Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με αδιάσειστα στοιχεία και επιχειρήματα κατήγγειλαν την πολιτική της κυβέρνησης που αντιμετωπίζει τους τελευταίους ελεύθερους χώρους της πρωτεύουσας ως υποψήφιους χώρους υποδοχής μεγάλων εμπορικών και αθλητικών εγκαταστάσεων και όχι ως τόπους αναψυχής των πολιτών, όπου η κύρια χρήση θα είναι το υψηλό πράσινο.
Πιο συγκεκριμένα οι βουλευτές στις ομιλίες τους τόνισαν ανάμεσα στα άλλα:
Οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι στην Αθήνα βρίσκονται στο στόχαστρο της κακώς εννοούμενης ανάπτυξης με συνέπεια τη σταδιακή μείωση του πρασίνου και την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών της. Η «χάρτα της καθημερινότητας για το Λεκανοπέδιο», που διατύπωνε η Ν.Δ. και έθετε ως στόχο τον πενταπλασιασμό των ζωνών πρασίνου αποδείχθηκε ένα ακόμα προεκλογικό τρικ. Το μόνο ολυμπιακό έργο που δεν υλοποιήθηκε παρά το ειδικό μνημόνιο μεταξύ της Ολυμπιακής Επιτροπής και του ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν το ολυμπιακό πράσινο. Το Πρόγραμμα ΑΤΤΙΚΗ SOS που είχε αναλάβει να εκπονήσει το ΥΠΕΧΩΔΕ έμεινε ως σήμερα σχεδιασμός επί χάρτου και οι χώροι πρασίνου, πράσινες κουκκίδες στους χάρτες. Εκτός από τη δημιουργία των 3 μεγάλων μητροπολιτικών πάρκων, πρέπει να προστατευθούν και οι μεσαίας τάξης χώροι πρασίνου, αλλά και οι μικρότεροι αδόμητοι χώροι που βρίσκονται μέσα σε πυκνοδομημένες περιοχές. Στόχος είναι η δημιουργία ενός εκτεταμένου δικτύου πρασίνου σε μητροπολιτικό επίπεδο. Οι ελεύθεροι χώροι πρέπει να προστατευθούν, και να φυτευτούν με υψηλό πράσινο για να αντισταθμίσουν την καταστροφή από τις πυρκαγιές της Πάρνηθας, του Υμηττού και της Πεντέλης. Η Πολιτεία διαθέτει τα κατάλληλα θεσμικά εργαλεία στη δασική και πολεοδομική νομοθεσία για να προστατεύσει και να αναδείξει τα πάρκα και τους τελευταίους ελεύθερους χώρους του λεκανοπεδίου. Γουδή, Ελληνικό και Ελαιώνας καταπατούνται και τσιμεντοποιούνται στο παρόν, ενώ απειλούνται με ριζικές καταστροφές στο μέλλον. Στην περίπτωση του Γουδή απαιτείται η θεσμοθέτηση του Πάρκου με ταυτόχρονη απομάκρυνση του Badminton, στον Ελαιώνα η εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας για την εξασφάλιση εκτεταμένων χώρων πρασίνου μέσω εισφορών σε γη και απαλλοτριώσεων και στο Ελληνικό η απόσυρση της μελέτης, που προβλέπει την οικοδόμηση μεγάλου τμήματος και η επανεξέταση του θέματος με τη σύμφωνη γνώμη όλων των φορέων.
Δύο είναι τα βασικά ζητήματα σε σχέση με το πράσινο και τους ελεύθερους χώρους.
Η Αθήνα έχει 2,5 τετρ. μέτρα πρασίνου ανά κάτοικο ενώ η ΕΕ έχει μέσο όρο 7,5. Ακόμη κι αν υλοποιούνταν όλα όσα εμείς ζητάμε στην επερώτησή μας , τα ακραία, τα υπερβολικά κατά την Κυβέρνηση, η διαφορά αυτή θα μίκραινε πολύ λίγο δηλαδή θα είχαμε 3,5 τετρ. μέτρα πρασίνου ανά κάτοικο. Τεράστια η διαφορά μέχρι το 7,5 της ΕΕ. Υπάρχει ανισοκατανομή του πρασίνου. Υπάρχει περιαστικό πράσινο υπό την απειλή βέβαια των καταπατήσεων, διεκδικήσεων και φυσικών καταστροφών. Στο κέντρο του πολεοδομικού συγκροτήματος υπάρχει μία τερατώδεις συμπάγεια τσιμέντου.
Απέναντι σε αυτά τα δύο γεγονότα, τα βλαβερά για την ποιότητα ζωής και τη δημόσια υγεία η Κυβέρνηση απαντά με την καταπάτηση των υποσχέσεων για τις προ-ολυμπιακές χρήσεις.
Ανεχθήκατε ή ενθαρρύνατε απαιτήσεις, διεκδικήσεις από κάθε πλευρά από ιδιώτες βλ. παραλία, Πάρνηθα από οικοδομικούς συνεταιρισμούς βλ. Πάρνηθα και Πεντέλη μετά τις πυρκαγιές, από εκκλησία και μονές βλ. Καισαριανή στον Υμηττό, Περιστέρι Πετρούπολη Ποικίλον Όρος και από το ίδιο το Κράτος Πυρκάλ, ΚΤΕΛ.
Όλα αυτά γίνονται σύμφωνα με μία αντίληψη που κατακλύζει όλη την Ελλάδα, μια αντίληψη φθηνής ανάπτυξης με οικονομική αξιοποίηση του δήθεν δωρεάν φυσικού κεφαλαίου της χώρας, που δεν είναι καθόλου δωρεάν και όταν έρχεται η ώρα της αποκατάστασης το αντιλαμβανόμαστε αλλά εκ των υστέρων.
οικίλου όρους από τις εκεί περιβαλλοντικές οργανώσεις. Να εμπνευστούμε από αυτές.
Εμείς ζητάμε :
Πλήρη αναθεώρηση των μεταολυμπιακών χρήσεων με κατεύθυνση την κατεδάφιση των λυόμενων κατασκευών, τον περιορισμό των πρόσθετων χρήσεων, να αποδοθούν τελικά σε ελευθερία και πράσινο. Να ξαναδούμε από την αρχή τη δασική πολιτική, να γίνουν οι δασικοί χάρτες και να ακολουθήσει το δασολόγιο και η απαγόρευση της εκτός σχεδίου δόμησης και να δικαιολογηθεί η παρεμπόδιση με κάθε νομικό και διοικητικό τρόπο της κάθε δυνατότητας πίεσης, διεκδίκησης, απαίτησης, καταπάτησης που γίνονται με τις γνωστές μεθόδους των πλαστών χαρτιών της οθωμανικής αυτοκρατορίας ή από τους λεγόμενους οικοδομικούς συνεταιρισμούς.
Σε μια Αθήνα που δε μοιάζει σε τίποτα με την Αθήνα του 1960, ούτε καν με αυτή του ʼ70 στα μέσα της χούντας μιλάμε για ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη. Τώρα που η μόδα είναι τα εμπορικά κέντρα βρίσκουμε διάφορες δικαιολογίες για να αναπτύξουμε τα μεγάλα εμπορικά κέντρα.
Έτσι στο Βοτανικό βρήκαμε το άλλοθι του γηπέδου του Παναθηναϊκού. Χωρίς να είμαστε αντιπαναθηναϊκοί ή οτιδήποτε άλλο δεν μπορούμε να δεχτούμε το βιασμό, την τσιμεντοποίηση και την καταστροφή μιας ολόκληρης περιοχής.
Στα σχέδια, οι μακέτες δείχνουν τα κτίρια και τα εμπορικά κέντρα και γύρω πράσινο. Κυπαρίσσια, δέντρα, παρκάκια και λες «τι ωραίο που είναι»!. Όπως στο οικόπεδο του Θων που εκεί υπάρχει τώρα μόνο πλακόστρωτο και καθόλου πράσινο. Έτσι θα γίνει παντού, έτσι θα γίνει και στο Βοτανικό, έτσι θα γίνει και στο Ελληνικό αν δε βάλουμε πλάτη κι αν δεν πάρουμε τώρα αποφάσεις και αν δεν πιέσουμε καταστάσεις.
Ο πρώτος μεγάλος μύθος για το γήπεδο του Παναθηναϊκού καταρρέει. Δεν είναι το γήπεδο του Παναθηναϊκού στον Ελαιώνα, είναι μία τεράστια οικιστική παρέμβαση, μία τεράστια ανάπτυξη τσιμέντου. Ξέρετε ότι το γήπεδο του Παναθηναϊκού καταλαμβάνει 40 μόνο από τα 220 στρέμματα για τα οποία συζητάμε στον Ελαιώνα. Ας γίνει το γήπεδο του Παναθηναϊκού και γύρω-γύρω ένα ωραιότατο πάρκο. Εμείς λέμε τα γήπεδα να γίνουν εκτός του πολεοδομικού ιστού της πόλης. Ακόμα και αν γίνουν πράσινο όλοι οι ελεύθεροι χώροι που έχουμε, δεν πρόκειται να κερδίσουμε ούτε ένα μέτρο ανά κάτοικο. Που ήταν 12 τετραγωνικά το ʼ50 και σήμερα είναι λιγότερο από 2 τετραγωνικά. Η κατάσταση αυτή είναι τραγική και για να σταματήσει εδώ πρέπει να μπει ο κόσμος μπροστά.
Σύμφωνα με την Έκθεση που κατέθεσε το ΥΠΕΧΩΔΕ τον Νοέμβριο 2007 για την προβλεπόμενη οργάνωση του χώρου του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις θα συνεχίσουν να λειτουργούν ενώ επίσης νέες εγκαταστάσεις προγραμματίζονται, μετατρέποντας το χώρο σε οικιστικό συγκρότημα μάλλον, παρά σε Μητροπολιτικό Πάρκο. Υπολογίζεται ότι θα μπορούν να δομηθούν 1.325 στρ. μέχρι και 1.625 στρ.!
Το ζήτημα που τίθεται πλέον είναι, αν θα επιτρέψουμε σε κάποιους αδίστακτους κερδοσκόπους να υποβαθμίσουν ακόμη περισσότερο τη ζωή μας. Αν θα επιτρέψουμε σε μια ασήμαντη κοινοβουλευτική πλειοψηφία να υπονομεύσει και να ιδιωτικοποιήσει τη δημόσια περιουσία.
Εμείς πιστεύουμε ήρθε η ώρα να αυτοδιαχειριστούμε τους δημόσιους, ελεύθερους και αδόμητους χώρους που απέμειναν στην Αττική. Υιοθετούμε την εναλλακτική πρόταση που διατύπωσαν οι δήμαρχοι Αλίμου, Αργυρούπολης, Γλυφάδας και Ελληνικού:
1) Όλη η έκταση να γίνει πάρκο υψηλού πρασίνου με ήπιες αθλητικές και πολιτιστικές χρήσεις.
2) Να μη γίνει καμία πολεοδόμηση ούτε για κατοικίες ούτε για εμπορικές χρήσεις.
3) Η δημιουργία του πάρκου να χρηματοδοτηθεί από δημόσιους πόρους, εθνικούς καικοινοτικούς.
Η Λιμενοβιομηχανική Ζώνη Δραπετσώνας - Κερατσινίου (πρώην Λιπάσματα) αποτελεί μία απείρου κάλλους, εκατοντάδων στρεμμάτων, ελεύθερη παραθαλάσσια έκταση. Αυτή τη Ζώνη, την οποία φέρεται να κατέχει η Εθνική Τράπεζα, και όχι μόνο, η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει ότι θέλει να τη μετατρέψει σε Ναυτιλιακό Κέντρο, πράγμα που σημαίνει ότι θα κατευθυνθεί στην πιο ακραία κερδοσκοπία και τσιμεντοποίηση. Αυτή η εξέλιξη θα ισοδυναμούσε με ένα νέο περιβαλλοντικό έγκλημα για τον ευρύτερο Πειραιά και το Λεκανοπέδιο σε μια ιδιαίτερα επιβαρυμένη και υποβαθμισμένη περιοχή.
Τα αίτημά μας είναι η Λιμενοβιομηχανική Ζώνη να γίνει ένα μητροπολιτικό πάρκο πρασίνου και ήπιων αθλητικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων για την περιβαλλοντική αναβάθμιση του συνόλου της Βʼ Πειραιά. Δεν είναι δυνατόν η Εθνική Τράπεζα και άλλες εταιρίες να αξιοποιήσουν για τσιμεντοποίηση και άντληση απίστευτων υπεραξιών βιομηχανικές εγκαταστάσεις που εγκαταλείφθηκαν ή εγκαταλείπονται και οι αντίστοιχες εκτάσεις τους αποκτήθηκαν για ένα κομμάτι ψωμί, αν δεν χαρίστηκαν, στο όνομα της βιομηχανικής ανάπτυξης εδώ και πολλές δεκαετίες.
Η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί ότι το υπερτροφικό λεκανοπέδιο, στο οποίο διαμορφώνεται το μισό ΑΕΠ της χώρας δεν αντέχει άλλο τσιμέντο και σίδερο. Πριν γίνει απολύτως αβίωτο ήρθε η ώρα αποφασιστικών μέτρων και ένα απʼ αυτά πολύ κρίσιμο είναι μια πράσινη Λιμενοβιομηχανική Ζώνη ανοικτή στους κατοίκους της Βʼ Πειραιά για βελτίωση της ποιότητας ζωής και ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα.
Από τη συζήτηση φάνηκε η ριζική διαφορά της δικής μας φιλοσοφίας και πολιτικής από εκείνη της κυβέρνησης.
Η πραγματικότητα που ζούμε στο Λεκανοπέδιο είναι αποτέλεσμα της ρύθμισης των πάντων από την επιδίωξη του κέρδους. Αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στον τομέα της γης.
Η κυβέρνηση συνηθίζει, το έκανε και στις προηγούμενες συζητήσεις, να παρουσιάζει μια εικονική πραγματικότητα. Η ουσία είναι ότι τα πάντα πρέπει να υποταχθούν στην επιδίωξη του κέρδους και στα συμφέροντα των μεγάλων τεχνικών εταιριών.
Οι τρεις χώροι για τους οποίους μιλάμε σήμερα μπορούν να δώσουν ανάσα στο Λεκανοπέδιο, αφού κάηκαν τα δάση, οι φυσικοί του πνεύμονες, κατʼ εξακολούθηση και χωρίς ποτέ να τιμωρηθεί κανείς. Όσα μας παρουσιάσατε εσείς είναι ανησυχητικά. Ούτε γιʼ αυτά δεν μπορούμε να σας έχουμε εμπιστοσύνη. Διότι, όπως δείχνει ιδίως το παράδειγμα του Ελαιώνα, αλλά και του Γουδή και του Ελληνικού, όλα παραβιάζονται ή ανατρέπονται, για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα μεγάλων επιχειρηματιών.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να μεταθέσει τις ευθύνες σε δήμους και πολίτες, και ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν προτάσεις. Εμείς έχουμε προτάσεις, και τις ακούσατε άλλη μια φορά σήμερα. Προτάσεις για μια ήπια ανάπτυξη φιλική στον άνθρωπο και στο περιβάλλον που θα επιβληθούν με τον αγώνα των κινημάτων των πολιτών, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Αριστεράς.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS