Είναι γνωστό ότι η άσκηση του επαγγέλματος του χορευτή είναι εκ των προτέρων χρονικά περιορισμένη και αυτό συμβαίνει επειδή το επάγγελμα παρέχεται υπό συνθήκες ιδιαιτέρως δυσχερείς, οι τραυματισμοί και οι κακώσεις κατά την άσκησή του είναι πολυάριθμοι , αλλά και η ανεύρεση εργασίας από ένα όριο ηλικίας και μετά εξαιρετικά δύσκολη.
Παρά ταύτα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 23 παρ. 1 και άρθρου 24 παρ. 3 και 4 του Νόμου2084/1992 (ΦΕΚ 165/92) οι όροι συνταξιοδότησης του επαγγέλματος του χορευτή-τριας που ίσχυαν μέχρι τότε (Π.Δ.212/1984) τροποποιήθηκαν προς το χειρότερο με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι χορευτές από 1-1-93 να υπάγονται στα Βαρέα και Ανθυγιεινά επαγγέλματα και να συνταξιοδοτούνται με τη συμπλήρωση του 60ου έτους της ηλικίας και την πραγματοποίηση 4500 ημερομισθίων ασφάλισης.
Τέτοια όμως ρύθμιση δεν συνάδει με την ίδια τη φύση του επαγγέλματος. Η Εθνική Λυρική Σκηνή, για παράδειγμα, θεωρεί ως ανώτατο όριο ηλικίας, για το οποίο επιτρέπεται η παροχή εργασίας από χορευτές , το 48ο έτος. Ανάλογα όρια συνταξιοδότησης προβλέπονται για τους χορευτές- τριες και στις νομοθεσίες άλλων χωρών
Ερωτάται η κ. Υπουργός:
Αν προτίθεται να άρει αυτήν την νομική και λογική αδικία σε βάρος των χορευτών-τριών και να αναγνωρίσει διακριτή θέση για αυτούς στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, επαναφέροντας τις διατάξεις του Π.Δ.212/84 και ορίζοντας εκ νέου ως όριο συνταξιοδότησης το 48ο έτος;
Οι Ερωτώντες Βουλευτές
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS