Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ, σήμερα σε όλη τη χώρα έχουν κατασκευαστεί 160 εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, 50 βρίσκονται υπό κατασκευή και στην πλειοψηφία τους έχουν κατασκευαστεί από κοινοτικούς πόρους. Οι 24 από τους κατασκευασθέντες βιολογικούς καθαρισμούς όμως παραμένουν αδρανείς, είτε ελλείψει αποχετευτικού δικτύου που να τους τροφοδοτεί με λύματα ή λόγω κακής κατασκευής ή για άλλες αιτίες. Η υποχρέωση της Πολιτείας, φυσικά, δεν εξαντλείται στην κατασκευή βιολογικών καθαρισμών. Υποτίθεται ότι γίνονται κάποιοι έλεγχοι, αλλά δεν είναι επαρκείς. Υποτίθεται πως ένας βιολογικός καθαρισμός πρέπει να παρακολουθείται το 80-90% του έτους, και το 95% των δειγμάτων να είναι κάτω από τα ανώτατα όρια για μια σειρά από ουσίες .Όμως όλα αυτά δεν καταγράφονται πουθενά. Στους περισσότερους βιολογικούς δεν υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό όχι μόνο για τις δειγματοληψίες, αλλά ούτε καν για τη σωστή λειτουργία τους. Υπάρχουν Δήμοι που λειτουργούν τους βιολογικούς τους με εξαιρετικά χαμηλή απόδοση ή μόνο ορισμένες εποχές. Να σημειώσουμε ότι το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (υπόθεση C 440/06) απεφάνθη ότι η Ελλάδα παραβαίνει τις διατάξεις της οδηγίας σχετικά με την επεξεργασία των αστικών λυμάτων σε αρκετούς οικισμούς, ορισμένοι εκ των οποίων απορρίπτουν τα λύματά τους στον Θερμαϊκό Κόλπο (Κατερίνη, Λιτόχωρο, Αλεξάνδρεια Ημαθίας και τουριστική περιοχή Θεσσαλονίκης).
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
- Η σύσταση ενός ενιαίου φορέα για την παρακολούθηση των βιολογικών καθαρισμών για πιο λόγο δεν προωθείται ;
- Παρά τα διεθνή παραδείγματα ανακύκλωσης του νερού, αλλά και την έλλειψη νερού που παρατηρείται σε παγκόσμιο επίπεδο, εμείς τα νερά των βιολογικών καθαρισμών τα πετάμε; Σε ποιο επίπεδο και με ποιο στρατηγικό σχεδιασμό προβλέπεται η ανακύκλωση των νερών των βιολογικών καθαρισμών; Για παράδειγμα πόσο δύσκολη είναι η μεταφορά του νερού της Ψυτάλλειας για άρδευση του Ποικίλου Όρους;
Ο ερωτών βουλευτής
Μιχάλης Παπαγιαννάκης
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS