- Καλημέρα κ. Πρόεδρε... και λίγο προσεκτικά γιατί τρέχουν και αγωγές...
Έχω ασυλία εγώ....
- Αυτή η κίνηση Βγενόπουλου εναντίον Τσίπρα είχε κάποιο συμβολισμό ευρύτερο... δηλαδή, πέρα από το γεγονός, της δίνετε κάποια ευρύτερη διάσταση και σημασία;...
Έχει μεγάλη σημασία. Είναι πρωτοφανές το γεγονός. Επιχείρησε να βρει έναν πολιτικό που είναι στο κέντρο της πολιτικής ζωής, πρόεδρος κόμματος, αλλά δεν είναι βουλευτής και έτσι δεν διαθέτει ασυλία, να βρει έναν αδύναμο κρίκο. Υπερβαίνει τα εσκαμμένα. Δείχνει μια ακραία στάση από μια μερίδα τουλάχιστον του οικονομικού κατεστημένου και είναι σημαντικό ότι υπήρξε αποδοκιμασία από ένα πολύ μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου, σύσσωμη την αντιπολίτευση και ακόμη και ίσως από ένα μέρος της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
- Πάντως ο κ. Βγενόπουλος... σε μια ιστορία με τον ΟΤΕ, που έτσι κι αλλιώς έχει πυροδοτήσει εκρήξεις πολιτικές, μια τέτοια κίνηση δεν θα έλεγα ότι ήταν υπέρ του.. Μια λάθος κίνηση από έναν επιχειρηματία ήταν, παρά ευρύτερο πρόβλημα...
Το θέμα του ΟΤΕ και των σχέσεων και του ρόλου που έπαιξε η MIG περνάει και στη Γερμανία, διότι ήδη κατατέθηκε ερώτηση από το κόμμα De Linke της Αριστεράς, το αδελφό κόμμα του ΣΥΝ, οι οποίοι βάζουν το πολύ απλό ερώτημα. Λένε, γιατί πάει να αγοράσει τις μετοχές η Deutsche Telecom σε 26 ? όταν στη χρηματιστηριακή τους αξία ήταν 18 ? και μάλιστα από ιδιωτική εταιρεία. Είναι σημαντικό θέμα και για την ίδια την Γερμανία. Είναι μια υπόθεση η οποία μυρίζει, ανάμεσα στα άλλα, και ένα μεγάλο σκάνδαλο. Και θέλω να ελπίζω ότι οι αντιδράσεις θα το σταματήσουν.
- Είναι μια κακή μέρα αυτή για την Αριστερά, την ευρωπαϊκή Αριστερά με την κατάληξη στην Ιταλία.. Το λέω αυτό γιατί ο κ. Μπερτινότι πήγε πάρα πολύ άσχημα και το κόμμα του, αλλά πήγε άσχημα και η κεντροαριστερά στην Ιταλία, όπως είχε πάει πριν από μερικές μέρες η Αριστερά και στην Ισπανία. Τι μηνύματα σας δίνει εσάς αυτό;...
Είναι μια κακή ημέρα και είναι μια σοφή μέρα, με την έννοια ότι δίνει ευκαιρία για έναν πολύ μεγάλο προβληματισμό. Δηλαδή αυτό το γεγονός, ότι οι κυβερνήσεις στην Ιταλία, ένα σχήμα, στο οποίο συμμετείχε και η κινηματική Αριστερά, όπως αυτή που εκφράζουμε, από την Κομμουνιστική Επανίδρυση, τον Μπερτινότι και μερικές άλλες ομάδες, κινήσεις, κόμματα της Αριστεράς που ήταν στο Ουράνιο Τόξο ότι αυτό κατέρρευσε, πρώτο. Και παραδίδει την σκυτάλη σε ποιον; Στον Μπερλουσκόνι.
Νομίζω ότι έχουμε μια εικόνα, όλος ο πλανήτης περί τίνος πρόκειται. Πρόκειται δηλαδή όχι μόνο για την κεντροδεξιά, και τη δεξιά, διότι μην ξεχνάτε ότι μαζί του είναι και η Λίγκα των τοπικιστών, είναι οι πρώην νεοφασίστες... υπάρχει ένα έντονα ακροδεξιό στοιχείο, αλλά και για ένα πολιτικό, ο οποίος.. εντάξει, δεν χρειάζεται να τον χαρακτηρίσει κανείς, μόνος του παρουσιάζει με τον πιο εύγλωττο τρόπο την εικόνα του. Και σ΄ αυτόν παραδίδει τη σκυτάλη αυτή η κυβέρνηση. Αυτό είναι μια τραγωδία.
- Αυτή η τραγωδία προκαλεί στοχασμό στον ΣΥΝ;... Και το λέω με ποια έννοια; Ότι τελικά είστε, θέλετε ή όχι, μέρος του ευρύτερου προβλήματος της Κεντροαριστεράς στην Ευρώπη... Αν αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να διαμορφωθεί μια ουσιαστική και στιβαρή προοπτική εξουσίας από την κεντροαριστερά... αυτό πριμοδοτεί την κεντροδεξιά προοπτική εξουσίας...
Δεν είναι έτσι. Ασφαλώς τον ΣΥΝ τον τροφοδοτεί μ΄έναν προβληματισμό και πράγματα που πρέπει να σκεφτεί, αλλά για μας ήταν ένα χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου, για να χρησιμοποιήσω έναν τίτλο του Μαρκές..
- Ποιο....
Το γεγονός ότι η κινηματική Αριστερά, κάτι το αντίστοιχο με τον ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται και κολλάει άκριτα, κατά τη γνώμη μου, με αντίτιμο ίσως την Προεδρία στη Βουλή -που είχε ο κ. Μπερτινότι- ή μερικές υποχωρήσεις σε δευτερεύοντα θέματα, κολλάει σ΄ένα κατεστημένο πια σχήμα...
- Πλήρωσε την κυβέρνηση Πρόντι λέτε...
Ακριβώς. Και, ενώ ήταν μια ελπίδα η Αριστερά στην Ιταλία, αυτή της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, είχε συμβάλει πάρα πολύ στην ανάπτυξη των κινημάτων, του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, έδωσε μια άλλη αντίληψη για την Αριστερά μετά τις μεγάλες αλλαγές που έγιναν στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, ουσιαστικά μ΄ αυτή την κίνηση που έκανε έκλεισε όλες τις δυνατότητες, έκλεισε τις προωθημένες εναλλακτικές λύσεις. Και αυτό που βγαίνει από την Ιταλία είναι, τηρουμένων των αναλογιών -πάντα πρέπει να βλέπεις τις ιδιαιτερότητες σε κάθε χώρα- είναι ότι η Αριστερά, αν θέλει να παίξει το ρόλο της, πρέπει να προχωρήσει σε μια δικιά της εναλλακτική λύση και να είναι συνομιλητής της όχι τα κόμματα του κατεστημένου, αλλά οι δυνάμεις της κοινωνίας.
- Αρκεί να είναι ρεαλιστική αυτή η λύση...
Βεβαίως να είναι ρεαλιστική, αλλά και να μην είναι ρεαλιστική. Διότι, αν η Αριστερά γίνεται πολύ ρεαλιστική, με την έννοια ότι ενσωματώνεται σ΄ αυτό που υπάρχει, χάνει και τον χαρακτήρα της αλλά και τη γοητεία της και τη δύναμή της να κινητοποιήσει την κοινωνία σε κάτι διαφορετικό, σε κάτι αλλιώτικο. Επομένως για μας αυτό σημαίνει ότι πρέπει πάρα πολύ να είμαστε προσεκτικοί σ΄ αυτό. Εκτιμάμε όλα τα κόμματα, αλλά πιστεύω ότι το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να προχωρήσει παρά μόνο σε διαφοροποίηση και σε απόσταση από τις δυνάμεις του δικομματισμού και συγκεκριμένα του ΠΑΣΟΚ.
- Αυτό είναι σωστό.... Αλλά από την άλλη ζούμε και μια πραγματικότητα που τη βλέπουμε. Δηλαδή ο ΣΥΝ αυτή τη στιγμή μοιάζει να είναι η παράταξη η οποία βρίσκεται σε ένα κλίμα ανάτασης, έχει γοητευτικά χαρακτηριστικά, από την άλλη όμως παρατηρούμε ένα σκηνικό όπου λίγο ως πολύ, ακόμη και οι δημοσκοπήσεις το δείχνουν, ασανσέρ, δηλαδή ναι μεν συγκεντρώνει θυμωμένους ψηφοφόρους, αλλά οι ψηφοφόροι βρίσκονται στο κλασικό... και τώρα τι κάνουμε. Αυτό δεν είναι ένα βαθύτερο πολιτικό πρόβλημα για την παράταξή σας;..
Κατ΄ αρχήν αντιμετωπίζουμε πολύ σοβαρά προβλήματα. Αυτό είναι πολύ σωστό. Δεύτερον, θέλω να πω να παίρνουμε υπόψη την πραγματικότητα, αλλά είναι μια πραγματικότητα που αλλάζει και αλλάζει παγκοσμίως. Ποιος περίμενε ότι στην εποχή μας θα έχεις μαζικές κινητοποιήσεις σε δεκάδες χώρες για το ρύζι ή για το ψωμί. Ή ποιος περίμενε ότι οι πιο νεοφιλελεύθερες χώρες θα χρησιμοποιούν εργαλεία παρέμβασης του δημοσίου. Είναι πραγματικότητα που αλλάζει και την οποία πρέπει να έχουμε υπ΄ όψιν και στο μικρό μας τόπο την Ελλάδα, που συνήθως βλέπουμε τα πράγματα μέσα από τα σύνορά μας.
Από εκεί και πέρα, νομίζω ότι στην Ελλάδα βιώνουμε τις δυνατότητες μιας μετάβασης. Η μετάβαση σημαίνει ότι κινούνται πολίτες από μια πολιτική κατεύθυνση στην άλλη, ότι το ξανασκέφτονται, ότι δοκιμάζουν, ότι είναι ταλαντευόμενοι, ότι είναι προβληματισμένοι. Έτσι γίνονται οι μεταβάσεις.
- Αυτό δείχνει ρευστότητα όμως...
Εννοείται. Αυτή τη ρευστότητα εγώ την καλωσορίζω, γιατί δεν είχαμε αυτή τη ρευστότητα. Δηλαδή από το 1974 σχεδόν, με μικρές εξαιρέσεις και πολύ βραχύχρονες, είχαμε μια σταθερότητα των δύο κομμάτων, τα οποία επικρατούσαν άνετα στην πολιτική του τόπου. Σήμερα έχουμε μια ρευστότητα. Δηλαδή μπαίνουν σε ερωτηματικά πολλά ζητήματα κι έτσι αφήνουν δυνατότητα για άλλες λύσεις, κάτι το οποίο είναι πολύ θετικό.
- Το θέμα είναι ποιες είναι αυτές οι άλλες λύσεις που θα ισορροπήσει η ρευστότητα.. Και το λέω αυτό γιατί πριν ένα μήνα κι εσείς και πολλοί άλλοι έλεγαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε αλματώδη πορεία, ότι μπορεί να έρθει αξιωματική αντιπολίτευση, να έρθει δεύτερο κόμμα... μπορεί.. μπορεί... Τώρα βλέπουμε κάπως να ξεφουσκώνει. Βεβαίως είστε πολύ καλά, είστε σε τριπλάσια νούμερα από το εκλογικό σας ποσοστό, αλλά βλέπουμε μία καθοδική πορεία που επιβεβαιώνεται από σειρά δημοσκοπήσεων. Αυτό πώς σκέφτεστε να το αντιμετωπίσετε....
Να σας πω. Για την ομάδα σου στο ποδόσφαιρο θέλεις να νικάει κάθε φορά και θες να ανεβαίνει τρεις βαθμούς κάθε φορά. Και μια φορά θα σου έρθει η ισοπαλία και μια θα έρθει η ήττα.. και θα λυπηθείς. Δεν είναι το πιο ευχάριστο να είσαι στο 18 και να βλέπεις να είσαι στο 16, στο 15 .. και να βλέπεις να είσαι στο 13. Είναι φυσικό όμως. Κι αν δείτε ποιος θα βγει πρωταθλητής μεθαύριο, θα δείτε ότι έχει πολλές ήττες στην πορεία του και έχει βγει πολλές φορές και δεύτερος και τρίτος και τέταρτος.....
Υπάρχει ένας αγώνας. Μόνο το γεγονός ότι το κεντρικό θέμα της πολιτικής ζωής είναι η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει 1 ή 1 ½ βδομάδα και όλες οι δυνάμεις του συστήματος τρίβουν τα χέρια τους και λένε ότι ο δικομματισμός μπορεί να ζήσει, μόνο το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε τριπλάσιες δυνάμεις απ΄ αυτές που πήραμε πριν από ένα εξάμηνο στις εκλογές... δεν μπορούμε να μιλήσουμε για καθοδική πορεία. Μιλάμε για μια δυναμική πορεία, αλλά μιλάμε και για κάτι το οποίο πρέπει να το τονίσουμε, για μια πάρα πολύ σκληρή και πολύ δύσκολη και για εμάς μάχη.
- Αν αυτή τη στιγμή σ΄ αυτό το τοπίο και σ΄ αυτό το ματς, που δεν είναι και κανένα ντέρμπι, φαίνεται να υποχωρεί ο ΣΥΝ, αναρωτιέμαι, όταν θαρθεί το ντέρμπι των εκλογών, όπου θα πέσουν τα μεγάλα εκβιαστικά διλήμματα, όπου θα υπάρχει και πόλωση, πόσο μπορεί να αντέξει ο ΣΥΝ;........
Ξαναλέω, μιλάμε για τις δημοσκοπήσεις αυτής της βδομάδας που δείχνουν τριπλάσιο από τις εκλογές. Δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί στην Ελλάδα τέτοιο φαινόμενο από το ΄74. Άρα μιλάμε για μια πορεία δυναμική, ανοδική, η οποία έχει τα ζιγκ-ζαγκ της, έχει τις μικρές της οπισθοδρομήσεις και έχει τις μεγάλες της παγίδες. Επομένως είναι μια μεγάλη μάχη.
Είδατε ότι περάσανε δύο εβδομάδες όπου όλες οι δυνάμεις οι κοινοβουλευτικές -για να μείνω εκεί, να μην πάω πέρα από το Κοινοβούλιο- είχαν πέσει με κάθε τρόπο πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δύσκολη η μάχη, αλλά αξίζει το εγχείρημα. Λέμε, ας δοκιμάσουμε κάτι έξω από το σύστημα. Ας δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο. Ας φέρουμε τους νέους ανθρώπους στο προσκήνιο. Ας ξαναβάλουμε το θέμα του κοινωνικού κράτους. Ας πιστέψουμε ότι μπορούμε να έχουμε έναν αποτελεσματικό δημόσιο τομέα. Είναι προκλητικές και προωθημένες οι ιδέες μας και δεν είναι εύκολο να ρίξεις τον σπόρο και να βλαστήσουν όλοι οι σπόροι.
Είναι μια ωραία μάχη και πιστεύω ότι θα έχουμε θετικά αποτελέσματα.
- Είδατε ότι στείλατε επιστολή στον Πρόεδρο της Βουλής τον κ. Σιούφα με αίτημα να μην πάνε έλληνες βουλευτές στο Αφγανιστάν. Θα ήταν κακό να πάνε έλληνες βουλευτές στο Αφγανιστάν; Να δουν τους στρατιώτες μας εκεί;... Να πουν αυτά που πρέπει να πουν.. Δεν σημαίνει επέμβαση αυτό...
Όχι δεν σημαίνει επέμβαση. Σημαίνει μια πολιτική κάλυψη. Μια πολιτική συμφωνία μ΄ αυτό που γίνεται στο Αφγανιστάν. Νομίζω ότι έχουμε το τρίγωνο της ιμπεριαλιστικής ακρότητας στο χώρο αυτό. Από τη μια είναι το σφαγείο του Ιράκ, από την άλλη είναι το χάος στο Αφγανιστάν και το τρίτο είναι η απειλή στο Ιράν.
Όταν βλέπουμε ότι ακόμη και οι νατοϊκές κυβερνήσεις στο Βουκουρέστι -με εξαίρεση τη Γαλλία- δεν δέχθηκε καμία να αυξήσει τους στρατιώτες, να πηγαίνουν έλληνες βουλευτές και πολιτικά να νομιμοποιούν την πολιτική Μπους στο Αφγανιστάν, την οποία ο Ομπάμα, η Κλίντον, η Herald Tribune, οι New York Times, ακόμη και δυνάμεις του αμερικάνικου κατεστημένου την αποδοκιμάζουν...
- Λέτε ότι σημαίνει νομιμοποίηση αυτό της επέμβασης...
Νομίζω ότι δεν έχει λόγο. Έναν λόγο θα είχε η Βουλή να πάει -και θα πήγαινα κι εγώ στο ταξίδι αυτό στην Καμπούλ. Εάν ήταν να πάρουμε τους στρατιώτες μας και να τους φέρουμε πίσω.
Νομίζω ότι δεν έχουμε δικαίωμα, όχι μόνο να μην έρθει κανένας στρατιώτης σε φέρετρο, όχι μόνο να μην έρθει σε αναπηρική καρέκλα, αλλά να μην χάσει έστω λίγο αίμα ή να μην μικροτραυματιστεί σε μια περιπέτεια και σ΄ έναν τυχοδιωκτισμό του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Και λυπάμαι που είναι και οι βουλευτές της Ν.Δ. και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και βουλευτές του ΛΑΟΣ σ΄ αυτή την αποστολή.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS