Μιλώντας σε ανοιχτή πολιτική εκδήλωση στο Δημοτικό Γυμναστήριο του Αιγάλεω, ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας είπε μεταξύ άλλων.
Για την αγωγή του κ. Βγενόπουλου κατά του προέδρου του ΣΥΝ
«...Όπως καταλαβαίνετε, τώρα πια στις δημόσιες συγκεντρώσεις μας πρέπει να προσέχουμε τι λέμε. Ειδικά όταν σχολιάζουμε την χειραγώγηση του δημοσίου από την συμπαθή παραγωγική τάξη των κερδοσκόπων. Πρέπει να προσέχουμε, γιατί δεν είναι εύκολο να πληρώνουμε κάθε τρεις και λίγο εκατομμύρια ευρώ σε αποζημιώσεις.
Βέβαια ο κ. Βγενόπουλος είπε οτι αυτή τη φορά θα μας τα επιστρέψει. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Αν αύριο η ετήσια αύξηση κερδοφορίας της MARFIN είναι λιγότερο από 283%, μπορεί να χρειαστεί να τα κρατήσει...
...Ο κ. Βγενόπουλος έκανε αυτή την κίνηση θεωρώντας ότι έτσι υπερασπίζεται την επιχειρηματική του ακεραιότητα. Και βεβαίως για να κόψει κάθε μελλοντική διάθεση σε πολιτικά πρόσωπα, να σχολιάζουν και να αξιολογούν δημόσια ενέργειες σαν το παιχνίδι με τις μετοχές του ΟΤΕ. Ενοχλήθηκε επειδή καλέσαμε τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ να αποκαλύψουν την απάτη. Και αναφερόμασταν σε αυτό ακριβώς για το οποίο αναρωτιέται ολόκληρη η κοινωνία: Ότι η Deutsche Telecom, αγόρασε από την κυβέρνηση το μάνατζμεντ του ΟΤΕ αλλά το αντίτιμο το κατέβαλλε στον κ. Βγενόπουλο...
... Ακούστηκε το πρωτοφανές ότι τα πολιτικά κόμματα δεν έχουν δικαίωμα να εκφράζουν άποψη για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Αλήθεια; Όταν οι επιχειρήσεις παίρνουν τόσες φοροαπαλλαγές, όταν πλουτίζουν ως ενδιάμεσοι στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου, όταν θησαυρίζουν χωρίς το κοινωνικό σύνολο να ωφελείται έστω και με ένα ευρώ, όταν συσσωρεύουν τεράστια κέρδη χωρίς να επενδύουν τίποτα, χωρίς να δημιουργούν ούτε μια νέα θέση εργασίας, τα πολιτικά κόμματα πρέπει να σιωπούν; Ε λοιπόν όχι. Αυτό να το πάρουμε απόφαση. ΘΑ μιλάμε και θα ενοχλούμε συνεχώς. Και ας μας κάνουν όσες αγωγές θέλουν..»
Για την ανεργία
«... Οι νέοι άνθρωποι μόλις ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματική ζωή. Με την υπερεκμετάλλευση, τους εξευτελιστικούς μισθούς και τις απλήρωτες υπερωρίες. Με την προσωρινή απασχόληση. Τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, την εποχιακή δουλειά, τα stage. Με την μαύρη εργασία, χωρίς ασφάλιση. Με την καταπάτηση στοιχειωδών δικαιωμάτων όπως οι άδειες μητρότητας, τα δώρα, και η αποζημίωση. Και αυτή η κατάσταση, εκτείνεται σε όλο το φάσμα της αγοράς εργασίας. Όσο πιο αποδοτικός και παραγωγικός είναι ο κλάδος, όσο περισσότερο συμβάλλει στην ανάπτυξη του κ. Αλογοσκούφη, τόσο χειρότερα είναι τα πράγματα για τους εργαζόμενους, και ειδικά για τους νέους. Από τις κατασκευαστικές και μελετητικές εταιρείες και τις τράπεζες μέχρι τα φροντιστήρια, κλάδοι όπου απασχολείται μεγάλος αριθμός νέων επιστημόνων. Και από τα ξενοδοχεία και τα πολυκαταστήματα, μέχρι τα call centers, τις διανομές, τις εταιρείες σεκιούριτι και καθαρισμών. Υπάρχει δουλειά για όλους, αρκεί να είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν χωρίς μισθό και δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση. Αρκεί να μην έχουν καμία προσδοκία για τη ζωή τους και το μέλλον τους. Αυτή είναι η ανάπτυξη του κ. Αλογοσκούφη και του κ. Καραμανλή....
... Τώρα, ετοιμάζουν μια νέα επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, ιδιαίτερα των νέων. Βγήκαν ήδη τα πρώτα δημοσιεύματα, για να δει η κυβέρνηση τις αντιδράσεις. Αύξηση του ορίου απολύσεων, ελαστικό οκτάωρο – όπως αποκαλείται κομψά το δωδεκάωρο και το δεκατετράωρο, μετατροπή των συμβάσεων πλήρους σε συμβάσεις μερικής απασχόλησης. Σε εθελοντική βάση - δηλαδή με το μαχαίρι στο λαιμό. Περικοπή στα επιδόματα ανεργίας, δραστικός περιορισμός στις αποζημιώσεις.
...Τώρα θα βρουν μπροστά τους νέους και τις νέες, ακόμα πιο δυνατούς, ακόμα πιο αποφασισμένους. Γιατί η ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού τελειώνει. Ο κόσμος ξέρει πια τι πρέπει να κάνει απέναντι σε ένα σύστημα που εξασφαλίζει την οικονομική μεγέθυνση διευρύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες, Ξέρει τι πρέπει να κάνει απέναντι σε μια επιχειρηματική ασυδοσία και κερδοσκοπία που στηρίζεται σε κυβερνητικές πλάτες. Ξέρει πώς να τους αντιμετωπίζει, και πώς να τους δημιουργεί πολιτικό κόστος. Ξέρει ότι μπορεί να πιέζει και να διεκδικεί αποτελεσματικά, ότι μπορεί να κερδίζει. Σήμερα είναι εξαιρετικά επίκαιρο το σύνθημα του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ: ας τους μάθουμε να μας φοβούνται, για να μάθουν να μας σέβονται.
Και μια ακόμα κουβέντα. ΘΑ προσέξατε ίσως ότι όλη αυτή η ιστορία, το ξήλωμα των τελευταίων εργασιακών δικαιωμάτων, έχει ξεκινήσει με λαγό τον επικεφαλής της επιτροπής εμπειρογνωμόνων του υπουργείου, τον κ. Κουκιάδη. Έναν καθηγητή του εργατικού δικαίου. Ο οποίος είναι επίσης πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και καθηγητής στην Ακαδημία Εργασίας της ΓΣΕΕ. Δεν είδαμε καμία αντίδραση από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. ΘΑ περιμένουμε και θα επιμένουμε. Δεν είδαμε καμία αντίδραση από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, τον κ. Παναγόπουλο. Ο οποίος γίνεται ιδιαίτερα επιθετικός όταν του επισημαίνουν ότι υπέγραψε γρήγορα γρήγορα μαζί με την ΔΑΚΕ για αυξήσεις ενός ευρώ την ημέρα, την στιγμή που 200000 άνθρωποι βρισκόντουσαν στους δρόμους και κατήγγειλαν την κυβερνητική πολιτική στα εργασιακά και στο ασφαλιστικό. Θα περιμένουμε και θα επιμένουμε...»
Για τα προβλήματα της Δυτικής Αθήνας
«...Οι νέες και οι νέοι της Δυτικής Αθήνας, βιώνουν στον μέγιστο βαθμό, το τι σημαίνει κοινωνικές ανισότητες, όταν τα επιχειρηματικά κέρδη και οι οικονομικοί δείκτες διευρύνονται με αυξανόμενους ρυθμούς. Γι αυτό, είναι ελπίδα οι αγώνες τους για μόρφωση, για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για ίσες ευκαιρίες στη ζωή. Και ʽμείς νοιώθουμε υπερήφανοι που πρωτοστατούμε σ΄ αυτούς τους αγώνες, νοιώθουμε υπερήφανοι που συναντηθήκαμε με τη γενιά του άρθρου 16, μια γενιά που έχει πολλά ακόμα να δώσει...
... Το μήνυμα μας είναι το εξής. Κανένας δεν πρόκειται να μας χαρίσει ένα καλύτερο επίπεδο ζωής, ούτε να σεβαστεί το περιβάλλον αν δεν εξαναγκαστεί να το κάνει. ΟΙ μοναδικές λύσεις που διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον και σέβονται την κοινωνία, είναι αυτές που επιβάλλονται από τα κάτω. Με πίεση, με αγώνα, με ενότητα, με μαχητικότητα. Αν η κοινωνία δεν διεκδικήσει τα στοιχειώδη, κανείς δεν πρόκειται να το κάνει για λογαριασμό της.
Τα σχέδια εμπορευματοποίησης του δημόσιου χώρου, τα επιχειρηματικά σχέδια που επιβαρύνουν το περιβάλλον, βασίζονται σε μια υπόθεση: ότι η κοινωνία είναι βυθισμένη στην απάθεια και την παραίτηση. Ας τους δείξουμε ότι κάνουν λάθος. Ας τους δώσουμε να καταλάβουν ότι το πολιτικό κόστος από την πολιτική τους, θα είναι μεγαλύτερο από το όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων, που λεηλατούν ότι δημόσιο έχει απομείνει. Ότι και αν λένε στις διακηρύξεις τους και στις τηλεοπτικές εμφανίσεις, δεν υπάρχει άλλος εγγυητής για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής, από μια ζωντανή, μαχόμενη κοινωνία.»
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS