29/03/2008

Oμιλία του Προέδρου του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα στη συνεδρίαση της ΚΠΕ

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Τούτες τις μέρες η κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή επίθεση σε όλα τα επίπεδα. Και η κοινωνία αντιστέκεται και η κοινωνία επιμένει και η κοινωνία ελπίζει, δεν το βάζει κάτω.

Είναι η δυσφορία του κόσμου που πυροδοτεί τις πολιτικές εξελίξεις και όχι οι αντιπαραθέσεις και οι ψηφοφορίες στο κοινοβούλιο. Είναι η ενεργοποίηση της νεολαίας που ανατρέπει το πολιτικό σκηνικό και όχι τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Είναι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, η μεγάλη θάλασσα οργής και αγανάκτησης που πλημύρισε τους δρόμους στις 19 του Μάρτη, που ανατρέπει τα δεδομένα, που συμπαρασύρει τις πολιτικές δυνάμεις, που αίρει την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση του κ. Καραμανλή παρά το ότι χθες στη Βουλή εξασφάλισε μια εύθραυστη, οριακή κοινοβουλευτική εμπιστοσύνη.

Και τούτες τις μέρες, τα πυρά όλων στρέφονται ενάντια στον Συνασπισμό, ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, στρέφονται ενάντια στις πρωτοβουλίες μας.

Εξετάζουν με το μικροσκόπιο και τη παραμικρή μας δήλωση, προσπαθούν να απονομιμοποιήσουν στη κοινή γνώμη κορυφαίες πολιτικές πρωτοβουλίες, ως εκτός θεσμικών ορίων, μας κατηγορούν διαρκώς ότι δεν έχουμε όραμα και πρόγραμμα για τη διέξοδο από τη κρίση.

Και εμείς, αντί να κουρνιάσουμε από φόβο και αμηχανία, δεχόμαστε τις επιθέσεις και λέμε, επιτέλους, τόσο καιρό σας περιμέναμε, είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε. Και αντί να κομπιάσουμε από τα αρνητικά σχόλια και τα πικρόχολα δημοσιεύματα, τους απαντάμε πως τα περιμέναμε και περιμένουμε και ακόμα πιο σκληρή επίθεση, γιατί γνωρίζουμε ότι σήμερα είμαστε η μόνη δύναμη που αμφισβητεί τις κατεστημένες ισορροπίες του πολιτικού μας συστήματος.

Γιατί γνωρίζουμε ότι όταν επιδιώκεις να ανατρέψεις τα πράγματα και να αλλάξεις το τοπίο, δεν πρόκειται να βρεις το δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα και με κόκκινα χαλιά, πρόκειται να βρεις αντίδραση, πρόκειται συναντήσεις αντιστάσεις. Γνωρίζουμε όμως ότι αυτές οι αντιστάσεις είναι οι αντιστάσεις ενός συστήματος που καταρρέει και δεν μας φοβίζουν.

Άλλωστε εμείς έχουμε συνηθίσει και αντέξαμε σε πιο σκληρές επιθέσεις, όταν ο δικομματισμός ήταν κραταιός, κι όταν βρισκόμασταν με την ψυχή στο στόμα στα όρια της πολιτικής επιβίωσης και μας λοιδορούσαν ότι , αν συνεχίσετε έτσι δεν θα ξαναμπείτε στη βουλή, γιατί ήθελαν από μας να είμαστε τα καλά παιδιά, να μην τους ενοχλούμε, να μην είμαστε αυθάδεις στη βουλή. Δεν τους ακούσαμε. Δεν κατάφεραν να μας πτοήσουν, σε πιο δύσκολες στιγμές, δεν θα τα καταφέρουν ούτε σήμερα.

Είναι λυπηρό να γίνεται τόσος χαμός μέσα στην κοινωνία και η κυβέρνηση να τα ερμηνεύει όλα ως μικροπολιτική αντιπαράθεση μέσα στον μικρόκοσμο της αντιπολίτευσης.

Κάνει σαν να μην καταλαβαίνει αυτό που είναι σαφές και σε ένα παιδί.

Προχθές ο πρωθυπουργός είπε ότι δεν είναι δυνατόν να απαντήσει κανείς σε ένα τόσο σύνθετο ζήτημα όπως αυτό του ασφαλιστικού με ένα ναι ή ένα όχι. Ξεχνάει όμως ότι ο ίδιος προεκλογικά το είχε απαντήσει με τρία ΔΕΝ

Ο Πρωθυπουργός δεν είναι απλώς ασυνεπής με τις δεσμεύσεις του. Παραπλάνησε συνειδητά τον κόσμο. Και τώρα εξακολουθεί να παίζει με την νοημοσύνη του, ισχυριζόμενος ότι παραμένει συνεπής με τις προεκλογικές του δεσμεύσεις.

Απέναντι σε μια κυβέρνηση που ψεύδεται ασύστολα, που επιχειρεί με κάθε τρόπο να διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες, που ονομάζει την κερδοσκοπία των επιχειρήσεων και την λεηλασία της κοινωνικής ασφάλισης «δημόσιο συμφέρον», δίνουμε μια σκληρή μάχη.

Η κυβέρνηση προσδοκούσε να ξεμπερδεύει όσο το δυνατόν γρηγορότερα με το ασφαλιστικό. Εμείς αξιοποιήσαμε κάθε θεσμική δυνατότητα, ώστε να διατηρηθεί το θέμα στο προσκήνιο και να δημιουργηθεί για την κυβέρνηση το μέγιστο πολιτικό κόστος.

Όσοι είπαν, τι χρειάζονται όλα αυτά, αφού η κυβερνητική πλειοψηφία είναι δεδομένη, και το ασφαλιστικό θα περάσει, δεν έχουν δίκιο. Ο αγώνας δεν έχει κριθεί ακόμη, και βέβαια δεν θα τελειώσει προτού σταματήσει το ξήλωμα των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Αν όμως ο κόσμος παραμείνει απαθής, αυτό το ξήλωμα δεν πρόκειται να έχει τέλος.

Στην λογική αυτή ζητήσαμε το δημοψήφισμα. Και εκφράσαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη θέληση των ελλήνων πολιτών. Είχαμε τις μεγαλύτερες απεργίες και κινητοποιήσεις των τελευταίων δεκαετιών ενώ η κυβέρνηση επιμένει σε μια αδιέξοδη πολιτική, ισχυριζόμενη ότι διαθέτει την λαϊκή εντολή να κάνει τόσο σοβαρές αλλαγές. Αν νομίζει ότι την έχει, ας το αποδείξει με το δημοψήφισμα.

Αν δεν την έχει ας σταματήσει να επαίρεται. Αλλά δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι το αίτημα για δημοψήφισμα υπονομεύει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ούτε ότι υπονομεύει τους δημοκρατικούς θεσμούς το να επισκεφθούμε και να ενημερώσουμε για τις πρωτοβουλίες μας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος έχει εκφράσει την αλληλεγγύη και την ευαισθησία του στον κόσμο που υπερασπίζεται την κοινωνική ασφάλιση.

Εμείς ενισχύουμε με κάθε τρόπο όλους τους αγώνες που γίνονται, παίρνουμε πρωτοβουλίες όπως το δημοψήφισμα και την συλλογή υπογραφών γιατί πιστεύουμε πως μόνο η ενεργοποίηση των πολιτών και οι αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας μπορούν να σταματήσουν την κυβερνητική πολιτική.

Προειδοποιούμε την κυβέρνηση πως ακόμα κι αν ψηφίσει το νόμο, με την οριακή της κοινοβουλευτική πλειοψηφία, θα είναι μια πύρρειος νίκη και οι εργαζόμενοι θα τον εμποδίσουν να εφαρμοστεί.

Και προειδοποιούμε την κυβέρνηση ότι η πρωτοβουλία μας για δημοψήφισμα δεν εξαντλείται στη θεσμική της διαχείριση, στη βουλή και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά είναι μια πρωτοβουλία που θα έχει συνέχεια. Απευθύνεται πρώτα και κύρια στη κοινωνία, στους κοινωνικούς φορείς, στους εργαζόμενους και στα συνδικάτα. Και μέρος αυτής της πρωτοβουλίας είναι οι δεκάδες χιλιάδες υπογραφές που έχουν ήδη μέσα σε λίγες μέρες συλλεχθεί και είναι μόνο είναι μικρό δείγμα ανυπακοής αλλά και απονομιμοποίησης του νόμου που πρόκειται να ψηφίσει η κυβέρνηση της ΝΔ.

Η κυβέρνηση διαισθάνεται ότι χάνει κάθε έρεισμα στην ελληνική κοινωνία έτσι επιλέγει μια απονενοημένη φυγή. Φυγή προς τα μπρός, λέει ο Πρωθυπουργός, άλμα στο κενό απαντάμε εμείς.

Μας απειλεί ότι θα ιδιωτικοποιήσει ό,τι έχει απομείνει.

Επιλέγει να ξεπουλήσει τα λιμάνια, τον ΟΤΕ, τον ΟΣΕ, τα ΕΛΤΑ, τη ΔΕΗ, τα Αεροδρόμια, να κλείσει την Ολυμπιακή. Να ξεπουλήσει το περιβάλλον με το νέο χωροταξικό. Να ανοίξει ακόμη ένα μέτωπο στις εργασιακές σχέσεις, με όσα ακούγονται για κατάργηση του βασικού μισθού.

Δεν πρόκειται να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια ούτε κι αυτή τη φορά.

Θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά ώστε σε όποια δημόσια επιχείρηση προσπαθήσει να βάλει χέρι η κυβέρνηση να βρίσκει απέναντι όχι μόνο τους εργαζόμενους αυτής της επιχείρησης αλλά το σύνολο των εργαζομένων.

Ήρθε η ώρα να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα για να μην επαναληφθούν ξανά συμφωνίες ντροπής όπως αυτή που προκλητικά υπογράφηκε από τις ηγεσίες της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ πριν από λίγες μέρες την στιγμή της κορύφωσης της κοινωνικής σύγκρουσης ανάμεσα στο κατεστημένο και τους εργαζόμενους για το ζήτημα του ασφαλιστικού.

Το επόμενο διάστημα θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου υπεράσπισης της δημόσιας περιουσίας.

Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να πουλά κάτι που δεν της ανήκει.

Το κρεσέντο ιδεοληψίας και δογματισμού που την έχει καταβάλει και η πολιτική που μετατρέπει την χώρα σε ανοχύρωτη πόλη δεν αποτελεί διέξοδο για την ίδια αλλά το κύκνειο άσμα της.

Και τούτο διότι έχει αρχίζει να φαίνεται στον ορίζοντα μια άλλη προοπτική για την χώρα.

Σε αυτή την κατεύθυνση δουλεύουμε μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ, για την δημιουργία μιας μεγάλης παράταξης της αριστεράς, εγγυήτριας των ελπίδων και των προσδοκιών των εργαζόμενων και της νεολαίας.

Αυτή η προοπτική δεν είναι γέννημα των δημοσκοπήσεων αλλά των κοινωνικών αγώνων και της πλήρους απογοήτευσης των πολιτών από το κατεστημένο.

Το προηγούμενο διάστημα βρέθηκα στην Καβάλα, στο Μαντούδι και στην Πρέβεζα των χιλιάδων πολιτών που διαμαρτύρονταν για την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους, στις απεργίες και τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις για το ασφαλιστικό και χθες σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο της Πολυτεχνικής Θεσσαλονίκης σε εκδήλωση της «Αριστερής Ενότητας» για τις φοιτητικές εκλογές.

Όποιος ζει και αναπνέει μέσα στην κοινωνία, αντιλαμβάνεται ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει. Αντιλαμβάνεται ότι έχει αρχίσει να αναπτύσσεται μια δυναμική και έχουμε τη χαρά να έχουμε συμβάλει καθοριστικά στην δημιουργία της.

Έχουμε χρέος και ευθύνη να συνεχίσουμε να κάνουμε το ίδιο. Για τη συμβολή μας αυτή δεν χρειάστηκε να μετατοπιστούμε προς το κέντρο του πολιτικού συστήματος. Ούτε να βάλουμε νερό στο κρασί μας. Ούτε δείξαμε διάθεση συμμετοχής σε κεντροαριστερά σενάρια. Η συμβολή μας οφείλεται στο ότι κάναμε σωστά και με πιο ολοκληρωμένο τρόπο την δουλειά που έπρεπε να κάνουμε. Κάναμε αντιπολίτευση. Και κερδίσαμε την εμπιστοσύνη των νέων, και των εργαζόμενων.

Σε αυτό συνεχίζουμε να δοκιμαζόμαστε και φιλοδοξούμε να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ επίκεντρο μιας μεγάλης αριστερής παράταξης η οποία θα είναι η πολιτική έκφραση ενός ευρύτερου κοινωνικού και πολιτισμικού ρεύματος που θα στηρίζεται στην ενεργοποίηση των πολιτών στις ζωντανές δυνάμεις των εργαζομένων και της νεολαίας , ικανό να αλλάξει δραστικά την πορεία της χώρας.

Υπάρχει λοιπόν η ανάγκη να ηττηθεί η κυβέρνηση. Να ηττηθεί η πολιτική που ξεπουλάει τον δημόσιο πλούτο, να αποκρουσθεί η διαρκής επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και στην κοινωνία.

Πρέπει να ηττηθεί η πολιτική αντίληψη που φάνταζε ηγεμονική τα προηγούμενα χρόνια και που δίνει το δικαίωμα σε αυτή την αισχρή κατεδάφιση δικαιωμάτων να αυτοαποκαλείται πότε «εκσυγχρονισμός» και πότε «θαρραλέες μεταρρυθμίσεις».

Είναι ανάγκη να ηττηθεί αυτή η πολιτική. Και αυτό δεν μπορεί πλέον να γίνει μέσα στο πλαίσιο του δικομματισμού. Πρέπει να γίνει με επίκεντρο έναν πόλο της ριζοσπαστικής αριστεράς. Πρέπει να γίνει με πυρήνα τις δυνάμεις του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.

Ξέρουμε ότι ένα πραγματικά εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο απέναντι στην σημερινή κατάσταση, δεν μπορούμε να το υλοποιήσουμε μόνοι μας. Πρέπει να απευθύνεται σε όσο το δυνατόν ευρύτερες δυνάμεις.

Δυνάμεις όμως που τοποθετούνται αποφασιστικά και όχι προσχηματικά απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό.

Για αυτό και η πρόταση αυτή αποκλείει εκ των πραγμάτων το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίστηκε όλα αυτά τα χρόνια τις τύχες τις χώρας στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που υπηρετούμε εμείς.

Για αυτό πρέπει πρώτα από όλα να απευθύνεται στην κοινωνία, στους εργαζόμενους, στους νέους, στα αδύναμα κοινωνικά στρώματα.

Πολλοί λένε πως δεν έχουμε προτάσεις, δεν έχουμε πρόγραμμα. Εννοούν πως δεν έχουμε προτάσεις μέσα στο διαχειριστικό πλαίσιο, δηλαδή προτάσεις που να παριστάνουν ότι αντιμετωπίζουν τα προβλήματα ενώ επί της ουσίας είναι αυτές που τα δημιουργούν.

Εμείς συγκρουόμαστε με την εφαρμοζόμενη πολιτική όχι γενικά και αόριστα αλλά στην βάση ενός ανταγωνιστικού προγραμματικού πυρήνα.

Αυτός ο προγραμματικός πυρήνας τοποθετείται πάνω στις βασικές κοινωνικές αντιθέσεις και συγκροτεί ένα νέο, ανταγωνιστικό ως προς το κυρίαρχο, πολιτικό σχέδιο.

Δεν είναι λοιπόν πρόταση εναλλακτικής διαχείρισης.

Δεν βασίζεται δηλαδή στο γεγονός ότι για κάποιο μεταφυσικό λόγο εμείς είμαστε πιο ικανοί ή πιο έντιμοι ή πιο ευφυείς διαχειριστές της σημερινής κατάστασης.

Βασίζεται σε ένα σχέδιο αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου και αμφισβητεί την ηγεμονία της αγοράς και των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.

Για την προώθηση του εναλλακτικού μας πολιτικού σχεδίου είναι αναγκαία η καταλυτική παρουσία ενός μαζικού κοινωνικού κινήματος που θα απαντάει στις πιέσεις των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων, αυτό το σχέδιο περνάει μέσα από την ανάκτηση του δημόσιου πλούτου και δίνει την δυνατότητα στην κοινωνία να αποφασίζει συλλογικά και συντεταγμένα για κρίσιμους τομείς της παραγωγής.

Με αυτό το πολιτικό σχέδιο προσπαθούμε να απαντήσουμε πειστικά στα σημερινά σοβαρά προβλήματα κρίσης του δημοσίου τομέα και του κοινωνικού κράτους που οφείλονται κατά κύριο λόγο στις πολιτικές που εφαρμόστηκαν τα προηγούμενα χρόνια.

Το σχέδιο αυτό απευθύνεται στους εργαζόμενους και την νεολαία , στους μικρομεσαίους και στους αγρότες, στο επιστημονικό προλεταριάτο, με τα πτυχία και τους μισθούς πείνας, στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και τα λαϊκά στρώματα και σε όλους όσοι αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε άλλο έτσι, και οραματίζονται ένα δίκαιο κόσμο.

Αυτό το πολιτικό σχέδιο απαντά στα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα και δεν είναι μια ευκαιριακή πρόταση συμμαχίας.

Αφορά το σύνολο των δυνάμεων της αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας, χωρίς αποκλεισμούς.

Αφορά ακόμη και δυνάμεις από τον σοσιαλιστικό χώρο, που έχουμε βρεθεί αρκετές φορές σε αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των νέων και των εργαζόμενων, απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό.

Πρέπει όμως να ξέρουμε

• Ότι ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο πρέπει να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα επόμενο ακόμα μεγαλύτερο βήμα προς όφελος των δυνάμεων που το συγκροτούν. Δεν πρόκειται να παρασυρθούμε από έναν ηττοπαθή και διαχειριστικό ρεαλισμό όπως συνέβη στα κεντροαριστερά εγχειρήματα στην Ευρώπη.

• Τέλος πρέπει να έχουμε επίγνωση ότι θα έχουμε διαρκώς απέναντί μας τα μεγάλα εκδοτικά και οικονομικά συμφέροντα. Δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε ούτε όμως θα μπούμε στην διαδικασία να απαντάμε σε κάθε τους πρόκληση.

Αντίθετα θα συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας, να ασκούμε υπεύθυνη και δυναμική αντιπολίτευση απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, να δουλεύουμε για την Άνοιξη της αριστεράς στην Ελλάδα.