Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος στο ασφαλιστικό που υιοθετήθηκε και από τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, φέρνει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση της ΝΔ, που ενώ επιδίωκε να «περάσει» το νομοσχέδιο με συνοπτικές διαδικασίες και το ελάχιστο δυνατό κόστος, τώρα βρίσκεται εκτεθειμένη με την άρνησή της να προσφύγει στον λαό, ομολογώντας ότι η πολιτική της είναι μειοψηφική στην κοινωνία.
Η πρωτοβουλία ώθησε και την αξιωματική αντιπολίτευση να καταθέσει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, κίνηση που είναι θετική, έστω και αν υπαγορεύτηκε από την πίεση που ασκεί στο ΠΑΣΟΚ ο πρωταγωνιστικός ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ επέμειναν -και πρέπει να επιμείνουν - στην ανάγκη του συντονισμού των τριών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) σε συγκεκριμένα ζητήματα, ώστε να αντιμετωπιστεί η νεοφιλελεύθερη επίθεση της κυβέρνησης, που μάλιστα πρόκειται να κλιμακωθεί.
Προφανώς θα ήταν ακόμα πιο αποτελεσματική μια γενικευμένη συνεργασία των κομμάτων αυτών που θα διαμόρφωνε τους όρους για μια εναλλακτική προοδευτική λύση απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ, την χειρότερη κυβέρνηση των τελευταίων χρόνων.
Μια τέτοια λύση όμως απαιτεί προϋποθέσεις που δεν συντρέχουν.
Κατ΄ αρχήν το ΚΚΕ είναι «αλλού». Πέρα από τις σοβαρές προγραμματικές διαφορές , η ηγεσία του ΚΚΕ παραπέμπει την λύση όλων των προβλημάτων στο απροσδιόριστο μέλλον του σοσιαλισμού, θεωρεί άχρηστη την συμμαχία κατά του νεοφιλελευθερισμού και αναγορεύει σε υπ΄ αριθμόν ένα εχθρό τον Συνασπισμό.
Από την πλευρά του ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απεύθυνε πρόσφατα πρόταση συνεργασίας στον ΣΥΡΙΖΑ, που αυτοακυρώνεται από την εμμονή του ΠΑΣΟΚ στον στόχο της αυτοδυναμίας, δηλαδή το δικομματικό μοντέλο που αποτελεί και το πολιτικό πρόβλημα της χώρας.
Ο κ. Παπανδρέου στην πρότασή του απέφυγε να αναφερθεί στο προγραμματικό στοιχείο, αλλά με την πολιτική και το στίγμα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ μας χωρίζει μεγάλη απόσταση. Το ΠΑΣΟΚ άσκησε την διακυβέρνηση του τόπου επί δύο δεκαετίες και ιδιαίτερα την περίοδο 1996 - 2004 κινήθηκε στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο. Αρκετές από τις επιλογές του π.χ. η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και οι ιδιωτικοποιήσεις διευκόλυναν την ΝΔ να τις συνεχίσει.
Από το κυβερνητικό του παρελθόν το ΠΑΣΟΚ δεν έχει αποστασιοποιηθεί ουσιαστικά. Αντίθετα επαίρεται για τον νόμο Ρέππα, δεν διαφοροποιείται επί της ουσίας στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων, δεν δεσμεύεται για την κατάργηση της δασοκτόνου νομοθεσίας της περιόδου Σημίτη. Εμμένει στην θέση του υπέρ των ιδιωτικών Πανεπιστημίων και προτείνει αντί της απλής αναλογικής την δική του «γερμανική» εκδοχή, δηλαδή άλλο ένα καλπονοθευτικό σύστημα.
Δεν μας αφορά επομένως μια στρατηγική συνεργασίας με ένα ΠΑΣΟΚ με δεξιές πολιτικές και τον Συνασπισμό ως αριστερό άλλοθι. Άλλωστε το πολύτιμο κεφάλαιο που διαμορφώνεται με το αυξημένο ενδιαφέρον της κοινωνίας - και ιδιαίτερα της νέας γενιάς - για τον ΣΥΡΙΖΑ , δεν έχουμε δικαίωμα να το κατασπαταλήσουμε
Μας αφορά όμως η διακυβέρνηση του τόπου ;
Προφανώς ναι, γιατί διαφορετικά δεν μπορούμε να ελπίζουμε παρά μόνο σε μια περιθωριακή θέση στο πολιτικό φάσμα. Όσο σημαντική και αν είναι ηθικοπολιτικά η αντίσταση στον επιθετικό καπιταλισμό της εποχής μας, ο ΣΥΡΙΖΑ για να δικαιώσει τις αυξημένες προσδοκίες ενός κόσμου, είναι υποχρεωμένος να λειτουργήσει σαν δύναμη ανατροπής του πολιτικού σκηνικού. Σαν εγγυητής μιας άλλης διακυβέρνησης χωρίς νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Άρα είναι υπόθεσή μας η ήττα και η απομάκρυνση αυτής της κυβέρνησης.
Δεν είναι εφικτός ένας τέτοιος στόχος μόνο με τις δυνάμεις της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής Αριστεράς ή και της Αριστεράς συνολικά. Χρειάζεται ένα ισχυρό πλειοψηφικό ρεύμα που οφείλουμε να το συγκροτήσουμε βήμα - βήμα και να το θεμελιώσουμε σε προγραμματικές προτάσεις που δίνουν προοδευτικές λύσεις στα σημερινά προβλήματα της κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να καταθέσει σήμερα ένα πλαίσιο τέτοιων προτάσεων με προτεραιότητες την προστασία των μισθωτών και των συνταξιούχων από την ακρίβεια, την γενιά των 700 ευρώ, το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης σε αναδιανεμητική βάση, την φορολογική μεταρρύθμιση, την ανάσχεση των ιδιωτικοποιήσεων, το περιβάλλον, την στήριξη της δημόσιας Παιδείας και Υγείας, την απλή αναλογική. Σε μια τέτοια προγραμματική κατεύθυνση απευθυνόμαστε στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ , τον χώρο της οικολογίας, τους ανένταχτους αριστερούς.
Ο ρυθμός της διαμόρφωσης και η πολιτική σύνθεση της νέας αυτής πλειοψηφίας δεν μπορούν να προβλεφθούν.
Για την ώρα χωρίς έπαρση που δεν μας ταιριάζει, αλλά με πρωτοβουλίες και δράση να στερεώσουμε ότι κατακτήσαμε, μαθαίνοντας να απευθυνόμαστε πια σε ευρύτερα ακροατήρια.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS