Η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού, πραγματοποίησε την πρώτη της συνεδρίαση μετά το 5ο Συνέδριο το Σάββατο 23/02/08, με θέμα «Εκλογή Γραμματέα και Πολιτικής Γραμματείας ΚΠΕ».
Οι εργασίες της ΚΠΕ άνοιξαν με ομιλία του Προέδρου του Συνασπισμού Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος τόνισε:
«Εύχομαι σε όλους και όλες, καλή, δημιουργική και γόνιμη θητεία, στη νέα σύνθεση της ΚΠΕ. Θαθελα να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου σήμερα, λέγοντας κάτι που είναι κοινός τόπος. Ότι οι διεργασίες του 5ου Συνεδρίου του κόμματός μας, μέσα σε ένα κλίμα απογοήτευσης και μιζέριας στην πολιτική σκηνή της χώρας, αποτέλεσε μια χαραμάδα ελπίδας και το 5ο Συνέδριό μας έδωσε ένα μήνυμα ελπίδας στην κοινωνία. Αυτό μας καθιστά υπεύθυνους να ανταποκριθούμε σε αυτές τις υψηλές προσδοκίες. Τώρα για μας είναι τα δύσκολα. Τα δύσκολα για μας είναι να διαχειριστούμε τη μεγάλη ευθύνη, να διαχειριστούμε τις δυνατότητες που μας δίνονται, μέσα σε ένα πλαίσιο βεβαίως δυσκολιών-δεν είναι όλα ρόδινα-πρέπει όμως να ανταποκριθούμε. Κι αισθάνομαι ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ έχουν επικαιρότητα όσα την επομένη της 16ης Σεπτεμβρίου ο Αλέκος Αλαβάνος δήλωσε, ότι «είμαστε υπό δοκιμή». Να ξαναθυμηθούμε αυτή τη φράση και να πούμε ότι πράγματι το πρώτο στάδιο της δοκιμασίας το περάσαμε με επιτυχία. Δεν ζαλιστήκαμε από την άνοδο του εκλογικού μας ποσοστού, δεν επαναπαυτήκαμε από τη δυναμική που αναπτύξαμε στις δημοσκοπήσεις, επεξεργαστήκαμε τομές και αλλαγές. Ανταποκριθήκαμε στο μήνυμα της κοινωνίας για ανανέωση της πολιτικής ζωής με ριζοσπαστικές προτάσεις και λύσεις και την αναζήτηση διεξόδου από τη σημερινή πολιτική κρίση. Αμφισβητήσαμε τα θέσφατα, τα καθιερωμένα, αναμετρηθήκαμε με τις βεβαιότητές μας.
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η κοινωνία βομβαρδίζεται από σκάνδαλα, συναλλαγές, μίζες, DVD, φαινόμενα που αγγίζουν ακόμα και το πρωθυπουργικό περιβάλλον. Μια κοινωνία που βλέπει εμβρόντητη να μπαίνουν στο αρχείο οι υποκλοπές των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του πρωθυπουργού, υπουργών, ανωτάτων στελεχών των ενόπλων δυνάμεων, να μπαίνουν στο αρχείο η υπόθεση των πακιστανών, που δείχνει ένα διεθνές παρακράτος, που έχει κάνει ξέφραγο αμπέλι την Ελλάδα. Και ταυτόχρονα βλέπει μια κυβέρνηση να βρίσκεται σε περιδίνηση, να υποβαθμίζει τη Βουλή, να αρνείται ακόμα και τη διερεύνηση πολιτικών ευθυνών, βλέπει τα δύο μεγάλα κόμματα του δικομματισμού, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να αρνούνται να κόψουν τον ομφάλιο λώρο της διαπλοκής. Κι αναρωτιέται σήμερα κανείς, με ποιόν θα προωθήσει τις περίφημες μεταρρυθμίσεις η κυβέρνηση; Με τον κ. Κουκοδήμο;
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση το Συνέδριό μας έδωσε μια ελπίδα. Θα είμαστε όμως υπό δοκιμή, για τον τρόπο που θα συντονίσουμε τα βήματά μας, που θα έρθουμε σε επαφή με τους πολίτες και τα κινήματα, για το ασφαλιστικό, και τους εργαζόμενους των 400 ευρώ, για τους συμβασιούχους, για τη νεολαία που πλήττεται περισσότερο από όλους. Θα είμαστε υπό δοκιμή για να βρεθούμε δίπλα στους όμηρους συμβασιούχους , στους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, δίπλα στους συνταξιούχους που περνάνε δύσκολες ώρες, στους εργαζόμενους με τους μισθούς πείνας. Θα είμαστε δίπλα στα κινήματα, δίπλα στους πολίτες που αγωνίζονται για την προστασία του περιβάλλοντος , σε αυτούς που δεν θέλουν να πίνουν νερό με εξασθενές χρώμιο στον Ασωπό, σε αυτούς που αγωνίζονται στην Καβάλα για να μη στηθεί εκεί ένα εργοστάσιο που θα καίει λιθάνθρακα και θα μολύνει το περιβάλλον. Και σε αυτό τον αγώνα θέλουμε όλους τους πολίτες μαζί μας. Δεν κοιτάμε ποιοι είναι αυτοί που στις προηγούμενες εκλογές ψήφισαν εμάς, ή που τώρα οι δημοσκοπήσεις τους δείχνουν να μας κοιτάνε με προσοχή. Θέλουμε κι όσους ψήφισαν εμάς αλλά κι αυτούς που δεν μας ψήφισαν.
Θέλουμε ακόμα και την εκκλησία. Είδαμε μια αλλαγή στάσης και είναι ενθαρρυντικό αυτό, να συγχαρούμε το νέο αρχιεπίσκοπο για την εκλογή του. Και θέλουμε την εκκλησία να βρίσκεται δίπλα σε αυτούς τους αγώνες και όχι από άμβωνος να κάνει κηρύγματα για τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής. Αυτό είναι μια αλλαγή στάσης και θέλουμε να το τονίσουμε αυτό, τούτες τις μέρες που άνοιξε ένα εθνικό θέμα, δεν είδαμε κηρύγματα και προτροπές για συλλαλητήρια εθνικά. Και θα θέλαμε να τους δούμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το περιβάλλον όπως βλέπουμε τον οικουμενικό Πατριάρχη, που είναι ένας πράσινος Πατριάρχης.
Εμείς διεκδικούμε ένα άλλο πατριωτισμό, να δώσουμε περιεχόμενο σε έναν άλλο πατριωτισμό, όχι σε αυτόν που θα στέλνει τους νέους ανθρώπους στο Αφγανιστάν, στη Βοσνία, στο Ιράκ, στο Κόσσοβο. Έναν πατριωτισμό που θα αφορά την κοινωνία, τα κοινωνικά δικαιώματα, την κοινωνική δικαιοσύνη, την οικολογία, και εκεί θα δοκιμαστούμε το επόμενο διάστημα.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν άνοδο της Αριστεράς. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία. Σε μια περίοδο που οι κοινωνικές συνθήκες συνεχώς χειροτερεύουν. Δείχνει ότι μια μεγάλη μερίδα πολιτών, ιδιαίτερα νέων, γυρίζει την πλάτη στο φθαρμένο πολιτικό σκηνικό. Βγαίνει από την πολιτική απάθεια και αναζητά πολιτική διέξοδο προς τα Αριστερά.
Είδα σήμερα μια δημοσκόπηση που είναι χαρακτηριστική, και λέει ότι το 76% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ, θέλουν τη συνεργασία της Αριστεράς, θέλουν μια μεγάλη Αριστερά, και βλέπουμε δημοσκοπήσεις να δείχνουν, όσο και αν η κ. Παπαρήγα λέει ότι δεν μπορεί να αθροίζουμε μήλα και πορτοκάλια, ότι μια δυναμική μιας μεγάλης αριστεράς σήμερα θα είχε ποσοστά ίδια με αυτά και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, θα μπορούσαν να συγκριθούν. Κι αναρωτιέται σήμερα κανείς, ποιος δικαιώθηκε και ποιος αμφισβητήθηκε όλα αυτά τα χρόνια; Εμείς που ξεκινήσαμε πριν από 4 χρόνια να λέμε ότι είναι αναγκαιότητα μια Μεγάλη Αριστερά και δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουμε σε χωριστές συγκεντρώσεις για το ασφαλιστικό, σε χωριστές συγκεντρώσεις για την Πρωτομαγιά, ή αυτοί που λέγαν ότι ο Συνασπισμός είναι ένα κόμμα το οποίο ετοιμάζει τα κουστουμάκια του για κυβερνήσεις συνεργασίας; Ας απαντήσουν στους ψηφοφόρους τους, ας απαντήσουν στα μέλη τους που θέλουν αυτή την προοπτική.
Αυτό το ανοδικό ρεύμα μας φέρνει μπροστά σε πολύ σοβαρές ευθύνες. Οφείλουμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις, να μετατρέψουμε τη θετική γνώμη για την αριστερά, σε συνειδητή πολιτική σχέση και την αποστροφή προς τα κόμματα εξουσίας σε ενεργή κοινωνική στάση. Να μετατρέψουμε την απογοήτευση σε αποφασιστικότητα.
Λένε πολλοί ότι η άνοδος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κάνει την κυβέρνηση να χαμογελά. Μια κυβέρνηση λαϊκής μειοψηφίας, που στηρίζεται σε έναν βουλευτή, χαμογελά επειδή ανεβαίνει η Αριστερά. Εμείς απαντάμε ότι η κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να κάνει πάρτι με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Λέμε ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να κάνει μνημόσυνο. Θα έπρεπε να κάνει μνημόσυνο και να προσφέρει κόλλυβα για τη συνταγματική μεταρρύθμιση που έμεινε στα χαρτιά, για το άρθρο 16 που έμεινε στα χαρτιά, για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που δεν εφαρμόζεται, για το ασφαλιστικό που δε θα περάσει, για τον εκλογικό νόμο που πριν από λίγες μέρες ψήφισε με πρόταση του κ. Παυλόπουλου να γίνουν 50 οι βουλευτές και τώρα πρέπει να τον ξαναφέρει για να τον ξαναφτιάξει για να γίνουν 60 και 70 και 80 γιατί ούτε με 80 βγάζει αυτοδυναμία. Θα έπρεπε να κάνει μνημόσυνο και όχι πάρτι για την άνοδο της Αριστεράς, γιατί η άνοδος της Αριστεράς, η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή η οποία μπορεί να ανατρέψει τις σημερινές πολιτικές εξελίξεις. Παράλληλα όμως συμβαίνει κάτι πρωτοφανές.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την υπόθεση Ζαχόπουλου, το βούρκο όπου έχει πέσει η πολιτική μας ζωή, προκειμένου να προωθήσει αθόρυβα την πολιτική της ατζέντα. Τις αλλαγές στο ασφαλιστικό, τη διάλυση της Ολυμπιακής, τις ιδιωτικοποιήσεις στα λιμάνια. Την ίδια στιγμή ένα κύμα ακρίβειας σαρώνει την αγορά και η κυβέρνηση ανακοινώνει επικοινωνιακού χαρακτήρα μέτρα, όπως να αναρτηθούν ηλεκτρονικές οθόνες στις λαϊκές αγορές λες και αυτό θα μας λύσει το πρόβλημα της ακρίβειας. Αυτό δείχνει την αδυναμία της να αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα. Και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει στη βάση του το πρόβλημα της ακρίβειας, γιατί στη βάση του βρίσκονται τα καρτέλ του πετρελαίου, βρίσκονται οι τράπεζες, βρίσκονται επίσης οι υποτιθέμενες δημόσιες επιχειρήσεις υποτιθέμενης κοινής ωφέλειας, που κερδοσκοπούν με την τιμολογιακή τους πολιτική. Βρίσκονται τα καρτέλ των τροφίμων, βρίσκονται όλοι αυτοί που διπλασιάζουν κάθε τόσο τα κέρδη τους και κάνουν τον κ. Αλογοσκούφη να μιλάει υπερήφανα για την ταχύτερα τάχα αναπτυσσόμενη οικονομία στην Ευρώπη. Ζούμε όμως και στο απόγειο μιας επικοινωνιακής διαχειρίσεις της διακυβέρνησης. Έχουμε μια επικοινωνιακή κυβέρνηση, όπως και την προηγούμενη τετραετία. Ο πρωθυπουργός προωθεί αλλαγές στο ασφαλιστικό υποσχόμενος να δώσει το 10% των εσόδων στα ασφαλιστικά ταμεία από τις αποκρατικοποιήσεις. Έτσι αθωώνει τις αποκρατικοποιήσεις και απαλλάσσει τον εαυτό του από τις ευθύνες για το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων, για την τεράστια εισφοροδιαφυγή, για τις χαριστικές ρυθμίσεις στις μεγάλες εταιρείες. Η κυβέρνηση αφού σχεδίασε και υπηρέτησε με συνέπεια, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις που έχουν βαρύτατες ευθύνες, τη διάλυση της Ολυμπιακής, σήμερα εκφράζει τη λύπη της για την καταδίκη της εταιρείας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Την ίδια στιγμή ορκίζονται στη διαφάνεια και στη μηδενική ανοχή στη διαφθορά, όμως αρνούνται τη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής στη Βουλή για το σκάνδαλο της ΖΗΜΕΝΣ, ένα σκάνδαλο που μας κάνει ρεζίλι διεθνώς, την ίδια στιγμή που ακόμα και σε χώρες τριτοκοσμικές προχωράει η δικαστική έρευνα και ανακαλύπτονται οι υπαίτιοι και προχωράνε οι έρευνες ακόμα και στη Νιγηρία η κυβέρνηση προχωράει και η δικαιοσύνη προχωράει τις έρευνες, στη χώρα μας δεν μπορούμε να δούμε πού πήγαν αυτά τα 100 εκ. ευρώ σε μίζες μαύρου πολιτικού χρήματος. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε προφανή αδυναμία. Κανένα από τα μέτρα της δεν πρόκειται να περάσει αν στο μέλλον υπάρχουν σοβαρές κοινωνικές αντιστάσεις. Κι εκεί για μας είναι το ζητούμενο. Ο κόσμος, οι εργαζόμενοι, οι νέοι , πρέπει να συνειδητοποιήσουν τη δύναμη που διαθέτουν αυτή τη στιγμή απέναντι σε μια κυβέρνηση αμήχανη και αδύναμη, που τρέχει να ξεπουλήσει το δημόσιο πλούτο, πριν καταρρεύσει εντελώς από τις εσωτερικές της αδυναμίες.
Τούτες τις μέρες ξεκίνησε μια συζήτηση για το μεγάλο θέμα- αν και κατά τη γνώμη μας υπάρχουν και άλλα πολύ σοβαρότερα εθνικά θέματα, αλλά είναι ένα κρίσιμο, λεπτό, ευαίσθητο θέμα που αφορά την ονομασία της γειτονικής χώρας, της ΠΓΔΜ. Κι εμείς δυστυχώς αισθανόμαστε δικαιωμένοι ύστερα από 15 χρόνια, που όταν κόντρα στο ρεύμα τότε, είχαμε πει με ευθύτητα ότι η μόνη ρεαλιστική λύση είναι μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Και τότε κατηγορηθήκαμε ως ανθέλληνες. Σήμερα διαπιστώνεται ότι οι κυβερνήσεις και τα κόμματα εξουσίας, παρασυρμένα τότε από εθνικιστικούς κύκλους, έχασαν πολύτιμο έδαφος, έχασε πολύτιμο έδαφος η ελληνική εξωτερική πολιτική, διότι μπορούσε τότε να φτάσει σε μια τέτοια λύση. Και σήμερα σύρεται πίσω από την κ. Ράις και πίσω από τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και πίσω από τους σχεδιασμούς για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη, με εξελίξεις ιδιαίτερα δυσοίωνες για την περιοχή. Εξελίξεις που αφορούν τη μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου, κάτι που μπορεί να προκαλέσει ευρύτερη αναταραχή. Εμείς κατ αρχήν δεν θεωρούμε, και πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα αυτό, ότι το ΝΑΤΟ είναι το πλαίσιο για να λυθούν αυτά τα προβλήματα. Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ σε συνδυασμό με τις τελευταίες εξελίξεις στο Κόσσοβο, είναι επικίνδυνη εξέλιξη για την παγκόσμια ασφάλεια. Το τελευταίο που μας απασχολεί σε τελική ανάλυση, είναι αν η ΠΓΔΜ θα μπει με τη μια ή την άλλη ονομασία στο ΝΑΤΟ. Δεν μπορεί η ειρήνη και η σταθερότητα στα Βαλκάνια, να εξαρτάται από τις προτεραιότητες της ατζέντας του καταρρέοντος καθεστώτος του κ. Μπους. Και την ίδια στιγμή που στη γειτονιά μας ανησυχητικές εξελίξεις σαν αυτή της μονομερούς ανεξαρτησίας του Κοσσόβου μαίνονται, η κυβέρνηση κάνει σαν να μην κατάλαβε.
Ο πρωθυπουργός χθες στη Βουλή βγήκε και δήλωσε ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση ανάμεσα στο ζήτημα του Κοσσόβου και στην κατάσταση στα κατεχόμενα της Κύπρου, γιατί στην Κύπρο λέει υπήρξε έξωθεν εισβολή και υπάρχει κατοχή εδαφών της κυπριακής δημοκρατίας. Ας απαντήσουν οι κύπριοι γι αυτό. Και υπάρχει κυβέρνηση στην Κύπρο, η οποία δήλωσε, ότι δεν συμφωνεί στην ΕΕ με την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου. Θέλουν να ξεχάσουν κάποιοι ότι και στο Κόσσοβο πριν από λίγα χρόνια είχαμε πόλεμο, είχαμε επέμβαση. Εμείς ήμασταν σαφείς και θα είμαστε σαφείς. Πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση πρέπει να παραιτηθεί από κάθε σκέψη ανταλλαγής έναντι οποιουδήποτε οφέλους στην ονομασία της γείτονος με την υπόθεση του Κοσσόβου. Δεν πρέπει να αναγνωρίσουμε το προτεκτοράτο του Κοσσόβου. Και την ίδια στιγμή που εμείς ζητάμε και λέμε ότι μονάχα οι προτεραιότητες που θα αναδεικνύουν την αμοιβαία εμπιστοσύνη, τη συνεργασία, την ασφάλεια, την ειρήνη, στα εύφλεκτα Βαλκάνια μπορεί να μας οδηγήσουν σε λύσεις που θα πηγαίνουν τα πράγματα παραπέρα, σχεδιάζουν την παραμονή των ελλήνων στρατιωτών στην περιοχή. Και βεβαίως η δική μας αριστερά έχει μια άλλη αντίληψη.
Τούτες τις μέρες βρίσκεται στην Τουρκία ο Αλέκος Αλαβάνος και βρέθηκε στο τουρκικό κοινοβούλιο, λέγοντας ότι εμείς δεν θεωρούμε ότι πρέπει να έχουμε casus belli αλλά casus pace , να έχουμε αιτία ειρήνης και όχι αιτία πολέμου, γιατί η δική μας αριστερά είναι αυτή που στήνει γέφυρες συνεργασίας και όχι μια αριστερά που υψώνει τείχη, σε δύσκολα ζητήματα, όπως οι σχέσεις μας με τις γειτονικές χώρες. Και αυτή η αριστερά είναι που διεκδικεί αύριο στην Κύπρο μια μεγάλη νίκη, μια μεγάλη σημαντική νίκη. Για πρώτη φορά στην ιστορία αριστερός πρόεδρος να πάρει την εξουσία. Θα θέλαμε να ευχηθούμε με όλη μας την ψυχή καλή επιτυχία στο σύντροφο Δημ. Χριστόφια, διότι η Αριστερά στην Κύπρο είναι η μοναδική δύναμη που πάλεψε με συνέπεια ενάντια στον εθνικιστικό σωβινισμό και την πατροδικαπηλεία, είναι η μόνη δύναμη που υπηρέτησε με συνέπεια τη συνεννόηση ανάμεσα στις δυο κοινότητες, το μόνο δρόμο για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, έξω από τους σχεδιασμούς του διεθνούς παράγοντα.
Ο πήχης έχει ανέβει ψηλά, οι προσδοκίες είναι υψηλές, το Συνέδριό μας έστειλε ένα καθαρό μήνυμα, ζητάει μια ηγεσία ισχυρή, ανανεωμένη, αποτελεσματική. Και πρέπει να σας πω ότι το μήνυμα της ανανέωσης δεν είναι ένα επικοινωνιακό μήνυμα, είναι ένα μήνυμα θετικό. Διάβασα σήμερα, που είναι η επέτειος ίδρυσης της ΕΠΟΝ, στην ΑΥΓΗ, την ανακοίνωση του παραρτήματος Θεσσαλονίκης του Πανελλαδικού Συνδέσμου Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης. Και το βρήκα ιδιαίτερο συγκινητικό. Λένε λοιπόν αυτοί οι σύντροφοι που έζησαν τις ενδοξότερες σελίδες κοινωνικής ανάτασης και αγώνα που έζησε ο τόπος μας και τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη. «Παρά την απογοήτευση από όσα μέχρι σήμερα έζησε ο τόπος μας, γενικότερα από όσα τα τελευταία χρόνια βάζουν σε δοκιμασία τη συνοχή της κοινωνίας μας, η σημερινή νέα μας γενιά ξαναζωντανεύει την ελπίδα και το όραμα.» Ας ανταποκριθούμε σε αυτό το μήνυμα, αυτών των ανθρώπων που είναι νέοι στην ψυχή, που είναι νεότεροι από τους νεότερους σήμερα συντρόφους. Ας δώσουμε ένα μήνυμα ότι θα συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα.
Ο πήχης έχει ανέβει ψηλά. Η πολιτική μας παρέμβαση πρέπει να γίνει πιο δραστική, πιο αποτελεσματική. Τις επόμενες μέρες υπάρχει ένα μεγάλο γεγονός, η Πανελλαδική σύσκεψη του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η συμμαχία μας πρέπει να προχωρήσει, να γίνει ακόμα πιο στενή η πολιτική μας σχέση με τους συμμάχους μας. Να ξαναζωντανέψουν οι εσωτερικές διαδικασίες και ο διάλογος. Βαδίζουμε μαζί, σχηματίζουμε την κρίσιμη μάζα που θα προσελκύσει κι άλλες δυνάμεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι μονάχα μια συνάντηση επιπέδου κορυφής, η κοινωνία πρέπει να κάνει κατάληψη στις επιτροπές, στις τοπικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ. Κι εκεί έχουμε εμείς την πρώτη ευθύνη και για τις δυσκολίες και τις δυσλειτουργίες του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε εμείς την πρώτη ευθύνη. Έχει ο Συνασπισμός την πρώτη ευθύνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξαναγίνει ο πόλος έλξης για τους ανένταχτους της αριστεράς που βλέπουν ξανά τις ελπίδες στο εγχείρημά μας και στρατεύονται στον κοινό μας αγώνα. Πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε αυτή τη σύσκεψη προκειμένου να βγει ενισχυμένος ο ΣΥΡΙΖΑ και να έχουμε στο μυαλό μας ότι οι επιμέρους διαφωνίες δεν είναι αδυναμία, έχουμε μάθει από την εικοσάχρονη πλέον ζωή του κόμματός μας ότι οι διαφωνίες μπορεί να είναι και δύναμη, μπορεί να ενισχύουν ακόμα περισσότερο την εικόνα της ενότητας, όταν δημιουργικά συντίθενται.
Θα ήθελα να πω και δυο λόγια για τα οργανωτικά μας. Στο Συνέδριό μας υπήρξε μια δημοσκοπική έρευνα, την ευθύνη της οποίας είχε ο σύντρ. Πουλάκης , η οποία έβγαλε κάποια πολύ κρίσιμα συμπεράσματα. Η συντριπτική πλειοψηφία των συνέδρων, η συντριπτική πλειοψηφία του κορμού του κόμματός μας, αναγνωρίζει ότι το σημαντικότερο πρόβλημα σήμερα του Συνασπισμού είναι το οργανωτικό. Αυτό σημαίνει ότι εκεί θα κριθεί η αποτελεσματικότητα της νέας ηγεσίας. Αν θα μπορέσει να κάνει τομές και αλλαγές, αν θα μπορέσει να βάλει το κόμμα σε κίνηση. Αν θα μπορέσει να εντάξει νέα μέλη σε μια περίοδο που έχει αρχίσει να γίνεται πιο ελκυστικός από ποτέ ο Συνασπισμός. Αν δεν το κάνουμε αυτό, θα είναι μια ακόμα πολύ μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Εγώ δεν πιστεύω ότι το οργανωτικό πρόβλημα είναι τεχνικό πρόβλημα. Είναι κυρίως πολιτικό πρόβλημα. Από την άλλη όμως δεν έχουμε τη δυνατότητα να μην πειραματιστούμε, να μην κάνουμε αλλαγές, να τα αφήσουμε όλα έτσι, και να ευχηθούμε ότι θα λυθεί το πολιτικό πρόβλημα από τη δυνάμωση της πολιτικής μας δράσης.
Βεβαίως δυνάμωση της πολιτικής μας δράσης, βεβαίως συμμετοχή στα κοινωνικά μέτωπα, αλλά πρέπει να αλλάξουμε και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούμε. Αυτό προϋποθέτει να αλλάξουμε κι εμείς οι ίδιοι νοοτροπία πολλές φορές. Δύσκολο πράγμα. Και είμαι της άποψης ότι οι αλλαγές δεν μπορούν να έρθουν από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος. Θέλω να σας πω ότι οραματίζομαι μια Κεντρική Πολιτική Επιτροπή που να μπορεί να συζητάει τις αντιθέσεις της. Είμαστε σε θέση σήμερα να το κάνουμε; Δεν είμαστε. Οραματίζομαι τη στιγμή που θα φτάσουμε σε μια ΚΠΕ η οποία θα εκλέξει τα εκτελεστικά της όργανα χωρίς λίστες, η οποία θα εκλέξει τα εκτελεστικά της όργανα όχι κατʼ ανάγκη στη βάση της αναλογικότητας, αλλά στη βάση της αποτελεσματικότητας. Σε όλο τον κόσμο, όπου υπάρχουν κι αλλού θεσμοθετημένες τάσεις και ρεύματα, (σας θυμίζω ότι το γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα πολύ πριν από μας υιοθέτησε και θεσμοθέτησε ρεύματα και τάσεις), η αναλογικότητα δεν ίσχυε παρά μόνο στα βουλευόμενα όργανά του, και όχι στα εκτελεστικά όργανα. Οχι γιατί πρέπει να αδικήσουμε καμία άποψη, αλλά διότι κάποια στιγμή, πρέπει να ωριμάσουμε και να φτάσουμε στο σημείο να μπορούμε πρώτα να βλέπουμε τις ανάγκες και μετά τα πρόσωπα που αντιστοιχούν στις ανάγκες. Και όχι πρώτα τα πρόσωπα και μετά τις ανάγκες.
Θα ήθελα να σας πω μερικές σκέψεις, μερικές προτάσεις.
Πρώτο, πιστεύω ότι πρέπει να αναβαθμίσουμε τη λειτουργία της ΚΠΕ. Να το λέμε και να το εννοούμε ότι είναι το ανώτατο όργανο ανάμεσα σε δύο συνέδρια. Αυτό σημαίνει όμως ότι η ΚΠΕ δεν μπορεί να συζητάει γενικόλογα. Πρέπει να συζητάει με συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα.
Δεύτερο, πιστεύω ότι πρέπει να πειραματιστούμε σε ένα άλλο οργανωτικό μοντέλο. Να σκεφτούμε, να διαβουλευτούμε γι αυτό. Νομίζω ότι το σημερινό μοντέλο του οργανωτικού γραφείου ήταν μεγάλο, ήταν δυσλειτουργικό, και όπως λέει η συντριπτική πλειοψηφία των συνέδρων, δεν έχει αποδώσει. Εγώ προτείνω να μην πάμε σε αυτή τη συνταγή και να αποφασίσουμε την εκλογή ενός νέου οργάνου, όχι σε αυτή αλλά στην επόμενη Κεντρική Επιτροπή και όχι με λίστες αλλά με συζήτηση, με συνεννόηση. Ενός οργάνου το οποίο θα έχει ρόλο εκτελεστικής γραμματείας, επιτέλους να υπάρχει στο κόμμα μας ένα όργανο το οποίο θα ελέγχει και θα εποπτεύει την υλοποίηση των αποφάσεων. Γιατί πολλές φορές η ΚΠΕ παίρνει σημαντικές αποφάσεις αλλά ποιος ελέγχει την υλοποίησή τους; Και πιστεύω ότι σε αυτό το όργανο πρέπει να συμμετέχουν και από τις 13 περιφέρειες της χώρας, ένας υπεύθυνος για κάθε περιφέρεια. Και επικεφαλής να είναι ο γραμματέας της ΚΠΕ. Θα λύσει ως δια μαγείας το πρόβλημα; Όχι, δεν θα το λύσει. Πιστεύω όμως ότι είναι μια ένδειξη ότι πάμε σε μια κατεύθυνση για να αντιμετωπίσουμε το οργανωτικό πρόβλημα. Και από αυτή την εκτελεστική γραμματεία να περάσει η μεγάλη ευθύνη της κομματικής, της οργανωτικής ανασυγκρότησης, αλλά και της εποπτείας, του ελέγχου των αποφάσεων.
Τρίτη πρόταση. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή πρέπει να ελέγχουμε τη δουλειά μας, όχι με όρους καχυποψίας αλλά με όρους συντροφικότητας, και να μην ελέγχει ο καθένας τη δουλειά του μέσα στο διακριτό ρεύμα στο οποίο ανήκει αλλά ανοιχτά σε δημόσια συζήτηση στην ΚΠΕ. Πιστεύω ότι σήμερα θα εκλέξουμε ένα νέο όργανο, τον γραμματέα μας, και ένα νέο όργανο πολιτικής διεύθυνσης. Νομίζω ότι αυτή η εκλογή δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αποτελεί μια διαδικασία η οποία έγινε, τελείωσε και θα ξανασυζητήσουμε μετά στο 6ο Συνέδριο του κόμματος. Πιστεύω ότι στο μέσο της θητείας πρέπει να υπάρξει μια συνεδρίαση απολογισμού της δουλειάς της ΚΠΕ, απολογισμού των χρεώσεων των τμημάτων και των τομέων ευθύνης αλλά και απολογισμού της δουλειάς της Πολιτικής Γραμματείας και να τεθεί ξανά, στο μέσο της θητείας , σε κρίση η αποτελεσματικότητα, η λειτουργικότητα αλλά και η σύνθεση της ΠΓ. Κι ας επανεκλεγεί η ίδια, ή ας γίνουν αλλαγές.
Τέταρτη πρόταση. Πιστεύω ότι πολύ σημαντική ευθύνη με την καλή έννοια, συμβολή σε αυτή την προσπάθεια της αναζωογόνησης της πολιτικής λειτουργίας του κόμματος το τελευταίο διάστημα , είχε ο σύντροφος Νίκος Χουντής. Προτείνω να είναι ο Ν. Χουντής πάλι ο επόμενος γραμματέας της ΚΠΕ.
Πέμπτη πρόταση. Πιστεύω ότι από τη θητεία μου στην προηγούμενη ΠΓ αλλά και από τη συμμετοχή μου ως γραμματέας της νεολαίας στο όργανο, εδώ και 9 χρόνια, η ΠΓ πολλές φορές δεν λειτουργούσε ως όργανο πολιτικής διεύθυνσης. Αυτό βεβαίως δεν είναι ζήτημα μόνο προσωπικό, αλλά και ζήτημα νοοτροπίας, λειτουργίας, κουλτούρας. Πιστεύω όμως ότι και το ποσοτικό είναι μια από τις αιτίες. Ένα όργανο πολιτικής διεύθυνσης δεν μπορεί να είναι τόσο μεγάλο όσο για να χωρέσουν όλες ει δυνατόν οι απόψεις - καλό είναι να χωράνε οι απόψεις αλλά μπορούν να εκπροσωπούνται και από λιγότερους - όσο να χωρέσουν ει δυνατόν όλες οι θετικές φιλοδοξίες προσφοράς. Ένα όργανο πολιτικής διεύθυνσης πρέπει να είναι ένα μικρό όργανο. Γνωρίζω ότι η πρότασή μου για ένα πολύ μικρό όργανο βρήκε αντίθετους πολλούς και πολλές. Δεν έχω διάθεση ούτε πρόθεση στο νέο μας ξεκίνημα να αρχίσουμε με μια αντιπαράθεση γραφειοκρατικού χαρακτήρα. Γι αυτό το λόγο προτείνω μια μέση λύση η οποία δεν αδικεί την αναλογικότητα, αλλά να είναι και ένα μήνυμα νοικοκυρέματος αλλά και κάτι το οποίο θα είναι ένας προωθητικός συμβιβασμός. Προτείνω, λοιπόν, το όργανο να αποτελείται από τον πρόεδρο, το γραμματέα και 15 μέλη. Να πάμε δηλαδή στην εκλογή 15μελούς οργάνου.
Τέλος πιστεύω ότι σε αυτή τη φάση θα πρέπει να αναπτύξουμε ιδιαίτερη σχέση με τους συντρόφους μας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, και με αυτή την έννοια θεωρώ ότι θα πρέπει τακτικά, να παρακολουθούν τη νέα πολιτική μας διεύθυνση οι σύντροφοί μας στη Βουλή και βεβαίως αναφέρομαι στους δύο κοινοβουλευτικούς μας εκπροσώπους που σε αυτή τη φάση είναι του Συνασπισμού και οι δύο, ο Γ.Δραγασάκης και ο Φ, Κουβέλης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, πιστεύω ότι δεν είναι οι φόρμες που μπορούν να οδηγήσουν σε αλλαγή νοοτροπίας αλλά αυτό που μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή νοοτροπίας είναι η ίδια η δική μας συμπεριφορά, να μπούμε σε μια άλλη κουλτούρα συνεννόησης και να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις και στις υψηλές προσδοκίες της κοινωνίας που είναι στραμμένη σε μας, μας βλέπει με μεγάλη προσοχή και δεν πρέπει να απογοητεύσουμε τις ελπίδες και τις προσδοκίες της.»
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS