[από τα Πρακτικά της Βουλής]:
Θα συζητηθεί η υπʼ αριθμόν 39/1-2-2008 επερώτηση των Βουλευτών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ.κ. Αλέκα Παπαρήγα, Σπυρίδωνος Χαλβατζή, Αχιλλέα Κανταρτζή, Κωνσταντίνου Αλυσανδράκη, Νικόλαου Γκατζή, Ιωάννη Ζιώγα, Κωνσταντίνου Καζάκου, Σοφίας Καλαντίδου, Γαρυφαλίας (Λιάνας) Κανέλλη, Νικολάου Καραθανασόπουλου, Δήμου Κουμπούρη, Ευθαλίας (Λίλας) Καφαντάρη, Γεωργίου Μαρίνου, Γεωργίου Μαυρίκου, Παναγιώτας-Εύας Μελά, Νικόλαου Μωραΐτη, Βαρβάρας (Βέρας) Νικολαΐδου, Ελπίδας Παντελάκη, Ιωάννη Πρωτούλη, Σταύρου Σκοπελίτη, Δημητρίου Τσιόγκα και Χαράλαμπου Χαραλάμπους προς τους Υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Ανάπτυξης και Οικονομίας και Οικονομικών, σχετικά με τις Συνεταιριστικές Οργανώσεις.
Το λόγο έχει η Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η κ. Ευαγγελία Αμανατίδου-Πασχαλίδου.
ΛΙΤΣΑ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Πρώτα απʼ όλα, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Καραμάριο για τις ευχές του προς το Συνασπισμό.
Κύριοι Υπουργοί, κύριοι συνάδελφοι, το πρόβλημα των συνεταιριστικών οργανώσεων εδώ και πολλά χρόνια, είναι ένα κρίσιμο ερώτημα, που θίξαμε και το θίγουμε συνεχώς.
Ποιος είναι σήμερα ο ρόλος των συνεταιρισμών, σε συνάρτηση των αυξανόμενων αδιεξόδων του αγροτικού κόσμου, εξαιτίας της νέας αναθεωρημένης Κ.Α.Π. και των κυβερνητικών επιλογών τόσο της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και παλαιότερα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Μπορούν οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, να αποτελέσουν έναν από τους βασικότερους φορείς αγροτικής ανάπτυξης, παράλληλα με την οικογενειακή γεωργία, σε όφελος των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων; Μπορούν τα συνεταιριστικά εργοστάσια να συνεχίσουν να επιτελούν το έργο τους, που τόσα χρόνια απορροφούν τη φυτική και ζωική παραγωγή του τόπου μας και δίνουν πάρα πολλές θέσεις εργασίας στην περιφέρεια; Εμείς λέμε ότι μπορούν.
Πρέπει να διαφυλάξουμε τη βιωσιμότητα της συνεταιριστικής ιδέας. Σήμερα όμως, έχουμε τη μία μετά την άλλη συνεταιριστικές επιχειρήσεις να κλείνουν ή να είναι σε απεργιακές κινητοποιήσεις, διότι μένουν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι. Βασική αιτία, η απαξίωση από την πλευρά της πολιτείας και η χρεοκοπία τους με τις επιλογές της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος, διότι δεν έγιναν από την Κυβέρνηση οι αναγκαίες και ουσιαστικές επενδύσεις, αλλά μετατράπηκαν σε κομματικά παραμάγαζα και όχι σε επιχειρήσεις, που θα παρέμβαιναν στην αγορά υπέρ των καταναλωτών με ποιοτικά προϊόντα, αμείβοντας ικανοποιητικά τον αγρότη παραγωγό. Βάζει λουκέτο σʼ όλα αυτά τα εργοστάσια της περιφέρειας, που σαφέστατα θα φέρει οικονομικό μαρασμό στις περιοχές που βρίσκονται.
Οι ευθύνες των διοικήσεων των εταιρειών που διαχειρίστηκαν αυτές τις εταιρείες και συνεχίζουν την ίδια ανεύθυνη και βλαπτική διαχείριση, είναι οι ηθικοί αυτουργοί ενός εγκλήματος κατά της παραγωγικής τάξης. Και βέβαια, όλα στο βωμό του ιδιωτικού κεφαλαίου.
Στην Ξάνθη οι Σ.Ε.Β.Α.Θ. και Σ.Ε.Π.Ε.Κ. απειλούνται με άμεσο κίνδυνο κλεισίματος. Η Αγροτική Τράπεζα, αποφάσισε το ξεπούλημα της κερδοφόρας γαλακτοβιομηχανίας «ΡΟΔΟΠΗ», αδιαφορώντας για το εργασιακό μέλλον των υπαλλήλων της, αλλά και για τις επιπτώσεις στο εισόδημα των κτηνοτρόφων της περιοχής, ενώ, η «ΣΕΚΑΠ» παρουσίασε αδυναμία ρευστότητας και καταβολής αποζημιώσεων σε υπαλλήλους που έχουν κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
Όσον αφορά τη «ΔΩΔΩΝΗ», πρέπει να συνεχίσει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των παραγωγών και της περιοχής με τις τιμές που δίνει, με το δίκτυο συλλογής γάλακτος, με την ποιότητα των προϊόντων της, που την κάνουν βιώσιμη και επικερδή. Οι χειρισμοί, όμως, που έγιναν στη συνέχεια και γενικά η οργάνωση του όλου θέματος, είχε πάρα πολλές αδυναμίες και πολλά στοιχεία προσωπικών φιλοδοξιών και επιδιώξεων.
Τελικά, φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκαν οι εκπρόσωποι των ενώσεων, οι οποίοι, αν το διερευνήσει κανείς, ούτε άμεση σχέση με την κτηνοτροφία και τη γαλακτοπαραγωγή είχαν ούτε τα συμφέροντα των παραγωγών ήθελαν να διασφαλίσουν. Σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει η Α.Τ.Ε. να ιδιωτικοποιήσει τη «ΔΩΔΩΝΗ». Η πολιτεία απαιτείται να είναι αρωγός σε μια τέτοια προσπάθεια που γίνεται σε συνθήκες σκληρού ανταγωνισμού και όχι να είναι μοχλός διάλυσης και ιδιωτικοποίησης της επιχείρησης.
Η πρότασή μας είναι: Αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου με διάθεση των μετοχών κατευθείαν στους κτηνοτρόφους, οι οποίοι θα την ξεπληρώσουν σταδιακά με την παράδοση του προϊόντος, οπότε να αποκτήσει η εταιρεία μια πραγματική λαϊκή βάση με καταστατική κατοχύρωση, ούτως ώστε να μην μπορεί να πωληθεί η μετοχή σε ιδιώτες. Θα πρέπει να υπάρξει παραγωγή νέων προϊόντων. Θα πρέπει να επιχειρηθεί να κατακτηθούν νέες αγορές. Εμείς, όμως, θέλουμε αυτή η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου να γίνει πραγματικά κατευθείαν προς τους κτηνοτρόφους, οι οποίοι θα τα ξεπληρώνουν σταδιακά -όπως σας είπα- και που θα δεσμευθούν καταστατικά να μην μπορούν να πωληθούν οι μετοχές τους σε ιδιώτες.
Το κλείσιμο είναι η μόνη εύκολη λύση. Θέλει πολιτική βούληση. Πρέπει να υπάρξουν μελέτες βιωσιμότητας των επιχειρήσεων. Πρέπει να εξυγιανθούν και να διατηρήσουν το συνεταιριστικό τους χαρακτήρα, τις θέσεις εργασίας και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Πρέπει να εξασφαλιστεί η στήριξή τους στην κάθετη αξιοποίηση αγροτικών προϊόντων στρατηγικής σημασίας για τη χώρα μας, όπως είναι τα οπωροκηπευτικά, το ελαιόλαδο, η αιγοπροβατοτροφία και άλλα. Επιτέλους, ας δούμε πραγματικά το πρόβλημα, έξω από κομματισμούς, διότι μεγάλο κομμάτι των συνανθρώπων μας οδηγούνται στην ανεργία
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS