Φίλες και φίλοι σύνεδροι,
Διεξάγετε το 8ο Συνέδριό σας σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών διεργασιών. Τούτες τις μέρες, η κυβέρνηση - μια κυβέρνηση λαϊκής μειοψηφίας - παρά το γεγονός ότι βλέπει να χάνει ολοένα και περισσότερο την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, παρά το γεγονός ότι έχει πια απαξιωθεί ηθικά και πολιτικά, προωθεί μια σφοδρή επίθεση σε όλα τα μέτωπα.
Επιτίθεται στο ασφαλιστικό, επιχειρώντας να συρρικνώσει τα ασφαλιστικά δικαιώματα των πιο ευάλωτων κοινωνικών κατηγοριών. Εκποιεί τον δημόσιο πλούτο ιδιωτικοποιώντας τα λιμάνια της χώρας, βάζοντας λουκέτο στην Ολυμπιακή, ξεπουλώντας τη ΔΕΗ σε ξένα πολυεθνικά συμφέροντα.
Πρόκειται για μια ολομέτωπη επίθεση. Στα μέτωπα αυτά ο νεοφιλελευθερισμός, η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, η εμπορευματοποίηση του δημόσιου χώρου και των κοινωνικών αγαθών, είναι πολιτικές επιλογές που πρέπει να ηττηθούν. Πρέπει να νικήσει η κοινωνία, πρέπει να νικήσουν οι δυνάμεις που υπερασπίζονται τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, πρέπει να νικήσει η αντίληψη που θεωρεί αδιαπραγμάτευτα τα δημόσια αγαθά.
Η κυβέρνηση της Δεξιάς πρέπει να ηττηθεί στις βασικές της επιλογές. Και για να ηττηθεί πρέπει να αμφισβητηθεί το κεντρικό της επιχείρημα, ότι δηλαδή η πολιτική που εφαρμόζει, κινείται, ως προς τα βασικά της χαρακτηριστικά, μέσα σε ένα πλαίσιο δικομματικής συναίνεσης.
Κι εδώ πρέπει να είμαστε ειλικρινείς μαζί σας. Η πολιτική αυτή δεν εμφανίστηκε μπροστά μας ξαφνικά. Υπάρχει και ασκείται, σε ολόκληρη την Ευρώπη, τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια. Και είναι μια πολιτική που με διαφορετικές εντάσεις και εκδοχές εφαρμόστηκε και από κεντροδεξιές αλλά και από κεντροαριστερές κυβερνήσεις, διευρύνοντας με οδυνηρό τρόπο τις κοινωνικές αντιθέσεις.
Ο ιστορικός συμβιβασμός της Κεντροδεξιάς με την Κεντροαριστερά σε έναν άχρωμο και άνευρο μεσαίο χώρο, ήταν αυτός που δημιούργησε μια ευρύτερη συναίνεση σε επιλογές απορύθμισης του κοινωνικού κράτους. Ήταν αυτός που έφερε στο προσκήνιο ιδεολογήματα όπως το τέλος της εργασίας, το τέλος των ιδεολογιών ή την υπέρβαση της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά.
Οι προσπάθειές για μια πιο κοινωνικά ευαίσθητη εκδοχή της κυρίαρχης πολιτικής, ακόμα και αν υπήρξαν, δεν καρποφόρησαν. Αυτό που πρυτάνευσε ήταν τα στερεότυπα της δεκαετίας του ʼ90, η θεοποίηση της αγοράς και του χρηματιστηρίου, η εισβολή των μάνατζερ στον δημόσιο τομέα, η απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
Η αντίληψη που κυριάρχησε ήταν ότι αυτού του είδους οι κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις είναι δεδομένες και ότι το μόνο που αλλάζει είναι αυτός που τις διαχειρίζεται. Ότι, ασχέτως με το τι λέμε δημόσια, στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Ότι υπάρχει μονάχα ένας μονόδρομος: η προσαρμογή στους νόμους της αγοράς. Ότι στο όνομα μεγάλων εθνικών στόχων έπρεπε να θυσιάσουμε την κοινωνική συνοχή και τις κατακτήσεις δεκαετιών.
Μόνο που πολύ γρήγορα αποδείχτηκε ότι ο μονόδρομος αυτός οδηγεί σε αδιέξοδο. Και ότι σήμερα ο πραγματικός εθνικός στόχος είναι η υπεράσπιση της κοινωνικής συνοχής, την ώρα που η οικονομία και ο παραγόμενος πλούτος μεγεθύνονται.
Αυτή η αντίληψη της αναγκαστικής επιλογής, η αντίληψη του μονόδρομου, δεν μπορεί πλέον να γίνει αποδεκτή από τον κόσμο, ο οποίος ημέρα με την ημέρα εξεγείρεται.
Σήμερα η ίδια η ζωή βάζει όλες τις πολιτικές δυνάμεις σε ένα μεγάλο δίλημμα. Αν αποδέχονται ένα τέτοιο σύστημα, διεκδικώντας ρόλο συνεταίρου στην διαχείρισή του, ή αν το αμφισβητούν.
Το δίλημμα αυτό, για μεγάλο μέρος της κοινωνίας, έχει λυθεί. Με πολλούς από τους συνέδρους εδώ μέσα, αλλά και με πάρα πολύ κόσμο από την βάση του ΠΑΣΟΚ, έχουμε συναντηθεί στις κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό, όχι μόνο τώρα, αλλά και παλιότερα. Έχουμε συναντηθεί, στους αγώνες για δωρεάν δημόσια παιδεία και για την υπεράσπιση του άρθρου 16, στους αγώνες των εργαζομένων για την υπεράσπιση του δημόσιου πλούτου.
Αυτό το μαζικό ρεύμα κοινωνικής αντίστασης, είναι σήμερα η πρώτη ύλη για ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο, σε αριστερή κατεύθυνση.
Θέλουμε να είμαστε ξεκάθαροι. Δεν πιστεύουμε ότι από μόνη της μια εναλλαγή στην κυβερνητική εξουσία μπορεί να αλλάξει τα σημερινά δεδομένα. Γιʼ αυτό και δεν συμμετέχουμε σε μια τέτοια συζήτηση με διλημματικούς όρους. Όσο και αν το εκλογικό σύστημα θέτει το τεχνικό πλαίσιο για την ανάδειξη της πλειοψηφίας, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η πολιτική πρακτική. Γιατί δεν μπορούν να δημιουργηθούν όροι ανατροπής της δεξιάς αν δεν αμφισβητηθεί η στρατηγική συναίνεση στην υιοθέτηση δεξιών πολιτικών επιλογών.
Γι αυτό παρακολουθούμε με ιδιαίτερη προσοχή τον προβληματισμό που αναπτύσσεται μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Έναν προβληματισμό μέσα από τον οποίο το κόμμα σας, σωστά κατά τη γνώμη μας, αναζητά τρόπους να ξεκόψει από τον κυβερνητισμό, να ανακτήσει επαφή με την βάση του, να επαναπροσδιορίσει τις κοινωνικές του αναφορές.
Γιατί οι ζώντες πολιτικοί οργανισμοί περνούν πάντοτε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τους μέσα από ένα ιδεολογικό και αξιακό φίλτρο, γιατί η πολιτική δεν είναι απλώς μια υπόθεση μάνατζμεντ.
Φίλες και φίλοι,
Αυτό που σήμερα χρειάζεται είναι να αλλάξει ο δεδομένος συσχετισμός δυνάμεων μέσα στην κοινωνία και αυτό να αποτυπωθεί πολιτικά. Γιʼ αυτό θεωρούμε ότι απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης, είναι το σχέδιο αυτό να στηρίζεται πολιτικά από ένα ισχυρό μαζικό κίνημα, έτσι ώστε να αντισταθμίζεται η πίεση από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Εδώ λοιπόν υπάρχει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Αν η εναλλακτική λύση που έχει ο καθένας στο μυαλό του επιχειρεί να ανατρέψει τους σημερινούς συσχετισμούς δυνάμεων ή αν
τους αντιλαμβάνεται ως δεδομένους.
Εμάς δεν μας ενδιαφέρει η συμμετοχή σε μια κυβέρνηση που θα διαχειριστεί την κρίση του πολιτικού συστήματος. Εμάς μας ενδιαφέρει να δοθεί λύση αριστερής διακυβέρνησης που θα ανατρέπει το σημερινό πλαίσιο εξουσίας.
Ακριβώς επειδή αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, ακριβώς επειδή θέλουμε να προωθήσουμε το πρόγραμμά μας, ακριβώς επειδή δεν αρκούμαστε μόνο στις καταγγελίες, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η ανατροπή των συσχετισμών.
Με βάση αυτό το κριτήριο διαμορφώνουμε τις προτάσεις μας, με βάση αυτό το κριτήριο εξετάζουμε τις προτάσεις που κατατίθενται από άλλες δυνάμεις σε δημόσια πολιτική συζήτηση. Και αυτό το κριτήριο είναι η βασική προϋπόθεση για ένα εναλλακτικό σχέδιο, που θα απελευθερώσει την κοινωνία από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της αγοράς, που θα αμφισβητήσει την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού.
Ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο που θα συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις της Αριστεράς, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, της οικολογίας και θα φέρει στο προσκήνιο μια κοινωνικά δίκαιη αντίληψη για την ανάπτυξη, την εργασία και τα κοινωνικά δικαιώματα.
Θα παρακολουθήσουμε, λοιπόν, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη συζήτηση που θα γίνει στο συνέδριό σας γύρω από αυτά τα ζητήματα. Σε κάθε περίπτωση θα επιμείνουμε στην κοινή δράση όλης της αντιπολίτευσης, την οποία επιδιώκουμε σταθερά για όλα τα μεγάλα και ανοιχτά κοινωνικά μέτωπα.
Θα παρακολουθήσουμε τις εργασίες του συνεδρίου, αναμένοντας τις απαντήσεις σας σε αυτά τα μεγάλα ζητήματα. Γιατί σήμερα οι νέοι εργαζόμενοι της ανασφάλιστης και επισφαλούς εργασίας περιμένουν από όλους μας καθαρές απαντήσεις για μια προοπτική πλήρους απασχόλησης και όχι αόριστες αναφορές σε ευελιξία και ανταγωνιστικότητα.
Γιατί οι φοιτητές που πέρυσι βγήκαν στους δρόμους για το άρθρο 16 και ανέτρεψαν τη συνταγματική αναθεώρηση, την κορυφαία πολιτική επιλογή της κυβέρνησης της δεξιάς για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, περιμένουν να ακούσουν καθαρές απαντήσεις για ένα αναβαθμισμένο δημόσιο πανεπιστήμιο. Όχι ευχολόγια για αναβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μέσα από μη κρατικά ιδρύματα, σούπερ μάρκετ που θα πουλούν τη γνώση σαν εμπόρευμα.
Γιατί οι λιμενεργάτες, οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής που αγωνίζονται για την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, περιμένουν καθαρές απαντήσεις απέναντι σε μια πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και συρρίκνωσης του δημόσιου χώρου.
Γιατί οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι περιμένουν να μάθουν πότε θα κληθούν σε αυτόν τον τόπο να πληρώσουν οι τραπεζίτες και τα μεγάλα κατασκευαστικά και εφοπλιστικά λόμπι που αυξάνουν προκλητικά την κερδοφορία τους, τη στιγμή που η ακρίβεια θερίζει και δύο στα τρία νοικοκυριά είναι καταχρεωμένα στις τράπεζες.
Με αυτές τις σκέψεις που ελπίζω να αποτελέσουν συμβολή στον προβληματισμό σας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω ειλικρινά για την παραχώρηση αυτού του βήματος στον Συνασπισμό, η οποία νομίζω ότι ανοίγει έναν νέο κύκλο ουσιαστικού διαλόγου ανάμεσά μας.
Σας εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες σας.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS