Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, νέες και νέοι της Θεσσαλονίκης
Πριν από μερικούς μήνες, μια μαζική συγκέντρωση της αριστεράς σε έναν χώρο όπως αυτός, θα θεωρείτο παράτολμη.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Οι κλειστές αίθουσες, τα κομματικά γραφεία δεν μας χωράνε.
Και αυτό είναι σημάδι ότι έχουμε μπει σε μια καινούρια εποχή. Ότι ανοίγουμε νέους δρόμους. Ότι προχωράμε μπροστά για τις μεγάλες ανατροπές.
Δεν έχουν πάρει τα μυαλά μας αέρα. Εξακολουθούμε να πατάμε στο έδαφος.
Καταλαβαίνουμε όμως ότι ο κόσμος, οι εργαζόμενοι, οι νέες και οι νέοι, στρέφουν πλέον την προσοχή τους προς την δική μας μεριά. Επιβραβεύουν την στάση μας στο πλευρό των κινημάτων και των κοινωνικών αντιστάσεων. Επιβραβεύουν τη συνέπεια με την οποία υπερασπιστήκαμε τους αγώνες των φοιτητών για δημόσιο πανεπιστήμιο. Τους αγώνες των εργαζομένων για δουλειά, ασφάλιση, κοινωνική αλληλεγγύη. Τους αγώνες για την προστασία του περιβάλλοντος. Τους αγώνες για τα κοινωνικά δικαιώματα. Επιβραβεύουν ακόμα την συνεχή σύγκρουσή μας με τον κοινωνικό συντηρητισμό, τον ρατσισμό, τον εθνικισμό.
Ξέρουμε ότι αυτή η μεταστροφή του κόσμου, συνδέεται άμεσα με την βαθιά απαξίωση των δικομματικού συστήματος. Χρέος μας είναι, αυτή την προσοχή, αυτό το ενδιαφέρον να το μετατρέψουμε σε συνειδητή πολιτική σχέση. Σε κίνητρο για δράση και πρωτοβουλία.
Δεν αρκούμαστε στη διαμόρφωση ενός ρεύματος συμπάθειας, μιας δημοσκοπικής καταγραφής. Αυτό που πρωτίστως μας ενδιαφέρει δεν είναι να κερδίσουμε τη συμπάθεια των πολιτών στην πρόθεση της ψήφου τους, αλλά να κερδίσουμε συνειδήσεις. Για να φτιάξουμε το μεγάλο πολιτικό ρεύμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θα αλλάξει με μόνιμο τρόπο τους συσχετισμούς, τόσο στο πολιτικό πεδίο, όσο και στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων.
Για μας έχει και μια ιδιαίτερη συμβολική σημασία το γεγονός ότι η συγκέντρωση αυτή, ο πρώτος σταθμός της πολιτικής μας εξόρμησης γίνεται εδώ, στη Θεσσαλονίκη. Στη Θεσσαλονίκη με την παράδοση των μεγάλων εργατικών και κοινωνικών αγώνων. Αγώνων που ένωσαν ανθρώπους από διαφορετικές εθνικότητες και διαφορετικές θρησκείες, ξεπερνώντας τις συντηρητικές προκαταλήψεις.
Έχει τη σημασία του, γιατί σήμερα, η Αριστερά ανασυγκροτείται για να αμφισβητήσει την ηγεμονία του συντηρητισμού και του νεοφιλελευθερισμού πρώτα και κύρια στο πεδίο των ιδεών. Και στη Θεσσαλονίκη που το εθνο-θρησκευτικό, συντηρητικό κατεστημένο της πόλης και του νομού την έχει μεταβάλει σε προπύργιο και βάση εξόρμησης του εθνικισμού και του συντηρητισμού, η αριστερά ανασυγκροτείται για να αμφισβητήσει την ηγεμονία του συντηρητισμού και του εθνικισμού στην πόλη.
Και η απάντηση στο συντηρητικό κατεστημένο που διοικεί τη πόλη, δεν μπορεί να βρεθεί ούτε με από τα πάνω συνεννοήσεις, ούτε με συμβιβασμούς με πρόσωπα και δυνάμεις που οραματίζονται, πατώντας πάνω στην ιστορία της αριστεράς να ικανοποιήσουν προσωπικούς στόχους και φιλοδοξίες για τοπική εξουσία. Η απάντηση βρίσκεται στη συγκρότηση ενός παλατιού κοινωνικού μετώπου απέναντι στον κοινωνικό συντηρητισμό και τον εθνικισμό. Ενός μετώπου που θα συμπεριλάβει όλους εκείνους τους πολίτες -και είναι πολλοί και πολλές- που δίνουν καθημερινό αγώνα μέσα στην πόλη για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης. Με τους πολίτες που δημιουργούν κινήματα και κοινωνικές αντιστάσεις, που παίρνουν θέση αξιοπρέπειας και ανιδιοτέλειας, που παίρνουν θέση και στάση αριστεράς όχι μόνο στα τοπικά ζητήματα, αλλά συνολικά στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Φίλες και φίλοι,
Θα το πούμε ξεκάθαρα. Ο συντηρητισμός και ο νεοφιλελευθερισμός είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο ένας στηρίζει τον άλλον. Ο νεοφιλελευθερισμός εξασφαλίζει τα κέρδη για τους λίγους. Και ο συντηρητισμός κρατάει τους πολλούς στο σκοτάδι. Κατασκευάζει εχθρούς που δεν υπάρχουν: τους γείτονες, τους οικονομικούς μετανάστες, τις μειονότητες, τους ανθρώπους με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Και έτσι εξαφανίζει ως δια μαγείας τις κοινωνικές αντιθέσεις: αυτούς που διπλασιάζουν και τριπλασιάζουν τα κέρδη τους, αυτούς που λεηλατούν το δημόσιο πλούτο, αυτούς που περιμένουν την ευκαιρία να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις εκτός συνόρων βυθίζοντας εκατοντάδες οικογένειες στην ανεργία.
Και τούτες τις μέρες που βρεθήκαμε στους γύρω νομούς, στην Ημαθία, στην Πέλλα, στην Πιερία, στο Κιλκίς, διαπιστώσαμε την εγκατάλειψη της περιφέρειας, την εγκατάλειψη του αγροτικού κόσμου, τα συσσωρευμένα προβλήματα από την αποβιομηχάνιση και την ανεργία. Και τη στιγμή που ο κόσμος του μόχθου και της εργασίας βυθίζεται στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, οι μεγάλες επιχειρήσεις βρίσκουν τρόπους να διευρύνουν τα κέρδη τους, απορυθμίζοντας τις εργασιακές σχέσεις υπό τη διαρκή απειλή των απολύσεων ή της μεταφοράς των βιομηχανικών μονάδων στις γειτονικές χώρες.
Σφ/σες και σ/φοι,
Αυτές τις ημέρες, η κυβέρνηση υπερηφανεύεται για την μεγάλη εθνική επιτυχία του βέτο. Ρωτάμε: γιατί χρειαζόταν όλη αυτή η ιστορία; Γιατί έπρεπε οι διαπραγματεύσεις με την γειτονική χώρα να γίνουν υπόθεση του ΝΑΤΟ; Γιατί περιμέναμε και μάλιστα πολλοί προσδοκούσαν λύση του προβλήματος στα πλαίσια των επιδιώξεων και των πιέσεων των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή;
Εμείς εδώ και μια δεκαπενταετία υποστηρίζουμε ότι η λύση στο πρόβλημα δε μπορεί παρά να βρεθεί στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού, της συνεργασίας και της συνεννόησης για τη σταθερότητα και τη συνεργασία των δύο λαών. Μια λύση που θα έβαζε και τους δύο εθνικισμούς στο περιθώριο.
Δεν μας άκουσαν. Προτίμησαν να επενδύσουν στον εθνικισμό για να καρπωθούν πολιτικά οφέλη. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος, μέχρι να συρθούν στην δική μας θέση, για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Και όταν το έκαναν, ήταν πια δύσκολο να βρεθεί μια αμοιβαία αποδεκτή λύση. Ας ελπίσουμε ότι στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα θα υπάρξει λογική ώστε να αναληφθούν πρωτοβουλίες για να ανοίξουν νέοι δρόμοι συνεννόησης διαπραγματεύσεων, έξω και πέρα από τις πιέσεις των Αμερικανών, ώστε να φθάσουμε σε αμοιβαία αποδεκτή λύση.
Η κυβέρνηση όμως οφείλει να ξεκαθαρίσει στον ελληνικό λαό αν έχει δώσει ανταλλάγματα για το βέτο. Αν έχει κάνει ακόμα περισσότερα βήματα πίσω σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας στην βάση της Σούδας. Ή αν έχει δεσμευτεί σε ζητήματα εξοπλισμών. Ή αν έχει υποσχεθεί να στείλει ακόμα περισσότερο στρατό έξω από τα σύνορα. Ή αν θα κάνει και άλλες εγκωμιαστικές δηλώσεις σαν αυτές του παρελθόντος γα την αμερικανική αντιπυραυλική ασπίδα.
Για μας το μεγάλο ζητούμενο είναι η συνολική στάση της χώρας μας στα όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μας. Η ενεργός συμμετοχή μας όχι για να αυξηθούν οι ελληνικές επενδύσεις στις γειτονικές χώρες, αλλά για να αναιρεθούν οι εθνικιστικές αντιπαραθέσεις που έχουν μεταβάλει τα βαλκάνια σε πυριτιδαποθήκη, για να απαντηθεί η μετατροπή του Κοσόβου στην πιο μεγάλη αμερικανική βάση στην Ευρώπη.
Για μας το ζητούμενο είναι να πετύχει η προσπάθεια που καταβάλλει ο Δημήτρης Χριστόφιας και η κυπριακή αριστερά για την γρήγορη λύση του κυπριακού, με τη έναρξη συνομιλιών, με τη δημιουργία επιτροπών, και με βλέμμα στραμμένο στα συμφέροντα τόσο των ελληνοκυπρίων όσο και των τουρκοκυπρίων. Είναι ένα διαφορετικό δείγμα γραφής, για τα μονοπάτια που μπορούν να ακολουθηθούν ακόμη και σε πολύ δύσκολα ζητήματα, όπως αυτό της κυπριακής κατοχής.
Φίλες και φίλοι, Συντρόφισες και σύντροφοι
Έξι μήνες μετά τις εκλογές και με ποσοστά χαμηλότερα από το 30% στις δημοσκοπήσεις, η κυβέρνηση εξαπέλυσε μια μεγάλη επίθεση στο ασφαλιστικό.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που είναι ιδιαίτερα εξασκημένος στο να καμαρώνει μπροστά στις τηλεοράσεις και να συγχαίρει τον εαυτό του, αποδείχτηκε απολύτως αναξιόπιστος, όταν, προεκλογικά, εκφωνούσε τα τρία περίφημα «δεν».
Τώρα, με το ίδιο θριαμβευτικό ύφος, δηλώνει ότι τα βάζει με τους ευνοημένους και τα ρετιρέ, ότι προσπαθεί να περιορίσει τις ανισότητες και την κοινωνική αδικία.
Είδαμε ποια ρετιρέ επιχειρεί να χτυπήσει.
• Τις μητέρες που εργάζονται,
• αυτούς που έχουν λιγότερα από εκατό ένσημα,
• αυτούς που δουλεύουν σε βαρέα και ανθυγιεινά, με όλη τη σημασία των λέξεων, επαγγέλματα.
Είδαμε με ποιο τρόπο περιορίζει δήθεν τις ανισότητες και την αδικία. Επιχειρώντας να βάλει στο χέρι σε όσα αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, δεν κατάφερε ακόμα να βάλει στο χέρι το κράτος, το χρηματιστήριο και τα δομημένα ομόλογα.
Τα χρήματα που χρωστάει το κράτος στα ταμεία, δεν τον ενδιαφέρουν, δεν τα θεωρεί κοινωνική αδικία. Ούτε η εισφοροδιαφυγή και η ανασφάλιστη εργασία τον ενδιαφέρουν. Αυτή για τον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του είναι παράγοντας ανταγωνιστικότητας και οικονομικής ανάπτυξης. Γι αυτό δεν παραλείπουν να επιβραβεύουν κάθε περίπτωση εισφοροδιαφυγής με γενναίες χαριστικές ρυθμίσεις.
Βρέθηκαν όμως μπροστά σε μια πολύ σθεναρή αντίσταση. Μια αντίσταση τόσο στη Βουλή, όσο και στους δρόμους. Μια αντίσταση που συνεχίζεται ακόμα, και μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου και που θα συνεχιστεί μέχρι τέλους, μέχρι να αποτραπεί οριστικά η εφαρμογή των νόμων.
Ας το πάρουν απόφαση. Η εποχή που οι κυβερνήσεις κοροϊδεύανε τον κόσμο με θαρραλέες εκσυγχρονιστικές τομές και γενναίες μεταρρυθμίσεις για την ανάπτυξη έχει πια περάσει ανεπιστρεπτί. Τις είδαμε τις θαρραλέες μεταρρυθμίσεις των τελευταίων δέκα χρόνων από όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν: Τα είδαμε τα αποτελέσματά τους όταν προχθές ανακοίνωσαν οι τράπεζες την κερδοφορία τους για το 2007.
Η Εθνική τράπεζα 65% αύξηση κερδών για φέτος, 54% η Alpha Bank, 35% η Eurobank, 43% η Πειραιώς. Μόλις 283% η Μαρφίν που κάνει και ωραίες δουλειές με τις μετοχές του ΟΤΕ. Και ο κόσμος να βουλιάζει στα χρέη. Αυτή είναι η ανάπτυξη και η ευημερία που υποσχέθηκαν με τις γενναίες τους μεταρρυθμίσεις.
Όμως οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, αλλά προπαντός οι νέες και οι νέοι, έχουν αρχίσει και ξυπνάνε. Έχουμε μπει πλέον σε νέα εποχή, η περίοδος της παθητικής αποδοχής τελείωσε. Κάθε προσπάθεια, κάθε σχέδιο να εκχωρηθούν κοινωνικά δικαιώματα στην κερδοσκοπία των ιδιωτικών συμφερόντων, θα απαντιέται μαζικά και αγωνιστικά στον δρόμο. Η ζωή της κυβέρνησης θα γίνει πραγματικά δύσκολη.
Μπροστά σε αυτή την απρόσμενη πίεση, η κυβέρνηση προσπαθεί να επιταχύνει. Να δημιουργήσει τετελεσμένα. Σε μια εποχή, που σε διεθνές επίπεδο υπάρχει προβληματισμός για τους μονόδρομους του νεοφιλελευθερισμού, ο δικός μας πρωθυπουργός εξαγγέλλει γενικό ξεπούλημα, λόγω κατεδάφισης. Ξεπουλάει τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα τρένα – ότι πετάει και ότι κολυμπάει.
Ξεπουλάει δύο και τρεις φορές τον ΟΤΕ, χωρίς καν να ενδιαφέρεται για το μέγιστο δυνατό όφελος του δημοσίου. Οδηγεί την Ολυμπιακή σε κατάρρευση για το χατίρι του καρτέλ αερομεταφορών και διαφόρων ιδιωτών, που αύριο θα ζητάνε κρατικές ενισχύσεις για να συνεχίσουν να πετάνε. Σπρώχνει την ΔΕΗ στην αγκαλιά ιδιωτικών συμφερόντων και μέσω αυτών σε επενδύσεις επιβλαβείς για το περιβάλλον.
Τα παραδείσια πτηνά του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΗ, οι καλοθρεμμένοι μάνατζερ, με την τεράστια εμπειρία στις πωλήσεις αυτοκινήτων και κλιματιστικών μηχανημάτων, μαζεύονται νύχτα σε ξενοδοχεία για να προχωρήσουν τις συμφωνίες αυτές, φρουρούμενοι από δυνάμεις των ΜΑΤ.
Συμφωνίες επικερδείς για τους ίδιους, που διπλασιάζουν κάθε τόσο τα μπόνους και τους μισθούς τους, αλλά και για διάφορες ενεργειακές πολυεθνικές, που ανακαλύπτουν με μεγάλη χαρά, ότι στην Ελλάδα επιζεί ακόμα η αποικιοκρατία. Που ελπίζουν ότι οι κάτοικοι στην Καβάλα και στο Μαντούδι θα υποδεχτούν με χαρά και ευγνωμοσύνη τον λιθάνθρακα, για ένα κομμάτι ψωμί. Έχουν φαίνεται την αίσθηση ότι οι πολίτες στη χώρα μας είναι σαν τους ιθαγενείς που τους ξεγέλαγαν οι αποικιοκράτες με καθρεφτάκια και χάντρες.
Είναι βέβαιο ότι θα τους χαλάσουν τα σχέδια. Και είναι βέβαιο ότι δίπλα τους, μαζί τους, θα είναι ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με την πιο δυναμική κοινοβουλευτική ομάδα της ελληνικής βουλής, με τα μέλη και τα στελέχη του στην περιοχή, με την αλληλεγγύη όλων μας σε όποιο μέρος της Ελλάδας και να ζούμε.
Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς αποφεύγει τις υποσχέσεις. Αν κάτι όμως μπορούμε να υποσχεθούμε με πλήρη ευθύνη είναι ότι θα δώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε σε κάθε περίπτωση ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου και υποβάθμισης του περιβάλλοντος, η κυβέρνηση να μην βρίσκει μπροστά της μόνο τους εργαζόμενους εκείνης της επιχείρησης που πλήττεται, εκείνης της περιοχής που δοκιμάζεται, αλλά όλους τους Έλληνες πολίτες που λένε «φτάνει πια, δεν μπορείτε να πουλάτε και να αγοράζετε τις ζωές μας στο χρηματιστήριο».
Αυτό είναι το κοινωνικό μέτωπο που θέλουμε να οικοδομήσουμε φίλες και φίλοι. Αυτούς τους πολίτες θέλουμε νε εκφράσουμε στην κοινωνία και την κεντρική πολιτική σκηνή. Δεν θέλουμε να εκμεταλλευτούμε τις αγωνίες τους για να αναδειχθούμε στην εξουσία, για να πάρουμε καρέκλες και υπουργικές θέσεις. Θέλουμε να δώσουμε φωνή σʼ αυτούς που δεν έχουν φωνή, θέλουμε να δώσουμε δύναμη σε αυτούς που δεν έχουν δύναμη, θέλουμε να δημιουργήσουμε συνθήκες αλλαγής, θέλουμε να ανατρέψουμε τον συναινετικό δικομματισμό, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς, να αλλάξουμε το τοπίο, γιʼ αυτό και δεν μας ενδιαφέρουν οι συμφωνίες κορυφής με τις δυνάμεις του δικομματισμού. Μας ενδιαφέρει όμως και αγωνιζόμαστε για να πορευτούμε μαζί με τους πολίτες που μπορεί να ψήφισαν ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ και σήμερα βλέπουν μια νέα ελπίδα να γεννιέται από τα αριστερά στη πολιτική ζωή του τόπου.
Μας κατηγορούν πολλοί και ιδιαίτερα η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ότι έχουμε πάθει ίλιγγο, ότι έχουμε ζαλιστεί από τη δυναμική που καταγράφουμε στην ελληνική κοινωνία και αυτό καθιστά ανέφικτη τη συνεργασία του προοδευτικού χώρου.
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ζαλιστεί, αλλά όχι από την εμπιστοσύνη του προοδευτικού κόσμου, από την εμπιστοσύνη και τις προσδοκίες που τρέφουν για μας πολίτες από το σοσιαλιστικό χώρο, από τη βάση του ΠΑΣΟΚ.
Έχουμε ζαλιστεί από τις παλινωδίες της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στη προσπάθειά της να ανταγωνιστεί αυτήν τη κοινωνική δυναμική.
¨Έχουμε ζαλιστεί να βλέπουμε εξαγγελίες για αριστερή στροφή και την ίδια στιγμή να βλέπουμε τη συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΑΣΚΕ να συνυπογράφει με τη ΔΑΚΕ τη ντροπιαστική συμφωνία με τον ΣΕΒ για τη συλλογική σύμβαση εργασίας.
Έχουμε ζαλιστεί να βλέπουμε συμμετοχή των στελεχών του ΠΑΣΟΚ στα συλλαλητήρια για το ασφαλιστικό και την ίδια στιγμή να φέρνει η κυβέρνηση ένα πακέτο σκληρών αλλαγών για τις εργασιακές σχέσεις με την συνυπογραφή κορυφαίου στελέχους του ΠΑΣΟΚ.
¨Έχουμε ζαλιστεί να βλέπουμε από τη μια θετικές αντιπολιτευτικές πρωτοβουλίες όπως αυτή της πρότασης μομφής και την ίδια στιγμή να δεχόμαστε τη πιο σκληρή επίθεση στη βουλή από κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ για τη πρωτοβουλία μας για το δημοψήφισμα.
Έχουμε ζαλιστεί να ακούμε γενικόλογες προτάσεις περί συνεργασίας του προοδευτικού χώρου, αλλά κουβέντα με τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, και την ίδια στιγμή να διατυπώνεται ξανά ο κεντρικός στόχος της αυτοδυναμίας.
Σ/σες και σ/φοι, φίλες και φίλοι,
Τούτες τις μέρες, εξαπολύεται μια νέα επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, ιδιαίτερα των νέων. Άρχισαν ήδη να διαρρέουν οι πρώτες εκθέσεις, για το τι μέλλει γενέσθαι. Αύξηση του ορίου απολύσεων, ελαστικό οκτάωρο - όπως αποκαλείται κομψά το δωδεκάωρο και το δεκατετράωρο, μετατροπή των συμβάσεων πλήρους σε συμβάσεις μερικής απασχόλησης. Σε εθελοντική βάση -δηλαδή με το μαχαίρι στο λαιμό. Περικοπή στα επιδόματα ανεργίας, δραστικός περιορισμός στις αποζημιώσεις.
Ο κ. Αλογοσκούφης, έχει πει την μεγάλη αλήθεια. Θα τραβήξουμε, είπε, τις μεταρρυθμίσεις μέχρι εκεί που αντέχει η κοινωνία. Λοιπόν η κοινωνία θα αποδειχτεί πιο ανθεκτική από τις μεταρρυθμίσεις του κ. Αλογοσκούφη και του κ. Καραμανλή. Η νεολαία έδωσε πέρσι ένα ηχηρό χαστούκι στην κυβερνητική πολιτική, σπάζοντας την συναίνεση για το άρθρο 16. Κατέβηκε στον δρόμο και υπερασπίστηκε το δημόσιο πανεπιστήμιο, την δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλες και όλους. Τώρα θα την ξαναβρούν μπροστά τους, ακόμα πιο δυνατή, ακόμα πιο αποφασισμένη. Ξέρουμε ότι θα ενεργοποιηθούν πάλι οι μηχανισμοί καταστολής και κατασυκοφάντησης, οι ζαρντινιέρες, οι εισαγγελείς κάθε είδους, θεσμικοί και τηλεοπτικοί, οι θεματοφύλακες του νόμου και της τάξης. Αλλά δεν θα είναι αποτελεσματικοί. Αυτό που τρέμει η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, δυστυχώς γι αυτούς είναι πραγματικότητα: η κοινωνία και η νέα γενιά θα αποδειχτεί πιο ανθεκτική και πιο αποφασισμένη από την κυβερνητική κουτοπονηριά, τους τεχνοκράτες και τα επιχειρηματικά λόμπι.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Είμαστε σε μια κρίσιμη καμπή. Όπου δεν υπάρξουν κοινωνικές αντιστάσεις, θα υπάρξει οπισθοδρόμηση. Όχι μόνο στα εργασιακά και στα κοινωνικά θέματα. Θα υπάρξει οπισθοδρόμηση και στα περιβαλλοντικά, όπου ετοιμάζεται το μεγάλο φαγοπότι. Με την παραχώρηση δημόσιου πλούτου, δασών και ακτών σε ιδιωτικά συμφέροντα, μικρά και μεγάλα. Με την άναρχη χωροθέτηση ρυπογόνων εγκαταστάσεων χωρίς την παραμικρή περιβαλλοντική μέριμνα. Η Θεσσαλονίκη αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα. Από την Κορώνεια που έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη της, μέχρι το Καραμπουρνάκι που οικοδομείται, και από τον Θερμαϊκό μέχρι τον αέρα που αναπνέουμε, καθώς η Θεσσαλονίκη είναι πρώτη πόλη σε μικροσωματίδια σε όλη την Ευρώπη.
Φαίνεται έμπρακτα τι εννοούν οι κυβερνήσεις όταν στα ιλουστρασιόν προγράμματά τους μιλάνε για προστασία του περιβάλλοντος.
Αν η κοινωνία σταθεί απαθής και παραιτημένη, θα ζήσει με το κάρβουνο της ΔΕΗ, τα δηλητηριασμένα ποτάμια και τις μεζονέτες στις παραλίες και τα δάση. Αν αντισταθεί, αν κινητοποιηθεί θα κερδίσει μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Αυτό είναι το οικολογικό μήνυμα της αριστεράς. Η αειφόρος ανάπτυξη και οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες δεν είναι για να εξαγγέλλονται από την τηλεόραση. Στην πράξη κανείς δεν πρόκειται να μας την χαρίσει και ιδιαίτερα η ελεύθερη αγορά. Πρέπει να την επιβάλλει με αγώνα η ίδια η κοινωνία.
Φίλες και φίλοι
Τα όσα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά είναι σίγουρα πολλά και δύσκολα και ίσως πολλοί να αισθάνονται ότι τους υπερβαίνουν. Ταυτόχρονα όμως είμαστε και στην εποχή των μεγάλων δυνατοτήτων της αριστεράς. Στην εποχή που η αριστερά μπορεί να προωθήσει δυναμικά τις προτάσεις και το πρόγραμμά της για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, την κοινωνική αλληλεγγύη, τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Που θα προωθεί μια δίκαιη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου. Είμαστε κοντά στις μεγάλες ανατροπές. Αλλά για να το καταφέρουμε πρέπει να δουλέψουμε. Με κουράγιο, με διάθεση, με ανοιχτό μυαλό, με ενότητα.
Σήμερα, ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ συσπειρώνουν όλες τις γενιές της αριστεράς. Χαίρομαι ιδιαίτερα που έχουμε εδώ μαζί μας τον Λεωνίδα Κύρκο, αλλά και πολλούς και πολλές από τη γενιά της αντίστασης και τη γενιά του 1-1-4.
Σήμερα , όμως, μπορούμε να απευθυνόμαστε και σε νέους και νέες που τώρα οικοδομούν την αριστερή τους ταυτότητα. Τους καλούμε όλους και όλες να στηρίξουν τους κοινωνικούς αγώνες, να συμμετάσχουν και να δραστηριοποιηθούν στα συνδικάτα, να ενισχύσουν τα οικολογικά κινήματα, να συναντηθούμε στο «Συνασπισμό της αριστεράς των κινημάτων και της οικολογίας» για να δημιουργήσουμε μαζί την αριστερά του μέλλοντός μας.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2008
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS