψώνια. Αν σκέφτονταν ότι ζούμε στον κόσμο μας.
Όταν ο δικομματισμός φλυαρούσε στη βουλή για μήνες για τους κουμπάρους και τα τότε σκάνδαλα και μεις βγαίναμε και κάναμε γνωστό στο λαό έναν αριθμό. 16
Και τα βράδια, εμείς που βγήκαμε από τα φοιτητικά κινήματα ονειρευόμασταν ότι πάλι
«η πλατεία θα εινʼ γεμάτη από το νόημα που έχει κάτι από τις φωτιές»
Και βλέπαμε τους χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες, σπουδαστές και σπουδάστριες, μαθητές και μαθήτριες σε ένα στείρο, άγονο εκπαιδευτικό σύστημα
Και τους δασκάλους και τους καθηγητές να διεκδικούν το επίδομα φτώχειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Και είπαμε Μπορούμε
Θα πετύχουμε
Κι εμείς «οι εκτός νόμου», οι «εκτός κοινοβουλευτικού πλαισίου» συμβάλλαμε
Στην πυροδότηση, την έκφραση και τη νίκη ενός μοναδικού ενωτικού κινήματος στην ιστορία της χώρας μας
Μας πρότεινε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να κλείσει ήρεμα η αναθεωρητική διαδικασία, εδώ που βρίσκεται και όλοι μαζί αγκαλιά με τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ να αρχίσουμε από την αρχή
Κι εμείς λέμε:
Με κόκκινα τριαντάφυλλα στο πέτο, σε μερικές βδομάδες, οι 14 βουλευτές του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς θα είμαστε στη Βουλή,
Για να γιορτάσουμε την ήττα της ΝΔ.
Την ήττα της δικομματικής συναίνεσης
Τη νίκη της εκπαιδευτικής κοινότητας που κατάφερε να επιβάλλει τις δικές της συνταγματικές απόψεις σε μια δύναμη 280 βουλευτών.
Για τον Συνασπισμό αναδείχθηκε σε στρατηγικό θέμα η συνάντηση της αριστεράς με τη νεολαία.
Μπορεί να μη συμφωνούμε απολύτως όλοι στο «πώς», είμαστε ομόφωνοι στο «επειγόντως»
Πολλοί πίστευαν ότι είναι αδύνατο, ευσεβής πόθος
Οι κοινωνικές έρευνες έδειχναν ότι η νέα γενιά είναι:
Συντηρητική, Απολίτικη, Φυτό, Χαμένη στον ανταγωνισμό και τον ατομισμό Χωρίς συλλογική ταυτότητα.
Τα χρόνια αυτά κάναμε πολλά.
Και με το 16. Και με το Διαδίκτυο. Και με την οικολογική αφύπνιση. Και με τους εργατικούς αγώνες
Η σημερινή νέα γενιά
Δεν είναι πια απούσα
Δεν είναι στην άλλη όχθη
Δεν είναι έξω από την ιστορία
Έχει ταυτότητα, έχει όνομα
Είναι η γενιά του άρθρου 16
Και είναι ακόμα στην αρχή. Έχουν πολλά να γίνουν
Είμαστε περήφανοι για τη Νεολαία του Συνασπισμού
Ξεκινώντας από πολύ μικρές δυνάμεις είχε πολύ μεγάλα αποτελέσματα
Με την πίστη της στην αυτονομία των κινημάτων
Με την ενωτική της αντίληψη
Με την εσωτερική της συνοχή
Και με αφορμή τις εκδηλώσεις βίας που κατά καιρούς εκδηλώνονται όπως προχθές, εμείς επαναλαμβάνουμε τη σταθερή μας θέση υπέρ των ειρηνικών κινητοποιήσεων, κατά της βίας
Επαναλαμβάνουμε όμως και κάτι άλλο
Η πολιτική, το σχολείο, η οικογένεια εξωθούν όλο και περισσότερους νέους στα άκρα και στην αυτοκαταστροφή
Παιδιά που αρνούνται ή δεν αντέχουν στον ατομισμό. Που έχουν αποβληθεί από το εκπαιδευτικό σύστημα. Που βλέπουν την αδικία και γοητεύονται από τον Ρομπέν των Δασών Είτε είναι εύθραυστα και ευάλωτα
Εισαγγελείς τους είναι πολλοί. Δεν χρειαζόμαστε κι εμείς
Ας προσπαθήσουμε να λειτουργήσουμε ως δύναμη απελευθέρωσης Δύναμη που σπάει τον τοίχο.
Που αναμετράται με τις αιτίες ενός φαινομένου που το βρίσκουμε να επεκτείνεται παντού: στην Αθήνα, το Παρίσι, το Λονδίνο.
Δεν θέλουμε να μεγαλοποιήσουμε τη μέχρι τώρα δράση μας. Ξέρουμε τις μεγάλες μας αδυναμίες
Πιστεύω όμως η αντιπολίτευση ουσίας, ο ενωτικός μας ρόλος, η κινηματική δυναμική, η αποτελεσματικότητά μας, έχουν παίξει ρόλο καταλύτη στις εξελίξεις στην πολιτική ζωή
Λέγαμε πριν τις εκλογές «κύκνειο άσμα του δικομματισμού», «τέλος εποχής»
Και μας δούλευαν
Και σήμερα έχουμε βαρεθεί να ακούμε από τα στοματά τους αυτούς τους όρους
Ακούμε ακόμη «κλείνει ο κύκλος της μεταπολίτευσης»
Μην επαναπαυόμαστε.
Μπορεί ένας κοινωνικός οργανισμός να λειτουργεί στο κατώτερο σημείο της απόδοσής του και να επιβιώνει και να κυριαρχεί με δυνάμεις που αγωνίζονται να μείνει ανοικτός
Τους πρωταγωνιστές της οικονομικής, της πολιτικής, της εκδοτικής ζωής.
Και μαζί η αδράνεια και ο φόβος της κοινωνίας προς το καινούργιο.
Ένας πολιτικός κύκλος δεν κλείνει ποτέ από μόνος του.
Χρειάζονται οι δυνάμεις που θα έχουν την τόλμη, τη διορατικότητα, την έμπνευση, την απόφαση και κυρίως τη δύναμη για να τον κλείσουν.
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Γνωρίζουμε τη δύναμή μας.
Γνωρίζουμε ότι στις εκλογές πριν λίγους μήνες πήραμε 5%
Γνωρίζουμε όμως ότι στην κοινωνία ωριμάζει με μεγάλη ταχύτητα η θέληση να περάσει η πολιτική ζωή σε άλλο κεφάλαιο.
Ότι όλο και περισσότερες ελπίδες για αυτό καθημερινά στρέφονται πάνω μας.
Θα ανταποκριθούμε
Είναι όμως κι ένας άλλος, μεγάλος ιστορικός κύκλος που πρέπει να κλείσει.
Ο κύκλος του εμφυλίου πολέμου.
Είναι σχεδόν 60 χρόνια από τη μεγάλη ήττα μιας αριστεράς που είχε αναδειχθεί σε πλειοψηφική. Ο ψυχρός πόλεμος έκανε σε όλη την Ευρώπη «απαγορευμένο καρπό» τη διεκδίκηση ενός ηγετικού εθνικού ρόλου από την αριστερά. Το τέλος του, που αρχικά εμφανίσθηκε ως η οριστική πτώση, ανοίγει άλλες δυνατότητες και εξελίξεις, όπως φαίνεται από τις μεγάλες επιτυχίες σε άλλες χώρες.
Δεν βγήκαμε ως Συνασπισμός από το πουθενά. Έχουμε πικρές ιστορίες της παράταξής μας πίσω μας.
Όχι μόνο τις αφάνταστες διώξεις, την κρατική τρομοκρατία και βία. Έχουμε την εσωτερικοποίηση στη συνείδηση του λαού της ασυμβατότητας αριστεράς και διακυβέρνησης της χώρας. Την ώθηση των μεγάλων κυμάτων αριστερού ριζοσπαστισμού σε δυνάμεις του κεντρώου χώρου που δεν θα μπορούσαν να απειλήσουν το κατεστημένο.
Η μεταδικτατορική διαίρεση της αριστεράς ενίσχυσε αυτές τις τάσεις. Κάποιες φορές επιλογές της, όπως το 1989 δημιούργησαν μεγάλα χάσματα με μεγάλο μέρος του προοδευτικού χώρου που είχε κάνει σοσιαλιστικές επιλογές και διατηρούσε ακόμη ελπίδες.
Βλέπω στις εκδηλώσεις μας
Τον Μανώλη Γλέζο
Τον Απόστολο Σάντα
Τον Λεωνίδα Κύρκο
Τον Κώστα Φιλίνη
Τον Τάκη Μπενά.
Και λέω
Το οφείλουμε
Η μετεμφυλιακή συμφιλίωση δεν θα έχει ολοκληρωθεί παρά μόνο όταν στην πολιτική ζωή της χώρας εμφανισθεί η ριζοσπαστική αριστερά με τη δική της κυβερνητική πρόταση.
Δεν μπορούμε να μένουμε άλλο το «Άγιο Όρος» της πολιτικής ζωής, χωρίς δικαίωμα να κρίνουμε τα πράγματα σε ολόκληρη τη χώρα έξω από τα όρια της μικρής πολιτικής χερσονήσου που μας έχουν σε κράτηση.
Έρχεται η ώρα να μιλήσουμε για αυτό που ήταν ταμπού και σήμερα πρέπει να ειπωθεί.
Έρχεται η ώρα να βγάλουμε από τη ναφθαλίνη όλα τα οράματα, και τους αγώνες και την προσφορά για τη λαϊκή εξουσία και να τα μπολιάσουμε στις σημερινές πραγματικότητες.
Έρχεται η ώρα αυτά που κατά καιρούς συζητούσαμε στη θεωρία να τα σχηματοποιήσουμε σε πράξεις.
Η παρατεταμένη κρίση στη χώρα μας δεν είναι ένα τοπικό και συγκυριακό φαινόμενο.
Τροφοδοτείται, συνδέεται και συνηχεί με κρισιακά φαινόμενα πλανητικού εύρους.
Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση με αφετηρία τις στεγαστικές ανάγκες των φτωχών της Αμερικής που έγιναν μια τερατώδης «πυραμίδα» για τράπεζες και κοράκια.
Ο πανικός των χρηματιστηρίων, παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις των Κεντρικών Τραπεζών. Ο κατήφορος του δολαρίου. Η εξελισσόμενη ύφεση. Οι τιμές του πετρελαίου, των πρώτων υλών, των τροφίμων. Οι νέοι μεγάλοι ανταγωνισμοί με τον καπιταλισμό της Κίνας, της Ρωσίας, των Ινδιών. Τα σφαγεία του Ιράκ, του Αφγανιστάν, του Πακιστάν.Το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Είναι μύθος πια η υπερδύναμη που καθορίζει τις εξελίξεις σε κάθε χώρα, και στη δική μας, που ελέγχει όλο τον κόσμο, όταν δεν μπορεί να ελέγξει στοιχειωδώς τα του οίκου της.
Η κρίση του ʼ30 έφερε στην επιφάνεια το Κοινωνικό Κράτος
Η κρίση του ΄70 οδήγησε στην αγορά χωρίς ελέγχους και την οικονομία καζίνο
Η κρίση της δεκαετίας μας έχει αιτούμενο τον σχεδιασμό, τη δημόσια παρέμβαση, τις πολιτικές προστασίας. Έχει αιτούμενο την Αριστερά
Χαιρετίζουμε στην ήπειρο μέχρι πριν λίγο των ματοβαμένων δικτατοριών κάτω από το στόμα του λύκου παρά αντιφάσεις, ακρότητες και συμβιβασμούς τις επιτυχίες των κινημάτων στη Νικαράγουα, στη Βολιβία, στον Ισημερινό, στην Κούβα, στη Βραζιλία, στη Χιλή.
Βλέπουμε την Ευρώπη των αδιεξόδων και τη στροφή που μπορεί να έρθει.
Έχουμε μαζί μας τον σ.Μπίσκι, πρόεδρο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, συμπρόεδρο με τον Λαφοντέν της «Αριστεράς» στη Γερμανία, που ρίχνει το ένα ταμπού μετά το άλλο με την είσοδο της στα απαγορευμένα κοινοβούλια της πρώην Δ.Γερμανία, στη Βρέμη, την Έσση, την Κάτω Σαξονία.
Σε αυτό το διεθνές και ευρωπαϊκό έδαφος η χώρα μας
Με το σαθρό πολιτικό σύστημα. Με την απόγνωση μεγάλου μέρους της κοινωνίας.
Με τα δυναμικά κινήματα. Με ένα λαό με ισχυρές δημοκρατικές παραδόσεις
Μπορεί να γίνει
Ο αδύναμος κρίκος του κατεστημένου
Ο ισχυρός κρίκος για τα μεγάλα διεθνή ρεύματα κοινωνικής στροφής.
Ας σκεφθούμε, σύντροφοι
Μήπως οι επιδιώξεις μας εξαντλούνται ώστε να εξασφαλίσουμε ένα πιο άνετο ποσοστό στις επόμενες εκλογές;
Μήπως η φιλοδοξία μας είναι στην πρωτοχρονιάτικη δεξίωση του Προέδρου της Δημοκρατίας να έχουμε την τρίτη αντί για την τέταρτη θέση;
Θα αποδεχθούμε την πρόκληση;
Θα μπούμε μπροστά;
Με ευθύτητα λοιπόν ας θέσουμε τους νέους στόχους μας:
Να ανατρέψουμε το σύστημα του δικομματισμού
Να οικοδομήσουμε μια νέα πλειοψηφία
Να αγωνισθούμε για μια νέα κυβέρνηση ενός Μεγάλου Συνασπισμού με επίκεντρο τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Αυτή την πρόταση πρέπει να μεταφέρουμε στους συντρόφους μας των αριστερών κομμάτων κι οργανώσεων που συνεργαζόμαστε και να τη συζητήσουμε μαζί τους.
Γνωρίζουμε τις δυσκολίες.
Ότι μπορεί να πάρει χρόνο
Και ότι προϋπόθεση είναι να προσπαθήσουμε και να εμπνεύσουμε τους πολίτες.
Όπως όμως «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός»
Και «μια άλλη Ελλάδα είναι εφικτή»
Θα μας πουν: Δεν γίνονται αυτά. Είναι παραμύθια.
Παραμύθια ήταν ότι η τροποποίηση στο άρθρο 16 δεν θα περάσει
Παραμύθια ότι η συνταγματική αναθεώρηση θα καταπέσει
Παραμύθια ότι, λίγο πιο πέρα από εδώ, στην Ακτή του Άγιου Κοσμά το βασίλειο της νύχτας θα γονατίσει
Εμάς στην αριστερά εξάλλου μας αρέσουν κάποια παραμύθια
Που μας κάνουν να βλέπουμε άλλους ορίζοντες, αλλά χρώματα, άλλους τόπους
Έξω από τα όρια της συμβατικής πολιτικής τους
Χρειάσθηκε στη ναζιστική κατοχή το όνειρο μιας άλλης Ελλάδας για να φθάσουμε στο ΕΑΜ και την ελεύθερη κυβέρνηση των βουνών
Χρειάσθηκε η γενιά μου στις μυστικές συγκεντρώσεις και στις ταβέρνες της Καισαριανής το όνειρο της δημοκρατίας για να φτάσουμε στη Νομική και στο Πολυτεχνείο.
Μας λένε βέβαια ορισμένοι ότι μια κυβερνητική λύση θα μπορούσε πολύ πιο εύκολα να δοθεί από μια συνεργασία δική μας με το ΠΑΣΟΚ.
«Πιο εύκολα». Ενδεχομένως.
«Λύση» όμως όχι
Εμείς δεν ταυτίζουμε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Δεν μηδενίζουμε τις δημοκρατικές παραδόσεις, τις μεταρρυθμιστικές απόπειρες, τη λαϊκή βάση του δευτέρου
Προσωπικά δεν συμμερίζομαι απαξιωτικές απόψεις για την ηγεσία του που έχουν λεχθεί. Εκτιμώ την προσπάθεια αποκοπής από τον κυβερνητισμό αλλά τη θεωρώ αδύνατη
Σεβόμαστε το ΠΑΣΟΚ και την ιστορία του.
Δομικά όμως είναι πλέον ενσωματωμένο στο σύστημα, είναι πυλώνας και πόλος του.
Κι αυτό δεν είναι μια άποψη. Είναι μια αλήθεια που αναπηδά καθημερινά
Θα πρέπει λοιπόν να καταστήσουμε σαφές:
Η αριστερά δεν θέτει το αίτημα της νέας πλειοψηφίας και της εναλλακτικής διακυβέρνησης για να στηρίξει τον δικομματισμό αλλά για να τον υπερβεί
Γνωρίζει ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει αν στο σημερινό δίπολο ένα κόμμα το αντικαθιστούσε μια συνεργασία. Το μόνο που θα άλλαζε είναι να χάσει η αριστερά την αναγεννητική δυναμική της.
Αν είμαστε εδώ και συζητάμε αυτές τις προτάσεις είναι για να αλλάξουμε σε βάθος το τοπίο
Αλλιώς σκεφτόμαστε εμείς την κυβερνητική πρόταση.
Όχι όπως μας καλούνε όλο και πιο συχνά τελευταία «σταματείστε να είστε μια δύναμη διαμαρτυρίας»
Εμείς προχωράμε όσο είμαστε δύναμη διαμαρτυρίας. Μαχητική και αποφασιστική
-Μόνο όσο θα διαμαρτυρόμαστε έξω από την Αμερικάνικη Πρεσβεία για τους πεινασμένους απόκληρους της Γάζας, για τα νεκρά παιδιά στο Ιράκ και το Αφγανιστάν
-Μόνο όσο διαμαρτυρόμαστε έξω από τις τράπεζες που νοικιάζουν τους νέους εργαζόμενους σα να είναι ποδήλατα ή μοτοσικλέτες για να κερδίσουν μερικά ευρώ μισθοδοσίας να τα προσθέσουν στα προκλητικά υπερκέρδη τους.
-Μόνο όσο διαμαρτυρόμαστε έξω από τη Γενικά Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής στις 2 και τις 3 τη νύχτα όταν κρατούνται παράνομα φοιτητές χωρίς δικαίωμα επαφής με τους δικηγόρους τους ή φορούσαν πράσινα παπούτσια
Για μας η λογική της αναζήτησης εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης έχει ορισμένες βασικές προϋποθέσεις:
Πρώτο: την κινηματική λογική. Την ανάδειξη ενεργών πολιτών κι όχι θεατών δημοσκοπήσεων από τον καναπέ. Την απόρριψη της λογικής της ανάθεσης.
Δεύτερο:Την είσοδο στην πολιτική των δυνάμεων που έχουν αποξενωθεί και αποκλεισθεί και πρώτα από όλα της νεολαίας
Τρίτο:Την κουλτούρα εναλλακτικών λύσεων. Που δεν θα περιορίζεται μόνο στο χώρο της αναδιανομής του πλούτου, αλλά θα απλώνεται σε ένα συνολικό σχέδιο για την ανάπτυξη της χώρας μας μέσα στο κοσμογονικό, αρνητικά και θετικά διεθνές πλαίσιο
Τέταρτο: Τον συντονισμό τους με τους στόχους της ευρωπαϊκής και διεθνούς αριστεράς για την εξασφάλιση στηριγμάτων και τη δημιουργία ενός ευνοϊκότερου διεθνούς πλαισίου
Πέμπτο: τον συγκρουσιακό του χαρακτήρα και τη σαφή κατεύθυνση προς ένα σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία
Η πιο βασική προϋπόθεση όμως για όσα κάναμε μέχρι σήμερα και όσα θέλουμε να κάνουμε είναι η ανανέωση και η ενδυνάμωση του κόμματος
Αν ο Συνασπισμός έκανε μεγάλα βήματα στις πολιτικές του πρωτοβουλίες, τα βήματά του στην αναδιοργάνωση του κόμματος υπήρξαν πολύ μικρά.
Στην ηγεσία υπήρξε μια κουλτούρα συνεργασίας όμως τα ρεύματα ιδεών περιόριζαν τη συμβολή τους από το ρόλο τους ως μηχανισμών ομάδων. Ας κάνουμε ένα βήμα απελευθέρωσης στη διάρκεια των ψηφοφοριών μας σε αυτό το Συνέδριο
Υπήρξε κάποια συμμετοχή ζωντανών κοινωνικών δυνάμεων, πάντα όμως περιορισμένη
Η οργανωτική αύξηση δεν έχει καμία σχέση με την αύξηση της πολιτικής μας επιρροής
Από το Ινστιτούτο Πουλαντζά έγινε αξιόλογη δουλειά, όμως μέσα στις πολιτικές κινήσεις λείπει ακόμα η συζήτηση σε βάθος
Αναλαμβάνω την ευθύνη για αυτή την καθυστέρηση.
Η επανεξέταση του τρόπου οργάνωσης, η ανασύνταξη, η σύνδεση με την κοινωνία απαιτούν από τη ηγεσία μια εξαιρετική προσπάθεια. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και σε κάθε σημείο της Ελλάδας. Κατά τη γνώμη μου είναι η υπ΄αριθμόν ένα προτεραιότητα.
Αυτή η προσπάθεια υπερέβαινε και τις δυνάμεις μου και τις δυνατότητες, σε συνδυασμό μάλιστα με τις υποχρεώσεις στον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Εύχομαι στο νέο πρόεδρο και την νέα ΚΠΕ δουλειά με έμπνευση, καρποφόρα ώστε ο κήπος μας να γεμίσει τα πιο όμορφα λουλούδια.
Σύντροφοι και συντρόφισσες
Ας φέρουμε το μήνυμα ελπίδας και αναγέννησης παντού.
Με μια μεγάλη εξόρμηση αμέσως με το τέλος του Συνεδρίου.
Στο Ηράκλειο, το Λασήθι, το Ρέθυμνο, τα Χανιά.
Στην Αλεξανδρούπολη, την Κομοτηνή, την Ξάνθη.
Σε όλη την Ελλάδα.
Δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω.
Δεν είμαστε μόνοι.
Έχουμε να συναντηθούμε με πολλούς, πάρα πολλούς.
- Με όλους αυτούς που ξέρουν ότι η ελληνική γλώσσα δεν έχει μόνο τη λέξη «κέρδος», αλλά τις λέξεις «αλληλεγγύη», «συντροφιά», «αγάπη».
- Με όλους αυτούς που θέλουν οι φόροι που πληρώνουν να μη πηγαίνουν στους κολλητούς, σε κομματικά στελέχη, στους εμπόρους όπλων, αλλά στα νοσοκομεία, στα σχολεία, σε αξιοπρεπείς συντάξεις.
- Με όλους αυτούς που όταν ανοίγουν την τηλεόραση θα ήθελαν να βλέπουν τα νέα, εικονικές ιστορίες για γέλια και για κλάματα, κι όχι μια πραγματική ιστορία εκβιασμών, απειλών και συναλλαγών σε αργή κίνηση, με ροζ τσόντες και μαύρες τσάντες.
- Με όλους αυτούς που στα περιαστικά δάση θα ήθελαν να βλέπουν τα παιδιά τους ή τα εγγόνια τους να παίζουν κάτω από τα πεύκα, να ακούν τα πουλιά και να βλέπουν τα κόκκινα ελάφια κι όχι να βρίσκονται ανάμεσα σε αναψυκτήρια και περιφραγμένες βίλλες και σε καμένη γη.
Δεν αξίζει στη χώρα μια τέτοια κυβέρνηση.
Δεν αξίζει στη χώρα ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα.
Δεν αξίζει στη χώρα ένα τέτοιο μέλλον.
Έχει φτάσει η ώρα της ανατροπής.
Έχει έρθει η ώρα της αριστεράς, της δικής μας ευθύνης και δράσης.
Όλοι μαζί.
Ο καθένας από τη θέση του.
Στην πολιτική κίνηση, στη νεολαία, στο σωματείο.
Κι εγώ από τη θέση ευθύνης και μάχης στο Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Για τη συνάντησή μας με τις απελευθερωμένες δυνάμεις του σοσιαλιστικού χώρου, της οικολογίας, της νεολαίας.
Για μια νέα πλειοψηφία.
Για ένα εναλλακτικό πρόγραμμα.
Για μια κυβέρνηση με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS