«Ακούγοντας κανείς τις τοποθετήσεις ιδιαίτερα των βουλευτών της ΝΔ αλλά και τοποθετήσεις κάποιων δημοσιογράφων σε ιδιωτικά κανάλια θα νόμιζε ότι αυτές τις μέρες το μόνο θέμα είναι ο ανταγωνισμός των κομμάτων και ιδιαίτερα μεταξύ Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς και ΠΑΣΟΚ. Όροι από το σκάκι, ματ, πατ, ρουά, ρεν, φορσέ. Όροι από το ποδόσφαιρο, πέναλτι, γκολ, κίτρινη κάρτα, αποβολή. Ακόμα μερικοί μίλησαν για καλλιστεία και «μις Ελλάς».
Ξεχνούν ή θέλουν να ξεχάσουν ή θέλουν η κοινωνία να ξεχάσει ότι αυτό που διακυβεύεται είναι το δικαίωμα των ανθρώπων που κλείνουν τον εργασιακό τους κύκλο, που θέλουν σε αυτή τη φάση της ζωής τους- αντικειμενικά όχι στην πιο εύκολη- να ζήσουν ευτυχισμένα, με αξιοπρέπεια, με αυτοεκτίμηση, όχι σα ζητιάνοι.
Γιʼ αυτό κατά τη γνώμη μου πιο εύστοχα από όλους μας το πραγματικό περιεχόμενο της συζήτησης το έδωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στην παρέμβαση που έκανε προχθές στο «Παγκόσμιο Φόρουμ κατά της Φτώχειας» :
«Πίσω από τις βιτρίνες των μεγάλων εμπορικών δρόμων, στις οποίες αντικατοπτρίζεται ο πλούτος, υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Είναι ο κόσμος των αποκλεισμένων και των κοινωνικά περιθωριοποιημένων, των θυμάτων των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, των μεταναστών, της αδήλωτης εργασίας και των νέων της ανεργίας, των χαμηλοσυνταξιούχων, των ανασφάλιστων. Ένας κόσμος απόγνωσης, απελπισίας και ζόφου. Ο κόσμος της φτώχειας.»
Γιʼ αυτούς δίνει αυτές τις μέρες τη μάχη μέσα κι έξω από τη Βουλή ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Η κυβέρνηση επιδίωξε να περάσει στα γρήγορα το ασφαλιστικό, μέσα στην απεργία των δημοσιογράφων, νύχτα όπως ο παράνομος, το νομοσχέδιο. Στα γρήγορα. Μέσα σε τρεις μέρες. Με συνεδριάσεις που έληγαν στις 4 το πρωί και ξαναξεκίναγαν στις 8 το πρωί.
Είπαμε «δεν θα της το επιτρέψουμε». Ξέρουμε να πολεμάμε.
Και από τη Δευτέρα μπαίνουμε στην τρίτη εβδομάδα και το νομοσχέδιο δεν έχει περάσει.
Κι ο πρωθυπουργός είχε προγραμματίσει κοινοβουλευτική ομάδα για να πανηγυρίσει την ψήφισή του. Κι αντί για πάρτι θύμιζε περισσότερο μνημόσυνο. Και η πρωθυπουργική ομιλία, έκθεση παραπόνων για το ΣΥΡΙΖΑ.
Και το θέμα δεν είναι η μία, οι δύο , οι τρεις βδομάδες. Είναι ότι αυτό το διάστημα έγινε μια μεγάλη διεργασία στην κοινωνία. Κι έχουμε το 80% των πολιτών ενάντια. Κι έχουμε την πλειοψηφία των οπαδών της ΝΔ ενάντια .
Και το θέμα δεν είναι μόνο μια γενική διεργασία. Είναι ότι έχει ξεκινήσει, μέσα από μια πανελλαδική συγκροτημένη δράση, ένα λαϊκό δημοψήφισμα που μπορεί να φέρει εκατομμύρια υπογραφές που θα ακυρώσουν πολιτικά και ηθικά το ασφαλιστικό νομοσχέδιο Καραμανλή – Τσιτουρίδη – Μαγγίνα – Πετραλιά και θα του επιφυλάξουν ακριβώς την ίδια τύχη με την τροποποίηση του άρθρου 16.»
« Είπε ο πρωθυπουργός χθες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα στη ΝΔ ότι : « Δεν απαντιέται με ένα «ναι» ή ένα «όχι» ένας νόμος που αντιμετωπίζει δεκάδες ζητήματα».
Λυπάμαι. Έχουμε ένα Πρωθυπουργό που αγνοεί το Σύνταγμα. Ή από τα 120 άρθρα του κουράστηκε και σταμάτησε στο άρθρο 43. Γιατί το άρθρο 44 λέει ακριβώς αυτό που εκείνος αποκλείει. Ότι σε σοβαρό νομοσχέδιο για κοινωνικά θέματα ο λαός μπορεί να απαντήσει με ένα «ναι» ή «όχι»: «Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα.»
Είναι ριψοκίνδυνο να έχουμε ένα πρωθυπουργό που δεν γνωρίζει το Σύνταγμα.
Και είναι αστείο να αγνοεί το άρθρο 44 του Συντάγματος ως Πρωθυπουργός για τα δικαιώματα σύνταξης των πολιτών και να επικαλείται ακριβώς το ίδιο άρθρο, ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όταν υπέγραφε την ενεργοποίηση ακριβώς του ίδιου άρθρου 44 για τις ταυτότητες κάτω από τα εξαπτέρυγα και τα λιβανιστήρια του σημερινού Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.
Η διαφορά μας, κ. Καραμανλή, είναι ότι εσείς υπογράψατε για το άρθρο 44 χωρίς φωτογράφους και στείλατε την υπογραφή σας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέσω του Αρχιεπισκόπου, ενώ εμείς παρουσία του φωτογράφου και πρόσωπο με πρόσωπο.
Τώρα, αν θέλει να μάθει τι σημαίνει ένα «όχι» - γιατί ένα συντριπτικό «όχι» θα υπάρξει σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα - ας ρωτήσει τον Μπαρόζο, Πρόεδρο της Επιτροπής της Ε.Ε. ή τον Γάλλο Πρόεδρο Σαρκοζί - τι σημαίνει το «όχι» της Γαλλίας για το Ευρωσύνταγμα που είχε ρυθμίσεις, όχι μόνο στο ασφαλιστικό αλλά σε όλα τα πολιτικά ζητήματα, όχι για μια χώρα όπως η Ελλάδα, αλλά για 27 χώρες. Το οδήγησε στα αρχεία των ιστορικών.»
«Ορισμένοι από τη ΝΔ, αλλά δυστυχώς και από το ΠΑΣΟΚ, ανέλαβαν αυτόκλητα να παραστήσουν τους Ηρακλείς του Προέδρου της Δημοκρατίας για την συνάντηση που ζήτησε ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Ήταν γνωστό για ποιο λόγο θα πηγαίναμε. Ο Πρόεδρος, αν βρισκόταν σε παγίδα, μπορούσε να αναβάλει την συνάντηση. Μπορούσε να μη είχε τη γνωστή του ευγένεια, όταν μας υποδέχθηκε λέγοντας μας «Καλώς τα παιδιά» ή «θα σας ακούσω με προσοχή» ή κάτι τέτοιο. Μπορούσε να μη κάνει μια εξαιρετικά σοβαρή και υπεύθυνη από τη μεριά του συζήτηση μαζί μας.
Το νομοσχέδιο είναι αντισυνταγματικό. Παραβιάζει τα άρθρα 22 και 25 του Συντάγματος για την κοινωνική ασφάλιση και το κοινωνικό κράτος.
Δεν δεχόμαστε μαθήματα συνταγματικού σαβουάρ βιβρ από τη δεξιά ή από άλλους εκφραστές του δικομματισμού, στη Βουλή ή από τα τηλεοπτικά παράθυρα.
Μαθήματα παίρνουμε από τους αγωνιστές της αριστεράς που έχουν δώσει μάχες και αίμα για να περάσουν, όσο πέρασαν, οι ελευθερίες και τα δικαιώματα στο Σύνταγμα. Από όσους πέρασαν από το ΕΑΤ- ΕΣΑ, από το Παρθένι, από το Λακκί, από τα Γιούρα, από τις εξορίες στη Γρανίτσα, στο Θερμιο κι αλλού, από τους νεκρούς του Πολυτεχνείου για να υπάρχουν κάποια δικαιώματα και κάποιες δυνατότητες στο σημερινό Σύνταγμα άμυνας της κοινωνίας.
Δεν δεχόμαστε μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου από όσους αγωνίζονται για να κατακρημνίσουν το άρθρο 16 του Συντάγματος για δημόσια και δωρεάν Πανεπιστήμια, ελεύθερα από κερδοσκοπία. Η αριστερά, εκτιμώντας πάντα τις απόψεις των έγκριτων συνταγματολόγων, συνταγματικό δίκαιο μαθαίνει στους δρόμους.
Γι ʽ αυτό,
- για την νοσηλεύτρια, μητέρα ανήλικου που πληρώνεται με 400 ? χωρίς ασφάλιση
- για τον συνταξιούχο του ΙΚΑ με σύνταξη κάτω από 500?
- για τον ζωγράφο ή τον γλύπτη που δεν παίρνει σύνταξη
- για τον υπάλληλο του Σουπερμάρκετ που οι μεγάλες αλυσίδες του κολλούν τα μισά ένσημα από όσα δικαιούται,
εμείς, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, θα πάμε, κι αν χρειασθεί θα ξαναπάμε, και θα ξαναπάμε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κι όπου αλλού χρειασθεί.»
«Σχεδόν όλοι οι κυβερνητικοί βουλευτές και υπουργοί που μίλησαν εδώ, αλλά και ο πρωθυπουργός στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, προσπάθησαν να πουν ότι ούτε η πρόταση δημοψηφίσματος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς ούτε η πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν σημασία. Είναι αποτελέσματα μονάχα ενός κομματικού ανταγωνισμού.
Εμείς αισθανόμαστε αποκρουστικότητα για τον ανταγωνισμό των κομμάτων στο πεδίο της διαφθοράς. Για τους διαγκωνισμούς ποιος θα έχει την εύνοια του κατεστημένου. Για τον συνωστισμό στις δεξιώσεις του αμερικανού πρεσβευτή. Για κομματικές συγκρούσεις με «τα ψεύτικα λόγια, τα μεγάλα», που δυστυχώς ακούγαμε συνεχώς και αυτές τις μέρες στη Βουλή.
Καλωσορίζουμε όμως τον ανταγωνισμό, την άμιλλα σε θετικές ενέργειες που ανταποκρίνονται έστω και σε ένα επιμέρους αίτημα της κοινωνίας μας.
Και θεωρούμε ότι δεν είναι αδυναμία του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά δύναμη μας όταν διαμορφώνουμε πολιτικές δυναμικές τις οποίες ακολουθούν κι άλλοι πολιτικοί φορείς. Και δεν μας ενδιαφέρουν οι προθέσεις τους, δεν είμαστε οι καλύτεροι ψυχαναλυτές ούτε είναι ο ρόλος μας αυτός. Μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι ότι το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό μένει στο τέλμα. Και η κοινωνία κινείται.»
Δεν αιφνιδιαζόμαστε από την θορυβώδη αντίδραση όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά του συστήματος όλου απέναντι στον ανερχόμενο πολιτικό ρόλο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Για να πούμε την αλήθεια, την θεωρούμε δικαιολογημένο. Ξέρουν ότι η νέα πλειοψηφία δεν σχηματίζεται για να αλλάξει ο τίτλος κάποιου από τους πρωταγωνιστές του δικομματισμού. Διαμορφώνεται όχι για να γονατίσει στο κατεστημένο, αλλά για να το ανατρέψει.
Είμαστε όμως εμβολιασμένοι. Όταν ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς αναγεννούνταν μέσα στις τεράστιες κινητοποιήσεις για το άρθρο 16, με κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, ενάντια μας, ήμασταν «έκνομοι», «εκτός κοινοβουλευτικού πλαισίου», «κουκουλοφόροι» και σε ορισμένους τηλεοπτικούς σταθμούς είχαν σταθμεύσει αδυσώπητοι εισαγγελείς απέναντί μας.
Σήμερα είμαστε «αντισυνταγματικοί», «σαλταδόροι», «παιδάκια», «αγενείς». Μια από τα ίδια. Αλλά και μια προσπάθεια απαξίωσης της πολιτικής δράσης, ενσωμάτωσης μας σε ένα πολιτικό σκηνικό που έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του με το σύνθημα «όλοι εναντίον όλων».
Όχι, εμείς αντίθετα βιώνουμε και προωθούμε το «όλοι μαζί».
Νοιώθω εξαιρετικά ευχάριστα όταν τη στιγμή που υπέγραφα την έκκληση για το ασφαλιστικό έρχονταν χαρτιά με δεκάδες υπογραφές συνταξιούχων αξιωματικών από του Παπάγου, οι περισσότεροι ψηφοφόροι μέχρι τώρα της ΝΔ. Για να προστεθούν στις υπογραφές εργατών, αγροτών, μικροεπιχειρηματιών, νέων,
«Όλοι μαζί». Στο μεγάλο λαϊκό ρεύμα γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ που ενώνει από τα κάτω τους αριστερούς, σοσιαλιστές, οικολόγους νέους, πολίτες που έρχονται από όλους τους πολιτικούς χώρους.
«Όλοι μαζί» για να φύγει από το γερασμένο δικομματικό πολιτικό σκηνικό και να έρθουν νέες δυνάμεις, που έχει τη δυνατότητα πλουσιοπάροχα να προσφέρει η νεολαία, στο πολιτικό σκηνικό και στη διακυβέρνηση του τόπου.
«Όλοι μαζί» για να μαζέψουμε εκατομμύρια υπογραφές για το δικαίωμα στην ασφάλεια και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
«Όλοι μαζί» όχι για να γίνει κάτι «στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν», όπως ακούστηκε χθες. Αλλά για να αποσυρθεί η Κυβέρνηση της ΝΔ, αφού δεν αποσύρει το νομοσχέδιο. Σε μια μεγάλη λαϊκή μάχη για να πέσει η Κυβέρνηση Καραμανλή, πριν πουλήσει τον ΟΤΕ στους γερμανούς , τα λιμάνια στους Κορεάτες, την Ολυμπιακή αλλού, πριν επιτεθεί και σε άλλους εργαζόμενους, πριν ανοίξει παράνομα Πανεπιστήμια σε σοκάκια γύρω από την Ομόνοια.
«Όλοι μαζί» για την άνοιξη της αριστεράς που έρχεται στην χώρα.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS