κ. Πρωθυπουργέ, χαίρομαι που αναρρώσατε και πιστεύω ότι μόνον λόγοι ανωτέρας βίας, προφανώς υγείας σας εμποδίσανε επί τρεις ημέρες, όπου συζητούσαμε το σοβαρό μεταρρυθμιστικό σας έργο, το επίκεντρο το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό ερχόσασταν εδώ τακτικότατα, ψηφίζατε, είστε και οριακή η πλειοψηφία της μειοψηφικής κυβέρνησης της Ν.Δ., αλλά δεν ανοίγατε το στόμα. Χαίρομαι λοιπόν που είστε εδώ σήμερα και που δεν έχετε πρόβλημα και μιλήσατε. Και μιλήσατε για τη νέα γενιά.
Ο λόγος που αναρρώσατε είχε ενδιαφέρον, είχε καλές προθέσεις, αλλά δεν είπατε τίποτε για το ασφαλιστικό.
Όχι για να καπελώσουμε αυτή τη συζήτηση. Δεν έχουμε δικαίωμα στη νέα γενιά, όσο σημαντικό και να είναι το επόμενο θέμα που συζητάμε. Αλλά εσείς οι ίδιοι, οι υπουργοί σας που παρέλασαν, η κα Πετραλιά που από το πρωί μέχρι τη νύχτα ήταν εδώ παρούσα και συνεχώς μιλούσε ή άλλοι υπουργοί σας, λέγατε, ότι εμείς το κάνουμε για τους νέους. Το κάνουμε από το 2025 και το 2035 που οι σημερινοί νέοι θα συνταξιοδοτούνται να υπάρχει ένα υγιές ασφαλιστικό σύστημα. Και δεν είπατε κουβέντα γι αυτό.
Και απορεί κανείς τελικά, τι γίνεται με τη Ν.Δ.; Τη Δευτέρα, την Τρίτη, την Τετάρτη και την Πέμπτη θεωρεί ότι το ασφαλιστικό είναι το σημαντικό ζήτημα οι μεταρρυθμίσεις για τη νεολαία και την Παρασκευή, όπως σήμερα, πιστεύει ότι δεν είναι άξιο λόγου ώστε καν να αναφερθεί. Δεν περιλαμβανόταν καν στην κουβέντα σας.
Και θα ήθελα να αρχίσω απ΄ αυτό το σημείο για να δεθούμε με την επικαιρότητα, με τους χιλιάδες δασοπυροσβέστες, ανθρώπους 30 και 35 και 28 ετών που είναι έξω από τη Βουλή τώρα και ζητάνε κάτι πολύ απλό. Νέοι εργαζόμενοι ζητάνε να έχουν σταθερές εργασιακές σχέσεις. Και να πούμε ότι πίσω από τα λόγια των κυβερνητικών στελεχών και πίσω από την σιωπή του Πρωθυπουργού, η οποία επαναλήφθηκε και σήμερα στην πραγματικότητα υπάρχουν μια σειρά επιθέσεις στην καρδιά των προβλημάτων και του μέλλοντος της νεολαίας.
Στη συζήτηση για το ασφαλιστικό αναφέρθηκαν πολλά ζητήματα. Για παράδειγμα το θέμα της εισφοροδιαφυγής. Μια παθολογία καλλιεργημένη η οποία πλήττει ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες με μια τρομακτική εφευρετικότητα του συστήματος, λυπάμαι που έφυγε και ο κ. Σημίτης που είχε δώσει τόσους αγώνες για να μην αναγνωριστεί ούτε ένα συμβασιούχος στη χώρα μας, την οποία εφευρετικότητα συνεχίσατε εσείς με εξαιρετικές δυνατότητες , δημιουργικές δυνατότητες, διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, συμβάσεις έργου, ανεξάρτητες υπηρεσίες, συμβάσεις μερικής απασχόλησης, συμφωνίες με το κομμάτι, συμβάσεις μιας μέρας, εταιρείες προσωρινής απασχόλησης, εταιρείες εργολάβοι, ενοικιαζόμενοι, stage. Αυτή είναι η κατάσταση.
Έχουμε φτάσει σε ακραίες καταστάσεις. Απορώ πώς αισθάνεστε καλά που είστε κυβέρνηση της χώρας; Πώς αισθάνεστε τη συνείδησή σας; Τι λέτε το βράδυ στην προσευχή σας; Και θέλω να πω το εξής. Μια ακραία περίπτωση, τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, Ένας θεσμός ο οποίος έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα στον πιο κερδοφόρο τομέα της ελληνικής οικονομίας, στις τράπεζες. Στις τράπεζες που δυναστεύουν, που έχουν έχουν 60, 70, 100, 140% αύξηση των κερδών τους, στις διάφορες Marfin που μαζεύουν τον ΟΤΕ, την μια ΄ή την άλλη δημόσια επιχείρηση, νοσοκομεία, κλινικές κ.λπ., που δεν έχουν τι να κάνουν τα κέρδη τους και έχουμε σε μια σειρά τράπεζες εκτεταμένο το θεσμό των ενοικιαζόμενων εργαζομένων. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ενώ ο κανονικός εργαζόμενος παίρνει βασικό μισθό 875 ευρώ, ο ενοικιαζόμενος από εταιρεία στην τράπεζα παίρνει 720 ευρώ. Ενώ ο εργαζόμενος κανονικά στην τράπεζα έχει επίδομα τέκνων που φτάνει 15% για το τέταρτο και πέρα, ο ενοικιαζόμενος δεν έχει κανένα επίδομα τέκνων. Ενώ ο εργαζόμενος κανονικά στην τράπεζα έχει επίδομα μεταπτυχιακού 10% επί του βασικού, ο ενοικιαζόμενος δεν έχει κανένα. Ενώ όσοι δουλεύουν σε Η/Υ από τους κανονικούς υπαλλήλους έχουν ανθυγιεινό επίδομα 12% επί του βασικού για τον ενοικιαζόμενο δεν υπάρχει κανένα. Πώς το ανέχεστε αυτό; Πώς εφαρμόζετε έναν νόμο τον οποίο κληρονομήσατε και με ρυθμίσεις που επιδεινώσατε να φτάνει νέους εργαζόμενους να ενοικιάζονται. Που γυρνάμε πίσω από τον Λίνκολν; Στο ότι η εργασία διαφεύγει από τις κατακτήσεις που είχαμε και αντιμετωπίζεται που πουλιέται και αγοράζεται από τον έναν και τον από τον άλλο; Και γι΄αυτό με μεγάλη χαρά χαιρετίζω συμβολικά τους εκπροσώπους των εργαζομένων που έχουμε καλέσει και είναι στα θεωρία: Τον Βαγγέλη τον Κουτσίμπελα στα Courier - αυτοί που γυρνάνε με τις μοτοσικλέτες και κάθε τόσο έχουμε τραυματισμούς και κηδεία και παίρνουν 3 και 3,5 ευρώ την ημέρα για να ζήσουν οικογένεια, για να ζήσουν μάνα, πατέρα, πιθανά παιδιά-, τη Χριστίνα τη Θεοδωροπούλου, έκτακτη αρχαιολόγο, και τον Κώστα Θεοδωρίδη, συμβασιούχο αρχαιολόγο και άνεργο. Όλοι αυτοί που έχουν μαζέψει τα πτυχία και ούτε για κάδρο δεν κάνουν. Την Ειρήνη Κιακιροπούλου, υπάλληλο γραφείου, την Μυρτώ Μουμούρη, φοιτήτρια που δουλεύει part time, αντί να έχει επίδομα, ενίσχυση, να έχει φοιτητική εστία, να έχει συγγράμματα, να έχει δυνατότητες εκπαίδευσης και την Λία Φράγκου την γραμματέα της Ομοσπονδίας των Ιδιωτικών υπαλλήλων που εκεί γίνεται το μεγάλο πάρτι. Στα σούπερ μάρκετ και στα εμπορικά καταστήματα που οι εργαζόμενοι δουλεύουν υπερωρίες και δεν τις πληρώνονται, των οποίων οι αμοιβές είναι κάτω από τις συλλογικές συμβάσεις των οποίων καταργούνται τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Αυτή είναι η κατάσταση με το ασφαλιστικό σας. Ένα μεγάλο πλήγμα στη νέα γενιά.
Και όχι μόνο αυτό. Μέσα στο ασφαλιστικό σύστημα ένας από τους πυρήνες του ασφαλιστικού συστήματος είναι ότι για να έχεις υγειονομική περίθαλψη, βιβλιάριο υγεία, δεν αρκούν τα 50 ένσημα που ίσχυαν μέχρι τώρα, χρειάζονται 100 ένσημα. Κύριε Στυλιανίδη, είστε Υπουργός Παιδείας, 100 ένσημα, ρωτήστε τους φοιτητές σας που δουλεύουν. Ρωτήστε τόσο νέο κόσμο αλλά και μεγαλύτερους ανθρώπους, τι θα κάνουν; Που δουλεύουν part time και δεν τους κολλάνε τα ένσημα, που δουλεύουν στα ξενοδοχεία. Τι θα γίνει, αν έχουν ένα ατύχημα; Εάν έχουν ένα πρόβλημα, αν έχουν οικογένεια με μικρό παιδί τι θα κάνουν χωρίς βιβλιάριο υγείας; Αυτή είναι η μεταρρύθμισή σας; Γι΄ αυτό δεν τόλμησε ο Πρωθυπουργός να πει κουβέντα για το ασφαλιστικό; Θα έπρεπε να ήταν περηφάνια για κάθε νέο εργαζόμενο να μπει στο ΙΚΑ, στο μεγάλο ταμείο των εργαζομένων χωρίς όμως να χάσει τα προηγούμενα που είχαν οι προηγούμενες γενιές. Και σε τράπεζες εργαζόμενοι και σε δημόσιες επιχειρήσεις εργαζόμενοι, τους λέτε σας τα κόβουμε αυτά τελεύσανε. Ακόμη και οι δημόσιοι υπάλληλοι πηγαίνουν πια με όρους της γενικής συλλογικής σύμβασης και όχι με τους όρους με τους οποίους ήταν οι μέχρι τώρα γενιές. Στην πραγματικότητα δημιουργείται και νομιμοποιείται και ενισχύεται ένα καθεστώς φτώχιας και ανέχειας για τους νέους. Γι αυτό δεν τολμάτε, κύριε Πρωθυπουργέ, να πείτε τίποτε σήμερα για το ασφαλιστικό. Σε σχέση με τους νέους δεν είπατε ούτε μια κουβέντα. Μας μιλήσατε για τις τεχνολογίες και τη Microsoft, σοβαρά θέματα όλα αυτά, δεν είπατε όμως τίποτε για τη δική σας κυβέρνηση και το δικό σας νόμο που γίνεται τόση πάλη και που έχει κινητοποιηθεί τόση νεολαία. Δώστε φωνή στη νεολαία. Εμείς ζητήσαμε εδώ και θέλουμε μια απάντηση και από εσάς σαν Πρωθυπουργό, με βάση το άρθρο 44 του Συντάγματος να γίνει δημοψήφισμα σε σχέση με το ασφαλιστικό. Να μιλήσει ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και αν θέλετε πρώτα από όλα να μιλήσουν όσοι θα αντιμετωπίζουν σε όλη τους τη ζωή τις ρυθμίσεις, με τις οποίες πολλοί δεν θα πάρουν σύνταξη όταν ξεκινούν στα 30 και στα 32 μετά τα part time και τη μαύρη απασχόληση, να μαζεύουν χρόνια συνταξιοδότησης. 1.000.000 και πάνω είναι οι ανασφάλιστοι και η πλειοψηφία είναι νεολαία. Σε όλους αυτούς δώστε τη δυνατότητα να μιλήσουν. Υπάρχει αίτημα πλέον , το οποίο κατέθεσε ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς και το οποίο στηρίζουν όλα τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ελάτε δοκιμάστε αυτά που λέτε. Όχι εκθέσεις ιδεών, όχι αναγνώσεις εγγράφων, ας δοκιμάσουμε. Τι λέει η ελληνική νεολαία και ο ελληνικός λαός για όλα αυτά τα ζητήματα; Απλώς έχετε μια κατάσταση η οποία δεν είναι καθόλου ρόδινη. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι περήφανη, έχει από τις περιφέρειες της ΕΕ την περιφέρεια με τη μεγαλύτερη ανεργία των νέων και είναι από τη Μακεδονία. Γιατί ναι να δούμε τα θέματα που έχουν σχέση με τη Μακεδονία, τα εξωτερικά ζητήματα κ.λπ. να βρούμε λύσεις να δούμε όμως και τους ανθρώπους που θα ζήσουν εκεί. Η Δυτική Μακεδονία με ποσοστό ανεργίας, πατρίδα σας κύριε Πρωθυπουργέ, με ποσοστό ανεργίας το οποίο για τους νέους και τις νέες είναι το υψηλότερο από κάθε περιφέρεια της ΕΕ και προσεγγίζει το 50%. Και πώς απαντάτε σε όλα αυτά τα ζητήματα; Απαντάτε σε όλα αυτά τα ζητήματα με το φόβο. Φόβο, τρομοκρατία, ασυδοσία της εργοδοσίας. Για δείτε πόσο εύκολο είναι να δημιουργηθεί ένα συνδικάτο μέσα σε ένα χώρο εργασίας;. Καταθέτω στα πρακτικά ως ένα παράδειγμα, γιατί έχω πάει σε πολλές επιχειρήσεις, την περίπτωση στα Notos Gallery, μόλις τα παιδιά αυτά, νέες κοπέλες, πήγα στις αισθητικούς χαιρόσουν να τις βλέπεις, 28, 30 ετών στο Notos Gallerys, κάνανε σωματείο, απόλυση. Και δεν υπάρχει κυβέρνηση, ενώ θα έπρεπε να μπαίνει φυλακή όποιος εργοδότης δεν επιτρέπει στους εργαζόμενους να ασκήσουν το συνταγματικό τους δικαίωμα. Να είναι ποινικό αδίκημα. Και αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να δει το συνδικαλιστικό κίνημα, που πρέπει να κατέβει από τους ψηλούς ορόφους.
Που πρέπει να κατέβει από τους ψηλούς ορόφους της ΓΣΕΕ και να μπει μέσα εκεί που βρίσκεται η νεολαία η οποία δυναστεύεται. Καταθέτω εδώ πέρα την καταγγελία, που απευθύνεται στην κα Πετραλιά, του σωματείου πωλητών - οδηγών αυτοκινήτων τροφίμων και ποτών, νομού Αττικής για την επιχείρηση ΟΛΥΜΠΟΣ. Την ξέρουμε πολύ καλά. Μια από τις μεγαλύτερες γαλακτοβιομηχανίες, που σʼ όλα τα υποκαταστήματά της στους βοηθούς, στους οδηγούς αυτοκινήτων, δεν επέτρεψε και απέλυσε, όταν πήγαν να δημιουργήσουν σωματείο. Γιατί; Για να κάνουν παρανομία; Να κάνουν επανάσταση; Να φέρουν το σοσιαλισμό; Ήθελαν να εφαρμόζονται οι δικοί σας νόμοι και οι νόμοι του ΠΑΣΟΚ. Αυτό ήταν το maximum που ζητούσαν. Στα Τρίκαλα δεν τους επέτρεψαν να το κάνουν. Στη Λάρισα διαλύθηκε το σωματείο αμέσως μόλις δημιουργήθηκε, από νέα παιδιά που οδηγούν μέσα στους δρόμους, για να βγάλουν το ψωμί τους. Στην Αθήνα, πήραν την πρωτοβουλία και τους ανάγκασαν να διαλύσουν το σωματείο, πριν κάν πάει στο Πρωτοδικείο. Αυτή είναι η κατάσταση για τους νέους εργαζόμενους. Αυτή είναι η ελπίδα κι αυτή είναι η ψυχή της νεολαίας κι αυτά είναι τα συναισθήματά της κι αυτές είναι οι προσδοκίες της.
Μια ομάδα μαθητών του Πειραιά μου έστειλε ένα κείμενο. Δεν μπορώ να το διαβάσω όλο. Νομίζω ότι περιγράφει γλαφυρά αυτά που βιώνουν, σε σχέση με την Παιδεία και σε σχέση με τις προοπτικές εργασίας.
Λέει «στο σχολείο αυτές τις μέρες συζητάμε για το πότε και να θα πάρουμε σύνταξη. Μας λέγανε ότι πρέπει να επιλέξουμε μιας σχολή, που θα οδηγεί σε σίγουρη δουλειά. Μας λένε να κάτσουμε να διαβάσουμε να μην μας απασχολεί τίποτα άλλο. Αυτή είναι η δουλειά μας τώρα. Εμείς όμως δεν τους ακούμε διεκδικούμε μια καλύτερη ζωή. Κάπως έτσι γίναμε μια γενιά κατηγορουμένων. Οι πολιτικοί μας λένε ταραξίες. Οι καθηγητές μας λένε ανώριμους. Οι γονείς μας μας λένε τεμπέληδες. Μέχρι και συνομήλικοι μας μας λένε πώς ξέρουνε ποιο είναι το σωστό για μας. Να κοιτάμε την πάρτη μας. Είμαστε η γενιά τους άγχους, της ανασφάλειας, της κατάθλιψης, της αποξένωσης. Μέσα στις δυσκολίες της εφηβίας καλούμαστε κάθε βδομάδα να δουλεύουμε ως και 80 ώρες μέσα στο σχολείο. Με σκοπό φυσικά να μπούμε εμείς στο Πανεπιστήμιο. Να μπούμε εμείς, όχι ο διπλανός μας. Κάποιοι το δέχονται και στρώνονται στο διάβασμα. Άλλοι το βάζουν κάτω. Κάποιοι άλλοι δεν αντέχουν. Λυγίζουν. Πέφτουν στα ναρκωτικά, καταλήγουν στη φυλακή αν δεν χαθούν σε κάποιο μικρό σοκάκι τα ξημερώματα. Έτσι πιεζόμαστε. Έτσι έχουμε γίνει μια επιπόλαιη, επιφανειακή γενιά. Καταλήγουμε να ακούμε ό,τι παίζει το ραδιόφωνο, η τηλεόραση. Να διασκεδάζουμε σε κλαμπ με εκκωφαντική μουσική. Να περνάμε τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο μας σε καφετέριες. Οι σχέσεις μας γίνονται επιφανειακές. Οι πραγματικοί φίλοι μας λίγοι. Γινόμαστε όλο και πιο ξένοι μεταξύ μας. Πολλές φορές δεν αναγνωρίζουμε ούτε τον ίδιο μας το εαυτό.» Κι αυτό το λέω για τα πρακτικά. Δεν ψηφίζουν καν τα παιδιά. Αλλά μπορεί να μπει στα πρακτικά της Βουλής. Εργασία και Παιδεία.
Πιστεύατε ότι είχατε κυριαρχήσει. Πιστεύατε ότι η νέα γενιά ήταν απολίτικη. Πιστεύατε ότι η νέα γενιά είναι συντηρητική. Πιστεύατε ότι είναι φυτά. Πιστεύετε ότι όποιος σηκώσει το κεφάλι και αμφισβητήσει, με το να φύγει από το σχολείο, με το να σπρωχθεί στις ουσίες και την παραβατικότητα, θα βρει τη θέση που του αξίζει. Κάνατε μεγάλο λάθος. Κάνατε πολύ μεγάλο λάθος. Γιατί έχω τη χαρά σήμερα, σʼ αυτή τη συζήτηση για τη νέα γενιά, να πω ότι η νέα γενιά σήμερα δεν είναι η ίδια με την νέα γενιά, όσον αφορά το τι αισθάνεται, το τι πιστεύει και το τι κάνει, που θα ήταν, αν κάναμε αυτή τη συζήτηση πριν 4 χρόνια. Σʼ αυτό συνέβαλαν πολλά. Και πρώτα απʼ όλα συνέβαλε η μαθητική και φοιτητική νεολαία. Συνέβαλε το άρθρο 16 κύριε Παπανδρέου. Το άρθρο 16, γιατί εκεί υποστήριξαν μια μεγάλη αξία μέσα σε μια κοινωνία, που όλα πουλιόνται, όλα αγοράζονται. Η συνείδησή σου, η τιμή σου. Τα πάντα αγοράζονται. Οι φοιτητές κι οι φοιτήτριες και μαζί τους οι μαθητές και οι μαθήτριες και μαζί τους οι καθηγητές κι οι καθηγήτριες και μαζί τους οι νηπιαγωγοί και μαζί τους οι γονείς, είπανε ΟΧΙ. Φθάνει πια ο καπιταλισμός σας. φθάνει πια η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των πάντων. Το Πανεπιστήμιο γεννήθηκε, από την εποχή της Μπολόνια τον 11ο αιώνα, ως μία εστία στην οποία ούτε ο πάπας, ούτε ο βασιλιάς, ούτε κανένας δεν μπορούσε να βάλει χέρι. Μια εστία γνώσης, μια εστία έρευνας, μια εστία ελευθερίας. Δώσαμε αυτή τη μεγάλη μάχη, κι ήταν πρωτοπόρα η ελληνική νεολαία σε μια μάχη, που είχε σχέση με την Ευρώπη κι όλο τον κόσμο, κύριε Καραμανλή. Και κύριε Παπανδρέου, που συμμερίζεστε τις ίδιες θέσεις και το ακούσαμε και σήμερα, σχετικά με την Αναθεώρηση του άρ. 16, που αφορά στα Πανεπιστήμια. Γιʼ αυτό θέλω να πω στους φίλους και συναδέλφους του ΠΑΣΟΚ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ. Θέλουμε κοινές δράσεις, όπως το θέμα του δημοψηφίσματος, που ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ, όπου ο καθένας με τις δικές του υπογραφές, από κοινού προωθούμε αυτό το αίτημα, αλλά είμαστε σε άλλη όχθη. Είμαστε σε άλλη όχθη, γιατί δεν μπορούμε εμείς να δεχθούμε αυτές τις λογικές ότι η εμπορευματοποίηση και τα αμερικάνικα μοντέλα θα περάσουν μέσα στο Πανεπιστήμιο. Όπως και για το ασφαλιστικό, ενώ προσπαθήσαμε όντας εδώ από το πρωί μέχρι το βράδυ, να καυτηριάσουμε τα μέσα της Ν.Δ. και τις νέες ρυθμίσεις, δεν μπορούμε όμως να κλείσουμε το στόμα για τον νόμο του 2002 του κ Ρέππα, ο οποίος για τις ΔΕΚΟ, για τις Τράπεζες κάνει τις συντάξεις από 80% μέσα σε μια μεταβατική περίοδο 70%. Ή φέρνει την επαγγελματική ασφάλιση και ουσιαστικά φέρνει την ιδιωτικοποίηση ή νομιμοποιεί την επιδείνωση, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των νέων.
Είναι ένα μεγάλο κίνημα κύριε Πρωθυπουργέ. Θέλω να σας δω εδώ τη μέρα που θα ψηφίζεται η Αναθεώρηση του Συντάγματος, που θα είναι μια μέρα νίκης και πανηγυριού, για μια νεολαία η οποία έχει την αίσθηση της συλλογικότητας και πρέπει να ξέρετε συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, ότι το πιο σημαντικό απʼ όλα, πιο σημαντικό ίσως και από το δημόσιο Πανεπιστήμιο, είναι ότι, ενώ είχαν χαθεί δεκαετίες, ενώ είχαν θριαμβεύσει, ενώ νόμιζαν ότι ελέγχουν τη νεολαία, έχουμε μια νέα γενιά , η οποία έχει συνείδηση, η οποία έχει ονομασία, η οποία είναι η γενιά του άρθρου 16, και θα είναι πολλά χρόνια παρούσα σε αγώνες αντίστασης και σε αγώνες αμφισβήτησης μέσα εδώ.
Κι εμείς, όλοι οι βουλευτές του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, σήμερα, σʼ αυτή τη συζήτηση για τη νεολαία θέλουμε να ευχαριστήσουμε αυτούς τους ανθρώπους, θέλουμε να ευχαριστήσουμε αυτά τα νέα παιδιά, τα οποία σφράγισαν τις πολιτικές εξελίξεις, έκαναν αυτό που δεν μπορούσαμε να κάνουμε εμείς μόνοι εδώ, να ανατραπεί η Συνταγματική Αναθεώρηση της Ν.Δ., έσπασαν, έστω και κάτω από προσχήματα, τη σύγκλιση Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, και ανοίγουν νέες δυνατότητες για τον τόπο. Και πρέπει να έχουν αυτοπεποίθηση και να μην χάνονται στο φόβο και στη μοναξιά τους. Ότι μέσα από την αλληλεγγύη, την συλλογική δράση, μια συναίσθηση αυτού που γίνεται σήμερα στην κοινωνία , πάρα πολλά μπορούν να γίνουν στη χώρα μας.
Κύριε Στυλιανίδη μην έχετε αυταπάτες. Τα κόλπα με τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών και σας τα λέω εγώ, που ήμουν 23 χρόνια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν θα περάσουν. Δεν μπορείτε πρόσωπο με πρόσωπο να αντιμετωπίσετε αυτή τη νέα γενιά και προσπαθείτε να την αντιμετωπίσετε μέσα από ρυθμίσεις, για τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών. Νʼ ανοίξουν «Πανεπιστήμια» στη Ζήνωνος και στη Μενάνδρου και στην Κηφισιά και στη Φιλοθέη, όταν ξέρετε και οφείλατε να δηλώστε ότι με βάση και την παλιά συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την καινούργια, η οποία τώρα ψηφίστηκε, και με βάση την αρχή της επικουρικότητας, ένας μόνο έχει δικαιώματα να αποφασίζει ποια ιδρύματα θα λειτουργούν και ποια θα κλείνουν σε μια χώρα. Είτε είναι δημόσια είτε είναι ιδιωτικά είτε είναι οτιδήποτε άλλο. Κι αυτός είναι η εθνική κυβέρνηση. Κανένα δικαίωμα δεν έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση να μας επιβάλλει ποια ιδρύματα θα ιδρυθούν στη χώρα μας. Κι αν πιστεύατε στο Σύνταγμα, αν ήσασταν μια Κυβέρνηση συνταγματική κι αν δεν ήσασταν μια Κυβέρνηση, που είναι ενάντια στο Σύνταγμα, οφείλατε κι εσείς και προηγουμένως το ΠΑΣΟΚ να έχει προχωρήσει σε προειδοποίηση στο Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών ότι είτε θα διακοπεί αυτή η σχέση, η παράνομη, με τα Πανεπιστήμια του Εξωτερικού είτε θα κλείσουν. Αυτά για την Παιδεία. Θέλω να πω ότι δεν θα σας περάσει αυτό ο φόβος που θέλετε. Αυτή η αποφυγή κάθε εξέλιξης, κάθε καινούργιου, κάθε ωραίου, κάθε συλλογικού που γίνεται.
Θα σας διαβάσω ένα μικρό ποιηματάκι του Γιάννη Ρίτσου, και μάλιστα το ποιηματάκι αυτό είναι για παιδιά. Κύριε Πρωθυπουργέ ακούστε το, μπορεί να το λέτε το βράδυ ίσως κι εσείς. «Καλέ Θεούλη εμείς είμαστε καλά. Κάνε, καλέ Θεούλη, τα παιδιά να έχουν ένα ποταμάκι γάλα. Μπόλικα αστεράκια, μπόλικα τραγούδια. Κάνε καλέ Θεούλη να είναι όλοι καλά κι εμείς να μην ντρεπόμαστε για τη χαρά μας.» Γιατί το διαβάζω αυτό; Το καταθέτω και στα πρακτικά. Βάλτε το στα πρακτικά της Ελληνικής Βουλής το παιδικό ποίημα. Γιατί αυτό το ποίημα σʼ ένα σχολείο, στο 132ο Δημοτικό Σχολείο της Αθήνας, στο συγκρότημα της Γκράβας, που έχει 72% αλλόγλωσσους μαθητές, σʼ ένα συγκρότημα με 4500 μαθητές, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι Αλβανοί και Άραβες, οι οποίοι δεν είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, η διευθύντρια η Στέλλα Πρωτονοταρίου το είχε ως πρωινή προσευχή σʼ ένα σχολείο, δημοτικό, που ίσως ήταν το πιο πρότυπο σχολείο σʼ όλη την Αθήνα και σʼ όλη την Ελλάδα. Το οποίο είχε ανοιχτεί στην τοπική κοινωνία, στο οποίο τα παιδάκια, τα οποία είχαν γεννηθεί στη χώρα μας, είχαν τη δυνατότητα να μάθουν καλά ελληνικά, είχαν τη δυνατότητα, όμως να μάθουν και κάπως τη μητρική τους γλώσσα. Στο οποίο οι γονείς τους ερχόντουσαν σε μαθήματα για να μάθουν ελληνικά, προκειμένου να ενσωματωθούν εύκολα στην Ελληνική Κοινωνία. Το οποίο έχει βραβευθεί από Πανεπιστήμια, από την UNESCO, από διάφορους άλλους οργανισμούς, το οποίο είχε την πλήρη στήριξη των γονέων και κηδεμόνων. Και πώς το αντιμετώπισε αυτό το σχολείο η Ν.Δ.; Διώχνοντας τη διευθύντρια. Γιατί είχε την προσευχή του Ρίτσου. Γιατί είχε βγει εκτός κατεύθυνσης. Κι αυτό το βλέπουμε παντού. Η στελέχωση που κάνετε στα σχολεία, στην Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι τέτοια, η οποία οδηγεί σε καταστάσεις ακραίου σκοταδισμού και ακραίου συντηρητισμού. Μπορούμε να μπούμε στο βιβλίο Γκίνες γιατί μόνο στην Ελλάδα μπορούσε να βγει επιθεωρητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος απαγόρεψε στους μαθητές να δουν τους πίνακες του Πικάσο. Απαγορεύεται. Να κάψουμε τα βιβλία μας. Αυτό το δρόμο εσείς ετοιμάζετε για τη νεολαία και φθάνουμε σε μια νεολαία, η οποία δεν είναι νεολαία. Φθάνουμε σʼ αυτό το πέρασμα από το σκληρό τούνελ της εργασίας και της παιδείας να γίνονται οικογένειες. Να μην μπορούν να παντρευτούν πια οι νέοι άνθρωποι, νʼ ανεβαίνει η μέση ηλικία των γυναικών που πάνε σε πρώτο γάμο από 24 χρονών το ʼ91, σε 28 το 2005. Να γεννάνε από την ηλικία 20 - 24, κατά κύριο λόγο, το ʼ81, στην ηλικία 30 - 34. Κάνετε νέους - παππούδες και νέες - γιαγιάδες (γέρους;) και νέους τρομαγμένους, προσπαθείτε να τους κάνετε κύριε Πρωθυπουργέ. Και μονογονεϊκές οικογένειες, χωρίς στήριξη, χωρίς φτώχεια, χωρίς τίποτα.
Κι αντίστοιχα είναι τα προβλήματα στο θέματα του πολιτισμού, όπου δεν έχουμε Ανώτατες Σχολές Μουσικής, δεν έχουμε Γυμνάσια, Λύκεια κλπ. Έχω πάει στο Καλλιτεχνικό, στο Αθλητικό σχολείο στη Ηράκλειο. Είναι ένας νομός, που τον έχω αγαπήσει και καταλαβαίνω τώρα τους συναδέλφους από την Επαρχία όλων των κομμάτων, πριν δεν τους καταλάβαινα με τον ίδιο τρόπο. Πασχίζουνε να λύσουν απλά προβλήματα. Το καλλιτεχνικό σχολείο να έχει αίθουσες, να έχει καθηγητές, οι οποίοι να μην είναι ωρομίσθιοι, να μην εμφανίζονται το Πάσχα οι καθηγητές, διότι δεν το έχει αποφασίσει το Υπουργείο Παιδείας και να έχουν καθηγητές που να έχουν αυτοπεποίθηση. Εδώ πέρα χτυπάτε την νέα γενιά, χτυπώντας τους διδάσκοντες. Όλοι έκαναν τις κινητοποιήσεις πέρσι ζητώντας μισθούς που είναι στο όριο της φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχετε τους ωρομισθίους. Τους διαφόρους συμβασιούχους. Έχετε τους καθηγητές της τεχνικής εκπαίδευσης, χωρίς να έχουν σήμερα καμία κατοχύρωση. Μπροστά στον κίνδυνο της απόλυσης μʼ όλες αυτές τις αλλαγές που κάνατε στα ΕΠΑΛ, αυτή είναι η κατάσταση. Λέμε ΟΧΙ, μπορούμε να βγούμε έξω απʼ αυτή την κατάσταση.
Εμείς ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς και το καταθέτω αυτό το κείμενο με μεγάλη υπερηφάνεια, γιατί αυτό το κείμενο διαμορφώθηκε μέσα από μήνες δουλειάς, όταν ακούγονταν οι πυροβολισμοί του Υπουργού Δημόσιας Τάξης ενάντιά μας, ότι είμαστε έκνομοι, όταν γινόντουσαν τα μεγάλα κινήματα. Ώρες δουλειάς, πρωινής, βραδινής για την πλήρη ανατροπή του συστήματος πρόσβασης στα Πανεπιστήμια. Όπου ζητάμε, μόνο κωδικά μπορώ να αναφερθώ.
Ζητάμε την κατάργηση των εξετάσεων στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Νόμιζα ότι ήταν αναχρονισμός του συστήματος. Παραμυθία του συστήματος. Καθυστέρηση. Όχι. Είναι προσπάθεια ελέγχου του πώς μαθαίνει η νεολαία, γιατί το σύστημα δεν αντέχει μια νεολαία που μαθαίνει, κι αν μαθαίνει σκέφτεται, δεν αντέχει μια νεολαία που σκέφτεται και διεκδικεί.
Ζητάμε την πλήρη αλλαγή, επομένως, το Λύκειο, το οποίο μέσα από την ελεύθερη πρόσβαση στα Πανεπιστήμια, απαλλάσσεται από τη φροντιστηριακή επιβάρυνση και μπορεί με συνεργατική μάθηση, με βιωματική μάθηση, σε σχέση με την τοπική κοινωνία, με μαθήματα τα οποία δεν βαθμολογούνται, με μια σειρά προτάσεις να πάρει άλλο χαρακτήρα.
Πριν τελειώσω να πω ότι σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, με το μέγεθος το μικρό που έχει, με τις δυνατότητες της παράδοσης που έχει, ο μόνος τρόπς να ανθίσει, να επιβιώσει, να αναπτυχθεί μέσα στη σύγχρονη σκληρή παγκόσμια κοινωνία, που τρέχει, είναι να επενδύσει στη νεολαία.
Και καταλήγοντας κυρία Πρόεδρε, θέλω να πω ότι τους καταλαβαίνουμε τους νέους, θα δώσουμε μάχη έστω και για έναν καθηγητή σε ένα σχολείο, αλλά για νʼ αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να υπάρξει αλλαγή σε βάθος. Θα πω έναν στίχο του Γιάννη του Αγγελάκα, που νομίζω ότι αποδίδει την ψυχή των νέων. Την ψυχή των παιδιών μας, των ανηψιών μας, των νέων στις φτωχογειτονιές και των νέων στις πλούσιες γειτονιές. «Μας περιμένουν άδειες μέρες, ραγισμένοι ουρανοί. Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή» πιστεύουμε ότι θέλει μια αλλαγή σε βάθος. Δεν μπορεί πια η εναλλαγή των κομμάτων μέσα σʼ αυτό το ζήτημα να δώσει απάντηση. Χρειάζεται μια ανατροπή των βασικών αρχών και των βασικών αξιών του συστήματος, που έχουν συγκροτηθεί πάνω στην ιδέα ο ένας τρώει τον άλλον. Ο ατομικισμός, η ιδιοτέλεια, πώς θα συντρίψεις τον διπλανό σου. Εμείς πιστεύουμε στο πώς θα συνεργαστείς με το διπλανό σου. Πώς θα είσαι συλλογικός. Πώς θα ακολουθήσεις τις μεγάλες παραδόσεις, της ΕΠΟΝ, των Λαμπράκηδων, της γενιάς του Πολυτεχνείου. Είμαστε χαρούμενοι, που υπάρχει τέτοια γενιά. Κι είμαστε επίσης χαρούμενοι γιατί σʼ όλο αυτό ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει συμβάλλει με κάθε τρόπο. Με τη συμμετοχή στη μάχη για το άρ. 16, με τη συμμετοχή του και τʼ αποτελέσματα στη μάχη για νʼ ανοίξουν οι ακτές χωρίς λεφτά για τους νέους. Με το τι δεν διστάζουμε εμείς όχι να μονοπωλήσουμε, αλλά να δώσουμε ηγετικές θέσεις μέσα στο χώρο μας σʼ αυτή τη γενιά, την οποία εσείς φιμώνετε, τρομοκρατείτε, φοβίζετε.
Κλείνοντας, θα θελα να αφιερώσω σʼ ένα παιδί, στη μνήμη ενός παιδιού, αυτή την τοποθέτηση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς στη Βουλή για τη νεολαία. Είναι ο 15χρονος Πολωνός Μαχέαρ. Παιδί μεταναστών, το οποίο συνελήφθηκε επειδή είχε μια δόση χασίς μαζί του, πήγε στη φυλακή της Αυλώνας, με έντονα ψυχολογικά προβλήματα, στάλθηκε στον Κορυδαλλό, δεν τον είδε γιατρός και πριν τον δει γιατρός, αυτοκτόνησε.
Εμείς ούτε για τα μεταναστόπουλα, ούτε για τα ελληνόπουλα δεν δεχόμαστε αυτή την κατάσταση και για θα αγωνιστούμε με κάθε τρόπο για την ανατροπή της.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS