Η Ασημίνα Ξηροτύρη-Αικατερινάρη πρώην βουλευτής, υπεύθυνη από την ΚΠΕ του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ για το τμήμα "Περιφερειακής Ανάπτυξης, Χωροταξίας και Δημ.Έργων" συνοψίζει ως εξής τις παρατηρήσεις της για το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο, που κατατέθηκε χθες στη Βουλή:
Το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο θα έπρεπε προ πολλού να αποτελεί το βασικό εργαλείο για την Ανάπτυξη της χώρας με κυρίαρχους τους όρους "κοινωνική συνοχή", "προστασία του περιβάλλοντος - αειφορία" και "ισόρροπη κατανομή των ωφελειών".
Οι άλλες χώρες το έχουν κάνει στην δεκαετία του 60 και 70, ενώ στην Ελλάδα οι συνέπειες από το μεγάλο αυτό έλλειμμα είναι τεράστιες, έως και μη αναστρέψιμες, κυρίως στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον και σε μία κοινωνικά και περιφερειακά ισόρροπη κατανομή των ωφελειών από τη μακροχρόνια λιτότητα του λαού μας και τη διαχείριση σειράς Εθνικών και Κοινοτικών προγραμμάτων.
Αναλυτικότερα
- Το σχέδιο που κατατέθηκε δεν έχει την πολιτική βούληση, δεν προωθεί γενναίες κατευθύνσεις και ρυθμίσεις, στερείται ουσιαστικών προτάσεων για να αρθούν έστω και σταδιακά αυτές οι αδυναμίες. Κύριος κορμός του παραμένει το στρεβλό αναπτυξιακά και κοινωνικά αποτέλεσμα της μέχρι σήμερα αναπτυξιακής διαδικασίας, όσον αφορά τους πόλους ανάπτυξης, την οικιστική πολιτική, τα μεγάλα δίκτυα κυρίως τα οδικά, την περιφερειακή δομή για την αποτελεσματική λειτουργία και διασύνδεση του κράτους με την Αυτοδιοίκηση . Η πολιτική αποκέντρωση είναι κύρια η Χωροταξική και Περιφερειακή οργάνωση και πάνω σε μία ουσιαστική αποκέντρωση θα έπρεπε το ΕΧΣ να έχει ουσιαστικές προτάσεις για τους πόρους ανάπτυξης, για τους άξονες ανάπτυξης με οργάνωση όλων των δικτύων, οδικών, σιδηροδρομικών, ενεργειακών κλπ.
- Δεν διαφοροποιείται από την παλαιά απόφαση του ΕΣΧ και από το ΕΣΠΑ, που είναι αναπτυξιακό πρόγραμμα, με μικρότερο χρονικό ορίζοντα. Ενώ τελικά εισάγει τους όρους κοινωνική συνοχή, αειφορία, ισόρροπη ανάπτυξη εντούτοις , επειδή υιοθετεί τις νεοφιλελεύθερες πολικές τάσεις, προτάσσει τον στόχο της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας έναντι όλων των άλλων, όπως και τους στόχους της αξιοποίησης φυσικών και πολιτιστικών πόρων, έναντι αυτού της διαφύλαξης και προστασίας τους. Επίσης έχει μία υπερβολική εμμονή σε εξωστρεφή κριτήρια της διεθνούς ένταξης και όχι σε δικές μας αναγκαιότητες που δυστυχώς υπάρχουν και είναι πάρα πολλές.
- Είναι χαρακτηριστική η μεγάλη βαρύτητα που έχει ο τομέας των μεταφορών στο ΕΣΧ, παρόλα αυτά τα κριτήρια για τις επιλογές όσον αφορά τους πόλους και τους άξονες ανάπτυξης, για την χωρική διάρθρωση των μεταφορών, για τις επικοινωνίες,και την άρση των αδυναμιών δεν φαίνονται μέσα στο Σχέδιο. Δεν δίνεται η δυνατότητα συνδυασμένων μεταφορών, δεν υπάρχουν θαλάσσιοι άξονες που να συνεχίζουν τους χερσαίους άξονες ή που να αξιοποιούν κάποιους κόμβους, λιμάνια και λοιπά προς κάπου. Είναι σκέτα δίκτυα οδικό, σιδηροδρομικό, θαλάσσιο, αεροπορικό, ΠΟΥ δεν συσχετίζονται μεταξύ τους
- Η εκτός σχεδίου, αυθαίρετη δόμηση δεν υπάρχει ως αυτοτελές θέμα, όταν στην Ελλάδα είναι ίσως η μεγαλύτερη πηγή προβλημάτων σε όλα τα επιμέρους πεδία και χωρικής οργάνωσης και περιβάλλοντος. Μόνο παρεμπιπτόντως με αφορμή άλλα θέματα υπάρχουν αόριστες διατυπώσεις του τύπου "περιορισμός της διάσπαρτης εκτός σχεδίου δόμησης, τουριστικών εγκαταστάσεων σε ευαίσθητες περιοχές". Είναι απόλυτα αναγκαίο να περιλαμβάνει το Σχέδιο του Γ.Π. σαφείς επιλογές, όπως η κατάργηση των παρεκκλίσεων της εκτός σχεδίου δόμησης σε συνδυασμό με μια άμεση και γενική αύξηση της αρτιότηταςπχ. στα 10 ή 20 στρέμματα, και σαφές χρονοδιάγραμμα για την οριστική κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης
- Το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος είτε είναι φυσικό, είτε είναι δομημένο, δεν αναδεικνύεται στην ουσία παρά μόνο στα λόγια π.χ. θεσμική προστασία, διαχειριστικές μελέτες ΝΑΤURΑ που πρέπει να γίνουν και άλλες τόσες κ.λ.π.. Δεν υπάρχουν δηλαδή οι δείκτες που να μας δίνουν μια ποσοτική διάσταση των κρίσιμων προβλημάτων, ούτε και η πολιτική π.χ. για την διαχείριση και προστασία των υδατικών πόρων, την γενναία στρατηγική για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, για το ζήτημα της διαχείρισης απορριμμάτων, όπως τίθεται σήμερα στην Ελλάδα με πραγματικούς όρους, για την πολιτική τοπίου, την ανάδειξη και διαφύλαξη του πολιτιστικού πλούτου της χώρας κ.λ.π.
- Εντελώς δε συγκεχυμένη είναι η πολιτική του Σχεδιου αυτού για την αγροτική ανάπτυξη, την ύπαιθρο και τη γεωργική γη, όταν αυτά για τη χώρα μας είναι οι βασικοί οικονομικοί και ταυτόχρονα και περιβαλλοντικοί πόροι, που η συνύπαρξή τους θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται και να κατευθύνεται από ένα Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS