Η τάση ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ, δε μπορεί να κατανοηθεί απλώς ως μια τυφλή διαμαρτυρία. Και τούτο γιατί η απλή διαμαρτυρία εκφράζεται συνήθως με τρόπους αρνητικούς και απορριπτικούς. Εδώ έχουμε μια επιλογή που εμπεριέχει την ελπίδα ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, ότι η αλλαγή πρέπει να γίνει προς τα αριστερά και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι ο καταλύτης.
Αυτή η στροφή προς τα αριστερά και ειδικότερα προς το ΣΥΡΙΖΑ, δε συνιστά επίσης ένα φαινόμενο παροδικό. Τουλάχιστον οι αιτίες που προκαλούν αυτή τη στροφή έχουν κοινωνικό βάθος και μακρά διάρκεια. Πρόκειται για ένα ευρύτερο πλέγμα εξελίξεων που έχουν να κάνουν όχι μόνο με την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και γενικότερα με την κρίση του δικομματισμού και του νεοφιλελευθερισμού.
Σε μια ιστορική στιγμή που ο ελληνικός καπιταλισμός δεν έχει ολοκληρώσει το νεοφιλελεύθερο μετασχηματισμό του, ο νεοφιλελευθερισμός διεθνώς έχει μπει σε φάση κρίσεων και ο φονταμενταλισμός των αγορών αποδείχνεται επικίνδυνος ακόμη και για τη σταθερότητα του συστήματος, όπως δείχνει και η τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση.
Έτσι οι παλιές κοινωνικές συμμαχίες, που συγκροτούντο στη βάση δημόσιων πολιτικών και δημόσιων αγαθών, αποσυντίθενται χωρίς να μπορούν να συγκροτηθούν νέες στη βάση των αγοραίων λύσεων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Το αποτέλεσμα είναι μια γενικευμένη αποτελμάτωση.
Ακριβώς γι΄ αυτό, η ανατροπή αυτού του σκηνικού και η διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας και ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, στη βάση του οποίου αυτή η πλειοψηφία θα συγκροτηθεί, είναι ένας στόχος άμεσος, αλλά και μακράς πνοής και προφανώς δεν αφορά μόνο τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS