«Αυτό που επιχειρούμε σήμερα σʼ αυτή την ανοιχτή κοινοβουλευτική ομάδα, με εκπροσώπους των συνδικαλιστικών φορέων και με επιστημονικούς εκπροσώπους, δηλαδή να τελειοποιήσουμε τις προτάσεις μας είναι το μεγάλο μας όπλο. Διότι η δουλειά που πάμε να κάνουμε σήμερα, δεν ξεκινάει από το μηδέν. Ενώ έχουμε έναν ασφαλιστικό νόμο, ο οποίος έχει έρθει σε συζήτηση από χθες στη Βουλή και αυξάνει τα γενικά και ειδικά όρια συνταξιοδότησης και μειώνει τις επικουρικές συντάξεις και καταργεί την πρόωρη συνταξιοδότηση των μητέρων και συρρικνώνει όλες τις πρόωρες συντάξεις, σε βαθμό που να τις καθιστά απαγορευτικές. Και επιφέρει σαρωτικές ενοποιήσεις σʼ όλους τους τομείς της κοινωνικής ασφάλισης, ώστε να γίνει μια εξίσωση προς τα κάτω των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και να αντιμετωπιστούν τα οικονομικά προβλήματα του προϋπολογισμού, αξιοποιώντας τα αποθεματικά των καλών ταμείων. Και καταργεί τις προστατευτικές διατάξεις, που υπήρχαν από απολύσεις. Και αλλάζει τον τρόπο διορισμού των ασφαλισμένων στα ασφαλιστικά ταμεία. Και επεμβαίνει στην χρηματοδότηση, περιοριστικά, του ασφαλιστικού συστήματος. Και αυξάνει τις απαιτούμενες ημέρες ασφάλισης, προκειμένου να δικαιούται κάποιες παροχές υγείας κάποιος. Και διευρύνει τις αρμοδιότητες των κυβερνητικών επιτρόπων στα ασφαλιστικά ταμεία. Εμείς δεν θʼ ασχοληθούμε με τίποτα απʼ αυτά, αυτή τη στιγμή. Δίνουμε τη μάχη, είχαμε μια εξαιρετική παρουσία και χθες με τις ομιλίες του Γιάννη Δραγασάκη, του Παναγιώτη Λαφαζάνη, θα συνεχιστεί η παρουσία της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Οι βουλευτές μας είναι συνεχώς στις πρώτες γραμμές μάχης, κάτω από το φουγάρο της ΔΕΗ στο Κερατσίνι, έξω από την χωματερή στα Λιόσια, όμως σήμερα δεν θα ασχοληθούμε με τίποτα απʼ αυτά. Δεν θʼ ασχοληθούμε με τον νόμο της Ν.Δ..
Θα ασχοληθούμε με την πρόταση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς γιατί είναι δυνατόν και πρέπει να φανεί ότι είναι δυνατόν να υπάρξει μια άλλη λύση στο ασφαλιστικό, η οποία και θα στηρίζεται στην πραγματικότητα και θα δίνει απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα και αντί να συρρικνώνει κατακτήσεις των εργαζομένων θα τις βελτιώνει. ….
Μʼ αυτή την έννοια θέλω να κάνω τις εξής επισημάνσεις.
Πρώτον, μια κυβέρνηση που ζει σʼ αυτόν τον πλανήτη θα πρέπει να έχει άλλες προτεραιότητες σήμερα. Διότι η προτεραιότητα που εκ των πραγμάτων μπαίνει σήμερα είναι οι επιπτώσεις, από μια διεθνή πια χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, η οποία αναπτύσσεται στο χώρο των Ηνωμένων Πολιτειών, που έχει περάσει τα σύνορά της και απειλεί την παγκόσμια οικονομία. Έχουμε την εκτόξευση των τιμών του πετρελαίου, την δραματική μείωση της τιμής του δολαρίου, την εκτόξευση των τιμών των δημητριακών, …..
Τι πρέπει να κάνει επομένως μία κυβέρνηση; Πρώτον έπρεπε να κινηθεί στην κατεύθυνση πως θα αντιμετωπίσει το καινούργιο περιβάλλον και να βγάλει και μερικά μαθήματα αυτή την πυραμίδα που το δημόσιο στις ΗΠΑ εξαναγκάζεται να δαπανά δισεκατομμύρια η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ προκειμένου να αγοράσουν άχρηστα χαρτιά στην πραγματικότητα προκειμένου να διασώσουν το σύστημα. ………
Περιμένουμε λοιπόν από την ελληνική κυβέρνηση σήμερα που ο δημόσιος χώρος σήμερα, τα δημόσια εργαλεία είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτή την διεθνή κρίση η οποία έχει διεισδύσει και στην Ελλάδα. Περιμέναμε να αντιμετωπίσει τους κυματισμούς από τη διεθνή κρίση, που εισάγονται στην Ελλάδα σαν πρόσθετη ακρίβεια και εμπλέκονται με τα εσωτερικά καρτέλ…. Βλέπουμε την κυβέρνηση να κάνει το εντελώς αντίθετο . για λόγους και ιδιοτελείς για νʼ αποδείξει ότι μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις, μια κυβέρνηση όπου το κέντρο των μεταρρυθμίσεών της θα καταρρεύσει σε λίγες βδομάδες με την ψήφο της Αναθεώρησης του Συντάγματος και για νʼ αποφύγει άλλα ζητήματα αλλά και για να λύσει προβλήματα, για όσους τη στηρίζουν. Επομένως το πρώτο πράγμα είναι ότι έχουμε άλλες προτεραιότητες.
Το δεύτερο θέμα, δεν λέμε εμείς ότι δεν υπάρχει θέμα ασφαλιστικού. Λέμε ότι υπάρχει πρόβλημα ασφαλιστικού κι αυτό φαίνεται κι από την υπόθεση των δομημένων ομολόγων κι από δυσκολίες που έχουν διάφορα ταμεία κι από ανορθολογισμούς που υπάρχουν, λέμε όμως ότι χρειάζεται άλλη προσέγγιση, άλλη αντίληψη σε σχέση με τη λύση του, άλλες μέθοδοι και άλλη σχέση με τους εργαζόμενους. Εμείς έχουμε άλλες προτεραιότητες. …. Η ασφάλιση είναι για την κυβέρνηση το μέσο σε σχέση με τους στόχους, οι οποίοι είναι προσαρμοσμένοι στις ταξικές και οικονομικές επιλογές της κυβέρνησης. Εμείς είμαστε σʼ εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Πιστεύουμε ότι το θέμα της συνταξιοδότησης, της ασφάλισης, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι ο στόχος πάνω στον οπαίο προσπαθούμε να βρούμε τρόπους, ώστε το μέσο, το οποίο είναι ο προϋπολογισμός, να ανταποκριθεί σε μια μεγάλη αξία, που είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δεν μπορούμε να μπούμε εμείς στη λογική και χρησιμοποίησε μια πολύ εύστοχη έκφραση ο Παναγιώτης ο Λαφαζάνης χθες ότι, σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν για να έχουμε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Πιστεύουμε για τους ανθρώπους που έχουν κλείσει τον εργασιακό τους βίο, ότι έχουν δικαίωμα στην ευτυχία. Κι όσο κι αν φαίνεται αυτό ότι δεν είναι πολιτικό και δεν μπαίνει μέσα στις τεχνικές της αντιπαράθεσης για το ασφαλιστικό σύστημα, για μας είναι μια από τις πρώτες και μεγάλες αξίες.
Το τρίτο σημείο που θα ήθελα να αναφέρω είναι ότι για μας η νέα προσέγγιση στο ασφαλιστικό βλέπει μακριά. Βλέπει αυτούς που είναι ακόμα μακριά από το χρόνο συνταξιοδότησης, που είναι οι νέοι άνθρωποι. Και βιώνουμε στην Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του ʼ90 με τους νόμους Σουφλιά και Σιούφα και τώρα με το νόμο πώς να τον πούμε, νόμο Τσιτουρίδη, νόμο Μαγγίνα, νόμο Πετραλιά; Ας τον πούμε νόμο Καραμανλή…. Σʼ αυτό το νόμο βλέπουμε μια λογική μείωσης συνεχώς των δικαιωμάτων και των κεκτημένων στην ασφάλιση προς τις νέες γενιές.. Αυτό δεν μπορεί να το δεχτεί η Αριστερά, δεν μπορεί να το δεχτεί ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Δεν μπορούμε να συνεργαστούμε με κανέναν, ο οποίος έχει μπει σʼ αυτή τη λογική. Εμείς με τις προτάσεις μας βλέπουμε πώς θα μπορέσουμε να δώσουμε μεγαλύτερες δυνατότητες στις νέες γενικές που έρχονται.
Το τέταρτο σημείο, έχει σχέση με τη δική μας πρόταση. Είναι μια πρόταση ρεαλιστική σʼ ένα άλλο πλαίσιο. Είναι όμως ρεαλιστική σε πολιτικές που είναι εφαρμόσιμες και πολύ διαφορετικές απ΄ αυτές που εφάρμοσαν είτε η κυβέρνηση Σημίτη είτε ακόμα περισσότερο σήμερα η Κυβέρνηση της Ν.Δ.
Η δική μας πρόταση για το ασφαλιστικό συνδέεται με μια άλλη πολιτική στα θέματα της απασχόλησης. Δηλαδή με την επιδίωξη, δεν σας λέω με την κατάκτηση γιατί είναι κάτι δύσκολο, αλλά με την επιδίωξη της πλήρους απασχόλησης. Έχοντας έναν στόχο να κινείσαι προς μια κοινωνία, η οποία δεν θα έχει πέρα από μια ανεργία «τριβής» δεν θα έχει υπερβολικά ποσοστά ανεργίας. Αυτό σημαίνει ότι ανάμεσα σʼ όλα έχεις τη δυνατότητα να βελτιώσεις τη σχέση των εργαζομένων, του αριθμού των εργαζομένων, με τους συνταξιούχους κι έτσι να ʽχει μια πιο υγιή βάση στα ταμεία. Βλέπουμε, για παράδειγμα, με την ανασφάλιστη εργασία των νέων. …..Stage, μερική απασχόληση, προσωρινή απασχόληση κλπ.
Η δική μας πρόταση συνδέεται με άλλες πολιτικές για την ανάπτυξη της απασχόλησης. Δεύτερον συνδέεται επίσης, με μια μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, με μια ανακατανομή του πλούτου …….. μία ανακατανομή των φορολογικών βαρών δίνει τεράστιες δυνατότητες να στηρίξεις ένα κράτος κοινωνικής προστασίας, αυτό που λένε κοινωνικό κράτος. …….. Οι δικές μας προτάσεις έχουν ως πυρήνα τους τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση κι όχι την κοινωνική ασφάλιση υπό ιδιωτικοποίηση. Αυτό το είδαμε τόσο στο νόμο Ρέππα με τα επαγγελματικά ταμεία με την ιδιωτική ασφάλιση, όσο πολύ περισσότερο από τις τοποθετήσεις της κυβέρνησης της Ν.Δ,, η οποία ακόμα και στο προοίμιο του νομοσχεδίου του νόμου αυτού, αναφέρει τη χρησιμότητα της ιδιωτικής ασφάλισης. –
«Επειδή αυτό έχει ειπωθεί πολλές φορές και ακούσαμε και από το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ προσκλήσεις για συνεργασία, για κοινή δράση. Εμείς λέμε ότι δεν υπάρχουν δυνατότητες μιας ευρύτερης σύγκλισης και αυτό φαίνεται και από τα μέτωπα που ανοίγονται. Στο ασφαλιστικό που είναι ένα μεγάλο ζήτημα, να συνεργαστούμε. Αλλά σε ποια βάση; Η βάση μιας συνεργασίας απαιτεί να συνεργαστούμε με τις βασικές διεκδικήσεις των εργαζομένων, του κοινωνικού κράτους, της ανάπτυξης, των κατακτήσεων κλπ. Είναι μια πρόσκληση η οποία έχει ξαναγίνει στη Βουλή , από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ , να πάρει θέση σχετικά με ρυθμίσεις οι οποίες περιλαμβάνονται στο Νόμο Ρέππα, όπως αυτή σχετικά με την επαγγελματική ασφάλεια και όπως αυτή που είναι πολύ σημαντική, δηλαδή το ότι ο νόμος αυτός έρχεται με μεγάλη καθαρότητα να εγκαινιάσει και να θεσμοποιήσει τη μείωση των συντάξεων. Διότι ενώ οι συντάξεις υπολογίζονταν στο 80% του τελευταίου μισθού, με τον τρόπο βέβαια που υπολογίζεται ο τελευταίος μισθός, ο οποίος είναι ανεπαρκής, ο νόμος Ρέππα μέσα από μια μεταβατική περίοδο και μέσα από μια αλλαγή που γίνεται κατά έτος, καταλήγει μετά από μερικά χρόνια στο να υπολογίζονται οι συντάξεις στο 70% και με βάση όχι τον τελευταίο μισθό αλλά το μέσο όρο της τελευταίας πενταετίας. Δηλαδή έχουμε μια τοποθέτηση η οποία θεσμοποιεί , νομιμοποιεί το δρόμο της μείωσης των συντάξεων για να στηρίξει το ασφαλιστικό. Και εμείς αυτό το δρόμο τον θεωρούμε απαράδεκτο. Και την ίδια στιγμή επίσης ο νόμος Ρέππα έρχεται και συμπεριλαμβάνει και συγκεφαλαιώνει και νομιμοποιεί επίσης τις ρυθμίσεις που γίνονται σχετικά με τη μείωση των δικαιωμάτων της νεολαίας. Αυτές οι τοποθετήσεις όχι μόνο δεν επιτρέπουν συνεργασία αλλά είναι αντίπαλες. Είναι στόχοι που εμείς θέλουμε να τους αντιμετωπίσουμε και να τους αδρανοποιήσουμε και να τους καταργήσουμε. Κι αυτό πρέπει να είναι σαφές και για τον κόσμο που μας ακούει. Δεν υπάρχει δυνατότητα καμιάς συνεργασίας όταν σήμερα η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί και στηρίζει αυτές τις ρυθμίσεις. Δηλαδή χειρότερες ρυθμίσεις για τη νεολαία και ακόμη μείωση των συντάξεων από το 80 στο 70%.»
Μπαίνοντας στην ουσία των προτάσεων, ο Αλ. Αλαβάνος αναφέρθηκε
1.Στη χρηματοδότηση των αποθεματικών των ταμείων.
«Για μας το ζητούμενο είναι η αποκατάσταση της αποθεματικής δυνατότητας των ταμείων . Η δημόσια και κοινωνική ασφάλιση πρέπει να στηριχθεί και με νέους πόρους. Πρέπει να καλυφθούν οι απώλειες των αποθεματικών από τη διαχρονική λεηλασία, χρηματιστήριο, άτοκες καταθέσεις, JP MORGAN , ομόλογα κλπ. Εμείς πιστεύουμε ότι μπορεί και πρέπει να αυξηθούν οι συντάξεις.»
2.Χρηματοδότηση και έλεγχος των λειτουργικών αναγκών του συστήματος με την τριμερή χρηματοδότηση.
«Προτείνουμε μια σειρά μέτρα, όπως μηχανισμοί ελέγχου, διασταύρωση στοιχείων, μηχανισμοί μηχανοργάνωσης, προκειμένου να καταπολεμηθεί η εισφοροδιαφυγή που έχει φτάσει σε τεράστια επίπεδα -5 δις. Ευρώ. Σκεφτείτε μονάχα ότι στο ΙΚΑ έχουμε περίπου το ¼ των οργανικών θέσεων με βάση ένα παμπάλαιο οργανόγραμμα οι οποίες είναι κενές. Από 13 ελεγκτικούς μηχανισμούς που έπρεπε να έχει στην Ελλάδα λειτουργούν οι 4. Μιλάμε για χάρισμα εκατομμυρίων ευρώ στην εργοδοσία .»
3. Βελτίωση της θέσης των συνταξιούχων.
«Εμείς πιστεύουμε ότι όχι μόνο δεν χρειάζεται να κινηθούμε σε μια κατεύθυνση μείωσης των συντάξεων αλλά θα μπορούσαμε να κινηθούμε σε μια κατεύθυνση αύξησης και αυτό απαιτείται, σε μια κοινωνία που δεν μπορεί να δεχθεί αυτή την ακραία διαφορά, το χάσμα που χωρίζει πλουσίους από φτωχούς που φτάνει να θυμίζει το επίπεδο πολλών λατινοαμερικανικών πρώην δικτατοριών. Στην Ελλάδα το 50% των συνταξιούχων της χώρας βρίσκεται στην κατηγορία των κατώτερων ορίων συντάξεων μέχρι 420 ευρώ. Δεν μπορούμε να δεχθούμε εμείς αυτή την κατάσταση και με αυτή την έννοια προτείνουμε μια σειρά θέσεις.»
4.Σχετικά με τις ενοποιήσεις των ταμείων.
Εμείς στηρίζουμε αυτό το πρωτοφανές κίνημα συνεργασίας και κοινής δράσης που παρουσιάζεται σε πολλούς χώρους και ιδιαίτερα στον επιστημονικό χώρο και όπου είναι σαφές ότι η κυβέρνηση, παρότι έχει απέναντί της τα περισσότερα υγιή ταμεία το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να βάλει χέρι στα αποθεματικά των ταμείων αυτών. Και μας κάνει εντύπωση ότι παρά το γεγονός ότι σε μια σειρά από επιστημονικούς συλλόγους τα προεδρεία διάκεινται ευνοϊκά προς της ΝΔ έχουν μια σταθερή και αγωνιστική παρουσία σε αυτό το κοινό αγωνιστικό μέτωπο.
Εμείς δεν είμαστε ενάντια στις ενοποιήσεις, αλλά με άλλους όρους. Ενοποιήσεις οι οποίες θα συμβάλλουν στον εξορθολογισμό του συστήματος αλλά με τους εξής 4 όρους
- Διενέργεια αξιόπιστων αναλογιστικών μελετών για την κατάσταση των ταμείων πριν την όποια συγχώνευση.
- Κάλυψη των ελλειμμάτων όπου υπάρχουν πριν την όποια συγχώνευση .
- Οι όποιες ενοποιήσεις να κινούνται μόνο στην κατεύθυνση της εξίσωσης προς τα πάνω χωρίς μείωση πουθενά
- Καμία ενοποίηση δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συναίνεση των εργαζομένων των κλάδων αυτών.»
5. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
«Εμείς ως Αριστερά πιστεύουμε σε έναν ενιαίο φορέα στον τομέα αυτό που όμως με τη σημερινή κατάσταση είναι ερωτηματικό αν είναι δυνατός στο άμεσο μέλλον . Το πρώτο μέλημά μας σε αυτή την κατεύθυνση είναι η αναβάθμιση του δημοσίου συστήματος υγείας, με υπηρεσίες που θα παρέχονται δωρεάν σε όσους ζουν και εργάζονται στη χώρα, που θα δίνει ισότιμη πρόσβαση και υπηρεσίες σε όλους και θα στηρίζεται σε ολοκληρωμένο δημόσιο δίκτυο υπηρεσιών πρόληψης και πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Πιστεύουμε ότι μέτρα όπως αυτά όπου χρειάζεται ένας εργαζόμενος 100 ένσημα για να αποκτήσει βιβλιάριο υγείας ενώ χρειαζόταν 50, δείχνει την αγριότητα, δείχνει την απόσταση από την κοινωνία, δείχνει την αντικοινωνική πολιτική, τη βαναυσότητα της κυβέρνησης της ΝΔ. Θεωρούμε ως αριστερά κάτι πολύ απλό ως αξία, και ως πολιτικό στόχο ότι το δικαίωμα στη ζωή είναι αδιαπραγμάτευτο και δεν μπορεί ν α εξαρτάται από τα ένσημα.»
6. Προνοιακή και κοινωνική ασφάλιση
«Το σημερινό σύστημα επιβαρύνει το ασφαλιστικό σύστημα με προνοιακές πολιτικές που δεν θα έπρεπε να καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Θα έπρεπε να είναι υποχρέωση του κράτους. Αυτές οι πολιτικές πρέπει να αποσπαστούν και να καλύπτονται κατευθείαν από τον προϋπολογισμό ώστε να μη δημιουργείται σύγχυση με το γενικότερο θέμα των συντάξεων και σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να γίνουν οι απαραίτητες καταγραφές για την κάλυψη αυτών των δαπανών και η δημιουργία όλων αυτών των κονδυλίων εκτός ταμείων βάσει ειδικών ετησίων προϋπολογισμών. Πρέπει επίσης να δοθεί λύση στο μεγάλο πρόβλημα μιας μεγάλης κατηγορίας ανασφαλίστων που είναι οι καλλιτέχνες.
Καταλήγοντας, θέλω να πω ότι υπάρχουν προτάσεις. Και μπορεί να γίνει μια ακόμη μεγαλύτερη επεξεργασία για να βρεθούν οι μηχανισμοί και τα μέσα και οι στόχοι στην ανακατανομή των δαπανών σε μια εντελώς διαφορετική πολιτική κατεύθυνση ώστε να στηριχθούν αυτές οι προτάσεις. Υπάρχει ένας δρόμος εξυγίανσης του ασφαλιστικού συστήματος με βελτίωση των απολαβών, ιδιαίτερα για τις πιεστικές και ευάλωτες κατηγορίες των εργαζομένων. Υπάρχει καλύτερο μέλλον για τη νέα γενιά που δεν πρέπει να δεχθούμε ότι θα είναι μια γενιά χωρίς ασφάλιση και χωρίς σύνταξη. Υπάρχει δυνατότητα αξιοπρέπειας και καλής ζωής για τους ανθρώπους που έχουν κλείσει τον κύκλο της εργασιακής τους ζωής. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να υπάρξει μια συνολική ανατροπή της σημερινής πολιτικής, πρέπει να στηριχτεί μια νέα προσέγγιση στο ασφαλιστικό σύστημα με συγκεκριμένα μέτρα, όπως αυτά που προτείνουμε, σε μια πολιτική που θα στηρίζεται στην ανακατανομή του πλούτου, στην αλληλεγγύη των γενεών , στην αλλαγή του φορολογικού συστήματος, στη στήριξη του κοινωνικού κράτους, στη στήριξη του δημοσίου χώρου. Αυτή την πολιτική προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και νιώθουμε μεγάλη χαρά που αυτή η πολιτική γίνεται όλο και περισσότερο αποδεκτή από την κοινωνία.»
Στη σύσκεψη τοποθετήθηκαν και παρουσίασαν τις θέσεις τους εκπρόσωποι των εξής συνδικαλιστικών φορέων, συγκεκριμένα οι:
-Αλέκος Καλύβης, αντιπρόεδρος της ΓΣΕΕ, Δέσπ. Σπανού, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, Γ. Ρωμανιάς, επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕΕ-ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ, Κ. Σμυρλής, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας εργαζομένων στο ΙΚΑ, Ευτ. Αναγνώστου, μέλος του προεδρείου του Συλλόγου τριτέκνων οικογενειών, Γιαν. Αλαβάνος, πρόεδρος του ΤΕΕ, Δημ. Παξινός, πρόεδρος του ΔΣΑ, Γιώργ. Χαρίσης, αντιπρόεδρος ΠΟΕ-ΟΤΑ και Μ. Μπαλαούρας, μέλος του προεδρείου Συλλόγου Τραπέζης Ελλάδος.
18.3.08
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS