Τα τελευταία χρόνια εξαιτίας των διαφόρων πολιτικοοικονομικών εξελίξεων η χώρα μας εξελίχθηκε σε χώρα υποδοχής μεταναστών. Διαμορφώθηκε έτσι μια νέα πραγματικότητα στον κοινωνικό και εκπαιδευτικό τομέα που απαιτούσε τη λήψη άμεσων, διαφοροποιημένων μέτρων και τη θεσμοθέτηση κατάλληλα προσαρμοσμένων δομών στις νέες απαιτήσεις. Το ελληνικό κράτος βρέθηκε απροετοίμαστο και άργησε πολύ να λάβει στοιχειώδη μέτρα διαχείρισης της νέας πραγματικότητας που διαμορφωνόταν στην εκπαίδευση, θεσμοθετώντας Τάξεις Υποδοχής και Φροντιστηριακά Τμήματα. Όμως παρά τις υπάρχουσες διατάξεις, σε πολλά σχολεία που στην πλειονότητά τους απαρτίζονται από γλωσσικά και πολιτισμικά διαφορετικούς μαθητές και μαθήτριες οι προβλεπόμενες δομές δεν λειτουργούν είτε λόγω έλλειψης κονδυλίων και πιστώσεων είτε από το φόβο της «υποβάθμισης» των σχολείων. Σε πολλά σχολεία όπου εγκρίνεται η λειτουργία ανάλογων δομών η λειτουργία τους καθυστερεί πολλούς μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους, λόγω μη διάθεσης των σχετικών πιστώσεων, λόγω έλλειψης κτηριακών εγκαταστάσεων ή εξαιτίας της αδιαφορίας των υπευθύνων. Σε άλλες περιπτώσεις οι εκπαιδευτικοί των Τάξεων Υποδοχής χρησιμοποιούνται για να καλύπτουν ελλείψεις ή απουσίες του διδακτικού προσωπικού των σχολείων όπου υπηρετούν. Ακόμα όμως και όταν οι προηγούμενες δυσκολίες αντιμετωπίζονται, είναι προφανής ο αφομοιωτικός προσανατολισμός των μέτρων, αφού στόχος τους είναι η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, χωρίς να λαμβάνεται καμία μέριμνα για τη μητρική γλώσσα των παιδιών στα οποία απευθύνονται, τακτική που αντιβαίνει στα πορίσματα των σχετικών επιστημονικών κλάδων αλλά και στην πρακτική που ακολουθούν οι άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Είναι διαπιστωμένο ότι τα παιδιά των μεταναστών πετυχαίνουν καλύτερα , ακόμη και στο ελληνόγλωσσο σχολείο, όταν συνεχίζουν να καλλιεργούν τη μητρική τους γλώσσα.
Όμως και στον τομέα εκπαίδευσης ενηλίκων μεταναστών τα προγράμματα του Ινστιτούτου Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων (Ι.Δ.Ε.Ε.) δεν αποτελούν λύση στο πρόβλημα, καθώς οι προϋποθέσεις συμμετοχής (ένσημα, σύζυγος ελληνικής ιθαγένειας κλπ.) καθιστούν τη συμμετοχή μεγάλης μερίδας μεταναστών αδύνατη.
Σε αντιδιαστολή με τα παραπάνω, στο 132ο Δημοτικό σχολείο Αθηνών τα τελευταία 7 χρόνια πραγματοποιούνταν πλήθος από εθελοντικές και εξαιρετικά επιτυχημένες δράσεις με πρωτοβουλία του Συλλόγου Διδασκόντων με στόχο την ένταξη όλων των ξενόγλωσσων παιδιών και των γονέων τους στην ελληνική κοινωνία χωρίς ταυτόχρονη απώλεια της εθνικής τους ταυτότητας. Δυστυχώς, μεθοδευμένες ενέργειες εκ μέρους του Υπουργείου (αντικατάσταση της Διευθύντριας, άρνηση έγκρισης των προγραμμάτων κλπ.) έχουν οδηγήσει στον τερματισμό των δράσεων αυτών.
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
1. Προτίθεται να διευκολύνει την επαναλειτουργία των διαπολιτισμικών δράσεων στο 132ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών ;
2. Θα προβεί σε αμοιβαία απόσπαση των διευθυντών του 132ου και του 112ου Δημοτικού σχολείου Αθηνών, με δεδομένο το διαταραγμένο κλίμα που υπάρχει στο 132ο μεταξύ του Συλλόγου Διδασκόντων και του νέου διευθυντή;
3. Με ποιες ρυθμίσεις προτίθεται να διευκολύνει τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας σε μαθητές μη ελληνικής καταγωγής;
4. Προτίθεται να επανεξετάσει τα κριτήρια συμμετοχής των μεταναστών στα προγράμματα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας του Ινστιτούτου Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων (Ι.Δ.Ε.Ε.); Πώς θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας σε μη εργαζόμενους μετανάστες;
5. Προτίθεται να απλοποιήσει τις διαδικασίες παραχώρησης σχολικών χώρων εκτός σχολικού ωραρίου για δραστηριότητες και εκδηλώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με δεδομένη τη σύμφωνη γνώμη του Συλλόγου Διδασκόντων κάθε σχολείου;
Οι ερωτώντες βουλευτές
Περικλής Κοροβέσης
Τάσος Κουράκης
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS